Vermoeid zette ze zich neer op een bankje die ze had gevonden ergens in deze stad. Met haar hand die uit haar tas kwam haalde ze een kleine snack voor haarzelf uit, die misschien haar kleine honger kon stillen. Ze was te lui om dergelijk eten te gaan halen dus had ze even wat zoet gepakt om op te vreten terwijl ze voor korte tijd op deze bank zou zitten. Ze haalde het papiertje ervanaf en gooide die in de zilveren vuilnisbak die naast het bankje zat. Rustig nam ze een hapje ervan en haar blauwe ogen keken naar de omgeving waar soms een paar mensen langsliepen. Haar blauwe ogen gleden van alles af, zoals die lantaarnpaal en dat gebouw dat in de achtergrond stond. Het was niet echt dat de mensen en de objecten in de achtergrond zo interessant waren, maar ze kon niet veel anders doen dan iedereen en alles observeren terwijl ze zelf rustig op het bankje zat. Het enigste wat ze echt wilde was gewoon haar snack volledig opeten en daarna meteen weggaan van de bank, maar er leek wel iemand naar dit bankje toe te lopen, waardoor ze schijnbaar niet meer alleen zou zijn, "leuk".
Hij was goed in de richting gegaan van de plek waar hij moest zijn. Hij wilde in het bos hier bij de stad gaan zoeken naar een bepaalde pokémon, al wist hij vanuit zijn onderzoek dat 't een hele kleine kans was dat hij de pokémon daadwerkelijk zou gaan vinden. Maar Cyril hielt van kleine kansen, want op een of andere manier werkte ze bijna altijd in zijn voordeel. Er glinsterde iets in zijn groene ogen terwijl hij door de stad liep, met zijn beide pokémon bij zich. Failnaught wandelde rustig aan zijn zij, terwijl de Pikachu op zijn schouder zat. Gelukkig waren beide zijn pokémon geen drukte makkers. Zijn ouders hadden het voor elkaar gekregen om de beeste beschaafde Deerling te vinden en de meest mellow Pikachu van 't eiland te plukken. Hoe? Geen idee, maar het maakte hem niet zo veel uit. Als hij een gevecht aan zou moeten gaan, zouden ze vast wel voor hem klaar staan. Hoopte hij tenminste. Zijn rondkijkend oog viel op een meisje dat rustig op iets zat te kauwen terwijl ze op een bankje zat. Helaas dat Lúin het ook gezien en de Pikachu schoot van zijn schouder af om naar haar toe te rennen. Cyril zetten er een sprintje achteraan en wist de gele muis te vangen voordat hij bij de jongedame op schoot sprong om te bedelen voor wat te eten. "Niet doen alsof ik je niet voldoende te eten geef," zei hij met een glimlach, terwijl hij over het kopje van de Pikachu aaide en hem terug op zijn schouder zetten. "Hallo, sorry van m'n Pikachu. Hij heeft soms het idee dat 'ie niet voldoende te eten krijgt," legde hij met een glimlach uit, terwijl hij met een snelle beweging op het bankje ging zitten en haar snel van top tot teen bekeek. "De naam is Cyril Riegan trouwens. En met wie heb ik 't genoege?"
Misschien zou ze komende dagen ook wat meer moeten gaan verkennen van Sinnoh. Sinds haar aankomst was ze meteen naar Eterna gegaan en had ze eigenlijk gewoon de rest achterwege gelaten. Mogelijks zou ze eens kunnen gaan kijken naar andere steden zoals Jubilife City, als ze de legenda van Sinnoh mocht geloven dan was het een ‘leuke’ stad die van alles en nog wat had, en ook vrijwel populair. Ze hield niet zo van rond mensen te zijn, maar het leek haar wel een goede destinatie om te zijn.
