Tales of

Sinnoh

Hij had twee nieuwe Pokémon in zijn team waarvan hij gepland had om het tweede te wonder traden. Dat was de doel van zijn korte reis geweest. Hij keek even op naar zijn nieuwste aanwinst die in het team zou blijven; Heiying. De Duskull leek niet super blij te zijn met het feit dat hij nu gevangen was, maar veel stuff had hij nog niet geprobeerd. Morgan had al opgemerkt dat het spook best groot en lomp was en dus hoorde hij hem van een afstand afkomen. Hij had uiteraard wel nog eens geprobeerd om zijn nieuwe trainer te laten schrikken. Maar zoal Sha als hem waren niet onder de indruk. De zwarte Pokémon leek er een beetje beledigd door, maar er was geen haar op zijn hoofd die eraan dacht om zich anders te gedragen voor een Pokémon zoals Hei. Ja, nee, hij zou ermee moeten leren omgaan. Kalm gingen de ogen van de jongen even rond, niet echt gefixeerd op een iets... Maar Heiying had andere plannen en had zich meteen gefixeerd op een dame. Doormiddel van een shadow sneak probeerde het lompe spook achter de dame te komen waarna hij een luid geluid produceerde om haar te laten schrikken.

De Duskull werd volop geraakt door de aanval en wel meteen plaatste hij zijn armdingetjes tegen zijn schedel aan, een pijnlijk geluidje van hem afkommende. Jammerend vloog hij dan ook snel terug naar zijn trainer, die meteen opkeek toen hij het geluid hoorde. "Heiying? Wat heb je nu weer gedaan?" Hij zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar, neerkijkende op de ghost Pokémon. Deze probeerde met heel wat gebaren en vreemde geluiden te gebaren naar de vrouw en haar Vulpix. De man snoof even en vernauwde zijn ogen, waarna hij zijn blik op de dame richtte. "Mijn excuses," sprak hij kalm tegen haar. "Het zit in zijn aard," en tja, hij zou niet aggresief worden of zijn Pokémon dwingen te veranderen. Dat was niet hoe hij was. Shabao waggelde geïnteresseerd wat dichter naar de vrouw, maar verstijfde toen ze de ice type zag en rolde zich meteen op in een balletje; terug rollende naar haar trainer. Daar ging ze achter zijn benen staan, zijn ene broekpijp vasthoudende. Morgan kon enkel even zuchten, zijn vingers tegen zijn neusbrug zettende. Why?

Nu pas merkte hij op wat Heiying wel niet had gedaan en wel meteen zakte hij door zijn kniën, waarbij hij rustig de boodschappen bijeen begon te brengen en te verzamelen. Hij liet zijn blik even glijden naar de Duskull en Sandshrew respectievelijk, die wel meteen de hint snapten en ook begonnen met spulletjes op te rapen. De dame sprak en kalm bewoog Morgan wat dichter naar haar toe, de boodschappen die hij in zijn handen had rustig in de zak brengende. Hij deed het kalm, een oog houdende op haar, zodat hij wist of ze het wel ok vond. "Ik zal hem zeker nog eens goed moeten aanpakken," beaamde hij rustig aan haar. Hij zuchtte daarna even en keek toe hoe Shabao en Heiying beide een paar groenten vasthadden en naast de dame stonden. De Duskull met schuld in zijn gloeiden lichtje dat een oog moest voorstellen, de Sandshrew rillende van angst. "Dit is mijn schuld, ik betaal je de schade terug. Hoeveel ben ik je verschuldigd?" zei hij even rustig waarna hij overeind kwam en zijn portemonee boven haalde. Hij keek even naar haar, afwachtende op hoeveel ze van hem zou eisen.

Hij knikte een enkele keer naar haar toen ze zei dat hij vast geschrokken was. Dat was een feit. Toen de dame echter zijn geld afsloeg, keek hij even vragend naar haar. Huh? Okay dan. Hij haalde lichtjes zijn schouders op en stak zijn portemonee terug weg. "Mijn naam is Morgan. Nogmaals mijn excusus voor dit alles," hij knikte even naar haar, een beweging die meer een lichte buiging leek dan een echt knikje. Het was een teken als respect, iets dat zijn woorden macht zou bezetten. Hij keek vervolgens terug op, maar niet om naar de vreemde dame te kijken. Zijn goudgele ogen gleden even naar haar witte Vulpix. Hm. "Een alolan Vulpix," sprak hij zacht. "Wat een prachtig exemplaar is ze," Hij keek even kort naar de trainster, niet goed wetende wat hij verder nog kon doen. Hij zou beter gewoon verder gaan en verder trainen met zijn Pokémon. Heiying keek even op naar zijn trainer en maakte een klagerig geluidje. Zo ook deed had Shabao wat zachte piepjes uitgebracht. De Sandshrew was inmiddels aan zijn broekpijp gaan hangen, haar pootjes stevig geklemd in het kledingsstuk.

Het feit dat de vrouw opgetogen werd van zijn complimentje ging hem volledig over het hoofd. Het was een simpele observatie die hij maakte. De vrouw stelde haar voor als Lucie, Lucie Evien. Hij knikte dan ook even naar haar en richtte zijn aandacht op de Vulpix. Ze begon wat te vertellen over de ice type en rustig knielde Morgan neer waarna hij zijn hand rustig uitstak naar de alolan vorm. "Ik ben Sinnoh zelf, dus ik heb nog nooit een alolan Pokémon gezien," sprak hij kalm, zijn ogen gefixeerd op de Vulpix. Na enkele tellen kreeg hij echter een idee. Hij keek rustig op naar de dame en fronste even. "Ik... Weet dat je waarschijnlijk dit niet wilt horen maar... Wil je een gevecht met mijn Duskull? Ik zou je Vulpix heel graag in actie zien," Morgan was een man van observaties. Als hij niet zo gedreven was om de sterkste te worden zou hij vast een researcher geworden zijn. HIj keek kalm terug naar haar pokémon, afwachtende op wat ze zou doen.