Tales of

Sinnoh

Nadat ze een hele tijd in het oosten had gespendeerd, was het vandaag dan eindelijk zo ver: ze had haar eerste stappen in het westen van Sinnoh gezet! Ze had haar Pokémon ook getraind, dus dan was ze weer een stapje dichterbij om de gym uit te dagen. Aurora liet haar nieuwsgierige blauwe ogen langs de verschillende gebouwen van Jubilife City glijden. Ze wist dat ze hier nog wel even wat sightseeing wilde doen voordat ze meteen haar weg naar Eterna City zou maken. Ze had ook nog dat pretpark op de kaart gezien dat op haar pad lag naar de eerste gym en waar ze graag nog even rond wilde lopen. En dan was er nog binnenkort dat festival waar ze van plan was om heen te gaan en waar ze hopelijk Finn nog eens zou zien, al zou die dan waarschijnlijk druk zijn met alles in de gaten te houden. Ach ja, ze zou wel zien hoe de dag zou lopen. Het gaf haar in elk geval weer motivatie dat er genoeg spannende dingen waren om te beleven. Ze liet haar blik naar haar Pokémon glijden. Blizzard en Thunder waren ook hun ogen aan het uitkijken en Shadow had een niet veel goeds betekenende grijns om zijn lippen. De Gastly had zijn slachtoffer dan ook snel gevonden en Aurora trok een gezicht en kreunde zachtjes toen ze zag dat de Ghost type naar een oudere man zweefde. Hij stak zijn lange tong uit naar de man en keek scheel, waardoor Aurora rode blosjes op haar wangen kreeg. ”Shadow, stop daarmee,” sprak ze op een bestraffende toon. ”Laat die man met rust!” Haar Gastly ging er echter nog scheler van kijken en Aurora zuchtte zachtjes. Wat had het ook voor een zin om hem te berispen. Hij luisterde toch niet.

Aurora richtte haar blik naar de man toen deze aan haar vroeg of de Gastly van haar was. Ze knikte. ”Hij maakt nog maar net onderdeel uit van mijn team en hij is een behoorlijke grappenmaker. Het spijt me voor het lastigvallen,” zei ze haastig en ze deed naar Shadow teken dat hij zich bij haar moest voegen, maar de Gastly reageerde er niet op. In plaats daarvan begon hij voor de Pokémon te zweven en gekke bekken naar hun te trekken. Aurora haalde de Poké Ball van Shadow tevoorschijn en pas toen Shadow zag dat zijn trainer op het punt stond om hem terug te keren, liet hij de man en zijn Pokémon met rust en zweefde hij weer naast Aurora, een licht verontwaardigde blik in zijn ogen hebbend. Blizzard en Thunder grinnikten licht om het tafereel en kwamen allebei dichterbij de man zijn Pokémon om kennis met hun te maken. ”Het spijt me,” zei Aurora nogmaals. ”Ik geloof dat hij gewoon nog een beetje moet wennen aan zijn nieuwe situatie.” Ze wist ook dat Gastly’s op zich wel grappenmakers waren en dat het misschien zelfs niet met goede training gefixt kon worden, maar ze hoopte uiteindelijk van wel. Dadelijk zou er iemand agressief naar haar worden door haar Gastly en dat was wat ze echt wel wilde vermijden.

Aurora was opgelucht om te horen dat de man aangaf dat het oké was zo lang het geen gemene grappen waren. ”Hij haalt enkel gemene streken uit als hij weet dat ik in gevaar ben,” zei ze naar waarheid. ”Dan veroorzaakt hij verschrikkelijke hallucinaties.” En misschien zou ze zich veilig moeten voelen omdat haar Gastly dat kon doen en bereid was om haar te beschermen als dat zou moeten, maar ze wist ook dat niks hem zou beletten om zulke grappen ook uit te halen als er niks aan de hand was en dat maakte haar wel een beetje nerveus. ”Bent u recent geleden naar Sinnoh gekomen of hebt u hier ook al gewoond?” vroeg ze, besluitend om het onderwerp te verleggen van Shadow. Thunder en Blizzard gingen inmiddels naar zijn Pokémon toe om kennis te maken met ze, een glimlach om hun lippen. Shadow hield zichzelf afzijdig van de Pokémon, maar zweefde weer naar de man toe om zo dichtbij mogelijk te komen en te zien of de man zou lachen door de gekke bekken die hij trok.