Tales of

Sinnoh

Een spookhuis. Nu was er wel wat meer voor nodig om Alaric bang te krijgen, maar hij was gek op spookhuizen en andere enge dingen. Voordat hij aan zijn reis begon en nog thuis woonde, had hij ook altijd gevaar opgezocht en klom hij wel is met een clubje vrienden in oude verlaten gebouwen om daar te kijken. Hij was wel is opgeschrikt geweest door ghost Pokémon, maar daar had hij achteraf eigenlijk alleen maar om kunnen lachen. Alaric stapte door de deuren van het spookhuis heen, die automatisch open gingen voor hem. De gang was lang en donker, aan het einde kon hij een bocht zien. Was het de bedoeling dat hij er gewoon door heen ging lopen dan? Alaric haalde zijn schouders op en begon met lopen. Wat zou hem als eerste laten schrikken?

Alaric liep rustig door de lange gang heen. Ineens bedacht hij zich iets. Zijn Dratini zou dit top vinden, die gekke worm deed zich altijd heel stoer voor. Dus nu de tijd om zich te bewijzen. Alaric haalde de Pokéball van Delta tevoorschijn en liet de noedel los. "We gaan samen door dit spookhuis heen Delta, eens zien wie hier de echte vent is." Hij wist zelf ook wel dat Delta een meisje was en die kneep ook gepikeerd om zijn been heen met haar staart. Ze klom weer omhoog en drapeerde zichzelf in zijn nek. Samen gingen ze verder. Alaric draaide en ging door de bocht, waar allemaal Ariados webben hingen waar ze doorheen liepen. Alaric hield zijn arm voor zijn gezicht om ze weg te krijgen en Delta liet van schrik een Thunder Wave los, die Alaric op mocht vangen. "Auw, klote. Delta het is niks." het was duidelijk wie de stoere kerel was hier. Delta had ineens geen praatjes meer en lag doodstil in zijn nek terwijl hij de webben weg veegde. Langs zijn hoofd rinkelde iets en hij zag een TM hangen. Mocht hij die meenemen? Hmm.. Alaric besloot om hem te laten hangen.

Alaric laat de TM hangen en loopt door.

Hij voelde de grip van Delta om zijn nek strakker worden met elke stap die hij zette. "Delta.. iets losser." hij was niet zo heel erg kapot van geen adem halen. Daar ging je best wel dood van op korte termijn. Het was donker in de gang en het enige beetje licht dat er was kwam van laffe kaarsen aan de muur. Met een whoosh geluid kwam er een Pokémon van achter hen aanzetten en alle kaarsen gingen uit. Delta slaakte een angstige kreet en liet zich vallen uit zijn nek, verstijfd van angst. "Delta?" Alaric probeerde in het donker te zoeken naar de worm, maar kon haar niet zo snel vinden. Toen werd ineens de hele gang verlicht door een een blauwe gloed. Hij zag de vorm van Delta op de grond liggen die van vorm veranderde. Holy shit. Was ze nou... aan het evolueren? Delta's vorm werd langer en langer. Er leek geen einde aan te komen. In de verte in de gang zag hij iet glimmends liggen. Hij pakte het snel op voordat Delta klaar was met groeien. Een TM, maar welke kon hij niet goed zien nu het weer donker werd. Ze was een stuk groter nu maar vast besloten om weer in zijn nek te kruipen. "Delta, oh man, dat kan niet meer nu." een teleurgesteld geluid kwam van de Pokémon af. "Kom op, we gaan naar buiten toe." Dan kon hij goed zien hoe zijn Pokémon er nu uit zag en wat hij net opgeraapt had uit het spookhuis. Een geslaagde trip, ondanks alles.

Alaric pakt de TM en gaat weg.