Ugh, geen geld? Waarom was dat altijd zo'n probleem? Ondanks haar nog zo vriendelijke woordjes en smekende gezicht had de barman geen genade. Hij jaste zo'n beetje de stoel van haar vandaan en kwaad hief Mindo nog een vuist naar hem op. Niet dat dat nou heel veel effect had, een van zijn vaste klanten of ingehuurde bouncer - ze wist het niet- pakte haar in één keer op en trapte haar de deur uit. Haar hoofd duizelde er van, zeker na dat laatste biertje dat zeer mogelijk net iets teveel was geweest. De trainer krabbelde met behulp van haar bezorgde piplup overeind en wreef pijnlijk over haar arm. Een reeks scheldwoorden verlieten haar mond, maar de deur was alweer achter haar dicht gevallen en liet haar achter in de stilte van de nacht. "Slaat toch helemaal nergens op," mompelde ze tegen haar pokémon, die nerveus achter haar aan de deur uit was gewaggeld. Mindo boog zich voorover en verloor bijna haar evenwicht. Met moeite hief ze haar pokémon in haar tas. De avond was nog jong en ze wist zich nog vaag te beseffen dat als ze nu haar nest in ging, ze morgen er niet meer uit zou kunnen komen door de koppijn. Dus ja hé, dan maar het leven van anderen zuur maken. De meid bewoog zich naar de achterkant van de kroeg en trapte met veel lawaai een van hun vuilnisbakken om, waarna ze haar middelvinger opstak naar het gebouw.
