Tales of

Sinnoh

De afstand van Oreburgh City naar Jubilife City was niet heel erg groot en was dus makkelijk te overtreffen. Hoewel Chase zijn Pokémon soms terugkeerde in hun bal zodat hij ze wat rust kon geven, had hij ze meestal naast hem lopen. Zowel Hydro als Zuko waren beiden niet heel erg sociaal en hij was er dus ook vrij gerust in dat ze niet zomaar ergens naartoe zouden rennen. Zijn Pokémon waren net als hemzelf: niet de problemen opzoekend, niet de problemen uit de weg gaande, geen sociaal contact opzoekend, geen sociaal contact uit de weg gaande. Hij vond het prima zo en hij hoopte dat als hij binnenkort een nieuwe Pokémon toe zou voegen aan zijn team – wat vrij snel zou gebeuren – dat deze Pokémon ook die instelling zou hebben. Hij zag Hydro en Zuko nu niet bepaald met een te vrolijke Pokémon rondhangen… en hemzelf eerlijk gezegd ook niet. Chase stak een sigaret tussen zijn lippen en stak deze op, waarna hij de rook uitblies en zijn roodkleurige ogen – die een oranjeachtige gloed hadden – door de stad liet glijden. Het was gewoon een stad zoals anders en Chase wist al vrij snel de richting te vinden die hij moest hebben om naar de eerste gym te komen. Het begon echter tegen de avond te worden en hij begon honger te krijgen, dus hij besloot voor een simpele eettent te zoeken zodat hij zijn honger kon stillen en daarna kon overnachten in een Pokémon Center. En dan zou hij de ochtend erna weer op pad gaan.

Chase begon door de straten te wandelen en koos het eerste beste eettentje uit dat hem wel oké leek en waar hij niet te veel voor moest betalen. Hij had van zijn ouders wat geld meegekregen toen hij vertrok uit Oreburgh City en hij had ook wel wat loon verdiend van zijn harde werk in de mijnen, maar het was niet de bedoeling dat hij dat allemaal zou gaan verpatsen aan duur eten. De ober vertelde hem dat er geen tafels meer over waren en wees toen naar de laatste jongen die binnen was gekomen, welke met een Whimsicott en Scyther al plaats had genomen. Het kwam er op neer dat Chase zelf maar met de jongen moest uitvechten of hij erbij mocht gaan zitten of niet en Chase haalde er zijn schouders nonchalant over op. Als de jongen het niet zou willen, zou hij wel een andere tent zoeken. Allemaal geen probleem voor hem. ”Hey,” sprak hij de jongen koeltjes aan toen hij bij het tafeltje stond waar de jongen en zijn Pokémon zaten. ”Het blijkt zo te zijn dat de tent helemaal vol is en dat er enkel nog plek is aan jouw tafel. Vind je het oké als ik en mijn Pokémon bij je komen zitten?” Hij deed een hoofdknik naar Hydro en Zuko, welke beiden met een even kalme blik als hun trainer naar de jongen en daarna naar zijn Pokémon keken.

Het maakte Chase niet zo heel erg veel uit of de man het nu oké vond of niet. Als hij het niet oké vond, zou hij wel doorlopen naar een andere eettent. Het bleek echter zo te zijn dat zowel de man als zijn Pokémon het geen probleem vonden en Chase gaf een dankbaar knikje, waarna hij ging zitten. Hydro en Zuko hielden zich een beetje apart, al leek Zuko wel met een licht bewonderende blik naar de Scyther te kijken. ”Chase,” sprak hij koeltjes, waarna hij een knikje gaf toen de ander zich voorstelde als Connor. Zijn blik gleed kort naar de Pokémon dat de man bij zich had en ook in zijn ogen verscheen een bewonderende blik toen hij het team van de man zag. ”Dat is een sterk uitziend team dat je daar hebt,” complimenteerde hij de man. Hij knikte vervolgens naar Hydro en Zuko, welke beiden begroetend terug knikten naar de man. ”Dat zijn Hydro en Zuko,” sprak hij, eerst knikkend naar de Poliwag en daarna naar de Growlithe. ”Ben jij soms één van die Crescent Moon-leden?” vroeg hij, knikkend naar de insigne dat zich op de jas van de man bevond. Hij had dat al wel meer gezien in Sinnoh. Dat waren de handhavers van Sinnoh, toch? Een soort van politie-achtige mensen. Hij wist er niet heel veel van, maar hij zou het wel vragen. Zijn blik gleed naar de ober toen deze een menu kwam geven aan Connor en aan hem en Chase pakte zijn menu dankbaar aan, waarna hij het neerlegde en het opensloeg, maar zijn aandacht was wel duidelijk nog naar Connor gericht.