Haar ogen gleden opeens opzij toen ze wat geluidjes hoorde. Er leek een pikachu op haar af te komen en de blik die de pokémon had, was duidelijk gericht op de zoete snack die ze in haar hand had. Echter raakte hij net niet op haar schoot toen een man hem wist te pakken. ‘Niet doen alsof ik je niet voldoende eten geef’, zei deze vervolgens, de pikachu op zijn koppie aaiend. Die twee moesten waarschijnlijk een sterke band hebben. Bij haar en Sombra was dit duidelijk nog niet het geval, al was het ook wel logisch sinds ze elkaar nog niet zo lang kenden. ‘Hallo, sorry van m’n Pikachu. Hij heeft soms het idee dat ‘ie niet voldoende eten krijgt.’ Ze knikte er even op, het begrijpend… En toen ging die opeens op het bankje zitten – als in, dezelfde precieze bank waar zij ook op zat. Hmm. Nou ze moest ooit aan het praten met andere mensen wennen, of niet? ‘De naam is Cyril Riegan trouwens. En met wie heb ik ’t genoege?’. Haar blauwe ogen bestudeerden hem even voordat ze haar bek uiteindelijk durfde openen. “Diana…”, sprak ze koeltjes, haar ogen zachtjes glanzend. “Diana Coy”
Ze leek er niet op gediend te zijn dat hij naast haar was gaan zitten. Of was dat zijn verbeelding geweest? Ach, maakte ook niet zo veel uit, als ze wilde dat hij weg ging, zou hij het vanzelf wel te horen krijgen, toch? In ieder geval stelde ze zichzelf voor als Diana Coy en hij glimlachte eventjes. "Aangenaam kennis te maken, Diana," zei hij vriendelijk. Hij keek haar eventjes op en neer. "Laat me raden, coördinator?" vroeg hij daarna, een wilde gok doen over wat voor een licentie ze zou hebben. Hij had geen idee of ze überhaupt een licentie had, maar dat maakte niet uit. Zo kon hij tenminste uit de voeten komen met dit gesprek. "Je zat er zo alleen bij, dus ik hoopte dat je 't niet erg vond dat ik erbij kwam zitten. Anders moet je 't zeggen, oké?" Hij knipoogde naar haar en zetten Lúin op zijn schoot. Ondertussen haalde hij een paar snoepjes uit zijn zak en gaf die aan zowel de Pikachu als de Deerling, waarna hij onderuit zakte en genoot van de warmte op zijn gezicht.
'Aangenaam kennis te maken, Diana', zei de man vriendelijk met een glimlachje erbij. Ze bemerkte hoe hij haar leek te bestuderen en terwijl ze het zelf continu bij anderen deed voelde het een beetje raar om zelf bestudeerd te worden. Nou ja, ze was zelf ook een iemand, jammer genoeg. Iemand om naar te kijken, wat bleek. 'Laat me raden, coördinator?'. Ze droeg allemaal fluo armbandjes, een soort van ketting om haar nek en nog wat spulletjes. Het zou logisch lijken als ze een coordinator was geweest, maar dat was ze dus niet, oeps. "Nope. Ik ben researcher", verbeterde ze hem. Ach, dat deed er ook niet echt veel aan toe, het was niet dat zoiets iemand interesseerde anyways. 'Je zat er zo alleen bij, dus ik hoopte dat je 't niet erg vond dat ik erbij kwam zitten. Anders moet je 't zeggen, oké?', sprak hij met een knipoog en zette zijn pikachu op z'n schoot. Ze knikte voorzichtig en vervolgens haalde Cyril wat snoepjes naar boven en gaf die aan zijn pokémon, hoe lief. Het leek erop dat hij beiden een Deerling en een Pikachu bij had en dat ze wel goed om konden gaan met hun trainer. Zelf hoopte ze dat ze mogelijks ook een goede band kon scheppen met Sombra, alleen verliep dat voor haar moeilijker dan bij anderen. Maar er was wel een wil, en waar een wil was, was er een weg, toch?
Ze verbeterde hem door te zeggen dat ze een researcher was. Hij floot eventjes. "Not bad. Wat doe je zo allemaal?" vroeg hij daarna, toch wel geïnteresseerd naar wat ze te vertellen had. Immers had hij nog niet zo veel kennis over de andere kanten van deze regio. Hijzelf was een ranger, iemand van de Crescent Moon, waarvoor hij nog nauwelijks iets had gedaan, maar dat terzijde. Hij ging met een hand door zijn haar heen, waardoor een paar plukken voor zijn ogen vielen, die hij weg blies en daarna naar achter duwde. Vervolgens legde hij een hand op het hoofdje van de Pikachu en aaide er eens goed overheen. Het gesprek viel nogal stil en Cyril keek eventjes om zich heen, zoekend naar iets om 't over te hebben. Maar voor de verandering had hij zelfs niet meer om over te praten. Of nou ja. "Wacht, als je een researcher bent. Dan heb je een pokémon, correct?" vroeg hij daarna. had hij die over 't hoofd gezien?
