Tales of

Sinnoh

Oké dames, rokken omhoog, panty’s naar beneden, want Ethan was eindelijk uit Jubilife City! Ethan keek effectief ook een paar seconden rond alsof er een paar mensen voor hem zouden klappen, waarop Rage hem raar aankeek en Caspar zijn blik afwendde. Hm. Geen supporters? Fine then. De jongen haalde zijn schouders op, stak een sigaret tussen zijn lippen en liet zijn blik over het grote bord voor hem glijden dat met een paar tekeningen aangaf welke attracties er allemaal waren. ”Hé Caspar, zin om eens lekker te kotsen na een achtbaanritje?” vroeg hij nonchalant aan zijn Bulbasaur, welke een gezicht trok alsof een achtbaanritje wel het laatste was waar hij wilde zijn. ”Bulba!” riep hij en hij sprong haastig uit de weg toen een groep kinderen voorbij kwamen racen, waar hij zich achter Ethan’s been verborg. Rage rolde met zijn ogen en gromde laag naar Caspar. ”Knappe chick incoming, ophouden met die onzin,” siste hij tegen Rage, welke met zijn ogen rolde en agressief zijn tanden ontblootte. Ethan deed een stap opzij zodat hij het zicht van de dame blokkeerde op de Lillipup en een arrogante grijns kwam om zijn lippen. ”Hallo daar, schoonheid,” zei hij op een flirterige toon tegen haar. ”Zin om een ritje met me te doen?” En dat mocht ze op alle manieren interpreteren die ze wilde. Hij zou er toch wel akkoord mee gaan.

Hèhè. Eindelijk eens een chick die zijn compliment wist te waarderen en hem eens niet afsnauwde. Hij begon de hoop in de mensheid al bijna te verliezen. Een arrogante grijns verspreidde zich om zijn lippen toen ze haar woorden sprak en hij knikte. ”Ik kan je verzekeren dat er weinig dingen zijn waar ik bang voor ben,” zei hij op een arrogante toon tegen haar. ”Met welke attractie wil je beginnen?” Het leek hem geen goed idee om Rage en Caspar mee te nemen in een snelle achtbaan. Daar zouden ze vast en zeker uit vliegen met hun kleine gestaltes, maar hij was er zeker van dat er ook ergens een speciale plek was waar Pokémon zich konden vermaken. Terwijl Rage een beetje achterdochtig naar de Treecko keek, maakte Caspar er weer een sport van om zich het snelste achter zijn trainers been te verbergen. ”De naam is Ethan trouwens,” stelde de jongen zichzelf voor met een kleine grijns om zijn lippen. Als ze die attracties hier gingen uitproberen, dan was het wel aangewezen dat ze elkaars naam kenden. Was wel zo gemakkelijk.

Goh, wat zou hij aanbevelen? Hij liet zijn blik even kort naar Caspar en Rage gaan. Er was waarschijnlijk niet veel waar de Pokémon echt mee in konden gaan en er was verderop een klein parkje speciaal voor Pokémon gebouwd waar trainers hun Pokémon achter konden laten om de attracties te gaan verkennen, maar dat vond hij ergens ook weer zo zielig. ”Ik wilde iets voorstellen waar onze Pokémon in mee konden gaan, maar dat gaan geen wilde attracties zijn vrees ik,” zei hij met een frons. Hij wilde immers niet riskeren dat hij Caspar of Rage ergens onderweg zou verliezen. ”We kunnen onze Pokémon daar bij dat parkje afzetten en dan voor een snelle achtbaan gaan?” vroeg hij vervolgens nonchalant aan haar. Of ze moest een wilde attractie weten waar hun Pokémon wel in mee konden gaan, maar dat leek hem sterk. En eigenlijk wilde hij dat risico ook gewoon niet nemen. ”Of dat ding daar,” zei hij met een grijns toen boven hun hoofd net een soort van slingerattractie uit kwam, mensen schreeuwend terwijl ze zich stevig aan hun bevestigingen vasthielden. Ha, pussies.