Tales of

Sinnoh

Dromerig, artistiek, gevoelig, hopeloze romanticus. It's Mr. MVP, Simp.

Met zijn 1.94m steekt Ezra vaak boven de gemiddelde menigte uit. Zijn postuur is niet te slank, maar ook niet te gespierd, ergens perfectly in the middle. Zijn cyaanblauwe ogen steken af tegenover zijn getinte huidskleur en donkere haren, en je zal hem vaak zien met een combinatie aan oranje, blauwe en zwarte kleding. Desondanks zijn grootte, komt hij veelal niet intimiderend over, door de vriendelijke uitdrukking op zijn gelaat die schreeuwt 'big teddybear'.

Ezra is geboren en getogen in Rustboro City. Hier groeide hij op in een comfortabel huis samen met zijn twee jongere siblings, zijn moeder Nasya, en zijn vader Isaiah. Waar zijn moeder altijd thuis was, was zijn vader vaak aan het werk of op zakenreis. Wanneer zijn vader wel thuis was, probeerde hij zijn ideeën en meningen over de wereld aan zijn kinderen over te brengen. Hij vond dat succes in het leven te meten was in geld, en om geld te verdienen had je een echte baan nodig, niet een zoals de vele hangjongeren die begonnen als trainer. Hij wilde dan ook graag dat zijn kinderen gingen studeren en een realistische droom achterna gingen, zoals het worden van arts of wetenschapper.

Het kwam dan natuurlijk als een grote shock voor Isaiah toen zijn oudste zoon niet paste in het plaatje wat hij voor hem had uitgestippeld. Al van jongs af aan was duidelijk dat Ezra een artistieke en gevoelige jongen was. Je hoefde hem maar een pen te geven en de wereld werd zijn canvas. Hij tekende vol overgave, hele pagina's en hele boeken vol, en soms zelfs naast het papier - tot schrik van zijn moeder. Hij hield ervan om zich te verkleden en in duizend-en-één rollen te gooien in een zelfverzonnen toneelstuk. Zijn vader had er maar een hekel aan. In zijn ogen kon je met tekenen en acteren geen brood verdienen, en daarom probeerde hij zijn zoon een andere kant op te sturen.

Niets hielp. Ezra bleef tekenen, voegde zich bij een theatergroep op school, en had zelfs ambities om te schrijven. Zijn vader zag het al voor zich: zijn oudste zoon die overal in Hoenn probeerde aan een baan te komen binnen de filmwereld en uiteindelijk maar eindigde als serveerder. Nee, dat ging hem niet overkomen, wat een schande voor zijn familienaam zou dat zijn! Hij verzamelde meerdere toekomstplannen voor zijn zoon, en lag deze aan de jongen voor. Zakenman, arts, researcher. Genoeg opties, in de ogen van zijn vader. Het was studeren of vertrekken, dat was het ultimatum. Ezra, toen nog maar zestien, besloot naar zijn vader's wensen te schikken, en koos om researcher te worden.

De jaren die volgden werden gespendeerd tussen de boeken, sommigen interessant, anderen niet. Zijn vader wist een stageplek te regelen bij Professor Birch, waar hij op zeventien jarige leeftijd aan de slag ging. Ezra wist echter dat dit het niet voor hem was. Hij wilde helemaal niet de hele dag in een lab spenderen, meetings attenderen, en een leven lang papieren invullen. Zijn vader bleef volhouden: succes en geld, dat zou hij ervan krijgen. Maar wat van zijn geluk, dan? En zijn eigen dromen? Was geld werkelijk alles?

Hij was achttien toen hij zijn ouders vertelde dat hij ging stoppen met zijn pad tot researcher. Zijn vader kwam met hetzelfde ultimatum: doorstuderen of vertrekken. Tot grote shock van zijn ouders, pakte Ezra zijn rugzak en koos hij voor de laatste optie: vertrekken.

Met enkel zijn rugzak en een hoop passie en ambitie verliet hij Rustboro City. Hij zou iedereen laten zien dat hij het kon maken, dat geld en succes niet alles was, zolang je maar gelukkig was. Het was echter niet zo makkelijk, en een echt plan had de achttien jarige jongen niet. Hij trok door de regio, werd meerdere keren afgewezen binnen de entertainment wereld, en nam random banen aan om geld te verdienen en alsnog zijn passie te kunnen volgen.

Hij was 23 toen hij onder weg terug naar huis Shifa tegenkwam. Het meisje, toen 13, zat te bibberen onder een brug, terwijl dikke vlokken sneeuw naar beneden dwarrelden. Hij vroeg het meisje waar haar huis was en of hij haar ernaartoe kon brengen, maar toen ze zei dat ze er geen had, kon hij het niet over zijn hart laten om haar daar te laten zitten en de winterse omstandigheden van die nacht te trotseren. Hij zou haar in huis nemen voor één nacht, maar wat één nacht was, werd uiteindelijk een langere, onbepaalde tijd.  Hij ontfermde zich over haar, als de grote broer die hij altijd was. Hij besloot zelfs zijn wilde en onzekere leven op te geven voor haar, en nam haar mee terug naar Rustboro City, waar hij zijn eigen appartement huurde en een baan op zich nam bij Devon Corporation.

De twee jaar die volgden vlogen voorbij. Hij werkte van 9 tot 7 iedere dag, in een kantoor, als assistent. Van zijn passie en ambities was niet heel veel meer over, maar zijn trots weerhield hem ervan om zijn vader om hulp te vragen. Uiteindelijk kreeg hij een iets betere baan aangeboden in Sunnyshore City in Sinnoh. Hij vertrok, en nam Shifa met zich mee.

Zijn nieuwe baan was net zo uitzichtloos. Als assistent werkte hij bij een bedrijf dat zich ontfermde over het herstel van Sinnoh's natuur. Hij kwam er al snel achter dat het bedrijf meer hun eigen economie op oog had dan het vinden van werkende oplossingen en uitvindingen. Het was dan geen wonder, dat toen de regio openging, hij eindelijk voor hemzelf koos en ontslag nam. Het was tijd om zijn dromen weer op te pakken, en dus, begon hij het pad als coordinator.

Hij gaat er een op halen bij de professor!