Tales of

Sinnoh

Hij wist niet goed waarom hij het gedaan had, maar in elk geval zat hij nu in die taxi en kon hij geen kant meer op. Hij wilde eigenlijk een taxi terug naar Jubilife City nemen, maar daar kon hij niet meer naartoe nu dat zijn appartement bezet was. Hij was er uit geschopt en nu verbleef hij in de basis van Hearthome City, waar hij een kamer deelde met Finn. De jongen was best nog wel oké, ook al zou Ace dat natuurlijk nooit hardop toegeven. Hij had eerst ontzettend moeten wennen aan het feit dat hij de kamer met iemand moest delen, maar hij begon er aan gewend te raken en de jongen snurkte niet luid, dus dat was al een pluspunt. Het leek erop dat Igneel en Finn’s Rockruff niet snel de beste maatjes zou worden, maar dat had hij ook niet verwacht. Inpulsa daarentegen kon het zowel met Finn als met zijn Pokémon goed vinden, dus dan was er in elk geval één iemand al blij. De taxichauffeur gaf aan dat ze er waren en Ace fronste toen hij hoorde hoe veel de trip hem gekost had. Hij gaf drukte het geld in de handen van de chauffeur en stapte uit de taxi, waar hij meteen Inpulsa en Igneel uit hun bal liet, gevolgd door Avian. ”Het boeit me niet wat jullie doen, als jullie je ogen maar open houden voor gevaar,” gromde hij tegen zijn Pokémon. Hijzelf liet zijn rode blik langs de omgeving glijden, haalde zijn schouders op en duwde zijn handen in zijn zakken, waarna hij aan zijn wandeling begon.

Het duurde niet al te lang eer dat er iemand op hem af kwam stappen. Hij wist niet wat het de laatste tijd was met al die mensen, maar het leek net alsof hij een heel erg toegankelijk persoon was. En dat was hij helemaal niet, dat kon hij je wel zeggen. Zijn blik gleed dan ook kil naar de jongen toen deze hem begroette en vroeg wat hem hier bracht. ”De prachtige faun en flora van Eterna City en omstreken. Wat anders?” vroeg hij op een sarcastische toon aan de jongen. Zijn blik gleed naar de Pokémon die de jongen bij zich had en zijn blik bleef kort hangen op de Scyther, een Pokémon dat hij zelf graag ook zou willen hebben voor zijn team. Hij had dat al gewenst vanaf het moment dat hij de Scyther van dat bange meisje had gezien en nu werd die drang weer sterker toen hij deze Scyther zag. Misschien moest hij binnenkort eens kijken waar ze te vinden waren. ”Dat is geen slecht team wat je daar hebt,” zei hij, knikkend naar de Pokémon van de jongen. Was hij een verzamelaar, een trainer of was hij iets anders? Ace kon zich niet herinneren hem al eerder te hebben gezien.

Ace trok zich niks aan van de opgetrokken wenkbrauwen van de man. Dit was hoe dat hij was en als de man dat niet kon hebben, dan moest hij maar weggaan. Zijn blik gleed naar Inpulsa, welke meteen naar de Pokémon van de man rende om kennis met ze te maken. Igneel bleef zoals altijd trouw aan de voeten van Ace staan en Avian zocht een plekje hoog in de lucht op zodat hij niet sociaal hoefde te zijn. Zijn blik gleed weer naar de man toen hij uitlegde dat hij nog een Goldeen had en van waar hij de Scyther had. ”Ik zou ook wel graag een Scyther willen hebben voor mijn team,” zei hij kil tegen de jongen. Misschien moest hij daar maar eens naar op zoek gaan. ”Leren Goldeen goede moves?” vroeg hij met een frons. Als hij één Water type nooit aan zijn team toe zou voegen, dan was het een Goldeen. Dat deed hem eraan denken dat hij ook dringend een Water type toe moest voegen aan zijn team. Hoe wilde hij anders reizen over het water als hij er geen had? Zijn blik gleed naar de man toen deze iets meldde over een brand in Eterna Forest en hij keek de kerel met een frons aan. ”Daar hebben ze me in de basis niks over gezegd,” zei hij met een frons. ”We kunnen er anders eens een kijkje nemen?” Zalig, dan hadden ze tenminste wat te doen in plaats van een theekletsje. Ace was daar niet zo voor en als hij zich op zijn werk kon focussen, dan was dat prima voor hem. Wat de man voor hem deed, moest hij zelf maar weten.

