Tales of

Sinnoh

En hier was ze dan eindelijk. Met over elkaar geslagen armen keek Hazel naar het pretpark dat zich voor haar bevond. Ze had een bord gezien met daarop verschillende onderdelen dat zich in het park bevonden en momenteel was ze dat met Rex aan haar zijde aan het bestuderen, haar handen in haar zij. Ze zag dat er één grote achtbaan was en dat er zo’n attractie was waarbij je van de hoogte naar beneden werd gedropt. Ze zag veel kleine kinderen vrolijk rondlopen, maar er waren ook veel volwassenen en Hazel onderdrukte een zachte zucht toen ze hoorde hoe druk het wel niet was. Ze had deze plek al eerder gezien toen ze op weg was naar Eterna City, maar het was nu pas dat ze zich echt de tijd kon nemen om even te gaan kijken bij wat het attractiepark haar te bieden had. Ze zag dat er diverse kraampjes waren waar je iets kon eten, al leek dat haar niet zo’n goed idee als ze nog in een heftige attractie wilde gaan. Ze zag ook afgesloten ruimtes waar je waarschijnlijk doorheen kon wandelen en waar je langs verschillende obstakels moest gaan, misschien wel van die bewegende spiegels waar je jezelf in rare vormen zag. Ze wist niet goed waar ze wilde beginnen en besloot dus maar gewoon rechtdoor te wandelen. Ze zou wel gewoon alles afgaan en kijken wat ze het leukste vond om als eerste te doen.

Hazel was nog steeds bezig met het uitkiezen van de attractie waar ze in wilde stappen toen Rex een gealarmeerd kreetje sloeg. Hazel liet haar blik verbaasd naar opzij glijden, waarna ze deze weer naar voren richtte en zag dat een Drifloon zijn armen aan het uitstrekken was naar een kindje. ”Jaag hem weg met je Dragon Tail!” riep ze al rennend naar Rex terwijl ze zelf naar voren rende en het kind naar achteren trok. Rex’ staart begon te gloeien en met een salto in de lucht haalde hij uit naar de Drifloon, welke geschrokken weg begon te zweven. Te veel omstanders hadden hem nu gezien en dus zou hij die poging niet opnieuw wagen. Rex kwam met een plofje terug neer op de grond en een tevreden grijns was om zijn lippen te zien terwijl Hazel hem een klopje gaf. Ze verontschuldigde zich naar het kind, gaf ook hem een aai over zijn bol en keek toe hoe de kinderen al joelend wegrenden, niet echt onder de indruk lijkende van de situatie. Mooi zo. Dat zou in elk geval geen litteken achter laten. Ze knikte naar Rex en bieden wandelden weer verder, maar deze keer wel meer op hun hoede.

Het duurde niet al te lang eer dat ze weer een Pokémon tegenkwam, deze keer een Slowpoke. Zowel Rex als Hazel keken niet echt onder de indruk zijnde neer op de Pokémon. Ze zag wel dat het een vreemde kleur had en trok kort haar wenkbrauw op. Was dit een shiny? Well, zelfs als het een shiny was, dan zou ze het niet willen hebben voor haar team. Ze had Lapras al en bovendien stond een Slowpoke nu niet bepaald bovenaan haar verlanglijstje. Ze liep er dan ook met een boogje omheen en trok een gezicht naar Rex toen deze er een sport van maakte om een aanloop te nemen en over de Slowpoke heen te springen. Een van zijn achterpoten bleef echter achter de Slowpoke hangen en het volgende moment ging haar Jangmo-o languit over de grond. Hazel grijnsde, haalde haar Pokédex tevoorschijn en maakte er snel een foto van. Die kon ze later aan Shiro en aan zijn Gible laten zien zodat ze ook eens konden lachen. Ze zag dat Rex een boos gezicht naar haar trok en rolde met haar ogen, waarna ze hem met haar hoofd wenkte om haar te volgen. Ze had een achtbaan gezien waar ze wel graag een ritje in wilde maken en ze zag al vanaf hier dat het een lange rij was, dus ze wilde graag snel aanschuiven voordat de rij nóg langer zou worden.

Hazel’s aandacht werd getrokken door Rex, welke een geluidje maakte en met zijn kopje tegen haar been stootte. Hazel richtte haar blik vragend naar beneden en keek met een frons naar het glimmende ding dat in de rij lag. Een TM. Ze kon vanaf hier niet zien welke dat het was, maar een TM kon nooit slecht zijn. Ze gaf Rex dan ook een dankbaar klopje en liep dichterbij, waarna ze de TM oppakte. Ze scande het gauw met haar Pokédex en zag dat het Uproar was. t”Arceus,” prevelde ze zachtjes. ”Het is nog een goede ook.” Ze gaf een knikje naar Rex ten teken dat ze het mee zouden nemen en ze stopte het in haar rugtas, waarna ze Rex aanstootte en knikte naar een bepaald gebouw. Het zag er spookachtig uit en Hazel zag op een bord staan dat je je Pokémon gewoon mee kon nemen. Rex kirde vrolijk bij het vooruitzicht dat ze een spookritje zouden gaan doen en trippelde meteen achter haar aan. Hazel glimlachte. Ze moest nog even nadenken aan wie ze de Uproar zou leren, maar het was in elk geval een goede TM. Dat was één ding dat zeker was.