Tales of

Sinnoh

Hazel was van haar Lapras gestapt zodra ze de achterlijke foto van de jongen binnen had gekregen. Echt een ramp dat dat zich nu op haar Holo Caster bevond, maar goed. Mocht ze ooit een bad hair day hebben of zich lelijk voelen, dan kon ze altijd naar die foto kijken om zich wat beter te voelen. Of, zoals ze al had aangegeven, kon ze het ook gebruiken om muizen uit haar kamer te verjagen. Ze had al haar Pokémon in hun bal zitten behalve Rex, want hij was diegene die ze ging gebruiken voor het gevecht. Ze had Rex bij hun eerste gevecht gebruikt en gezien dit een rematch was, zou Rex ook weer haar keuze worden. Als hij nog meer Pokémon had om mee te vechten, dan wilde ze wel eens zien wat er zou gebeuren. Ze hield het ei dat ze een tijdje geleden alweer had gekocht tegen zich aangedrukt terwijl ze naar het trainingsveld liep. Ze zag de jongen al lopen en zag dat zijn Charmander een Charmeleon was geworden. Een goedkeurende blik verscheen in haar ogen en ze kwam tot stilstand tegenover hem. ”Kun je je lelijke foto’s voortaan voor je houden?” vroeg ze op een snerende toon aan hem, hem daarmee ook begroetend. ”Ik kan me niet voorstellen dat er meiden zijn die dáár op zitten te wachten.” Ze grijnsde hem uitdagend toe en zette haar vrije hand in haar zij, waarna ze naar Rex knikte zodat die het strijdveld op kon lopen. Ze twijfelde kort wat ze met het ei ging doen en besloot om die maar even in haar armen geklemd te houden. Ze wilde geen risico lopen om het te verliezen en ze vond het zielig om het ei op te sluiten in haar rugzak.

Hazel rolde met haar ogen toen hij nog eens zijn middelvinger naar haar opstak, wat ze al even vrolijk terugdeed. Ze wist niet goed wat ze van de jongen moest vinden, maar tot nu toe was hij nog niet zo heel erg. Als hij die achterlijke selfies achterwege liet, that is. Haar blik gleed naar hem toen hij zijn opmerking maakte en ze wilde daar net iets op zeggen toen er een verbijsterde reactie ergens achter haar klonk. Hazel draaide haar hoofd naar achteren… en voor de één of andere reden zonk haar hart in haar keel toen ze zag dat Shiro daar stond. Zo te zien had hij de opmerking gehoord en vroeg hij om meer uitleg. Alles wat de jongen tegenover haar zei ging verloren terwijl ze zich volledig naar Shiro draaide. ”Nog niet zo lang geleden,” was blijkbaar het eerste wat in haar opkwam en ze schudde meteen haar hoofd. ”Maar hij laat het erger klinken dan het is.” Ze wierp de jongen over haar schouder een geïrriteerde blik toe. Had hij zijn klep nu écht zo luid moeten openen? Stiekem wist ze ook wel dat ze er gewoon van baalde dat het Shiro was die het had gehoord en dat de rest van Canalave City haar vrij weinig kon schelen. Voor de één of andere reden was Shiro’s mening belangrijker. ”Het was gewoon één of andere domme grap over etalages en lingerie en ik wilde hem gewoon op zijn nummer zetten. Hij heeft echt niet meer gezien dan de onderkant van mijn BH.” Het klonk alsof ze zichzelf aan het verantwoorden was. Alsof Shiro méér was dan een kennis… nee, een vriend alleen. En als ze het zo opsomde, klonk het nog vreemder dan dat ze had willen laten blijken. ”Het was echt niks,” maakte ze er uiteindelijk van en ze merkte hoe kleintjes het klonk. Dat deed haar nog meer van haar stuk brengen en ze sloeg haar armen ongemakkelijk over elkaar heen. Wat was hier in vredesnaam aan de hand?

Hazel werd zelf ook rood toen ze de rode kleur van Shiro opmerkte. Een deel van haar vroeg zich af waarom hij dit soort dingen vroeg en waarom zij zo erg bezig was met zichzelf te verantwoorden. Ze wierp de jongen achter haar een giftige blik toe over haar schouder toen hij zei dat ze Shiro’s vriendinnetje was. ”Denk je nu echt dat als ik zijn vriendin was dat ik je dat had laten zien, stomme lul?” siste ze kwaad naar hem toe. ”Wat denk je wel niet van mij?” En ze had waarschijnlijk nog meer kwade dingen gezegd als Shiro op dat moment niet voorstelde om scheidsrechter te zijn. Ze richtte haar blik weer naar hem en waar er daarnet nog boosheid en giftigheid in haar blik te zien was, verdween dat als sneeuw voor de zon toen ze Shiro’s blik ontmoette en er speelde zelfs een glimlach om haar lippen. ”Klinkt als een perfect plan,” zei ze haastig tegen hem, blij zijnde dat ze voorbij het ongemakkelijke onderwerp van daarnet waren. Al wist ze niet goed waarom, maar het voelde best wrang aan toen Shiro zei dat… nee. Niet nu. Ze knikte naar hem en reikte hem toen het ei aan dat ze in haar handen had. ”Zou je deze misschien vast willen houden tijdens ons gevecht?” vroeg ze op een zachte toon aan hem. Ze vertrouwde niemand anders dan Shiro toe met haar toekomstige nieuwe aanwinst en in de blik in haar ogen was bijna warm te noemen terwijl ze Shiro vragend aankeek. Ze knikte over haar schouder naar Rex toe als een soort van antwoord op de vraag van de jongen achter haar die hij eerder gesteld had en Rex rende al meteen uitgelaten naar het strijdveld toe, waar hij een serieuze blik in zijn ogen keek toen hij naar opzij keek en uitdagend grijnsde naar de Charmeleon. Hij was klaar voor het gevecht.