Hij had zijn armen kalm over elkaar geslagen en keek toe hoe zijn Sandshrew rondjes aan het rollen was. Hij wilde dat ze zichzelf zou pushen tot haar limiet, dat ze haar duizeligheid onder de duim zou kunnen werken en controle zou krijgen overv haar lichaam. Heiying keek geïnteresseerd toe naar het schouwspel, af en toe blij klappende als ze een extra seconde langer rolde dan de ronde voordien. Morgan snapte niet waarom het spook zo opgewonden was, maar hij vond het ook niet erg dat hij hier bleef en niet weer een dame achterna was gegaan. Het was fijn om te zien dat de Pokémon op z'n minst ineteresse had in training. De zwartharige man knipperde even en knikte naar de bruine Pokémon die haar vijfde sessie had gedaan. Ze draaide helemaal, leek onstabiel op haar pootjes. "Dat is genoeg voor vandaag, morgen proberen we nog eens," het was geen voorstel, maar een commando. Het zou zo zijn en daar hadden ze geen keuze in. De Sandshrew knikte naar haar trainer en waggelde onstabiel naar hem toe. Hij boog zich even naar haar toe en gaf haar toch even een aaitje. Dat had ze op z'n minst verdient.
It's been a while I know I shouldn't have kept you waiting But I'm here now
Aphrodite was gone, the allure of wonder trade was just too much to resist. But Nian had conflicting feelings about her prize. She knew the risk of bartering, and she knew she could end up with a problematic creature. But this? It was almost unmanageable. It her every time a minor inconvenience occurred. You would think that such a little thing wouldn't be able to bite that hard right? Wrong; it was able to get her blood flowing each time. It came to a point that Nian barely let her out of her ball; in fear that something would set her off. The beauty sighed when she stumbled upon a trainer, who was busy with his coaching his creatures, or did he just finish up? She couldn't quite tell, either way she decided to warn him of her presence. Before she would get who knows what thrown her way. "Ahh, don't mind me, i'm just passing through."
De eerste die de vrouw had opgemerkt was Heiying. De Duskull was meteen naar haar toe gevlogen en hoverde wat boven haar, haar goed bekijkende van die hoogte. Hij maakte dan ook even een spontaan geluidje, alsof hij iets had gezien dat hem echt aanstond. Morgan keek even op toen hij dit hoorde en fronste even. Dat was niet ok. Wel meteen schoten zijn ogen naar het spook, een blik die ijs droeg. De Pokémon verstijfde en stopte meteen met wat hij deed. Dat dacht ie al... Pervert. De Duskull schoot naar beneden en ging achter zijn trainer wat rond hoveren. Shabao had ondertussen de broekpijp van haar trainer vast genomen, haar grote zwarte oogjes opgericht naar de vreemde dame die een paar woorden uitsprak. Hij liet zijn blik even over haar heen glijden en hield halt bij haar hand. Hij fronste en knipperde even. Hm. "Heb je die altijd al gehad?" vroeg hij, knikkende naar de geboortevlak die er te vinden was.
It's been a while I know I shouldn't have kept you waiting But I'm here now
She noticed his ghost pokemon flying above her, it was a little annoying. For while she enjoyed attention of other humans. She rather not get it from pokemon. It was a little too gross even for her. Somewhat surprised by his question she staggered back a little, quickly she raised her hand he was referring to. Making sure there wasn't anything sticking to it. But no; the only thing she saw was her birthmark. The slim woman narrowed her eyes a little and frowned. "So what if it did?" Once again, she let her eyes fall on her mark. It had a bit of an odd shape sure. But nothing too strange right?
Hij zou Heiying zeker nog even op zijn plaats zetten, later, nu niet. Nu was zijn aandacht meer gericht op de vrouw en de vlek op haar hand. Het was een erg bekend iets, aangezien al zijn siblings die hadden. Het was het teken van zijn vader, iets dat hem gewoon misselijk maakte. Hij had geen echte hekel aan de man, eerder een afkeer. Hij wilde niet echt in contact zijn met de gast die leven aan hem had geschonken. Hij had zijn moedr opgezadeld met zoveel problemen en door de jaren heen was hij gewoon het respect van de kerel verloren. Hij kantelde zijn hoofd even en stapte wat dichter naar de dame toe, waarna hij de handschoen van zijn hand trok en zijn hand toonde aan de vrouw, die een identiek teken droeg. "Al mijn siblings hebben die, precies daar, precies die vorm," sprak hij kalm, wijzende naar zijn eigen geboortevlekje. "Weet je wie je vader is?" het zou hem niet zo verbazen als ze nee zei, die man had wel een paar vrouwen geghost. Shabao keek even op, fronsend naar haar trainer, ze begreep het allemaal niet zo goed... Maar de Dsukull... Hm, die leek erg veel interesse te hebben in de meid en bekeek haar nog eens goed. Arceus Hei, stop.
