Tales of
Sinnoh

Don't forget the sun - ma apr 26, 2021 8:49 pm

enjoy the little things

Hij was kalm aan het wandelen. Njidi op zijn schouder en Eze aan zijn voet. Hij glimlachte breed en aaide zijn vogel even, die een aangenaam geluidje maakt. De taillow werd zo graag geaaid. Hij had geaccepteerd om hier een ronde te lopen op patrouille en de spanning had hem echt nerveus gemaakt. Nieuwe dingen waren altijd zo.... Spannend. Hij grijnsde even schuin bij die gedachte waarna hij even slikte en zijn hoofd schudde. Hij moest gewoon kalm blijven, dan zou het wel goed aflopen. Toen hij dan ook een hoog gegil gooide, keek hij meteen op. Een man was aan het wegrennen van een dame en... Was dat een handtas? Hij fronste even en versnelde zijn pas. "Njidi, Quick attack," de vogel krijste en schoot van de schouder van haar trainer af waarna ze wel meteen naar de dief schoot en tegen diens hand aan schoot. Een gekreun kwam van de man af waarna hij even omkeek, vloekende naar de blauwe Pokémon. Door de aanval had hij zijn gestolen item echter laten vallen. Boos grommend keek hij om, maar verstijfde meteen toen hij zag wie er achter hem aan aan het lopen was. Chinma gromde even en de vreemde man schoot meteen weg. De albino jongen vertraagde echter wat toen hij de handtas kwam en hijgend bukte hij zich neer bij het voorwerp. Rustig pakte hij deze om waarna hij het terug aan de dame in kwestie gaf. DEze bedankte hem kort, nog steeds een beetje in shock met wat er nu was gebeurd. Chinma keek echter meteen op nadat hij het gestolen goed terug had geleverd. Njidi had geprobeerd om de dief te blijven traceren, maar het feit dat ze nu terug was gekomen met een hopeloze blik in haar ogen nam hij aan dat ze hem verloren was. Hij stak zijn arm op, waar de Taillow kalm op landde. Hij zuchtte en aaide zijn vogel rustig over haar kopje. "We geven het aan bij de base. Je hebt goed je best gedaan meid," Blij kraaide de Taillow even, waarop de jongeman even scheef glimlachtte naar haar.

- Ansley

Re: Don't forget the sun - di apr 27, 2021 7:17 pm

A deep and, above all, loud sigh rolled over his lips as the young man threw his head back. It earned him some irritated looks from both the vendor and his customer, which he completely ignored. Ansley stared at the clear sky, hands behind his head as support. There weren’t even clouds to keep him busy with. All he could do was wait for the old hag to finish up her thousand questions. It all had something to do with the pokémon food they were selling here, but he had quickly lost all interest in her so didn’t know what they were talking about now.
Equos was patiently waiting beside him in line, not seeming bothered at all by the time that has passed. Calmly he looked around to everything that was happening, ignoring the mumbling of his owner. “That’s the second time she has asked this, does she think the answer will change?” Ansley said to no one.

Still staring at the blue sky, Ansley didn’t notice a man running up to him and was pushed aside. Equos quick reaction prevented him from ending up on the ground. He shot forward, resulting in Ansley falling on his back. “Hey! People are standing here you idiot!” he yelled after the man as he stood up again.
The man was long gone, probably hadn’t even heard him. For a moment he looked over his shoulder in the direction where the man came from. His eyes immediately fell on the boy, but more importantly, on his pokémon. “That male Nidoran has the wrong color, doesn’t he?” Equos gave him a look as he always did when Ansley was talking to no one.

Equos his snack will have to wait, the old hag was still asking questions and he was tired of waiting. He walked towards the Nidoran, completely ignoring their owner, and went through his knees to be closer to the strange creature. “Definitely wrong,” he concluded with a nod.

"A quote here"

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 1:10 am

enjoy the little things

Kalm plaatste de man de vogel op zijn schouder, waar ze zich blij terug op nestelde. Hij begon zich af te vragen wat de Taillow zou doen als ze uiteindelijk zou evolueren. Ze zou niet langer op zijn schouder passen, toch? HIj fronste even en haalde diep adem. Hij zou eens moeten kijken hoe groot een Swellow werd. In zijn ooghoek zag hij echter een blauwe flits, waarop de albino jongen even opkeek. Een man benaderde zijn starter. Eze, die niet echt aan het opletten was, schrok even van de stem van de man. Zijn grote, roodkleurige oogjes werden even gericht op de vreemde, waarna hij bang naar de voeten van Chinma liep en zich achter zijn trainer verstopte. De jongeman glimlachte even naar de vreemdeling. "Hallo!" begroette hij de ander vrolijk. "Eze is een shiny Nidoran waardoor zijn kleur inderdaad fout is," sprak hij kalm tegen de man. Na enkele tellen had de jongen echter door wat er naast hem stond. Zijn rode ogen werden groot waarna hij meteen een brede glimlach op zijn gezicht kreeg. "Is dat een galarian Ponyta?!" Het zag er zo fluffy uit! Hij wilde het knuffelen!

