Zo, hij was gisteren naar het lab geweest van professor Willow en had daar zijn Salandit opgehaald. Het volgende dat hij ging doen was het gebied van east-sinnoh een beetje gaan verkennen. Hij had de taxi teruggenomen naar Hearthome City en had een klein appartementje waarbij hij aan zowat alles had gedacht. Nabije winkeltjes voor eten en kleren en nog wat. Misschien waren al die studies over hoe je moest leven toch niet helemaal waardeloos als je het zo opsomde, maar het liefste zou hij niet terugdenken aan al die stoffige boeken. Nu had hij wel betere plannen voor zijn leven bedacht en nu had hij ook nog Salandiye erbij, iets wat hij vroeger niet had. Ze waren nog niet echt gewend aan elkaar – wat ook logisch was, maar het zou komen, hij wist het wel. Als de meeste trainers van hun pokémon een goede band met ze konden scheppen kon hij dat waarschijnlijk ook.
Hij stapte de voordeur van het appartementenblok uit en liet de frisse buitenlucht – waar ook allemaal verschillende geuren in vermengd zaten – ingeademd worden. Het voelde wel eens fijn aan om zo een nieuw leven te beginnen met een nieuw uitzicht. Zo slecht was dit nog niet.
Het leek haast alsof hij het verkeerde volk leek aan te trekken als een magneet. Had hij dan zo'n uitstraling? Hij fronste even en haalde diep adem waarna een zucht van zijn lippen rolde. Nee, het leven op jezelf was niet zo makkelijk als hij had gedacht. Zou hij daarom opgeven? Nee, daar was geen denken aan. Hij verzamelde al zijn moed en toverde een glimlach op zijn gelaat waarna hij even opkeek naar Njidi, die op zijn schouder zat. Eze zat aan zijn voeten en Chidi, die hij nu meer uit de ball liet, liep kalm voor hun uit. Hij moest een strak ook houden op de Pokémon, aangezien hij hem niet helemaal vertrouwde. Hij wist dat Sneasels nogal snel konden zijn, dus hij zou voorzichtig moeten zijn. Hij kon enkel hopen dat zijn Taillow sneller was. hij kon immers niet vertrouwen op de shiny naast hem om de Pokémon in te halen. Ondanks dat Eze een knappe man was, was hij een beetje zwaar. Zijn lichaamsbouw was ook niet echt gemaakt om te lopen. De Ice type merkte echter al snel iemand op en liep naar de vreemde toe waarna hij meteen de man begon te betasten, zoekende naar pokéballs om te stelen. Wel meteen verscheen er een frons op Chinma's gezicht. "Chidi!" maar de sneasel keek niet op en deed gewoon verder, zoekende naar dingen om gewoon te stelen van de man. Een portomonee... pokéballs, whatever he could get his hands on.
En... weten jullie nog dat we net hadden gezegd dat het nog niet zo slecht was? Neem dat maar terug, want hij stond nog geen één seconde buiten en er kwam al een pokémon op hem af die hem meteen begon te betasten, zoekende naar dingen die hij kon jatten. 'Chidi!', klonk er vanop een afstand, komend van een jongen die ook twee andere pokémon bij had. Nou, het hielp niet, want die sneasel bleef gewoon verder doen met doorzoeken. De jongeman besloot rustig de Sneasel vast te grijpen en hem weg te duwen al bleek hij wel iets gepakt te hebben, namelijk wat van zijn snacks die hij voor later mee had genomen. "Ey geef dat eens terug!", riep hij terwijl hij het terug probeerde te pakken van de Sneasel maar hij kreeg het maar niet te pakken. Wat waren die pokémon toch snel zeg, of misschien was hij gewoon erg sloom wanneer het aankwam op snacks terug stelen. In ieder geval was hij het niet gewend om Sneasels die dingen stalen op hem af te krijgen, dus hoopte hij dat het niet zo'n ding zou zijn dat vaker zou gebeuren in de toekomst.
Chidi had zijn klauwen op wat snacks gekregen en dit liet de dark type grijnzen. Chinma fronste dan ook even en versnelde zijn pas waarop hij meteen even floot. Njidi schoot meteen de lucht in en vloog naar de ice type toe. Deze ontweek echter soepel zowel de greep van de man als de Quick Attack van de vogel. Met een achterwaartse salto kwam hij op de straat terrecht waarna hij grijnzend de snacks open trok en ervan begon te eten. "Chidi!" Hij liep op de Sneasel af, maar deze sprong soepel weg en rende wat verder. Ugh. Njidi schoot ook meteen op de dark type af en deze keer kon ze wel het zakje snacks uit zijn klauwen grijpen. De dark type gromde hierop en keek nijdig naar zijn trainer en diens Pokémon voordat hij zich weg draaide. De Taillow kwam rustig naar Chinma toe en gaf de kapotte zak aan hem. "Dankjewel," hij nam de snacks aan en wandelde rustig naar de man toe, de zak uitreikende. "Het spijt me... Ik weet niet wat hij heeft," zei hij rustig. Eze keek even op naar de snacks, met grote ogen en wat gekwijl. Die Nidoran wilde ook altijd eten.
De grijns die de Sneasel op zijn gezichtje verworven had, het beviel hem echt niet. Niet dat de jongeman zoveel gaf om een paar snacks maar het was gewoon niet leuk om bestolen te worden. Hij had er ook niet zoveel ervaring mee dus dat maakte het effect dubbel en dwars. ‘Chidi!’, hoorde hij vervolgens de jongen roepen, maar de pokémon sprong weg en rende gewoon wat verder. Voorlopig stond hijzelf eventjes stil terwijl hij de Sneasel begluurde. Gelukkig voor hem kwam één van de andere pokémon van de jongen in actie en pakte de snacks weer terug af waarna deze die gaf die aan zijn trainer. Nadien liep deze naar de man toe en reikte het zakje uit. ‘Het spijt me… Ik weet niet wat hij heeft’, zei deze, maar Jairo hield een beetje een schuine blik naar het zakje. Het zat vol met kwijl en half opgegeten dingetjes. “Eheh, het geeft niet…”. Hij nam het zakje aan en staarde er nog eventjes naar. “Ik ga toch maar denk ik wat nieuwe kopen straks”. No way dat hij iets dat vol hing met kwijl nog ging opeten – hij was geen aaseter, dat niet.
Hij kon wel door de grond zakken. Waarom Chidi? Waarom was je nou zo? Hij keek even snel naar de het duistere beest, die even grijnzend zijn ogen had vernauwd en hem uitdagend aan het aanstaren was. Wat een kutbeest was ie soms hoor. Hij mocht van geluk spreken dat hij zo'n lief kind was en niet zijn vader. Zuchtend keek hij dan ook naar de man, waarna hij zijn hand naar zijn achterzak liet glijden. Rustig haalde hij een briefje van vijf boven waarna hij deze opstak. "Hier... het spijt. Het is het minste dat ik kan doen," Dan kon de vreemdeling in kwestie een nieuwe pack snacks kopen, op z'n minste. Hij keek even schuin naar Njidi terwijl hij het geld uitstak naar de kleinere man tegenover hem. De vogel zuchtte ook even en liet een giftige blik naar de Sneasel schieten. De ice dark type stak zijn tong uit en sloeg zijn armen over elkaar. Eze kwam rustig bij zijn trainer staan en de shiny keek even op naar de vreemdeling, een vragende blik in zijn oogjes.
