Tales of

Sinnoh

Dat het jaarlijkse Coronation Festival een grote happening was hier in Sinnoh, bleek niet gelogen. Het centrum van de stad was bezaaid met mensen. Van overal was volk samengekomen om de Champion en zijn Pokémon team toe te juichen. Verwonderd verplaatste Finn zich met zijn zus door de menigte. De straten stonden vol met attracties en kraampjes en het rook er heerlijk door de vele voedseltenten met snacks. De speech van de Champion was net geweest, Finn en Sia hadden die gemist. Maar ze waren hier dan ook niet omdat ze de speech zo graag hadden willen zien. ”Hoe gaan we Rosy hier ooit vinden?” vroeg hij met een flauw grijnsje naar zijn zus, terwijl hij opzij stapte om een racend kind met een grote rode heliumballon langs te laten. Zijn lichtpaarse ogen keken even hoe het kind tussen de mensen verdween, en wende zich toen weer naar zijn zus. Ze hadden afgesproken Rosy hier in het centrum te ontmoeten, bij het reuzenrad. Het reuzenrad hadden ze gevonden. De draaimolen stond aan Finn's rechterzijde en stak hoog boven iedereen uit. Maar nog geen spoor van Rosy.

Ach, ze zou vast zo wel komen. Finn keek even om zich heen en zag dat er vlakbij een kroeg was met een buitenbar om de mensen te kunnen voorzien van een borrel. Hij greens. "Ik haal vast wat te drinken, wat wil je hebben?" vroeg hij toen aan zijn zus. Zelf ging hij voor een biertje, maar hij wist niet of Sia liever iets anders had.

[+ Sia & Rosy]

Twee bier dus. Finn knikte grijnzend en begin zich door te menigte te wurmen om bij de kroeg te komen. Er stond een beste rij, maar de medewerkers achter de bar werkten gelukkig rap door. Het duurde niet lang voor hij twee bierflesjes in zijn handen had. Goed koel gehouden in de koelkast.

Toen hij terug liep naar Sia zag hij dat er nu ook een knappe blondine bij haar stond. Zijn gezicht klaarde meteen op. ”Rosy!” bracht hij uit, terwijl hij zich weer bij hen voegde en Sia het biertje overhandigde. Hij liet zijn blik even snel over Rosy gaan. Och wat was hij als kleine jongen verliefd op haar geweest. Altijd als ze langskwam, had ze hem doen veranderen in een rood aangelopen, verlegen jochie. Sia had hem daar goed mee kunnen plagen vroeger.

Maar ze waren nu allemaal ouder en zulke naïve, kinderlijke gevoelens gingen over. Hij was nu gewoon oprecht blij een bekend gezicht te zien. ”Hoe is het?” vroeg hij enthousiast. De vraag over Sinnoh net had hij in alle drukte even gemist.

Ze werden hartelijker begroet dan hij aan zag komen. Rosy sloeg blij haar armen om hem heen. Verrast liet Finn zijn armen in de lucht hangen, ook zodat hij geen bier over haar heen zou gooien. Voordat hij doorhad wat er gebeurde was ze alweer teruggetrokken. Hij probeerde iets te zeggen, maar greens toen maar wat schaapachtig. Was het warm hier?

Terwijl hij snel een slok van zijn bier nam, keek hij met een schuin oog naar de badge die Rosy tevoorschijn haalde. Finn was zelf niet zo’n groot fan van gymgevechten, maar het enthousiasme van de blondine was aanstekelijk dus hij knikte even met een glimlach op zijn gezicht. Net als Sia en hij, was Rosy ook in de voetsporen van haar ouders getreden. Het was bijna ironisch. Iets met de appel valt niet ver van de boom.

Toen Rosy vroeg hoe de Crescent Moon was, voelde hij even een golf van energie door zich heen gaan. Was dat.. trots? ”Goed,” sprak hij enthousiast. Hij moest zijn stem wat verheffen om boven het rumoer van de menigte uit te komen. ”Beter dan verwacht eigenlijk! Ohja, en ik heb nu een kamergenoot.” Zijn blik gleed even naar Sia om haar reactie te horen. Ze hadden nog niet veel tijd gehad om bij te kletsen.

Zijn aandacht werd plots getrokken door de kleine uil die op Rosy’s rugtas zat. ”Wie heb je meegebracht?” vroeg hij toen nieuwsgierig. Zelf had Finn besloten Wolf en Ark thuis te laten. Hij was te bang ze in deze drukte kwijt te raken. Het was wat onwennig dat zijn Pokémon niet aan zijn zijde stonden, maar op zijn minst kon hij met een gerust hart weten dat ze veilig op de basis waren.

Finn moest even lachen toen Rosy hem plagerig begon te vragen naar zijn kamergenoot en zelfs begon te vissen of het misschien een vrouw was. ”Nee nee,” zei hij snel. ”Daar zijn strenge regels over.” Of eigenlijk was het maar één regel. Geen vrouwelijke trainees in je kamer. De mannen en vrouwen sliepen apart. Finn nam nog een slok van zijn bier en sprak toen wat rustiger verder. ”Hij heet Ace en is van mijn leeftijd. Hij leek een beetje een mopperkont eerst, maar blijkt uiteindelijk wel een sympathieke gast te zijn.” Finn greens even flauwtjes en besloot niet in te gaan op haar vraag of Ace knap was. Daar.. Kon hij niet echt over oordelen.

Zijn zus merkte op dat er nog niet zo heel veel spannends was gebeurd op de basis. Ze waren er ook pas net een maand, dus waarschijnlijk was dat niet zo gek, toch was Finn ergens opgelucht dat te horen. Terwijl hij nog maar een trainee was, werkte Sia al op de afdeling met de meer ervaren rangers. Wat ook betekende dat ze missies deden die een stuk gevaarlijker waren. Het was goed om te weten dat ze niet gelijk het diepe in was gegooid en even rustig de tijd had gehad om te wennen.

Op Rosy’s vraag of ze dan wel al dingen hadden kunnen doen, knikte Finn. ”Een paar missies” zei hij trots. ”En vanwege het festival moeten we ook vaak patrouilleren. Maar, vandaag zijn we vrij, dus je rugtas is veilig.” Hij wierp haar even een korte knipoog en blikte toen geïnteresseerd op de kleine ronde uil die ze tevoorschijn haalde. Finn had nog niet eerder een Rowlet gezien.

De starter leek niet al te blij met alle commotie, maar Rosy trok zich er niet veel van aan en zei dat ze dol op hem was. ”Leuk beestje.” Finn glimlachte even terwijl hij de uil bestudeerde, en draaide zijn paarse ogen toen weer naar Rosy. ”Heb je ook al andere Pokémon kunnen vangen?” Hij had begrepen dat trainers zes Pokémon nodig hadden om het uiteindelijk tegen de champion op te kunnen nemen, dus Rosy was vast al begonnen aan het verzamelen van haar team. Zelf schoot hij iets minder op en had hij nog altijd alleen Wolf en Ark. Uiteindelijk moest hij daar wel iets aan gaan doen, als hij wenste hogerop te komen, maar voor nu had het nog geen haast. Finn draaide zich naar zijn zus. “En jij?” vroeg hij toen. Ze had op de boottocht aangegeven dat ze nog niet wist welke Pokémon ze graag erbij wilde, maar misschien had ze inmiddels een leuke gevonden.