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 11:46 am

Over the years he had read about pokémon like this, heard stories, but never had the pleasure of meeting one in person. This one was more special too if you asked him. They did not just have a special bright color, no, this male had the colors of a female. Does that mean a shiny female has the colors of a male?

Ansley’s arm shot in the air, one finger pointing up when the person started talking. Never would he reach the boy’s lips, not from his position on the ground as he was a giant, but hopefully he would get the message. “Sst,” he shushed the stranger. “Go ‘help’ some more people,” Ansley said and made air quotes. Helping people is what everyone is so great at until they are not.
Because he was not at all paying attention to the kid, he had no idea what he was talking about. Equos was worried by that fact, as the stranger's attention was turned to him and Ansley was completely ignoring it. Or that was how it looked. He was always aware of his pokémon and everything concerning them, but he only recently received Equos so the pokémon could not know that. He only looked a bit concerned and moved a bit away from the stranger.

Ansley’s amber-colored eyes were still focused on the pokémon, who was now cowering behind their owner's leg. This was not going to work. If he were to study this pokémon, he needed to see them from up close.
Quickly he moved forward, hands reaching for the shiny pokémon he wanted to grab.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 11:59 am

enjoy the little things

Hij knipperde even verbaasd toen de man weer begon te spreken. Zijn manier van praten was ergens snerend en wel meteen klapte de albino jongen zijn mond toe... OKay... okay uhm... Helpen? Uh. Hij keek even rond, niet goed wetende wat hij kon doen. Hij was ergens ook verbaasd van de toon van de ander. Hij had niet verwacht om zo brutaal aangesproken te worden over dit onderwerp. Hij slikte dan ook even en liet zijn blik kort van de Ponyta naar diens trainer gaan. Toen hij echter opmerkte dat de vreemde man zijn starter probeerde te grijpen, plaatste hij meteen zich meteen meer voor de poison type, een frons op zijn gezicht. Probeerde hij zijn Pokémon te stelen of wat? "Uh... Sorry meneer, maar mijn Nidoran word niet graag vast genomen," hij slikte even, een beetje oncomfortabel met de man. Als hij misschien braaf had gevraagd even de shiny te kunnen bekijken, dan had hij het zo toegestaan... maar zo... Hij kreeg er kriebels van. Njidi had haar ogen ook vernauwd en keek met een sceptische blik naar de blauwharige man.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 12:20 pm

The good thing was that Equos knew better than to interfere in situations like this one. All he did was watch as Ansley did another stupid thing they could add to his list of stupid things. The pokémon even looked somewhat disappointed.

Instead of grabbing the pokémon, he nearly caught the boy's leg who was now standing before him, lecturing him. An irritated moan rolled over his lips. This right here, is exactly why he didn’t like people, always interfering with everything. By placing his hands on his legs, Ansley pushed himself up again, immediately crossing his arms afterward. The boy looked even taller now that he was standing again and he had to look up to look into his eyes. Sadly enough, interacting with this child was his only option.

Ansley took a deep breath and cleared his throat after which he forced a smile to appear on his lips, one that would also reach his eyes. “I need to see your pokémon,” he said honeyed. What life had taught him was that people were more coöperative if he acted friendly, and he would gladly pretend if that is what it took to get his hands on that pokémon.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 12:33 pm

enjoy the little things

Hm. Hij observeerde de man eens goed. Hij zag er een beetje sketchy uit, maar Chinma was niet het type om vooroordelen te maken. Misschien was deze vreemde oprecht nieuwsgierig naar zijn shiny Pokémon. Hij nam het hem niet kwalijk, je kwam immers niet elke dag een shiny tegen. Toen hij dan ook overeind kwam en het netjes vroeg, kwam er een brede glimlach op het gezicht van de jongen. "Sure, maar wees voorzichtig met hem ok?" Hij knielde zich even neer bij zijn Nidoran en aaide hem even over zijn bol waarna hij diens kin even kroelde en hem vervolgens van de grond oppakte. De Nidoran piepte even... Ja, zelf Chinma kon hem moeilijk opnemen, het was alsof de ground type gewoon bang was van hoogtes. Hij ondersteunde het blauwe beestje wat meer met zijn andere arm en kroelde hem rustig over zijn kopje waarna hij kalm zijn armen wat naar voren bracht als teken dat de ander hem gerust mocht aannemen... Of juist niet. Hij kon hem ook in zijn armen observeren.
Het lag er maar aan wat de ander wilde, zolang hij maar zacht om sprong met Eze. Njidi snoof even en begon echter boos te kraaien toen Chinma dit gebaar deed. Hij fronste even en gaf haar een klein duwtje met zijn hoofd. Ssh.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 1:07 pm

Ansley blinked surprised when he so easily agreed after he asked him nicely. This was much easier than trying to catch the pokémon himself and in the process piss off it’s trainer. “Of course, of course, hurting him is not what I’m after today.” A genuine smile was now visible on his lips. He watched the whole process the boy went through before he could pick up the Nidoran. Even Equos was now interested in the smaller pokémon and came closer so that he could see it more clearly.
The other person held his pokémon up in the air for him to see and Ansley moved his head closer as he observed the pokémon. For a second he looked at the angry Taillow but he quickly turned his attention back towards the shiny. There was nothing special about the other pokémon, at least, nothing he found interesting.

This too was easier now that he had someone to hold it for him, it meant that he had both hands free. He gently grabbed one of it’s claws and spread the toes so that he could look between them. “Where did you get him?” he asked the stranger, but his eyes stayed pinned on the pokémon.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 8:16 pm

enjoy the little things

DE man sprak dat hij de Pokémon geen pijn zou doen en dit zorgde ervoor dat de jongeman even breder ging glimlachen, dat was fijn om te horen. Eze kneep zijn oogjes echter toe toen de vreemdeling hem begon te bekijken. Het leek haast alsof de ander een of andere researcher was. Hm... Toen hij dan ook plots het pootje van de shiny vastnam en de teentjes uit elkaar bracht om deze te bekijken, draaide de Nidoran meteen zijn kopje naar de hand van de vreemd waarna hij probeerde te bijten in de vingers van de man. "Eze!" zei hij streng, waarop de blauwe Pokémon meteen zijn kopje terug trok.... Oh Arceus... "Uhm... Ik heb hem als starter gekregen van professor Willow," antwoorde hij rustig op de vraag van de vreemdeling. "Bent u ok? Sorry... Eze is mensen niet zo gewoon," De pokémon wilde ook duidelijk niks temaken hebben met mensen... En hij nam het hem niet kwalijk, hij wist immers niet wat de voorgeschiedenis was van het beestje. Hij zou hem de tijd geven om zich aan te passen aan mensen en zich sterker op te stellen.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 9:50 pm

Sharp teeth made contact with his skin, deep enough that blood emerged from the wound, but Ansley never let go off the claw. There was no pain, only a mild pressure, that was all. He let the young man correct his pokémon and moved on to one of his back claws, his thumb going over the nails to test how sharp they were. “Then I wonder where she got him from. I need one too,” he thought out loud. Although he was not studying shiny pokémon, it was always nice to have one that he could study. Ansley wanted to see for himself if there were more differences between them and normal pokémon besides their color.
His eyes moved away from the pokémon so that he could look at the boy who apologized to him. “That makes two of us,” Ansley said with a genuine smile this time as he rubbed the pokémon over its head. But why was the boy apologizing again?
Ansley’s attention went back to the pokémon and that is when he noticed the blood again. “Oh, right. It’s fine.” He held his hand in front of his face and studied the wound. It was nothing too deep and would probably stop bleeding soon. “He does have very sharp teeth.” His hand was already moving towards the pokémon face to lift his lips so that he could see its teeth better.

