De afstand van the Ravaged Path naar het pretpark was niet behoorlijk. Toch begon het al tegen het einde van de middag te lopen toen Chase de grot verlaten had en zijn blik gleed naar het pretpark. Hij nam aan dat er geen Pokémon Center in de buurt was en dat wilde dus zeggen dat hij buiten moest slapen. Hij had er echter op gerekend dat hij niet altijd op tijd in de juiste stad zou zijn en dus had hij een slaapzak in zijn rugzak geduwd. Het was een licht gewicht omdat het niet de dikste slaapzak was, eigenlijk net dik genoeg om hem door een koude nacht te helpen als hij Zuko naast zich had liggen. Gelukkig was Chase het van thuis uit gewend om niet altijd in een warm bed te slapen en dus had hij er ook geen problemen mee, al wilde hij wel een beetje uit de buurt van het pretpark zijn zodat hij daar in elk geval geen last van zou hebben. Zuko en Hydro liepen naast hem terwijl hij zich een weg baande naar het pretpark. Achtbanen en al die andere thrill rides hadden hem nooit erg geïnteresseerd en dus wist hij dat hij niet al te veel tijd hier zou spenderen. De jongen liep dan ook met een kalme tred langs de verschillende attracties af, waar zijn blik kort bleef hangen op een kraampje dat pokévoer verkocht en hamburgers. Hij wisselde een blik uit met zijn Pokémon en gaf hun een knikje, aannemend dat ze allemaal wel een pauze konden gebruiken en liep op het kraampje af.
Na een zware eerste week had Jennifer besloten om haar pokémon mee te nemen op een uitstap naar Floaroma themepark. De verhuis had hen allemaal vermoeid en de vrouw vond dat ze wat plezier meer dan verdiend hadden. En dus had ze samen met haar pokémon een taxi genomen die hen bij het pretpark afzette. De twee pokémon hadden in het begin van de rit heel de tijd door het raam zitten kijken, maar waren uiteindelijk rustig neer gaan liggen. Nu Emily en Lark uit de auto mochten en de attracties konden zien, fleuren ze helemaal op. Lark leek het zelfs moeilijk te hebben om niet uit enthousiasme voor Jennifer uit te lopen. Zijn training en beschermingsinstinct tegenover zijn trainer wonnen het echter van alle geuren en kleuren rondom hem en hij bleef aan haar zijde wandelen.
Met haar haar in de war en een lach op haar gezicht stapte Jennifer uit een attractie. “Dat was leuk, hé,” sprak ze tegen haar pokémon die vrolijk knikten. De twee kregen echter al gauw een andere expressie op hun snoet toen hun maagjes knorden. Zachtjes giegelend keek Jennifer om zich heen. Gelukkig was er in het park overal eten te vinden en ook hier stond een kraampje dat hamburgers en pokévoer verkocht. Ze gebaarde Lark en Emily om haar te volgen. Momenteel stond er niemand aan het kraam en Jennifer maakte zich al klaar om te bestellen, maar net toen ze aankwam merkte ze dat er iemand op hetzelfde moment als haar voor het kraam stond. “Oh, sorry, ga jij maar eerst,” sprak ze tegen de jongen.
Chase wilde net bij het kraampje gaan staan om iets te bestellen toen er iemand net op hetzelfde moment al hem aan kwam. Een vrouw, waarschijnlijk iets ouder dan hem, met twee Pokémon bij zich. Hydro en Zuko leken niet echt geïnteresseerd te zijn in het tweetal, maar Chase liet zijn blik wel snel even bewonderend over het tweetal glijden. Een Eevee en een Alolan Vulpix. Dat was zeker een interessante combinatie, vooral met die Eevee. Dat kon letterlijk nog alle richtingen uit gaan. ”Oh, ga jij maar eerst, hoor,” sprak hij koeltjes en hij maakte met zijn hand een gebaar dat ze voor hem mocht gaan. ”Wij kunnen wel wachten.” Zijn Growlithe en Poliwag gaven beiden met een knikje het gelijk van hun trainer aan en Chase stopte zijn handen in zijn broekzakken, een stap naar achteren doende zodat de keuze voor de dame al half en half gemaakt was. ”Interessante Pokémon heb je daar,” sprak hij zijn interesse uit, knikkend naar het tweetal dat bij haar stond. ”Ben je soms ook een trainer?” Het zou goed kunnen. Beiden waren wel geschikt om een sterk gevecht af te leggen, afhangende waar ze heen wilde gaan met de Eevee. Alle Eeveelutions waren wel goed als je ze goed opvoedde en wat TM’s gaf. Maar misschien had hij het ook wel mis en deed ze wel een heel ander beroep. Hij nam aan dat hij dat zo te weten zou komen.
