Tales of

Sinnoh

Met haar trouwe, ijzeren ros aan de hand beende Alicea over een dun en erg overgroeid zandweggetje die dieper het bos in leidde. De zon was al aan het ondergaan waardoor de hemel prachtig oranje gekleurd werd. Lange schaduwen rimpelden over haar lichaam heen terwijl ze de hoge bomen aan weerszijde van het pad passeerde. Na een paar minuten in doodse stilte te hebben gewandeld, luisterend naar het zachte klikken van haar fiets en de zang van de vogelpokémon in de takken, stopte ze bij een dikke stam van een omgevallen boom die het pad versperde. Alicea zuchtte. Ze moest haar fiets maar achterlaten terwijl ze verder zocht naar haar doelwit. Het gras onder haar laarzen ritselde zacht toen ze haar fiets tegen de boom legde, over de stam heen klom en met een zachte plof in het gras aan de andere kant landde. Na nog tien minuten te hebben gelopen, begonnen de bomen meer uit te wijken en het terrein ruiger te worden. Ze trok haar bruine jas dichter over haar schouders door de koude wind die opstak en bleef voor een paar tellen roerloos staan. Ze wist dat ze geluiden hier vandaan had horen komen al leek de open plek verlaten. Alicea hurkte naast een grote rots en wachtte af. Na enkele tellen klonk er vaag geschuifel en even later verscheen er een grijzig handje gevolgd door een vervormd, mensachtig gezichtje. Een machop stak zijn hoofd om een grote rots heen terwijl ze keek of de vreemde indringer weg was. Alicea zat niet heel erg goed verstopt en hun blikken kruiste elkaar. De machop schrok en sprong meteen uit haar schuilplaats vandaan met haar kleine handjes tot vuisten gebald. Nu dat ze doorhad dat Alicea niet wegging had ze besloten om het gevecht maar gewoon aan te gaan. Een boosaardige glimlach sierde haar lippen terwijl ze de bal van Azulon uit haar zak haalde. “Ik heb lang moeten zoeken om je te vinden, laat maar zien wat je waard bent.” Ze gooide de pokébal op en de charmander verscheen met een dreigend gesis. De machop spande haar spieren aan, pakte een willekeurig rotsblok die twee keer zo groot was als zij en smeet die hard hun kant op. Alicea sprong haastig opzij en Azulon dook om de steen te ontwijken. Met een harde knal ketste de rots tegen de grote steen aan waar Alicea zojuist nog achter gebukt had gezeten en die barstte vervolgens met een harde kraak uit elkaar. Dat was alles wat Alicea nodig had gehad.

“Open dit gevecht met je scratch!” Riep ze naar Azulon. Die sprintte snel naar de Machop toe en haalde uit met zijn gloeiende nagels. Alicea wist dat dit een close-combat gevecht zou worden. Niet langer embers afvuren van een afstandje of ontwijken. Nee, Machop was één en al vuistslagen, knietjes en linkse hoeken. Haar strategie zou ze dus ook een beetje moeten aanpassen maar dat vond ze prima. De nagels van Azulon krabde over machop’s gezicht en ze deinsde een stukje achteruit. Vervolgens schoot haar rechter voet hard tegen Azulon’s enkels en werden de poten van de charmander letterlijk onder hem uitgeslagen. Met een plof landde hij in het gras. De machop dook op hem, duwde hem tegen de grond en begon hem in zijn gezicht te stompen. Azulon probeerde haar te krabben en wist haar onderarmen te raken maar het leek de machop weinig te doen. “Herstel je!” Riep ze zodat ze Azulon’s aandacht weer kon krijgen. “Ember!” Dikke pluimen rook kringelde uit Azulon’s neus. Hij opende zijn bek en blies een hete straal vuur recht in het gezicht van de Machop. Die wankelde achteruit en hield haar handjes tegen haar ogen gedrukt terwijl ze schreeuwde van woede en pijn. Azulon krabbelde weg met een opgezwollen gezicht en sprong op de Machop af nu ze even niet oplette. “Goed zo! Werk haar tegen de grond en doe nog een scratch,” riep Alicea. Azulon tackelde de machop in haar middenrif en wist haar tegen de grond te werken. Tussen tranende ogen door keek de machop kwaad naar Azulon en gaf hem een harde stomp tegen zijn wang met haar kleine vuistje. Azulon’s scratch trok een diepe klauwachtige wond op haar wang maar Azulon ontving op zijn beurt een pijnlijke stomp tegen zijn toch al zere wang. De machop gaf vervolgens en knietje in Azulon’s maag en hij slaakte een gesmoord kreetje, wankelde van haar af en stond dubbelgebogen. “Nee, pas op!” riep ze nog maar het was te laat. De low kick raakte doel en Azulon viel weer op de grond. “Ember!” riep ze haastig toen de machop weer hetzelfde trucje als vorige keer uit te halen. Azulon blies een erg zielig sliertje vuur uit, nog buiten adem door de stomp in zijn maag. De machop was hierop voorbereid en ontweek gemakkelijk. Ze rende vervolgens naar een grote rots toe die wel twee keer zo groot was als zij, tilde die op en hield die hoog boven haar hoofd. Ze spande haar spieren aan en keek Azulon smalend aan alsof ze wilde zeggen: ‘Dit kun jij niet, hé?’. De leer aanval was effectief want Azulon sprong woedend overeind en brulde boos. “Kom op focus, man!” riep Alicea afkeurend naar haar charmander. “Laat je niet kisten, smokescreen!” Azulon had inmiddels zijn adem weer hervonden, ademde diep in, hield zijn adem enkele tellen in en blies toen een dichte, zwarte rook uit die de machop en hem helemaal bedekte. De rook reikte tot net boven Alicea’s knieën waardoor ze haar eigen pokémon en de machop niet meer kon zien. “Daar, ember!” riep ze wijzend naar de rots die de machop nog in haar handen had en als een toren boven de rook uitstak. Van een plek drie meter schuin tegenover de machop schoot een fikse straal vuur wat de rook doorkliefde en de machop te oordelen naar haar woedende geschreeuw geraakt moest hebben. Die zal wel een paar flinke brandwonden hebben.. schoot er door haar hoofd met een goedkeurende knik naar Azulon. Het rotsblok was op de grond gevallen en weggerold. Azulon klauterde op een grote grijzige kei en keek over de rook heen of hij haar kon zien. Enkele tellen gingen voorbij zonder dat iemand bewoog. Alicea hoorde het zachte geroffel van blote voetjes op de aarde en voor ze Azulon terug kon roepen, sprong de machop tevoorschijn en schoot recht op Azulon af. Haar knie raakte hem recht in zijn maag en de geweldige kracht ketste hem van de rots af en liet hem hard tot stilstand komen tegen de harde bast van een eikenboom. Ze had een revenge aanval gedaan.  Bij de stam zakte hij in elkaar en bleef hij liggen. Zijn ogen waren nog open, hij ademde zwaar en keek de machop aan met een wild vuur die Alicea nog maar zelden bij hem had gezien. De machop was op één knie gaan zitten om uit te rusten met een van pijn vertrokken gezicht en brandwonden tussen haar ogen en op haar buik. Alicea besloot het erop te wagen nu beide partijen even pauzeerde. Ze pakte de pokébal uit haar zak en wierp die naar de machop toe. Ze werd naar binnen gezogen en de bal viel met een plof in het zand.