De Bounsweet hopte vrolijk rondjes en de Rockruff rende erachteraan. Het leek erop dat het tweetal het goed met elkaar kon vinden, waarop Elara licht glimlachte. Dit was al een enorme vooruitgang. Waar ze nog steeds schrok van de Pokémon wanneer ze hen niet verwachtte, kon ze in hun nabijheid zijn en hen aanraken wanneer ze zich erop kon voorbereiden. Iedereen die ze vroeger had gekend, zou hiervan alleen al versteld staan. Nadat ze haar vriendin aangevallen had zien worden door haar eigen Lucario, gedoemd tot een ziekenhuisbed voor weken daarna, had ze zich nooit meer in het bijzijn van Pokémon verwacht.
En hier zat ze dan toch. Op het strand nabij Sunyshore City, één hand in het zand terwijl ze de andere door haar haren haalde. De twee Pokémon speelden in het strand, terwijl zij genoot van de zon. Ze durfde zelfs haar ogen te sluiten, al lette ze wel goed op waar de twee waren. Kleine stapjes…
Oh. De man staakte zijn pas, en alsof cupido hem had geraakt met een liefdespijl, staarde hij naar de vrouw die daar op het strand lag. Een hand over zijn hart, want ze moest eens weten hoe het zicht van haar hem vrolijker maakte dan de zon die na een lange regendag weer uitbrak. ”Iggly..” Hij wenkte zijn blik van haar af, en keek omlaag naar Lyra. De fairy pokémon keek hem met een teleurgestelde, doodserieuze >( blik aan. Alsof ze hem wilde vertellen wat voor idioot hij wel niet was, zonder er verder nog woorden aan vuil te maken. Hij rolde met zijn ogen. ”You’ll see.” Sprak hij tegen zijn eigen pokémon, waarna hij het strand opliep en haar kant op stapte.
”Hey,” Zijn schaduw torende over haar heen, maar hij hoopte dat de vrolijke glimlach op zijn gelaat het wegnemen van de zon goed zou maken. ”Ik had niet verwacht Sinnoh’s brightest hier op het strand tegen te komen.” Ja, hij was fan. Dat zou hij altijd zijn. Ze had potentie om te groeien tot de grootste ster ooit, en hij zou haar graag een duwtje in de goede richting geven.
Elara had nu al zoveel meegemaakt in de afgelopen weken in Sinnoh, dat een deel van haar het wel genoeg vond. Ze zou zo op de eerstvolgende boot kunnen stappen, terug naar Hoenn. Ze zou dan wel zoeken naar iets anders. Maar, ze wist dat dit haar droom was. Dat ze ooit weer terug voor de camera wilde staan. En om dat te kunnen doen, om haar naam op de televisie te krijgen… moest ze deze route aflopen. Ze kon dit. Ze moest het kunnen. Wie had immers gedacht dat ze nu hier zou liggen, met een wilde Rockruff en haar Bounsweet aan haar zijde? Juist, niemand.
De zon werd geblokkeerd en Elara opende één oog om te zien wie haar moment van rust durfde te verstoren. Ze opende nu beide ogen en knipperde een paar keer om haar ogen aan het licht te laten wennen, voor ze zich realiseerde wie er boven haar stond. “Ezra!” sprak ze, zowel verbaasd als enthousiast, terwijl ze zichzelf overeind duwde en hem enthousiast een knuffel gaf. “Wat doe jij nou hier?” vroeg ze, terwijl ze hem weer losliet. De laatste keer dat ze hem had gezien was in Hoenn geweest, immers.