De jongen gebaarde dat ze eerst mocht gaan. Een gebaar waar Jennifer na een seconde te twijfelen op in ging. “Bedankt,” sprak ze met een glimlach waarna ze zich op de man achter de toonbank richtte en haar bestelling doorgaf. Een hamburger en limonade voor haar en pokévoer en wat water voor Emily en Lark. Ze zette een stap opzij zodat de jongen dat ook kon bestellen. Zijn opmerking over haar pokémon bracht een glimlach op haar gezicht. “Nee, ik ben een breeder,” legde ze uit. “Ik ben Jennifer. En dit zijn Emily en Lark,” stelde ze haar pokémon voor. De twee maakten een begroetend geluidje naar de jongen en zijn pokémon toe. “Maar jij bent een trainer? Heb je al een gym uitgedaagd?” Ze was best wel nieuwsgierig naar hoe het leven als een trainer was. Het was dan wel niets voor haar, maar het leek haar heel avontuurlijk en spannend; en dat op een compleet andere manier dan als breeder.
Chase gaf enkel een knikje toen ze hem bedankte en geduldig wachtte ze tot ze haar bestelling had gedaan, waarna hij die van hem deed. Zijn blik gleed weer naar haar toen ze zei dat ze een breeder was en zichzelf voorstelde als Jennifer. Hij kreeg ook nog de namen van haar Pokémon te horen, waar hij glimlachend een knikje op gaf. ”Mijn naam is Chase en dat zijn Zuko en Hydro,” zei hij, eerst knikkend naar zijn Growlithe en daarna naar zijn Poliwag. Hij schudde zijn hoofd op haar vraag. ”Ik was eerst nog van plan om naar Eterna Forest te gaan en me daar een Budew te vangen voordat ik de eerste gym ga uitdagen,” legde hij koeltjes uit. ”Maar het staat zeker wel op de planning om binnenkort te gaan doen.” Zodra hij die Budew had en hij zou zijn team tot een acceptabel level getraind hebben, zou hij meteen naar de gym gaan. ”En jij?” vroeg hij vervolgens. ”Waar specialiseer jij je als breeder zijnde in?” Ze had, van wat hij kon zien, een vrij divers team, dus hij kon niet meteen zien welke Pokémon ze nu precies wilde fokken. Hij was dan ook helemaal niet thuis in dat thema, dus misschien miste hij nu wel iets voor de hand liggend. Ach ja, hij zou het dadelijk wel horen.
De jongen stelde zichzelf voor en vertelde dat hij eerst een budew wou vangen voor hij zijn eerste gym ging uitdagen. “Wel, ik wens je heel veel succes daarmee,” sprak Jennifer met een glimlach. “Het lijkt me alleszins heel spannend.” Het was helemaal niets voor haar, maar ze had wel bewondering voor trainers. Gevechten en gyms winnen gaf vast een heel ander gevoel dan pokémon breeden en opvoeden. “Momenteel focus ik me op pokémon uit de field egg groep zoals Emily en Lark,” wees ze naar haar pokémon. “Maar later wil ik graag uitbreiden en ook pokémon met verschillende regionale vormen breeden.” Lark was inheems aan Alola en ze hoopte dat ze later nog meer pokémon die uit die regio en uit Galar kwamen, kon breeden. Het fascineerde haar hoe pokémon zich zo konden aanpassen aan een andere omgeving en ze wou een stukje van Alola aan de mensen in Sinnoh laten zien. Beide regio’s waren haar thuis geworden en ze wou de pracht van beide in haar werk tonen.
”Bedankt, maar dat zal wel lukken,” zei hij op een zelfverzekerde toon tegen haar. Hij was er immers vrij zeker van dat hij het goed ging doen en dat hij die badges wel allemaal zou halen. Hij was iemand die logisch kon redeneren en goed was in het uitwerken van strategieën, dus hij was er dan ook zeker van dat hij zijn eerste badge vanaf de eerste keer zou halen. Hij haalde zijn schouders op toen ze aanhaalde dat het haar spannend leek. ”Ik ga meestal gewoon zo’n gevecht met veel zelfvertrouwen en een plan in en alles wat daarvan afwijkt, maak ik goed door snel aan nieuwe strategieën te denken. De rest leer ik gaandeweg in het gevecht wel.” En dus was het voor hem niet zo spannend, zo’n gevecht. Het was immers niet alsof hij daar met knikkende knieën of iets dergelijks stond. Chase hield geïnteresseerd zijnde zijn hoofd een tikkeltje schuin toen ze vertelde over haar beroep. ”Zoals een Alolan Raichu?” gokte hij. ”Ik denk dat je met de verkoop van dat soort Pokémon zeker succes gaat hebben. Veel van die Alolan Pokémon zijn dual types en dus ideaal te gebruiken voor trainers, waardoor de aanvraag ernaar wel hoog zal zijn.” Hij grinnikte. ”Wie weet wil ik er wel eentje van je hebben als het zo ver is,” grapte hij, maar eigenlijk was het wel iets om serieus over na te denken. Een Alolan Raichu voor zijn team klonk immers zo slecht nog niet.