Re: Don't forget the sun - wo apr 28, 2021 10:17 pm

enjoy the little things

De jongeman keek even verbaasd naar de man toen die zelf geen kick gaf toen hij gebeten werd. Er kwam een frons op zijn gezicht en kort bekeek hij de ander. Iets was niet pluis aan deze kerel.... maar Chinma zou er geen opmerking op maken. Het leek hem ergens onbeleefd, maar ergens kon hij het niet laten bezorgd te zijn om de vreemdeling. Hij wilde de wonde verzorgen en zorgen dat de ander niks ergs zou overkomen. De man praatte echter gewoon verder... Uh? "I... ik weet niet. Ze staat bekend om traited Pokémon... Niet om shiny's," Dus Chinma snapte ook niet goed waarom hij een shiny had gekregen als starter. Toen hij zijn excuses aanbood, fronste hij even naar de ander, zijn glimlach vervaagde wat. Hij had nog steeds niks aan de wonde gedaan op zijn hand. Uhm... Waarom...? Hij kantelde zijn hoofd wat en keek kort naar de Ponyta van de man. Eze knipperde ook verbaasd toen hij opmerkte dat de man helemaal geen last had van zijn aanval. Njidi haar houding was daarbij ook van aggresief overgeschakelt naar een gespannen houding. Ze was eerder ongemakkelijk geworden dan boos. De man merkte op dat het ok was en even slikte hij... uh... "Weet u het zeker? Ik kan het verzorgen voor u? Ik heb ontsmetting en wat plakkers in mijn rugzak," Maar de man leek echt gewoon gefocust te zijn op de shiny in zijn armen. De blauwharige kerel bracht zijn hand weer bij de mond van Eze. De Poison type maakte meteen een laag grommend geluid waarna het deze keer niet zo voorzichtig was. Hij probeerde de man nogmaals te bijten, deze keer harder en het leek erop dat hij niet zou loslaten als het raak was.

Re: Don't forget the sun - do apr 29, 2021 11:16 am

The boy told him more about the pokémon, but he did not get any wiser. “Right. Then I’ll have to ask her myself,” he decided. Traited pokémon were something else and he has yet to see one of those.
He looked up from his project when the boy kept going on about the wound, clearly worried for him. In fact, he was right to worry. It would not be the first time a wound would get infected because he did not take care of it. “No need, that’s why I have him,” using his thumb, he pointed over his shoulder towards the ponyta.
While he noticed the pokémon lunging forward, he made no attempt to avoid it. There was pressure building up where the nidoran was biting down his hand and did not let go. Ansley clicked his tongue, disappointed with the behavior of this pokémon. “How can I ever study you if you keep interfering, little one,” he said calmly, not worrying at all that he was being attacked. Instead, he simply petted the pokémon over the head with his free hand.

Re: Don't forget the sun - do apr 29, 2021 12:37 pm

enjoy the little things

De man sprak dat hij Willow zou moeten aanspreken en even kantelde hij zijn hoofd. Ja, dat zou misschien beter zijn want hij wist helemaal niet waar ze Eze vandaan had gehaald. Misschien was hij wel een gewone wilde Nidoran geweest of misschien had ze hem ontvangen van een breeder, wie wist. Verder sprak de man dat er geen nood was om zijn wonde te verzorgen en er kwam een frons op zijn gelaat. Schijnbaar was de Ponyta daarvoor. Oh? Hij wist niet goed wat hij hiermee bedoelde, maar hij zou er ook luidop geen vragen bij stellen. Misschien als de ander het voorstelde... Hm. Toen Eze uiteindelijk de hand vasthad van de vreemde, slikte Chinma even. Uh... Hij leek niet zo gestoord te zijn door de aanval, in tegendeel, hij leek gewoon... Ja, hoe beschreef je dit? Toen de man dan ook begon te praten tegen de Shiny en hem even aaide, beet hij enkel even harder door in de hand van de man, zijn kopje af en toe schuddende. "Uh... Eze, laat los," hij trok even aan de Pokémon, geen reactie. "Laat... laat los..." Hmpf... "Laat los Eze!" De poison type lostte de man voorzichtig en verkleinde zich wat, zijn grote oren in zijn nek leggende. Een zware zucht gleed van zijn lippen waarna hij schuin glimlachend opkeek naar de blauwharige man. "Het spijt me echt zoveel..." Ugh. "Misschien dat hij wat kalmer is als ik hem wat te eten geef," hij lostte even een hand van de shiny, waardoor hij de kleine Pokémon even tussen zijn arm en heup duwde. Hij vistte een koekje boven en greep Eze terug goed vast waarna hij rustig het ding aan de shiny gaf. Wel meteen piepte hij opgetogen waarna hij blij begon te knagen op de lekkernij.

