Tales of

Sinnoh

De Friend Safari. Ethan had er wel over gehoord, maar was er nog niet naartoe gegaan. Het leek hem niet echt een goed idee om met een Pokémon dat schuw was naar een plek te gaan waar hij nog meer schuw kon zijn. Toch hoorde Ethan er in Sandgem Town twee jongens weer over praten en dus had hij besloten om zich zo’n Friend Ticket te kopen. Momenteel was hij naar een jongen aan het kijken die ziekig over de reling hing en hij grijnsde even. Als hij zich dan toch moest vermaken op deze trip, dan had hij zijn slachtoffer al gevonden. Hij volgde de jongen dan ook zonder omhaal en haalde zijn ticket tevoorschijn, waarna hij naar binnen ging. Zijn blik gleed naar de bordjes die aanwezen welke Pokémonsoort waar te vinden was, waarna hij het witte haar zocht van de jongen en de Eevee. Caspar had tijdens de hele bootreis verborgen tussen zijn onderbenen gezeten en keek ook nu schuw om zich heen. Ethan knikte naar de jongen en liep hem tegemoet met zijn handen in zijn zakken gestoken. ”Is je neiging om te kotsen al over?” vroeg hij met een spottende grijns aan de jongen. ”Ik was namelijk niet van plan om mijn schoenen vuil te laten worden vandaag.” Hij was niet erg goed in vrienden maken en dit was precies de reden, maar oh wat was het toch leuk om die verschillende, meestal negatieve reacties, terug te krijgen. Het was zo gemakkelijk om mensen uit hun tent te lokken dat het bijna saai werd en hij dacht wel zo dat deze jongen geen uitzondering was.

”En welk deel aan mij laat jou vermoeden dat ik me daar zorgen om maakte?” vroeg Ethan op een arrogante toon, een spottende grijns om zijn lippen. Hij haalde zijn schouders op toen de jongen zijn vraag stelde. ”Ik zal toch iets moeten als ik de nieuwe Champion word van Sinnoh,” zei hij op een nonchalante toon, al lag er nog steeds een arrogante glimlach om zijn lippen. Hij was niet zo heel erg serieus bezig met zijn doel, niet zoals Cassian en zijn andere broer, tenminste. Nu dat hij naar een andere regio was gereisd en daar overnieuw moest beginnen, had hij weinig motivatie om echt zijn handen uit de mouwen te steken. Dat wilde niet zeggen dat hij het niet kon. Zijn blik gleed weer naar de jongen toen deze zijn woorden sprak en hij haalde zijn schouders op, waarna hij zijn handen in zijn zakken stak en de jongen begon te volgen. Zijn blik gleed verveeld naar de Grubbin toen deze tevoorschijn kwam, al gingen zijn wenkbrauwen wel licht omhoog toen hij zag dat het een shiny was. De jongen begon met zijn Pokémon te vangen en gebruikte daar zijn Eevee voor. Net zoals Ethan’s Bulbasaur had de Eevee niet veel aanvallen, wat hem deed vermoeden dat ze nog maar van een laag level was. De jongen wist de Grubbin wel te vangen en Ethan klapte sarcastisch in zijn handen. ”Oké, mijn beurt,” zei hij nonchalant en hij liet zijn blik rond glijden. Tja. Wat ging hij vangen? Caspar drukte zich dicht tegen zijn benen aan toen een hondachtige Pokémon tevoorschijn kwam en Ethan klapte zijn Pokédex open om het te scannen. Een Lillipup, iets lager geleveled dan Caspar. Hij richtte zijn blik naar beneden en gaf een bemoedigend knikje, waarop Caspar met houterige bewegingen naar voren kwam.