De jongen straalde zelfvertrouwen uit terwijl hij over zijn strategie voor gymgevechten praatte. Hoewel zij het spannend vond, leek Chase het zeer koel te benaderen. Het klonk alleszins alsof hij goed was in wat hij deed. Het gesprek veranderde van onderwerp en de ander vroeg haar waar zij zich in specialiseerde als breeder waarop zij vertelde over haar plan om zich op regionale vormen te gaan focussen. Jennifer knikte. Een alolan raichu was zeker het soort pokémon dat ze in gedachten had. “Oh, daar had ik nog niet aan gedacht,” sprak ze blij. Dat alolan pokémon ideaal waren voor trainers was fantastisch nieuws. Nu had ze toch een klein beetje geruststelling dat haar fokkerij het goed zou doen. De ander liet dan ook nog eens weten dat hij wel geïnteresseerd was in een alolan raichu. “Dan zal ik je zeker iets laten weten wanneer ik een alolan raichu heb kunnen breeden.” Ze had misschien al haar eerste klant ontmoet vandaag. “Ik kan je mijn nummer geven,” stelde ze voor.
Een kleine glimlach gleed om Chase’s lippen toen hij opmerkte dat hij een opmerking had gemaakt waar ze wel iets mee kon. ”Het is normaal dat je gaandeweg nieuwe dingen leert als je nog maar net met iets nieuws beginnen bent,” zei hij geruststellend tegen haar. ”Je leert vast nog wel meer dingen die je in het begin niet wist en die je kunnen helpen bij het fokken van je Pokémon.” Of dat hoopte hij toch voor haar. Ze zag er echter wel uit als iemand die potentie had en ze leek een solide plan te hebben, dus het was niet alsof ze zich compleet in het diepe had gegooid. Ja, ze had een vrij moeilijk doel voor zichzelf uitgekozen, maar van dat soort dingen kon je alleen maar sterker worden. ”Dat klinkt prima,” zei hij tegen haar, terwijl hij zijn Holo Caster tevoorschijn haalde. ”Ik denk dat ik je aanbod sowieso wel aan ga nemen, ongeacht of ik dan een Psychic of Electric type in mijn team heb. Ik ben van plan om een groter team van zes op te bouwen en te kunnen roteren tussen Pokémon zodat ik een grote variatie aan keuze heb.” Dat zou nogal een hoog doel voor zichzelf zijn, maar hij had er wel vertrouwen in dat het hem zou lukken. Maar goed, eerst die derde Pokémon dan maar. Hij gaf zijn Holo Caster aan haar zodat ze haar nummer erin kon zetten en wachtte geduldig af tot ze dat gedaan had, zijn blik kort op Zuko en Hydro richtend, welke er beiden verveeld uitzagen. Zoals altijd.
Jennifer knikte. “Daar heb je zeker gelijk in.” Er viel nog zo veel bij te leren over fokken dat ze er geen seconde aan twijfelde dat ze nog dingen bij zou leren. In al de jaren dat ze voor haar ouders had gewerkt, had ze ook bijna elke dag weer iets nieuws ontdekt. Dat de jongen interesse had in een alolan raichu bracht een grote lach op Jennifers gezicht en ze stelde dan ook voor om hem haar nummer te geven. De jongen zei toe en haalde zijn holo caster boven. Jennifer nam de telefoon aan en begon haar nummer aan de lijst van contacten toe te voegen. “Als je meer pokémon hebt om uit te kiezen, zal je minder kans hebben dat je met een groot type nadeel tegenover iemand komt te staan,” merkte ze op. Ze overhandigde de holo caster terug aan de jongen, en net op dat moment waren hun bestellingen klaar. Jennifer nam de hare aan en betaalde de man waarna ze weer een stap opzij deed. Emily en Lark kwamen met hun ogen op het voedsel gericht bij haar staan. “Ja, laten we een plekje zoeken om dit op te eten,” lachte ze naar de twee waarna ze zich op de jongen richtte: “Zou je samen willen eten?” Ze hadden best wel een leuk gesprek dus dat konden ze dan verder zetten tijden het eten.
