Tales of

Sinnoh

Ty had gelezen dat hij hier een Rotom kon vinden, een Pokémon die hij heel graag aan zijn team wilde voegen. Hij wist niet waarom maar de gedachte om weer een electric type te hebben, bracht een glimlach op zijn gezicht. Hij slikte even en keek om naar Charlotte die een blij geluidje maakte naar haar trainer. Hij werd er ongemakkelijk van. Haar enge insectenoogjes zorgde ervoor dat hij rilde. Nee, hij had veel liever de Snorunt genomen maar de logische keuze was haar geweest. De kans dat hij nog een shiny op zijn reis zou tegenkomen was ongelofelijk klein, dus moest hij de kans wel met beide handen vastgrijpen. Met kalme passen betreedde hij dan ook het kasteel. De cutiefly keek nieuwsgierig rond, zoemende van muur naar muur. Hij zuchtte even en pakte zijn zaklamp erbij waarna hij deze aanstak en rustig verder wandelde in het oude gebouw.

Een geschrokken geluidje ontsnapte zijn mond waarna hij een sprong naar achter zette en zijn zaklamp liet vallen. Met een klap kwam het voorwerp op de grond waardoor de lamp erin brak. Ty zag niet eens wat of wie het was, hij kon enkel nog wat geluidjes horen voordat de stilte langzaam terug kwam in het vervallen kasteel. Hij fronste en boog zich neer waarna hij de kapotte zaklamp van de grond nam. Een zucht kwam van zijn lippen waarna hij het ding in zijn rugzak stak en langzaam verder begon te wandelden. Hij hield zich echter wel dicht tegen de muur aan, zijn ene hand hield hij ertegen. Hij wilde immers niet struikelen of vallen of wat dan ook... Hij zag al niet zoveel en deze duisternis hielp dan ook niet.

Toen er twee witte ogen verschenen piepte hij het uit van angst waarna hij naara achter sprong en zo meteen zijn balans verloor. Hij hield zijn armen voor zijn gezicht, bevende uit angst wat de Pokémon tegen hem kon doen... maar er gebeurde niks. Een zacht zoete lucht werd zijn kant opgeblazen en even hoorde hij een boos geluidje van de wilde Pokémon af. Hij knipperde en keek op. Tussen de mist die in zijn ogen lag zag hij dat Charlotte de Gastly had aangevallen. De poison ghost type had een fairy wind in zijn gezicht gekregen en keek nu pissig om naar de shiny. Alsof hij heel erg... Teleurgesteld was in iets dat niet had kunnen plaatsvinden. Hij snoof en verdween net zo snel als hij was gekomen. Bezorgd kwam het kleine insectje naar haar trainer toe waarna ze toekeek hoe hij terug overeind kwam. "... Bedankt..." klonk er zacht van hem af, niet goed wetende ofdat zijn Pokémon hem wel kon verstaan.