Re: Don't forget the sun - do apr 29, 2021 1:48 pm

A combination of strength and shaking of the head made the wound worse and it looked like the pokémon didn’t want to let go. It’s trainer had to ask him a couple of times before Ansley slowly felt the pressure lessen. “Really, it’s fine,” he said as he waved with his wounded hand. “Doesn't hurt anyway and besides, he can heal it for me.” Ansley held out his hand towards his ponyta while smiling. Equos came a bit closer and held his horn against the wounds that slowly began to heal. This was something that occurred almost daily because Ansley wasn’t exactly careful. “See?” he asked cheerfully, holding his hand right before the boy’s face. The small wound was almost completly gone, while the other one looked to be a few days old already. That one needed a bit more time to heal, but at least it would not get infected.

Trying to study the pokémon more was probably a bad idea. Two times has he been bitten, and he had to agree, one time was definitely his own fault. But there was still so much he wanted to take notes on. “How about we go to my apartment? I have gloves over there so he can bite all he wants,” he proposed, not even questioning that it might be strange. They didn’t even know each other's names and he was already inviting him to his home.

Re: Don't forget the sun - do apr 29, 2021 2:07 pm

enjoy the little things

De vreemde sprak dat het niet erg was, maar de jongeman vond toch van wel. Zelfs toen hij zei dat het geen pijn deed, wat opzich al enorm vreemd was, vond hij het gewoon niet ok. Wat was hij voor een trainer als hij niet eens zijn Pokémon onder controle kon houden. Blij knabbelde Eze echter verder op het koekje die hij van zijn trainer had gekregen en even kroelde hij met een vinger langs het kopje van zijn shiny starter, die even blij begon te purren. Toen hij echter zag wat er vervolgens gebeurde voor hem, werden zijn roodkleurige ogen groot. Huh? "Wow," kon hij enkel uitbrengen toen hij de Ponyta zijn ability had gezien. Hij wist helemaal niet dat ze dat konden?! Wowie! "Dat is zo cool!" zei hij helemaal opgetogen, de glimlach op zijn gezicht breed terwijl hij de hand wat beter bekeek. Waarom gebruikten niet meer mensen Pokémon op deze manier? De blauwharige man stelde vervolgens iets vrij vreemd voor, maar de kinderlijke gedachtegang van Chinma was te primitief om er echt op in te kijken. hij wilde de man gewoon helpen en zo te horen zou het beter gaan als ze naar zijn appartement gingen. "Ok!" zei de man blij waarop hij de Nidoran wat dichter tegen hem aan drukte. De taillow op zijn schouder fronste echter even en keek sceptisch naar de vreemdeling. "Oh! Ja, mijn naam is Chinma... Ik weet niet of ik dat al had gezegd?" Hij glimlachte breed naar de man. Wat een rare maar lieve vent was die vreemde toch.

Re: Don't forget the sun - vr apr 30, 2021 4:26 pm

Ansley always liked it when he could impress people with his pokémon. He was stroking Equos over his neck. “ ‘Tis also the reason why I have a pokémon like him. I often hurt myself because I don’t notice it, but he will heal those wounds immediately,” he smiled. This was truly a remarkable pokémon and for now he still had not found another pokémon with the same abilities. It’s also one of the reasons he is researching pokémon abilities.
Ansley smiled broadly the second the boy agreed to go to his apartment. This was wonderful. Everything he needed was there so it would make his life much easier. “Great! Let’s go, ‘tis this way!” Ansley turned around and headed towards his apartment which was luckily not that far away. As they were walking, the boy introduced himself as Chinma. “What an unusual name.” He was bad with names, so it was possible he would forget a name like that.
Equos poked his horn softly against his side and Ansley gave him a questioning look. The next thing he did was gesturing towards Chinma. “What do yo- oh right, I’m Ansley,” he said as he pointed to himself.

Re: Don't forget the sun - za mei 01, 2021 2:21 am

enjoy the little things

De man expliceerde dat hij de Pokémon voor deze reden had en wel meteen keek Chinma geïnteresseerd op naar hem. Hij was als een klein jongetje die voor het eerst iets meemaakte. Zijn ogen waren groot en hij luisterde dan ook met grote interesse naar hoe de man praatte. HIj had best een aangename stem, hij zou best wel uren naar hem kunnen luisteren. Toen hij dan ook uitgepraat was wachtte hij even af. De man zei dat het die kant op was en Chinma, als de loyale hond dat ie was, ging braaf achter de blauwharige man aan. Hij gaf een opmerking op zijn naam, waarop de albino jongen even knikte naar de ander. "Mijn vader houd van speciale namen," sprak hij opgetogen waarna hij afwachtend keek naar de ander. Hij wilde weten wat zijn naam was, maar zou het niet direct vragen. Dat leek hem immers erg onbeschoft en... Hij wilde niet zo overkomen bij hem. Uiteindelijk stelde de man zichzelf voor als Ansley en wel meteen begon hij breder te glimlachen. "Aangenaam kennis te maken Ansley!" zei hij opgetogen. "Kan je me straks meer vertellen over... Like... Dat healen? Het klinkt echt super intressant!" zijn ogen fonkelden even waarna hij zachtjes begon te lachen. "N-nadat je Eze hebt kunnen onderzoeken natuurlijk!" Hij legde even een hand tegen zijn shiny Nidoran aan, die tevreden verder aan het knabbelen was aan zijn Snack. Njidi keek even verbaasd naar haar trainer, niet goed wetende wat ze aan moest met hem.