”Caspar, ga eerst voor Growl en gebruik daarna Vine Whip!” riep Ethan, zijn vinger naar voren wijzend. Ethan zag dat Lillipup niet echt onder de indruk was van het maar zachte grom van Caspar, maar de Pokémon werd wel volledig verrast van de harde Vine Whip die tegen hem aan kwam. De hond-Pokémon gromde en rende naar Caspar toe, waarna hij een Tackle uit probeerde te voeren. ”Haal hem onderuit met je Vine Whip en gebruik vervolgens nog eens Vine Whip om hem door de lucht te slingeren!” riep Ethan. Hij moest vervolgens lachen toen de Lillipup lelijk op zijn snufferd ging en daarna aan zijn achterpootjes een eindje werd weggeslingerd. ”Goed bezig, Caspar. Zie je wel dat je het kunt?” Het was op het moment dat het duo hun aandacht liet verslappen om triomfantelijk naar elkaar te kijken dat de Lillipup naar voren schoot en Caspar vol raakte met een Tackle. ”Mep hem op zijn hoofd met je Vine Whip! Ga daarna zelf voor Tackle!” Caspar haalde boos uit met zijn liaan en sloeg Lillipup tegen zijn kopje aan, waarna hij zijn schouder niet al te zacht tegen de Pokémon beukte. ”Ontwijk en sla hem op zijn zij met Vine Whip!” riep Ethan toen hij zag dat de Lillipup opnieuw wilde tackelen. Caspar rolde niet al te elegant door het gras en mepte de Vine Whip op Lillipup’s zij. Of dat was toch de bedoeling. De Lillipup liet een jankend geluid ontsnappen toen Caspar hem vol op zijn kont raakte en Ethan grinnikte. ”Sorry,” zei hij op een droge toon, waarna hij naar Caspar knikte. ”Haal hem nogmaals onderuit met je Vine Whip en dan zal het wel genoeg zijn.” Was hij hier te nonchalant en te arrogant in? Misschien, maar hij zag dat Lillipup al aardig moe begon te worden en het moest vast niet lekker aanvoelen om voor een tweede keer op zijn smoel te gaan. Ethan haalde zijn Poké Ball tevoorschijn, waarna hij deze vergrootte en naar de Lillipup smeet. De Pokémon werd naar binnen gezogen en Ethan wachtte met gekruiste armen tot hij zijn vangst kon ophalen. Want die zou hij zeker hebben.

Een rol. Twee rollen. Drie en… De Poké Ball klapte open. De Poké Ball klapte open. Terwijl Caspar een teleurgesteld geluidje liet ontsnappen, keek Ethan stomverbaasd naar de Poké Ball. Hij wierp een blik over zijn schouder naar de witharige jongen en trok een gezicht. ”Wat is dat nu weer voor bulls…” Een angstig kreetje van Caspar liet hem weer naar voren kijken en hij zag hoe de Lillipup met een agressieve blik naar Caspar keek. Blijkbaar had hij iets gemist. Hij haalde zijn Pokédex nog eens tevoorschijn en zag dat hij gemist had dat Lillipup ook nog Work Up kende. En aan de reactie van zijn Pokémon te zien, had de Lillipup dat zojuist gebruikt. ”Oké, Caspar. Niet bang zijn. Haal uit met je Vine Whip!” De Lillipup gromde nog agressiever toen de Vine Whip hem raakte, waarna hij tussen de lianen door begon te springen en Caspar hard tackelde. ”Counter met Growl en ga daarna weer voor een Vine Whip!” riep hij naar zijn Bulbasaur. De Growl zou het effect van de Work Up wat moeten verminderen en de Vine Whip… tja, dat was een aanval, dus het leek hem wel logisch wat dat deed. Lillipup stond, nadat hij de Vine Whip had ontvangen, weer stil en keek Caspar weer intens aan. ”Oh, no you don’t,” gromde Ethan. ”Haal hem uit zijn concentratie door een Tackle uit te voeren. Pak hem daarna weer beet met je Vine Whip en slinger hem van je vandaan!” Het werd misschien tijd dat hij zijn tegenstander wat minder onderschatte, besefte hij zich. Zijn Bulbasaur viel aan en Lillipup werd uit zijn concentratie gebracht. Hij sprong echter weg voor de Vine Whip hem kon raken en hij knalde weer tegen Caspar aan. ”Gebruik het momentum dat hij dichtbij je is om hem vast te pakken aan zijn middel en slinger hem daarna weg!” riep Ethan.