Chase gaf een knikje toen ze aangaf dat hij gelijk had, maar omdat ze er niet over doorging, besloot hij ook om er niks meer van te zeggen. Ze hadden dat onderwerp wel zo’n beetje besproken, dacht hij zo. Zijn blik gleed naar haar toen ze haar opmerking maakte en hij knikte. ”En een dual type maakt een gevecht soms net iets simpeler. Als je bijvoorbeeld een Empoleon zou hebben, dan zou je zijn weakness voor Grass types deels opvangen door de Steel type die hij heeft naast zijn originele Water type.” En dan inderdaad zoals zij zei: hoe meer Pokémon hij had om tussen te roteren, hoe meer kans hij had om tegen zijn tegenstander een Pokémon te kunnen gebruiken die in het voordeel was. Hun bestelling was op dat moment klaar en Chase rekende zijn bestelling ook af, waarna hij als antwoord op Jennifer’s vraag een knikje gaf. Hij knikte vervolgens naar een tafeltje verderop waar niemand zat en nadat hij kort geïnspecteerd had of er geen resten van bier of eten achter gebleven waren, ging hij zitten. Hij gaf het pokévoer dat hij besteld had aan Zuko en Hydro en nam zelf een hap van zijn hamburger. Hmm. Lekker. ”Is het altijd al je droom geweest om breeder te worden?” vroeg hij aan haar, zijn blik naar haar gericht.
Jennifer knikte traag, maar begrijpend. “Daar had ik nog niet aan gedacht.” Ze had zo weinig ervaring met gevechten dat dit soort dingen haar helemaal ontgingen. “Dat is zoiets waar je niet echt over nadenkt als je nooit pokémongevechten doet.” Misschien moest ze eens wat meer over het trainer-zijn opzoeken. Dit soort dingen leren zou haar alleszins helpen om beter te weten naar wat voor pokémon mensen op zoek waren. Maar nu eerst eten. De jongen knikte naar een lege tafel en Jennifer volgde hem waarna ze het eten voor Emily en Lark aan de pokémon gaf en zich daarna zelf ging zitten. Net op het moment dat hij haar een vraag stelde, zette ze haar tanden in de hamburger. Ze nam even de tijd tot ze de hap had doorgeslikt waarna ze knikte. “Mijn ouders zijn ook breeders en via hen heb ik mijn liefde voor breeden ontdekt. Het is gewoon geweldig om pokémon geboren te zien worden, om voor ze te zorgen en ze op te zien groeien. En als je dan een goede thuis voor ze kon vinden, is je taak helemaal volbracht.” Er stond een glimlach op haar gezicht terwijl ze aan het vertellen was. “Ik ben hier in Sinnoh opgegroeid, maar toen de strenge regels op pokémon er kwamen, moesten we verhuizen. Mijn droom is om de fokkerij van mijn ouders in Hearthome city ooit terug te kunnen kopen.”
Chase gaf haar een begrijpend knikje. Hij zou zich ook nooit bezighouden met naar wat voor attributen mensen op zoek waren als ze een Pokémon gingen adopteren, maar hij nam aan dat een breeder daar juist wel op moest letten om de verkoop zo goed mogelijk door te laten gaan. Als je je specialiseerde in een egg group waar niemand iets aan had, dan ging het logischerwijze slecht met je verkoop, al had Chase niet echt het idee dat er ooit een egg group kon zijn waar geen interesse voor was. Je had altijd wel mensen die aanleg hadden voor bepaalde Pokémon en Chase was er vrij zeker van dat Jennifer met haar Alolan types zeker wel de aandacht zou trekken van potentiële kopers. Zijn blik gleed naar haar toen ze haar uitleg gaf over waarom ze zo van het breeden hield en zijn mondhoeken gingen licht omhoog toen hij haar gepassioneerd zag vertellen. Hij kon merken dat ze het echt graag deed en dat was iets waar hij wel veel respect voor kon hebben; als mensen zich inzetten voor iets wat ze graag deden. Hij haalde zijn schouders op toen ze het gedeelte over haar ouders zei. ”Werk hard, geef niet te snel op als je tegenslag hebt en dan moet het wel goedkomen,” zei hij koeltjes tegen haar. ”Ik denk zeker wel dat je het jezelf niet gemakkelijk hebt gemaakt door voor regionale vormen te kiezen wat het breeden betreft, maar misschien is dat wel een reden om er juist meer voor te vragen. Juist omdat ze zo weinig voorkomen.” Hij wierp haar een lichte glimlach toe. ”Ik kan alleen maar zeggen dat ik respect voor je heb omdat je die keuze hebt willen maken. Het is geen gemakkelijk pad wat je hebt gekozen, maar ik merk wel dat je voldoende inzet en doorzettingsvermogen hebt om er iets van te maken.” Of dat hoopte hij in elk geval toch voor haar.
