Tales of

Sinnoh

In de middag zou ze dienst hebben, maar in de ochtend mocht ze genieten van het festival. Lucie had besloten dat ze dit eerst ging doen met iemand die haar erg aan het hart ging, haar lieve vader had haar laten weten dat hij ook naar het festival ging. Nou, perfect dan om eens een keer bij te kletsen. Dicht bij Sableye's Treasure Cove, stond ze te wachten met hem, hapjes nemend van een suikerspin. Haar Pichu, Ruddles, zat op haar schouder. Het feit wat altijd gezegd werd, is opgegaan. Als je het eenmaal een naam gaf, raakte je eraan gehecht. En Lucie was echt ontzettend gehecht geraakt aan de Pichu over de laatste paar dagen. Dus hier was hij, bij haar, en ze kon er vrij weinig aan doen. De Pichu dook echter, toen een grote man dichterbij kwam, met een kleine piep terug haar rugzak in. Hij was toch zo verlegen.

Een groot figuur baande zich een weg door de menigte heen en Lucie kon het niet laten om warm te glimlachen. Ze sloeg haar armen om haar vader heen en drukte haar wang tegen zijn borstkas aan. Het maakte haar niet uit dat ze al volwassen had, niks ging boven een knuffel van Mace. "Geen idee, ik zie er geen," reageerde ze op een plagerige toon terug. "Met mij gaat het prima, mijn team is alweer een stukje groter," vertelde ze opgewekt, waarna ze haar Ruddles een voorzichtige aai gaf toen hij zijn hoofdje heel voorzichtig uit de rugzak durfde te steken. "Dit is Ruddles, maar hij is nogal verlegen," vertelde het meisje met een glimlach. "Hoe was je reis pa?"