Ze had van het festival gehoord en had besloten om er naartoe te reizen. Alleen had ze er misschien niet voor gekozen om de snelste route te nemen, waardoor ze nu dan ook over route 212 liep. Ze durfde het niet toe te geven, maar eigenlijk deed ze het liefst alles te voet zonder gebruik te maken van een taxi. Op deze manier kon ze tenminste al haar pokemon uit hun ball laten en kon de Wooloo ook gewoon rustig achter haar aanlopen. Saber liep aan haar ene zijde, terwijl Mint aan haar andere liep. Bolt en de Wooloo liepen een eindje achter haar, maar volgden wel. De Yamper hield ervan om de Wooloo in de gaten te houden had ze wel gemerkt.
Een glinsterende steen weet je aandacht te trekken. Huh is dat een Ice Stone? Wat raar, die kon je toch enkel in de besneeuwde bergtoppen vinden? Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
Ze had geen idee wat ze allemaal tegen zou komen onderweg en liet kort haar blik over de pokemon bij haar gaan. Mint liep nog steeds rustig naast haar, terwijl Bolt rondjes bleef rennen om de Wooloo, duidelijk tevreden met de Wooloo. Ondertussen merkte ze op dat Saber van haar zijde geweken was en naar iets toe liep dat glinsterde en het opraapte. De Lillipup bracht het naar haar toe en legde het in haar hand neer. Kort keek ze verbaasd naar de Ice stone. Die had ze niet verwacht hier te vinden. Haar blik ging naar Mint toe die duidelijk naar de steen stond te staren, maar voor nu stopte ze het weg. Dit was nog niet het moment. Ze zou later kijken voor een goed moment om het te gebruiken. Ze liep dan ook verder na de steen in haar zak gestoken te hebben en gelukkig leek Mint haar te begrijpen en volgde de pokemon net als de rest.
[Paige neemt de Ice Stone mee met Lillipup's pick up]
De Ice Stone zou zeker van pas komen wanneer ze zou besluiten om Mint te evolueren, maar dat zou ze niet nu doen. Ze liet haar blik dan ook met een glimlach naar de Alolan Vulpix gaan. Een Alolan Ninetales was mooi en ook sterker, maar dat zou ze wel doen wanneer ze eenmaal bij het festival aangekomen waren. Ondertussen liep Saber wat verderop rond te snuffelen, duidelijk van plan om geen item te missen als hij er nog een zou vinden. Bolt en de Wooloo kwamen nu dan ook naast haar lopen en de Wooloo drukte kort haar kop tegen haar aan en ze keek lichtelijk verbaasd naar de pokemon. Begonnen ze dan toch echt een band op te bouwen met zijn tweeën?
Vele pokemons reizen rond met hun soort genoten, want tja; veiligheid in nummers toch? Nou, niet voor deze Ralts. Het is zijn zwerm kwijt geraakt, en in een poging om ze te zoeken. Neemt het wel paden die erg, openbaar zijn. Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Het duurde niet al te lang voor ze een pokemon tegenkwamen en kort liet ze haar blik van Bolt naar Saber gaan, om nog kort naar de Wooloo te kijken en daarna op Mint te rusten. Nee, dit was niet een pokemon die bij haar groep van pokemon zou passen helaas. Hoe leuk de pokemon ook mocht zijn was dit niets voor haar. Ze ging dan ook met een bocht om de pokemon heen en zag hoe de rest van haar pokemon haar volgden met nog een blik op de Ralts. Nee, als ze een andere soort breeder was geweest dan had ze het misschien gedaan, maar ze had haar keuzes nu eenmaal gemaakt.
Je moet wel goed uitkijken waar je loopt want je vertrapt deze pokemon bijna! Iets wat hij totaal niet leuk vind, dus springt hij in de aanval! Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Ze kreeg het voor elkaar om bijna op een pokemon te stappen die het duidelijk ook niet leuk vond dat ze dat had gedaan, want hij leek haar aan te willen vallen. Het was dat Saber en Bolt beiden blaften, dat de pokemon toch maar besloot af te druipen en zij snel door kon lopen om de Stunfisk achter haar te laten. Nee, zo'n aggressieve pokemon hoefde ze zeker niet voor haar hatchery. Mint drukte haar kop kort tegen haar aan, terwijl de Wooloo ook dichtbij liep. Saber en Bolt leken af en toe achterom te kijken of de Stunfisk niet alsnog achter hun aan zou komen. Wat ze eerlijk niet hoopte, want dat waren de soort pokemon waar ze het slechtste mee om kon gaan.
Gelukkig achtervolgde de Stunfisk hun niet en konden ze hun weg vervolgen. Ze liet even een nerveuze glimlach zien aan de pokemon die bij haar waren en was blij dat ze er allemaal zonder kleerscheuren vanaf waren gekomen. Het was misschien tijd dat ze zo snel mogelijk van deze route af zou gaan en hopelijk verder geen Stunfisks meer tegen zou komen, want die pokemon was vanaf nu zeker niet haar favoriet en liever had ze er ook nooit een.