Kijk, ze was gewoon in de natuur. Haar ouders zouden vast trots zijn, snoof ze sarcastisch tegen zichzelf. Hoe dan ook, waar ze zelf liever de drukte van de stad om zich heen had, was Elliot nergens zo gelukkig als bij de meertjes die hier her en der verspreid waren. Omdat ze 'm eerder zo had laten vechten tegen een growlithe, besloot ze dat hij vandaag dan maar z'n dagje mocht hebben. Tresher, haar shinx, was erop gebrand de piplup lastig te blijven vallen - maar weigerde zelf om al te diep het water in te gaan. Dus nu haar ene pokémon dol gelukkig in het water aan het spetteren was en de ander breinloos op blaadjes aan het jagen was, had ze haar notitieboek erbij gepakt waar ze druk in aan het krabbelen was. Geconcentreerd maakte ze vage schetsen van haar pokémon en schreef er feitjes bij. Zo was Elliot meer timide en vroeg ze zich af waar zijn shiny kleur vandaan kwam, en bovenalles hoeveel at waard was. Trasher leek haar een doorsnee shinx, maar met de pit van een losgeslagen beest. Met haar pen bedenkelijk tussen haar tanden geklemd was ze te geconcentreerd om haar omgeving goed in de gaten te houden.