De lianen van Caspar wikkelden zich om de Lillipup heen en Caspar begon met al zijn macht te trekken, waarna hij met een sprong de Lillipup naar achteren gooide. Toevallig landde de Pokémon in een plas, waar hij voor een paar momenten verdwaasd bleef liggen. ”Tackle!” riep Ethan meteen. Het werd dringend tijd dat Caspar eens andere aanvallen ging leren. Misschien werd het ook wel eens tijd dat hij met zijn Pokémon zou trainen. Maar goed, dat was dan weer een zorg voor een andere keer. ”Sla met je Vine Whip in het water om hem verblinden en haal dan weer uit met je Vine Whip, maar deze keer naar hem!” Hij vond het zelf nog best wel een goed bedachte techniek en een arrogant glimlachje kroop om zijn lippen toen het water te hoog kwam voor de Lillipup om te reageren – hij lag sowieso al op zijn zij door de eerder vernoemde Tackle, dus Ethan betwijfelde of de tweede Vine Whip er niet te veel aan was – en hij dus weer vol geraakt werd door de Vine Whip. Ethan gooide zijn Poké Ball voor een tweede keer naar voren en keek toe hoe de Pokémon naar binnen werd gezogen. Hij ging er van uit dat het nu wél genoeg was. Rotbeest.

Kijk, dat was beter. Ethan grijnsde en gaf zijn Bulbasaur een klopje op zijn bloembol, waarna hij de Poké Ball opraapte. ”Ik noem je Rage,” zei hij tegen de Poké Ball. ”Omdat je zo verdomd agressief bent.” Hij had de boze volhardende blik heus wel gezien in de ogen van de Lillipup. Hij besloot om zijn Bulbasaur een break te geven en Rage nog maar even in zijn bal te laten. Zijn blik gleed naar de witharige jongen die hem complimenteerde en hij gaf hem een knikje. ”Die van jou is ook niet slecht,” zei hij op een nonchalante toon. Want aan iemand anders toegeven dat diegene iets goeds gedaan had? Nee, dat nooit. Hij klikte zijn nieuwe aanwinst aan zijn riem, waarna hij een stap naar opzij deed en de jongen joviaal een arm om de nek sloeg. ”Maar even mannen onder elkaar,” zei hij met een grijns dat weinig goeds voorspelde. ”Ben je nog lekkere chicks tegengekomen? Heb je al meer training gehad dan met je Pokémon alleen?” Hij haalde zijn wenkbrauwen een paar keer achter elkaar op om daarmee te laten zien wat hij bedoelde, al nam hij aan dat elke dwaas dat wel snapte. Caspar wendde zijn blik af van zijn trainer en ging een eindje verderop in het gras zitten, zijn blik schietend van de twee mannen naar de Eevee. Hij was veel te verlegen om haar te gaan begroeten en dus richtte hij zijn oogjes maar wat schichtig naar zijn pootjes, wachtend tot zijn trainer klaar was met socialiseren en ze weer konden gaan.

De reactie van de man deed hem grijnzen. Het was het soort typische reactie dat hij van iemand kon krijgen en het was ook het soort typische reactie dat hem alleen maar meer deed vissen naar informatie. Hij had heus wel gemerkt hoe de jongen zich aan hem had geërgerd en het kon hem eerlijk gezegd geen bal schelen of de jongen hem niet zou moeten of niet. ”Omdat we nu gewoon even met mannen onder elkaar zijn en ik heb al sinds Johto niemand meer met wie ik dit soort dingen kan delen,” zei hij en hij trok een pruillipje naar de man. ”En omdat jij mij wel het soort type lijkt dat aandacht krijgt van de vrouwtjes.” Ethan was misschien niet voor de kerels, maar elke blinde kon zien dat deze man er echt wel goed uit zag. Het leek hem dus logisch dat hij minstens wel één chick ontmoet moest hebben die zich voor zijn voeten had geworpen. ”Dus vertel op,” drong hij aan, met een kleine grijns om zijn lippen. ”Heb je écht geen knappe chick ontmoet sinds je hier bent?” Hij ging er voor het gemak maar even van uit dat de kerel niet van hier was. Caspar verstijfde inmiddels toen hij zag dat Eevee in zijn richting kwam lopen. Hij kreeg blosjes op zijn wangen en schuifelde ongemakkelijk met zijn pootjes, maar wees haar ook niet af en begroette haar verlegen, zijn rode ogen schichtig van haar naar de grond gaande.