Tales of

Sinnoh

Ze had maar een korte nacht gehad. Eigenlijk had ze nog best een tijd door de Ruins gedwaald, totdat ze de uitgang weer had gevonden. Het had zelfs haar spraakwaterval getemperd en dat was zeldzaam. Ze was uitgeteld in slaap gevallen en alweer vroeg uit haar bed gerold. Vol trots had ze de Lure die ochtend aan Nora laten zien, maar nu stuiterde ze alweer in de richting van Solaceon Ruins. Poging twee tot het vangen van een Togepi. De eerste keer was mislukt omdat ze een scientist had moeten helpen. Ze had er van gebaald, maar ze had er wel van geleerd. Door hem te helpen had ze nu deze Pokémon Lure in bezit. Anders had ze die nooit zomaar kunnen bemachtigen. Dus een volgende keer zou ze niet weer zo ongeduldig zijn of alleen maar aan haarzelf denken. Ook al zou ze er niks voor terug krijgen, dat had ze tegen haarzelf gezegd. Ze zou helpen waar ze kon tijdens deze reis. Maar nu was het tijd voor een Togepi. Alsjeblieft liet haar ze dit keer vinden. Haar Bulbasaur trippelde achter haar aan. Lieve leek ook nog wat moe van gisteren, maar toch met hernieuwde energie net als Yasmin. “Daar gaan we weer Lieve.” Riep ze enthousiast terwijl ze dit keer zonder te stoppen de Ruins binnen liep. Ze zou vast weer verdwalen, maar ach wat maakte dat uit. Ze had uiteindelijk de uitweg gisteren ook weer gevonden toch? Ze liep een heel stuk de Ruins in, dit keer wel met een zaklamp. De vorige keer had ze haar Bulbasaur Growth laten doen, maar ze wilde graag haar krachten sparen. Mocht ze straks nog moeten vechten. Toen ze vond dat ze ver genoeg was legde ze de zaklamp op de grond en deed haar rugzak van haar rug. Ze pakte heel voorzichtig de Swarm Lure eruit, alsof die van porselein was. De Pokémon Lure had haar op ideeën gebracht en dus had ze ook nog een Swarm Lure gekocht. Haar rode ogen glinsterden opgewonden terwijl ze hem op de grond zette. “Daar gaan we dan Lieve.” Ze ging er een stukje vanaf zitten, niet al te ver, maar wel een stukje. Het liefste bleef ze er bovenop zitten. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen om haar knieën. Toch weer wat ongeduldig wiebelde ze op en neer. Haar Bulbasaur was naast haar gaan zitten en duwde haar kopje tegen haar aan. Ze giechelde zachtjes en knuffelde haar eventjes, maar daarna ging haar blik weer naar de Swarm Lure. Please, please. Liet de Togepi komen en niet weer de Geodudes zoals de dag ervoor.

Ja ja! Er kwam een Togepi tevoorschijn. Enthousiast en met een klein gilletje sprong ze overeind, waardoor de Togepi die net weer overeind was gekomen. Opnieuw omrolt. “Oepsie, sorry! Ik wil je graag vangen Togepi. Dan mag je met mij mee heel veel contest winnen.” De Togepi probeerde nogmaals overeind te krabbelen en leek er vandoor te willen gaan. Ooh ja, hallo Yasmin opletten. Niet kletsen maar vechten. “Snel Lieve doe Vine Whip, grijp de Togepi voordat hij weg is!” Haar Bulbasaur deed wat ze vroeg en wikkelde de lianen om de Togepi heen. Die begon te trappelen toen hij werd opgetild. Lieve liet hem los toen hij een Pound aanval deed. “Nu Tackle Lieve.” Haar pokémon schoot op de Togepi af die door de Tackle weer een stukje wegrolde. Daarna kwam de Togepi overeind en deed weer Pound. Waardoor Lieve even met haar kop schudde. “Vine Whip Lieve.” De Bulbasaur pakte hem op en smeet hem tegen de grond. Wat deed de Togepi nu? Hij begon te glimmen, een Life Dew move, die Yasmin nog niet kende. Het leek er bijna op alsof Lieve zich erdoor ook weer wat beter voelde. Yasmin knipperde even met haar ogen, wat apart. Dat moest ze opzoeken, maar eerst moest ze door. “Tackle Lieve!” Haar Bulbasaur stormde weer op de Togepi af, die Sweet Kiss deed, direct rende Lieve de verkeerde kant op. “Lieve nee!” Ze rende recht op de muur af en knalde er tegenaan. Even bleef haar Bulbasaur versuft liggen en deed de Togepi weer een Pound aanval op Lieve. “Growl Lieve en dan snel weer Vine Whip.” Ze moest dit snel afmaken voordat de Togepi nog een keer die Sweet Kiss deed. Haar Bulbasaur pakte de Togepi op en smeet ook hem tegen de muur, waar zij daarstraks nog tegenaan had gelegen. “Houdt hem nog even vast!” Ze gooide een pokéball recht op de Togepi af, die nog verstrengeld lag in Lieve haar lianen.

Hij bleef zitten, haar ogen werden groot. Daarna straalde ze en rende ze naar de pokéball toe. Eerst pakte ze Lieve op zwierde haar een rondje van blijdschap. “Je bent geweldig!” Daarna zette ze haar weer op de grond en pakte de pokéball van haar Togepi op. Ze liet hem eruit. Even stonden haar Bulbasaur en haar Togepi tegen over elkaar. Toen draaiden ze hun hoofden weg en snoven allebei. Uhm? Op het moment was ze te blij om zich daar druk over te maken. “Ik noem je Casper.” Lachte ze naar haar Togepi. Ze pakte hem op, waardoor Lieve alleen nog maar bozer met haar poot over de grond begon te schrapen. Maar Yasmin straalde nog steeds, ze was veel te blij om zich iets van het slechte humeur van haar Bulbasaur aan te trekken. Casper keek haar vrolijk aan nu ze hem had opgetild. “Kom we gaan de uitgang zoeken.” Vervolgde ze toen.

[Topic uit]