Ace gaf een knikje toen de jongen aangaf dat een Scyther geen slechte Pokémon was om in je team te hebben. Zo dacht hij er ook over. Het was dan ook een tikkeltje verrassend dat de jongen een Scyther gecombineerd had met een Goldeen, maar ach. Misschien was het ook maar goed dat niet iedereen van dezelfde Pokémon hield, anders zouden er flink wat Pokémon zijn die geen eigenaars hadden. Zijn blik gleed naar de jongen toen hij zijn uitleg deed over de Goldeen en hij haalde zijn schouders op. ”Ik denk dat als ik voor een Water type zou gaan ik eentje zou pakken die zowel op land als in het water goed kon bewegen, maar ieder zijn ding,” zei hij kil tegen de jongen. Hij zou eigenlijk wel graag een Oshawott willen hebben of een Squirtle, maar die waren vrij lastig te vinden. Eigenlijk zo goed als niet, al had hij verhalen gehoord over één of andere Friend Safari vlakbij Sandgem Town waar je ze wel kon vinden. Misschien moest hij daar maar eens gaan zien. Het gesprek ging inmiddels weer over de brand en Ace gaf met een knikje aan dat ze dat inderdaad konden doen. Inpulsa was inmiddels van de Pokémon naar de jongen gerend en trok aan zijn broekspijp om zijn aandacht te trekken. ”Inpulsa, laat hem met rust,” sprak Ace op een kille toon en hij knikte naar Avian, welke voor hun uit begon te vliegen. Igneel liep trouw naast hem en wierp een afkeurende blik op Inpulsa. Ace begon inmiddels aanstalten te maken om naar het woud te lopen. ”Mijn naam is trouwens Ace. Dat zijn Igneel, Inpulsa en Avian,” zei hij en hij knikte naar de Pokémon in kwestie, waarna hij een knikje gaf aan de jongen en weer doorliep. Handen schudden en dat soort sociaal gedoe was niet aan hem besteed.

Ace gaf een knikje toen de jongen zichzelf voorstelde als Connor. De namen van de Pokémon gingen een beetje langs hem heen en zou hij waarschijnlijk toch niet onthouden, maar voor de vorm gaf hij ook daar een knikje op. ”Ben je van Sinnoh afkomstig of van een andere regio?” vroeg hij op een kille toon aan de jongen, meer om de stilte te verbreken dan dat hij er echt interesse in had. Zijn blik gleed naar voren toen ze Eterna Forest binnen kwamen, maar er waren weinig tekenen van brand te zien. Wanneer het ook gewoed had, ze hadden de situatie aardig onder controle gekregen en hij hoorde het bos rijkelijk vloeien van Pokémon, dus hij nam aan dat zij er ook niet al te veel onder geleden hadden. Mooi. Hij verloor Inpulsa heel even uit het oog toen zij naar een boom rende waar verschillende Kakuna aan hingen. Ze was er geïnteresseerd naar aan het kijken, waarna ze het een goed idee vond om haar stekkerhoofdje te laten knetteren en een Shock Wave uit te voeren op één van de Kakuna. Het onheilspellende gezoem dat niet veel later op kwam zetten, voorspelde in elk geval al niet veel goeds, al had Ace zijn aandacht op Connor gericht en had hij dus geen idee van wat er achter hem speelde.

Igneel liet een geïrriteerde grauw ontsnappen toen hij zag wat Inpulsa aan het doen was, maar hij had geen tijd meer om Ace te waarschuwen. De Kakuna waren opgeschrikt door de Shock Wave van Inpulsa en als er al geen zwerm Beedrill achter hun aan kwam, dan gebeurde dat wel toen de overige Kakuna die nog aan de bomen hingen begonnen te evolueren. Ace had dan ook geen tijd meer om te reageren toen Connor zei dat hij van Hoenn was toen hij het gezoem achter zich hoorde. Zijn ogen werden wat groter toen hij tientallen Beedrill voor hun op zag doemen en eentje in het specifiek, welke zijn angels uitstak naar Connor. ”Fire Blast,” snauwde hij naar Igneel, welke razendsnel een vlam doorlaadde en deze naar de Beedrill afvuurde. Ace trok de jongen aan zijn mouw naar opzij en wierp toen een nijdige blik op Inpulsa, welke hem zo onschuldig mogelijk aankeek. ”Ze zijn te dichtbij,” concludeerde hij. ”We hebben geen andere keuze dan te vechten. Avian, gebruik Ember, Inpulsa, ga voor Shock Wave en Igneel, jaag ze weg met je Fire Blast,” commandeerde hij bars tegen zijn Pokémon, hopend dat Connor zijn Pokémon ook op zou dragen om aan te vallen. Dit ging hij waarschijnlijk niet alleen kunnen, al gaf hij dat niet graag toe.

