Tales of

Sinnoh

Met haar Ruddles op haar schouder en een zaklamp in haar hand, liep ze door de grot die haar door Mt. Coronet heen zou leiden.  Eerst naar huis, vervolgens meteen door naar de City of Dreams. Eindelijk weer een keer een festival met Pokémon. Ze moest natuurlijk Ruddles nog even afleveren bij de Ranger Base, al kneep haar hart samen bij de gedachte, maar ze zou het doen. Heus. Het geluid van druppelend water vanaf de druipstenen en Zubats in de verte liet haar zo nu en dan eventjes opkijken, maar voor de rest was Mt. Coronet vrij rustgevend... Haast te rustig eigenlijk. Wie weet die ze allemaal zou treffen.

Een glimmende rode steen in de muur trok haar aandacht. Lucie hield haar hoofd wat schuin terwijl ze dichterbij stapte en deze bestudeerde. Het leek haast zo'n speciale steen.. Zo'n evolutiesteen eigenlijk. Had ze er wat aan? Ze twijfelde. Kort beet ze op haar lip terwijl Ruddles wat dichterbij stapte, voorzichtig op haar schouder aan de steen snuffelend. Daarna, als door een wesp gestoken, trok de Pichu zijn neus terug, een hoofd trekkend. Zou de Pokémon de energie uit de steen voelen? Voor een moment twijfelde Lucie. Had ze wat aan zo'n steen? Ze beet kort op haar lip, misschien kon ze hem wel verkopen. En ze had niet in de planning om Orion in een Flareon te laten evolueren. Maar wellicht.. Ze zette kracht en trok de steen uit de muur, om deze vervolgens in haar tas te steken. Die was nu van haar.

[Lucie neemt de Fire Stone mee en skipt een beurt]

De  Fire Stone maakte haar tas zwaarder en voor een moment twijfelde ze aan haar keuze. Wat had ze nou aan zo'n stomme steen? Waarom had ze hem meegenomen in een opwilling? Maar tegelijkertijd.. tja. Ze werd er niet armer van toch? Ze haalde haar schouders op en aaide Ruddles nog een keertje over zijn neus. Ze trok haar hand met een kreetje terug toen ze een schokje kreeg. De Pichu had duidelijk zijn elektriciteit nog niet helemaal onder controle. Nog een reden waarom het niet handig was om dit als een Ranger mee te nemen. Maar goed, ze kon er niks aan doen. En Ruddles voor nu ook niet.

[Lucie loopt door]

De grot werd donkerder en donkerder, maar gelukkig had ze haar zaklamp. Lucie humde stilletjes tegen zichzelf. Het was een rustige bedoening in zo’n grot, zeker als helemaal niemand er was. ”Niet lang meer hoor Ruddles, we zijn er bijna,” merkte ze goedgehumeurd op aan haar Pokémon. En daarna zouden ze naar de City of Dreams reizen. Ze betrapte zichzelf erop dat ze Ruddles in de berekening meenam en fronste diep. Dat was dus niet de bedoeling.

Ze kon hier niet heel lang meer stilstaan, want een Deino kwam aanstormen. Eerst bleef het bij een zacht gerommel, wat al snel luider werd en de grond liet trillen. ”Arceusverdomme,” riep Lucie uit, waarna ze automatisch de Pokéball van haar Alolan Vulpix pakken. Dragon en Dark tegen haar Ice Type. In een flits van licht verscheen de Alolan Vulpix en rekte zich uit, zich nog niet helemaal bewust van de situatie. ”Ice Shard Leda!” riep Lu luid en geschrokken. De Vulpix kwam meteen bij zinnen en richtte haar ogen op de draken Pokémon die aan kwam stormen. Een grote klomp ijs vormde zich in haar bek en schoot naar de Deino toe, deze net genoeg af buigende dat deze langs hen heen stormde.

Glijdend kwam de Deino tot stilstand, waarna deze opnieuw terug kwam. Met een Tackle stootte de Deino zijn hoofd hard tegen Leda, wiens poten over de grond schraapten toen ze geraakt werd. De Vulpix schudde haar kop uit en gromde, waarna ze met een Powder Snow reageerde uit eigen initiatief. De Deino schudde met zijn kop en zette een paar stappen achteruit en leek zich te focussen met een Focus Energy.
”Tail Whip en dan Ice Shard!” reageerde Lucie hierop. Ze moest deze Pokémon afremmen toen deze weer zijn voeten over de grond schraapte in een nieuwe Tackle. De Alolan Vulpix zwiepte met haar staart en de Deino leek te twijfelen, waarna de Ice Shard hem deed struikelen. De Deino rolde over de grond heen, maar wist zichzelf nog steeds overeind te helpen. Het was een vechter.

Een lading knetterend vuur kwam uit de mond van de Deino toen deze een Dragon Breath uitvoerde. Deze aanval raakte vol en Leda schreeuwde het uit van pijn en schrik. ”Disable Leda!” riep Lucie, waarna ze haar tanden op elkaar zette van spanning. De Vulpix haar ogen gloeiden op waarna de Deino, toen deze nog een keer zijn bek opende om een lading vuur te laten gaan, verbijsterd zijn bek weer dichtsloeg. Zijn Dragon Breath was disabled.

”Nog een Ice Shard!” riep Lucie, waarna de Deino nog een keer een opdonder kreeg van een blok ijs. Met een gespannen blik vergrootte Lucie een Pokéball, waarna ze deze naar de Deino gooide.