Re: Don't forget the sun - ma mei 03, 2021 4:48 pm

His apartment was not far from where they were at, only a few blocks away. Equos was hesitant at first because he still wanted the snack he was promised, but it was obvious he would not get one for now. All while that shiny rodent got one and for what? The creature had bit Ansley and still got rewarded for it. Ansley was oblivious of his pokémon’s feelings and simply kept walking. The shiny pokémon caused him to forget the reason he was really here.

The name of the boy was one he would never be able to remember, not where there was information that was more important which he had to remember. He was asked if he wanted to tell him more about the healing abilities of his own pokémon. “Hm.” Ansley looked at Equos who walked behind them, eyes turned to the ground and ears pinned in his neck. “Sure!” he said with a smile. Ansley liked to talk about his work and his ponyta was one of the pokémon he was doing research on.

Soon they reached his apartment and they had to take the stairs to the fifth floor where he opened the door. “Try not to touch anything,” he warned the boy. There was stuff everywhere. A lot of books lay everywhere except in the bookcase, notebooks and pens, drawings and small machines that he tried to make. None of which worked sadly enough. The only thing he cleaned up after finishing was his food because he didn’t want bugs or rattata breaking into his home.

Re: Don't forget the sun - ma mei 03, 2021 5:03 pm

enjoy the little things

Ansley stemde in op zijn vraag en wel meteen begon de witharige jongen te stralen. Nja, nog meer te stralen. Hij keek dan ook opgetogen naar Njidi, die enkel even met haar ogen rolde. Hij was zo'n nieuwsgierig kind en als iemand hem dingen wilde bijbrengen dan was ie helemaal happy natuurlijk. Het duurde niet lang voordat ze bij een gebouw waren waar de blauwharige man binnen ging. Chinma volgde hem vluchtig, zich wat laten zakken om niet zijn hoofd te stoten aan de voordeur. Hij knipperde even en duwde Eze dichter tegen zich aan waarnij hij de researcher de trap op volgde. Toen ze eenmaal een paar verdiepingen hadden gedaan, gingen ze eindelijk van de trappen af en een appartement binnen. De albino jongen keek even verbaasd op bij de rommel die er lag en vervolgens naar de knagende shiny in zijn armen. De man zei dat hij niks mocht aanraken, waarop hij meteen knikte. "Ok!" Hij wanelde naar voren, moeite hebbende om de rommel te ontwijken met zijn veel te lange lichaam. Ah uhum... Niet handig. "Waar uh... wil je dat ik Eze neerzet?" hij glimlachte even schuin, zijn ogen gericht op de vloer zodat hij niet op een machine of boek ging staan... Of whatever ander spul dat er lag.

Re: Don't forget the sun - ma mei 03, 2021 5:21 pm

This was not the first time he forgot about Equos. The pokémon always had a hard time climbing the stairs, but he was getting better at it every time. This was again a result of Ansley’s brain that was too chaotic sometimes.
Ansley looked over his shoulder when the pokémon also managed to get up and felt a bit guilty that he’d forgotten about him again. “Sorry,” he said as he scratched the back of his head. Although it had been years since he’d lost his Riolu, he sometimes forgot that Equos was not anything like him.

The boy - ci, mi, Mina? - asked him where he could place his pokémon. Ansley quickly looked around his small apartment but saw no place that they could use. “Bring him to the kitchen,” he said as he made his way there. It was really the only clean place, with everything neatly put away and only a plant on the kitchen table. “You can place him there,” he said with a gesture to the table before disappearing again. Anlsey needed a book on shinies, his notebook, and a pen. He all had it here, somewhere, but the question was where. “You can get something to drink if you want!” he yelled to Mina, not mentioning that all he had was water from the tap.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh