Tales of

Sinnoh

Evelyn keek het filmpje wat ze had gemaakt van de evolutie van Amélie’s Cubone na en maakte hier en daar wat aantekeningen. Haar schrift begon goed vol te geraken met zaken die ze al had gezien op haar reis in Sinnoh. Ze had nog niet genoeg om aan bepaalde eisen te voldoen, maar ze begon zeker al daar te geraken. Ze had de belangrijkste dingen al gezien: evolutie door een item, evolutie door levels, een shiny gezien en een Pokémon uit een ei zien komen. Dat waren zeker voldoende dingen waar ze zich mee bezig kon houden. Misschien zou ze in de toekomst een bug type vangen zodat ze deze snel kon evolueren en ze nog een eis van haar lijst af kon schrijven, maar dat waren zaken voor in de toekomst. Ze was onderdrukken ook druk bezig met andere mensen te ontmoeten en stages te doorlopen, dus ze was zeker wel goed op weg. Ze liet haar blik naar Pebble en Inferno glijden en glimlachte naar hun. De Charmander en de Piplup zaten gezellig bij elkaar. Of nou ja… gezellig? Ze waren aan het discussiëren en het leek erop dat Pebble echt kwaad begon te worden. Net toen Evelyn er iets van wilde zeggen, spoot Pebble water uit haar bek. Ze miste Inferno volledig en het water spatte vol tegen iemand anders aan. Ze verstijfde kort en hield haar adem in, denkend aan wat er gebeurde de laatste keer dat ze iemand had geraakt met Pebble’s Water Gun. Haar aantekeningen verfrommelden onder de stevige grip die ze had op haar papieren, maar zelfs dat viel haar niet op terwijl ze jongen met grote ogen aankeek.

Aan de ene kant wilde ze haar Piplup bestraffen, maar aan de andere kant werd ze overvallen door herinneringen aan wat er in Lake Verity gebeurd was de laatste keer dat haar Piplup water in iemands gezicht had gespoten. De jongen had natuurlijk door dat het van haar kant kwam en vroeg aan haar of de Piplup van haar was. Zijn stem klonk niet giftig en er lag geen boze blik in de ogen zoals bij de blauwharige jongen die haar in Lake Verity had aangesproken. Evelyn prees zichzelf echter nog niet meteen gelukkig en gaf hem een licht angstig knikje. ”Het spijt me,” zei ze op een licht fragiele toon. ”Het was niet haar bedoeling om je te raken. Ze was aan het spelen met mijn Charmander en toen gebeurde het opeens.” Ze deed voor de zekerheid nog twee stappen naar achteren om voldoende afstand tussen hun te creëren. Het voordeel was dat ze nu middenin een stad was en dat het waarschijnlijk veel minder lang zou duren eer dat ze hulp zou krijgen als de jongen nu agressief zou worden, maar dat maakte haar angst er eerlijk gezegd niet minder op. Arceus, liet hem alsjeblieft niet boos worden. Ze wist niet ze dat voor een tweede keer kon hebben.

Evelyn voelde zich een beetje een aansteller nadat bleek dat de man helemaal niet boos op haar was. Ze hoorde zijn opmerking en zag hoe hij zich naar Pebble boog om haar te aaien, welke dat maar al te graag toe liet. Ze deed wat stapjes naar voren zodat ze zijn hand tegemoet kon komen en sloot genietend haar ogen. Evelyn knikte op zijn woorden. ”Nee, in dit geval was dat zeker niet zo,” verzekerde ze hem, blij zijnde dat hij niet kwaad op haar was. Ze kon zich nog maar al te goed herinneren hoe de tweeling in Lake Verity had gereageerd en dat wilde ze niet opnieuw meemaken. Inferno kwam inmiddels naast haar staan en drukte zijn kleine lichaampje beschermend tegen haar aan, zijn blik nog altijd wantrouwend naar de vreemdeling voor hun gericht. ”Mijn naam is trouwens Evelyn,” stelde ze zichzelf voor. ”Dat zijn Pebble en Inferno.” Ze knikte eerst naar haar Piplup en daarna naar haar Charmander. Ze merkte het insigne op zijn jas op en onmiddellijk kwam er een vraag bij haar op. ”Ben jij toevallig lid van Crescent Moon?” vroeg ze. Ze had met Mace afgesproken dat ze er met iemand van Crescent Moon over zou praten, maar dat was tot dusver nog altijd niet gebeurd. De man voor haar leek aardig en als hij echt van Crescent Moon was, kon ze misschien wel bij hem melden wat er was gebeurd.