Chase knikte toen Connor zijn opmerking over zijn Whimsicott maakte. Hij wist dat er Pokémon waren die, nadat ze hun evolutie hadden doorgemaakt en zeker als ze geëvolueerd waren door middel van een steen, er veel aanvallen bij konden leren. Hijzelf wilde eerst nog even wachten met het evolueren van Zuko eer dat hij er een paar sterke aanvallen bij had geleerd, maar hij was er zeker niet vies van om TM’s te gebruiken als hij daar sneller zijn doel mee kon bereiken. Voor de toekomstige gyms zou het in elk geval niet slecht zijn als hij Zuko een beetje op tijd zou evolueren, maar er zat voor hem geen haast achter en als hij een goed gevarieerd team op zou stellen, zou hij dat probleem vanzelf wel omzeilen. Zijn blik gleed naar Connor toen deze bevestigde dat hij inderdaad uit Crescent Moon was en vervolgens aan hem vroeg wat hij deed. ”Ik ben een trainer,” sprak hij koeltjes, al ging hij er van uit dat Connor dat al wel geraden had. ”Ik ben nog maar net uit Oreburgh City, waar ik een tijdje heb gewoond, vertrokken, dus ik heb nog niet heel veel gedaan. De eerste Pokémon om toe te voegen aan mijn team staat op de planning en daarna is het trainen totdat ik erbij neerval en de eerste gym uitdagen.” Hij was vrij kalm in zijn doelen en ambitieus aangelegd met een gezonde portie zelfvertrouwen, dus dat zag hij wel goedkomen. ”En jij?” vroeg hij vervolgens nieuwsgierig. ”Ben je al op missie moeten gaan?” Of wat ze dan ook moesten doen bij zo’n groep. Hydro leunde inmiddels wat verveeld tegen zijn been aan en Chase boog zich wat voorover om de Poliwag een klopje op zijn kopje te geven.

De jongen antwoordde dat hij al een quest had gedaan en binnenkort aan de volgende zou beginnen en nu werd Chase toch wel wat nieuwsgierig. ”En wat kan zo’n quest dan inhouden?” vroeg hij dan ook op een geïnteresseerde manier, waarna zijn blik kort van het menu naar de ober gleed die hun kant op kwam. Hij besloot om voor een tosti bolognaise te gaan en dat was dan ook de keuze die hij hardop maakte, waarna hij nog wat pokévoer bestelde voor Zuko en Hydro. Geld was op dat vlak gelukkig nooit een probleem geweest en nu dat hij af en toe trainers uitdaagde voor gevechten verdiende hij daar ook wel mee. Zijn werk in de mijnen had hem ook al de nodige spaarcenten opgeleverd en ook al kon hij daar geen huis mee kopen, toch had hij zeker niks te klagen.

Chase humde zachtjes toen de man aangaf wat hij al had moeten doen. ”No offense, maar ik dacht dat Crescent Moon juist van de handhaving was. Dat je vaak ’s avonds op patrouille moet gaan om dieven te stoppen en zo.” Of misschien was de man nog van een te lage rank om dat soort dingen al te mogen doen. Chase kon zich voorstellen dat ze iemand van de laagste rank bijvoorbeeld niet zomaar achter een drugsbende aan gingen sturen. ”Maar dus door zo van die kleine dingen te doen, kun je uiteindelijk ook in rank stijgen?” vroeg Chase met een lichte frons. Het was niet echt een voorbereiding als van een Pokémon voor iemand vangen opeens over moesten gaan naar het traceren van een drugsbende, maar wat wist hij er ook van. Het was goed dat er zo’n mensen waren en dat ze het wilden doen, al zou Chase iemand in nood ook wel helpen als het zou moeten. Daar zou hij zijn hoofd niet voor omdraaien en had hij ook geen insigne op zijn borst voor nodig om dat te willen doen.

De man legde uit dat er ook patrouilles gedaan moesten worden, maar dat je als laag in rang zijnde voornamelijk de rotklusjes moest oplossen, de klusjes waar niemand anders zin in had. Dat was ergens ook wel logisch, maar het was niet iets waar Chase zijn tijd mee zou willen verdoen. Gaf hem maar wat gym battles en een volledig Pokémon team en hij was tevreden. ”Dat betert wel naarmate je verder in rang stijgt,” zei hij op een bemoedigende toon tegen Connor, al had hij niet het idee dat het de man echt dwarszat dat hij de rotklusjes moest doen. Of zo kwam hij toch niet over. Hij gaf een knikje toen de man aangaf dat je door allerlei dingen te doen in rang kon stijgen. ”Ik heb respect voor jullie dat jullie dat soort dingen willen doen, maar mijn roeping zou het al niet zijn. Geef mij maar de suspense van een goed Pokémon gevecht en ik ben tevreden,” zei hij, waarna hij even grinnikte. ”Stel dat je dit niet had kunnen doen, was er dan nog een ander beroep dat je interessant had geleken?” vroeg hij vervolgens verder. Zijn blik gleed naar de ober die hun kant op kwam met hun gerechten en hij schoof wat naar achteren zodat de ober het neer kon zetten, waarna hij de man een dankbaar knikje gaf en het pokévoer bij zijn Pokémon zette.

”Dat lijkt me geen slechte eigenschap om te hebben bij het werk dat je doet,” kon Chase het niet laten om op een vrij droge manier te antwoorden nadat Connor zijn opmerking had gemaakt. Het leek hem in elk geval niet verstandig om dit soort dingen te doen terwijl je eigenlijk geen reet om Pokémon of om mensen gaf. Al kon je dan beter zelf ook geen Pokémon hebben in Chase’s opinie, als je niet van Pokémon hield. Hij gaf een knikje toen Connor zijn woorden sprak en haalde zijn schouders op bij de wedervraag. ”Dan zou ik terug naar Oreburgh City afreizen en mijn vader gaan helpen in de mijnen,” antwoordde hij op een simpele toon. ”Ik heb in Kanto, waar ik vandaan kom, ook mijnwerk gedaan en dat ligt me wel. Ik hou sowieso niet van een rustige job. Ik moet altijd wel een beetje adrenaline door mijn lijf voelen gieren.” Hij trok een bedenkelijk gezicht. ”Misschien zou Crescent Moon in dat geval ook wel iets voor mij zijn.” Maar dan niet startend onderaan de ladder, aub. Gelukkig zou het beroep trainer niet zo heel snel wegvallen, dus daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken.