Tales of

Sinnoh

Nu ze een Lapras had gevangen, werd het een stuk makkelijker om het water over te gaan. Ze had dit tripje dan ook uitgesteld tot ze een fatsoenlijke Pokémon had gevangen die haar over het water kon brengen en de Pokémon van de Friend Safari was er één die dat kon. Het herinnerde haar eraan dat ze de Pokémon nog steeds aan Shiro moest laten zien en ze nam een foto van zichzelf op haar Lapras, al verzond ze de foto nog niet naar hem. Misschien was het beter om de foto pas te sturen als hij Nymphe in levende lijve had gezien. Ze moest nog verschillende dingen aan hem laten zien; zo ook het ei dat ze had aangekocht. De oude vrouw had haar niet kunnen vertellen wat er in het ei zat, dus dat zou een verrassing zijn. Het zou niet meer lang duren eer dat ze zes Pokémon had en haar team volledig zou zijn. Ze kon niet wachten om ze alle zes op te voeden en de gyms ermee uit te dagen. Ze was er vrij zeker van dat Shiro ook meer Pokémon aan zijn team zou toevoegen en hoewel ze hem niet zo zag, wist ze dat hij een sterke rivaal zou zijn als dat zou moeten. En dan had ze natuurlijk nog die jongen die ze had ontmoet en zijn Charmander, die nu al wel een Charmeleon zou zijn. Ze glimlachte en richtte haar blik naar de stad die op kwam doemen in de verte. Nymphe liet een vrolijk geluidje ontsnappen en spartelde vrolijk met haar vinnen. Hazel glimlachte en legde kort haar hoofd tegen de nek van haar Pokémon, waarna ze er zacht over streelde. ”Je mag dadelijk rusten in je Poké Ball,” beloofde ze de Lapras, waarna ze toekeek hoe de Lapras de laatste meters aflegde en Hazel veilig aan de kant af kon stappen. Ze gaf de Lapras een dankbare aai over haar gezicht en keerde haar terug, waarna ze Rex uit zijn bal liet. Ze ging immers geen stad ontdekken zonder haar eerste Pokémon aan haar zijde, liet dat duidelijk zijn.

En ze had nog geen paar stappen aan land gezet of er stond opeens een erg vrolijke meid voor haar neus met blauw haar en drie Pokémon achter zich. Hazel scande even snel de Pokémon die ze bij zich had en ze kon de goedkeurende blik in haar ogen niet meteen onderdrukken, waarna ze haar goudkleurige kijkers weer op de meid richtte. ”Hallo,” begroette ze het meisje terug en ze gaf haar een knikje, al klonk het niet zo vrolijk als dat het meisje geklonken had. Ze was een stuk vriendelijker naar mensen toe dan aan het begin van haar reis, maar dat wilde nog niet zeggen dat ze in een vrolijk bloemenmeisje veranderde. ”Je hebt een goed team voor zo ver ik kan zien,” zei ze en ze gaf een knikje, waarop Rex even met glimmende oogjes naar zijn trainer keek, een trotse glimlach om zijn lippen verschijnend. Hij kwam zelf wat dichterbij zodat hij kennis kon maken met de Pokémon van de blauwharige. ”Ben je ook op reis om Champion te worden?” vroeg ze toen maar. Sociaal zijn was niet bepaald aan haar besteed en ze leerde elke dag bij, al ging dat door Rex en door ontmoetingen met mensen zoals Shiro wel een stuk vlotter. Het was een work in progress, liet ze maar zeggen.