Tales of

Sinnoh

Het begon tegen de avond te worden. Evelyn was door een uit de hand gelopen stage vergeten boodschappen te doen en nu moest ze dus naar een eettent gaan om zich daar wat te gaan halen. En het was niet eens heel laat op de avond en het was gewoon nog licht, maar toch liet ze haar Charmander en haar Piplup uit hun bal zodat ze gewoon veilig over straat kon wandelen. Ze was de aanvaring met de tweeling niet vergeten en een deel in haar was nog steeds doodsbang om ze opnieuw tegen te komen, al was het wel een stuk veiliger in een drukbezochte stad dan afgelegen in Lake Verity. Hoewel haar twee Pokémon meestal aan het discussiëren waren, namen ze hun taak als haar persoonlijke begeleider erg serieus en stelden zich dan ook beschermend aan haar zijde op. Inferno rechts, Pebble links. Ze praatten niet met elkaar en waren bezig met alles in de gaten te houden en hoewel Evelyn het nooit hardop zou zeggen waar andere mensen bij waren, apprecieerde ze het enorm dat ze dat deden. Ze vond het ook licht amuserend hoe Pebble met een arrogante, hooghartige tred liep terwijl Inferno meer agressie in zijn blik had schuilen. ”Mander, char, char,” zei hij op zijn eigen schattige toon toen een lekkere geur hun tegemoet kwam. Pebble draaide zich ook al om en kneep haar ogen dicht terwijl ze haar kopje in de lucht stak om te ruiken. Ze begon zo al naar voren te wandelen en zowel Evelyn als Inferno zagen waar dit heen zou gaan. Nog voordat ze Pebble konden waarschuwen, knalde deze al volop tegen een trainer en zowel Evelyn als Inferno sloegen hun handen tegen hun voorhoofd aan.