Tales of

Sinnoh

Met grote ogen keek ze naar de mensen die in en uit het gebouw kwamen gelopen. Ze stond nu al een paar uur hier, gewoon te kijken naar de mensen die naar binnen kwamen alleen en naar buiten kwamen met een pokémon aan hun zijde. Ze had een glimlach op haar gezicht, terwijl haar benen heen en weer wiebelde onder de stoel waar ze op zat. Ze had specifiek tegen Ezrea gezegd dat ze bij Professor Hazel haar pokémon wilde gaan ophalen. Immers had ze een plan in haar hoofd, een plan om uit te vinden hoe en waarom sommige pokémon shiny waren en andere niet. En dit was haar eerste stap, een eigen pokémon krijgen en daarna op avontuur te gaan. Natuurlijk moest ze zich af en toe nog wel melden bij haar oudere broer, want anders zou Ezra zich zorgen gaan maken, maar ze wist ook dat haar broer bezig zou zijn met zijn eigen plannen. Haar glimlach werd groter, ze hoopte dat hij het voor elkaar krijgen om een beroemd coördinator te worden. Dat was echt iets voor hem.
Shifa sprong van de stoel af en schoof deze onder de tafel, waarna ze zich omdraaide naar het gebouw en naar binnen huppelde. Ze kwam net boven de balie uit en zwaaide om de aandacht te krijgen. "Ik kom een starter ophalen!" zei ze vrolijk en ze werd direct door gestuurd naar achter toe. Vrolijk huppelde ze verder, waarbij ze bijna tegen de professor aan liep. "Oh oops. Sorry!" kwam er vrolijk uit. "Ik kom mijn starter ophalen!" vervolgde ze daarna met een grijns op haar gezicht.

Haar ogen werden groot toen er drie pokéball tevoorschijn werden gehaald en ze één voor één open gingen. Eventjes liet ze haar blauwe ogen langs alle drie de opties gaan en dacht na. Wat zou 't leukste zijn? Ze had zich een beetje ingelezen over de mogelijke opties en grinnikte toen ze bedacht hoe vreemd 't eruit zou zien als ze terug zou komen bij Ezrea op de rug of schouders van een Torterra of een Emboar. Maar nee, dat zou een beetje heel erg .. vreemd worden. Haar ogen bleven hangen op de blauwe kikker, die aan het spelen was met bellen gemaakt van 't schuim van diens kraag. Een glimlach speelde rond haar lippen, terwijl ze haar handen uitstak naar de Froakie. Deze sprong in haar armen en nestelde zich tegen haar nek aan. "Deze wordt 't," zei ze, terwijl ze de kikker een aai over diens rug gaf. Ja, dit voelde goed.