Tales of

Sinnoh

"Blijf eens stilzitten," lichte frustratie was te horen in Tysons stem. Hij probeerde een kraag van zwart pluis rond de al vrij pluizige nek van Sparkles te doen maar zijn growlithe bleef maar niet lang genoeg stilzitten. Hij had dit zwarte dons accessoire gekocht in een winkeltje dat in de buurt van het pokémon center zat waar hij zich nu bevond, en had gehoopt dat het Sparkles goed zou staan. Helaas rende de shiny growlithe nu rondjes om de coördinator in plaats van mooi stil te zitten. Tyson zuchtte en kwam overeind, waarom moest zijn prachtige shiny traited growlithe nou net zo'n enorme bonk energie zijn die nooit stil kon zitten? "Sparkles?" zei hij op een andere toon dan normaal, waarmee hij hoopte om de aandacht van zijn pokémon te trekken. Sparkles stond plots stil en keek naar zijn menselijke vriend, al duurde deze pauze niet lang en begon hij weer rondjes te rennen. "Sparkles." zei Tyson, dit keer op een veel strengere toon. Plots bedacht hij zich dat hij mogelijk een manier had om Sparkles meer op één plek te houden. Hij liet Elizabeth uit haar pokéball, wiens ability er in ieder geval voor zorgde dat Sparkles wat geïntimideerd werd en hopelijk ook dat hij stil zou blijven staan. Als dit niet zou werken dan zou hij die mooie pluizige zwarte kraag maar aan één van mijn andere pokémon moeten geven. Sparkles keek Elizabeth recht in de ogen, de nog vrij kleine ekans leek totaal niet onder de indruk te zijn van deze rare growlithe. De growlithe daarentegen leek wel wat bang te zijn van de ekans en bleef voor nu mooi stilzitten. Dit keer bleef hij lang genoeg zitten, en kon Tyson met een beetje moeite de kraag om Sparkles z'n nek bevesitgen. "Kijk eens aan," zei hij tegen zijn pokémon. "Knappe jongen." Hij gaf Sparkles een aai over zijn bol, en ook Elizabeth kreeg een zacht klopje op haar hoofd.

Vervolgens keek Tyson even rond het pokémon center, en hij zweerde dat hij iemand zag wie hij herkende. Die meid daar leek wel heel erg op iemand die hij kende maar nog nooit in het echt gezien had, in dit geval specifiek zijn pen pal Monika. Ging hij op haar af? Nee, want wat nou als het niet Monika was? Tyson twijfelde een beetje, misschien dat als ze het wel was dat ze op hem af zou komen omdat ze hem herkende? Hij besloot na kort getwijfeld te hebben om toch op deze persoon af te stappen, Sparkles en Elizabeth volgden hem. "Monika?" vroeg hij aarzelend nadat hij dichterbij gekomen was, hopend dat hij niet een enorme fout gemaakt had.

@Monika Devine