It's been a while I know I shouldn't have kept you waiting But I'm here now
Events moved quickly. But her mind was sharp enough to get what was going on. At Least the basics. Since the details didn't really matter, not now anyway. Her mother was an actress, and adult one. So it was fair to say she had a lot of admirers, some would stick around. And others would be gone within a week. Nian had inquired about the identity of her father, like every child would if he wasn't in the picture. But each time she asked, she got the same response. Nian suspected that her mother didn't even know the answer. Or just had a major falling out with the man in question. So she just gave up after a while. "No, I don't," her gaze was casted downward. It would make a lot of sense, if this mystery man. Had children elsewhere. And passed down his mark on them, kinda like a curse. A playful smile decorated her face while she began giggling like a little school girl. "Is it you?"daddy Ofcourse he wasn't, he was too young. Still she couldn't help herself.
De vrouw sprak de woorden die hij al had verwacht van haar. Nee, dat wist ze niet. Hij kantelde zijn hoofd en zuchtte. Maar wat ze vervolgens zei, liet hem even opkijken, zijn ogen vernauwende. Heiying begon zachtjes te grinniken en even schoot hij een ijzige blik op de ghost type af. Shabao keek echter meteen op, alsof ze wist dat deze persoon familie was. "Nee," zei hij strak waarna hij zijn ogen weer op de witharige dame legde. "Dan zijn we vast half siblings. Mijn vader is nogal een player en heeft veel kinderen verwekt bij vrouwen. Het zou me niet verbazen als je een van die kids bent," Hij haalde even diep adem en zuchtte waarna hij een stap terug zette en de handschoen terug aan trok. Heiying vloog wat dichter waarna hij even zijn armen uithield naar de dame, alsof hij iets van haar wilde hebben. Wel meteen duwde de man de Pokémon aan de kanten. Cloyster beest dat het soms was. "Ik ben Morgan Wu, ik heb de achternaam van mijn moeder overgenomen," Hij wilde niet door zijn naam gerelateerd worden aan zijn vader.
It's been a while I know I shouldn't have kept you waiting But I'm here now
It seems like he didn't really appreciate her joke, so; humor wasn't something that ran very deep in the family. Perhaps he just needed to warm up to her a little, you know how some people are like that. At Least; she hoped that was the case. Since she so dearly loved to laugh and be entertained, and if he insisted on being such a Debbie Downer. Then-sorry but family ties be damned for, she would leave him on read no problem. But, let's not get ahead of ourselves. His pokemon was back, with open arms this time. Nian raised her eyebrows and qocked her head to the side. What did this creature want from her? You know; she didn't even wanna know. The man pushed the beast out the way with a quick motion with his hand. It seemed to listen, at least for now. Since it keep its distance but his eye sockets were still explicitly targeted in her direction. It made her feel all kinds of uneasy. But then her supposed halfbrother spoke again, formally introducing himself this time. "Morgan Wu," the woman repeated, to get a real taste for it. "The names Nian Suyan," She laughed elegantly offered him her hand. "Its a pleasure to meet you."
Morgan, de man die zo droog was als een cracker die 15 dagen in de zon had gelegen, kon haar grap niet echt apprecieren. Hij vond het eerder irritant dat ze hem niet serieus leek te nemen. Snapte ze niet wat voor gevolgen dit kon hebben? Wat ze wel niet met deze informatie kon doen? Erfelijke ziektes? Familie opzoeken? Incest voorkomen? Hij zuchtte dan ook even zachtjes, hij kon het gewoon niet laten. Dit soort mensen waren gewoon niet het type waar hij zich normaal mee bezig hield. De vrouw stelde zich uiteindelijk voor als Nian Suyan. Hij knikte even naar haar en vernauwde zijn ogen wat. "Eensgelijk," sprak hij kalm uit naar de dame waarna hij even zijn ogen liet afdwalen naar Heying, die inmiddels naar de achterkant van de vrouw was gegaan om deze daar te observen. Ok, dat was genoeg. Hij snoof even en haalde zijn Pokéball boven waarna hij de Duskull terug riep in zijn ball. Viespeuk dat het was. Shabao kantelde haar kopje wat, maar maakte er verder niet veel woorden of energie aan vuil. "Dus, ben je geboren in Sinnoh?" vroeg hij kalm aan de dame.