Ace drong zijn Pokémon haastig op om ruimte te maken zodra hij hoorde welke aanval Connor riep. Hurricane was immers een aanval dat iedereen opslokte in zijn pad en hoewel zijn Pokémon nog niet van een heel hoog level leken te zijn – net als die van zichzelf, trouwens – zou het vrij dom zijn langs zijn kant als zijn Pokémon gewond zouden raken door zo’n aanval. De Hurricane slokte het merendeel van de Beedrill op en Ace kon zien aan hoedanig ze al gewond waren geraakt dat ze niet echt van een hoger level dan hun eigen Pokémon waren, wat een geluk was gezien de situatie waar ze zich nu in bevonden. Een paar Beedrill besloten om weg te vliegen na die aanvaring, maar er waren er ook die juist agressiever werden en Igneel sprong weer voor hem toen één van de Beedrill Ace aan probeerde te vallen met zijn angels. De Fire Blast dwong hem naar achteren toe en Ace zag dat het aanzicht van het vuur nog wat Beedrill deed omkeren. ”Ik denk dat we het nu wel op een rennen kunnen zetten. Igneel, Avian, houd alles in de gaten,” sprak hij kil tegen zijn Pokémon terwijl hij naar de jongen knikte en zich vervolgens omdraaide, waarna hij begon te rennen. Hij ging niet wachten tot het volgende groepje Beedrill zich aan zou kondigen en hij had zo het idee dat de jongen bij hem in de buurt daar ook geen zin in had.

Ace deed elke ochtend aan hardlopen en hij verwachtte dan ook dat hij een stuk sneller was dan de man achter hem. Hij was echter niet het type dat zich als een lafaard voor iemand ging verbergen in dit soort situaties en dus paste hij zijn eigen tempo dan ook een beetje aan zodat hij zelfs nog een beetje achter de man liep. Dat zou hem misschien wel in gevaar kunnen brengen, maar dan zou de man in elk geval niet ernstig gewond kunnen raken. Ace was altijd wel iemand geweest die dat soort risico’s durfde te nemen. Hij richtte zijn blik kort naar achteren en gromde geïrriteerd onder zijn adem door toen hij daar nog een hoop Beedrill zag. Het leek erop dat ze het niet gingen opgeven en dat Ace en Connor maar een veilige plek moesten zoeken ergens in het bos totdat ze weg zouden zijn. Vervelend weer. ”Ik denk dat het Old Chateau hier ergens in de buurt moet zijn,” zei hij tegen de man. ”Of we moeten Eterna Forest verlaten. Dan volgen ze ons misschien ook niet meer.” Het was het proberen waard. En anders moesten ze zich maar weer omdraaien en weer vechten. Zoals hij eerder al aanhaalde... behoorlijk vervelend weer.

Connor koos voor the Old Chateau en Ace gaf een knikje ten teken dat hij het daar mee eens was. Als ze zich weer in open lucht bevonden, zelfs als het buiten het territorium van de Beedrill zou zijn, wilde dat niet per se zeggen de Pokémon hun niet meer zouden volgen. Een deur tussen hun in zou daar misschien wel voor zorgen. Connor veranderde van koers en Ace volgde hem. Hij was niet heel erg bekend met dit bos, maar moest zijn tempo wel een beetje aanpassen omdat hij dacht dat hij Connor anders voorbij zou rennen. De jongen leek zeker geen magere slungel, maar was ook niet zo atletisch gebouwd als Ace en hij betwijfelde dat Connor elke ochtend minstens vijf kilometer ging rennen zoals hijzelf deed. Er waren er vrij weinig die dat deden, maar voor hem was het dagelijkse routine. ”Dan moeten we die domme deur natuurlijk ook nog dicht krijgen,” zei hij. Wie weet ging dat niet eens. Veel tijd om daarover na te denken had hij niet, want het gezoem achter hun zwol aan en Ace sprong over een struik heen toen hij de villa zag naderen. Het duurde niet lang eer dat ze binnen waren en Ace begon aan zijn rechterkant al hard tegen één van de deuren te duwen, hopend dat Connor zo slim zou zijn om de andere deur voor zijn rekening te nemen. ”Ik verander van beroep,” snauwde hij nog naar Connor toen het gezoem steeds erger werd. Dit ging ze echt never nooit halen.