Ty hoorde wta geroep en wel meteen richtte hij zijn blik op. Charlotte vloog naar voren en bendarde de man waardoor ook de kleine man de vreemde durfde te benaderen. Hij leek van zijn stuk gebracht te zijn door een Gastly en kort richtte hij zijn focus op het spook dat breed grijnzend naar hun aan het kijken was. Hij wilde vragen of de ander hulp nodig had, of hij kon helpen, maar de angst die in zijn keel lag versmachte hem en liet hem ijskoud. Hij slikte en schudde even zijn hoofd, langzaam zijn mond opende, maar geen geluid volgde. De man, daarintegen, leek hem wel meteen aan te kunnen spreken. Hij had wel meteen de shiny Cutiefly gezien en keek even grijnzend naar de kleine witharige man. "Schattig," sprak hij spottend, waarop Charlotte meteen haar kaakjes opblaaste en een fairy wind in het gezicht van de man gooide. DE warme lucht deed niet zoveel pijn en voelde ergens aangenaam aan, maar hij leek niet echt tevreden te zijn. Boos probeerde de man dan ook de rooskleurige pokémon uit de lucht te grijpen. "So-Sorry! Ze word gewoon ni... niet graag zo genoemd... ka... kan ik je helpen?" ratelde de man aan een stuk door, struikelend over zijn eigen woorden door de stress. De man zuchtte even en knikte waarna hij gebaarde naar de Gastly. Hij wilde deze vangen, schijnbaar, maar had geen Pokémon meer. Hij vertelde hem dat hij de wilde Pokémon al had verzwakt maar nu kon hij niks meer doen. Ty knikte even en slikte, een vreemd gevoel in zijn mond hebbende. Alsof hij teveel gegeten had en elk moment alles terug naar boven zou komen. De misselijkheid besprong hem ook meteen en even kneep hij zijn ogen toe. Hij wilde de vreemde uiteraard wel helpen, maar zijn hele lichaam schreeuwde het uit om het op een lopen te zetten. Hij wilde hier niet zijn, bij de ander... maar.... Maar... Hij keek even op naar Charlotte, grote ogen van schaamte en verdriet. En dat was schijnbaar genoeg.
De roze Pokémon schoot meteen naar de Gastly toe en voerde een Fairy Wind uit. Deze aanval zorgde ervoor dat de spook wat hoogte verloor, maar meteen boos opkeek. Ty beet even op zijn onderlip, wetende dat Charlotte geen goede moves had tegen deze Pokémon. De Gastly ging meteen over in een Hypnosis, die de shiny met gemak ontweek en een opgewekte zucht rolde van zijn lippen. Ok... Goed. Hij liet zijn ogen van het gevecht even glijden naar de man, die klaarstond met een ball. Ty wist niet zeker of hij een ball moest gooien of de vreemde naast hem. Als hij een ball gebruikte dan had hij er een minder en als hij eerlijk was wilde hij liever zijn ballen voor zichzelf houden. Niks was gratis in deze wereld en al zeker niet pokémon. Snel schoten zijn ogen terug naar het gevecht toen hij in zijn ooghoek zag hoe de ghost type paralyzed werd door de stun spore. Vertraagd door de status van de fairy type had de gastly geen tijd om een tweede fairy wind te ontwijken. Gespannen balde de researcher zijn handen even tot vuisten. Hij moest vertrouwen in zijn starter' hebben, ze was immers klein en snel en dat zou voldoende zijn om niet geraakt te worden, toch? Hij slikte even en keek toe hoe ze elegant een lick ontweek, gevolgd met een derde fairy wind die raak was. Het was ergens logisch dat ze steeds dezelfde aanval aan het gebruiken was, het was immers stab en zoal absorb als deze move hadden weinig effect op de ghost type. Ty mocht echter blij zijn dat een Gastly van dit level geen poison type moves kende, anders was het game over geweest voor de shiny. De rooskleurige Pokémon wende even om haar as en keek op toen het spook verstijfde door zijn status effect. Een vierde fairy wind werd zijn kant uit gevoerd, gevolgd door een duik onder hem en een vijfde aan zijn andere zijde. Beide waren raak, opdat de dual type geen kant op kon.
Maar toen greep de Gastly zijn kans. Zijn tong schoot uit zijn mond en wikkelde zich om het kleine insectje waarna hij deze weg gooide. Een vrij creatieve manier van lick te gebruiken, als zij hij het zelf. Charlotte, die even van haar stuk was gebracht, kwam met een plofje neer en een geschrokken geluid kwam van Ty's lippen af, zijn ademhaling versnellend... Hij voelde hoe tranen in zijn ogen sprongen bij het besef hoeveel dingen er wel niet fout konden gaan. Hij wilde schreeuwen naar der dat het genoeg was, dat ze dit niet moesten doen, maar de shiny reageerde nog voor hij iets kon doen. Ze versnelde haar aanval en voerde nogmaals een fairy wind uit, die wederom raak was. Met een grijns schoot de Gastly naar voren, zijn tong de tegenstander maar op het nippertje missende. De wilde Pokémon verstijfde echter en wel meteen dook de Cutiefly onder hem waarna ze een Fairy wind aanval uitvoerde in zijn blinde hoek, gevolgd door hoogte te winnen om zijn Hypnosis te ontwijken. Vanuit deze hoogte voerde ze nogmaals de aanval uit, die wederom raak was. Kort beet Ty weer op zijn onderlip, het begon pijn te doen. Charlotte piepte even luid en voerde nogmaals Fairy Wind uit, de tegenstander naar de grond toe werkende met haar aanvaal. De Gastly kneep zijn ogen toe en probeerde hoogte te winnen, maar Charlotte staakte de aanval en hernam haar kracht om nog een Fairy Wind in zijn richting uit te voeren. Hierdoor kwam de poison ghost type tegen de grond. Bevend door de status bleef hij daar ok even liggen. Afwachtend keek de man even naar de vreemde naast zich. Zou hij de Gastly vangen of het laten liggen? Was het wel voldoende geweest of hadden ze meer moeten doen? Hij wist het niet...

10x Fairy Wind, 1x Stun Spore (Paralyzed)

Het was schijnbaar genoeg, want de man ving kort nadat Charlotte de laatste slag had geleverd de Gastly. Hij knipperde even en keek naar de vreemde, die erg blij leek te zijn met zijn vangst. De man bedeankte hem door hem een Luxury ball aan te bieden en Ty knikte enkel een keer naar de ander, maar woorden kreeg hij niet over zijn lippen. Hij slikte even en nam de item aan waarna hij even keek naar zijn shiny Pokémon. De cutiefly kwam meteen terug naar haar trainer. Hij merkte meteen op hoe moe ze wel niet was en rustig hield hij een hand uit, waar ze stil op lande. Hij zuchtte even en aaide haar kopje met een vinger. Hij zou haar naar een Pokémon center moeten brengen, want ze had zeker rust nodig. Hij knikte nogmaals even naar de vreemdeling, waarna hij zich omdraaide en met snelle passen het donkere, vervallen gebouw verliet. Tijd om zijn Pokémon wat te laten opknappen. Het was jammer dat ze geen Rotom hadden gevonden, maar ze konden later altijd nog eens proberen he?