Tales of

Sinnoh

De Flapple lag op de grond, maar hij gaf zich nog niet gewonnen. De Pokémon kwam weer omhoog en ging voor een nieuwe aanval. De Dragon Pulse raakte Ash vol omdat ze die niet aan hadden zien komen. "Shit," hij moest nu snel schakelen om weer terug aan te vallen. "Ash, gebruik Flamethrower." de vlammen schoten uit de bek van de Charmeleon de kant van Flapple op. Het was duidelijk dat Ash net zo graag de Pokémon neer wou zien gaan als Alaric dat wou. Tot net dacht hij echt dat hij het eerste gedeelte van het gevecht gewonnen had. "Flapple, gebruik Protect!" hoorde hij de gymleader voor zijn. Oh nee, dat moest hij voor zijn. "Snel, gebruik Shadow Claw!" de klauwen van Ash schoten naar voren en raakte de Flapple op een van zijn vleugels. Een critical hit. Yes. Het was een gok geweest om die aanval uit te voeren, maar het leek er op dat de Protect was mislukt. Flapple had duidelijk last van zijn vleugel, dus daar zou Alaric op in kunnen spelen nu. "Dragon Breath, raak hem op de vleugel." hit em where it hurts. Ash zijn adem raakte de Flapple op zijn schouder en dat leek duidelijk goed pijn te doen, helaas was hij dit keer niet paralyzed zoals de vorige keer. De woorden van de Gymleader ving hij niet goed op, maar de volgende aanval die ingezet werd was Leech Seed. De zaadjes ontkiemden zich rond Ash en trokken zijn energie bij hem weg, Alaric wist dat Grass type moves niet heel veel schade deden. Dit was een poging van de gymleader om zijn eigen hachje nog te redden. Dit was het moment dat hij het af kon maken met Flapple. "Nog een keer Dragon Breath, raak nu zijn andere vleugel en schakel hem uit!" de Dragon Breath schoot naar voren en raakte de Flapple. De Pokémon zakte naar de grond toe. Maar was het genoeg?

Flapple was uitgeschakeld! Hij bleef op de grond liggen en Alaric wou het net met Ash gaan vieren tot hij zag dat zijn Pokémon ook niet meer verder kon. Shit. Ash had letterlijk alles gegeven wat hij kon. De Charmeleon keek gepijnigd achterom. Hij wist dat het klaar was nu. Hij gooide de Pokéball naar Ash die hij even kort in zijn hand hield. Hij was trots op hem. Hij had gevochten voor drie Charmeleon's. Flapple werd ook terug gehaald en nu was het aan hem om zijn tweede Pokémon te kiezen. Hij dacht even na. Deze gymelader had gevarieerde opties, dus hij wist niet goed wat zijn volgende Pokémon kon zijn. Hij pakte de Pokéball van Delta vast en gooide die op, om de Dragonair los te laten op het veld. "Jij mag het proberen Delta." grijnsde hij naar de Dragonair die klaar was voor het gevecht.

Delta nam uitgebreid te tijd om te laten zien hoe mooi en elegant ze was. Soms dacht hij dat de Pokemon meer geschikt was voor show dan voor gevechten. Maar goed, daar was nu geen tijd voor. Gustaf liet zijn Alcremie op het strijdveld en deze Pokemon zag er letterlijk uit om op te eten. Hij kende deze Pokemon verder niet en las kort de beschrijving die zijn Pokedex hem liet zien. Wat hij zo snel kon zien in de moves was dat dit meer een defensieve Pokemon was dan een aanvaller. Daar zat een gevaar.

Maar de eerste openingmove was van hem. Zijn dragon moves zouden nutteloos zijn nu, dus het roer moest om. "Gebruik Agility," zei hij tegen zijn Dragonair. De Pokemon versnelde zijn bewegingen, dit ging later van pas komen. De Alcremie begon echter meteen met het opbouwen van zijn defenses. Met Acid Armor wierp de Pokemon een dikke defensieve laag om zich heen. Hij moest er maar door heen beuken. "Gebruik Slam!" De Dragonair wierp zichzelf vol tegen de Alcremie aan, die de klap kon incasseren door het schild. Er was nog een opening, door de snelheid waarmee Delta bewoog. "Nog een keer Slam!" nu pas begon het te lijken als er maar iets van schade aangebracht werd op de Alcremie, die achteruit schoof. Gustaf liet er echter geen gras over groeien en ging voor een Tackle, die Delta raakte. Hij moest de Alcremie stil leggen. "Gebruik Thunder Wave." Met de elektrische schokken kon hij misschien de Alcremie tijdelijk verlammen om zo meer aanvallen te kunnen doen. "Gebruik zo vaak als je kan Slam op Alcremie!" de Pokemon ramde en beukte er op los.

Maar toen Delta dichterbij kwam voor de zoveelste Slam kwam de Alcremie ineens weer in beweging en gaf de Dragonair een Sweet Kiss. Delta was meteen in de war van wat er gebeurd was en wist niet meer goed waar hij zijn aanvallen moet mikken en sloeg op zijn eigen staart. "Shit," schold Alaric zachtjes. "Delta kalmeer," probeerde hij de Pokemon tot rust te manen, maar het lukte niet. Vooral niet toen de Alcremie nog een Draining Kiss er bij drukte en zijn eigen energie herstelde met die van Delta. Dit was echter wel een soort wake up call voor Delta kon hij zien. Een moment van helderheid. Nu moest hij door pakken. "Wrap! Wikkel die Alcremie in." uitpersen als een pukkel. En het lukte, Delta luisterde en kon weer wat beter mikken. Voordat de Alcremie weg kon duiken was Delta al bij hem. De staart van Delta wikkelde zich om de Alcremie heen en kneep hard. Alaric zijn vuist balde zich in de zak van zijn trui die hij aan had. Hij hoopte zo dat het genoeg zou zijn om het ding uit te schakelen.

De taart was nog te sterk om ook maar aan opgeven te denken. Met een nieuwe Draining Kiss trok hij nog meer energie weg bij Delta, die het nu toch echt wel lastig begon te krijgen. Alaric veegde met een hand geïrriteerd een pluk haar uit zijn gezicht. Strategie was lastig op het moment en hij kon niet wisselen van Pokemon, dat was tegen de regels. Het enige wat hij kon doen was damage control voor de volgende Pokemon die hij los ging laten. Hij wist precies welke het ging worden, hij zou Delta zo terug moeten trekken.

"Gebruik Slam nog een keer," hij wist dat de move niet de schade zou doen die het normaal aan zou kunnen richten. Delta landde nog een beuk tegen de Alcremie aan, maar toen deze een Tackle terug deed op verzoek van zijn trainer was het voor Delta klaar. De langwerpige noodle Pokemon werd naar achteren geslagen en bleef op de grond liggen. Alaric knarste met zijn tanden toen hij de Pokeball opgooide en zijn Dragonair terug trok uit de strijd. Tijd voor de volgende Pokemon. Kage, de Gastly.

"Kage gebruik Confuse Ray," de Gastly maakte een soort raar lachend geluid terwijl hij de verwarrende lichtjes op Alcremie afstuurde, die nu om zich heen aan het kijken was en niet meer goed leek te weten wat voor en achter was. Een koekje van eigen deeg. Hij hoorde Gustaf zijn Pokemon weer opdrachten geven voor moves, maar toen de Alcremie eindelijk leek te snappen wat er bedoeld werd raakte hij zichzelf. Alaric grijnsde om de opening die hij gecreëerd had, hij wist dat deze maar kort zou zijn dus hij moest er optimaal gebruik van maken. Kage keek achterom en een enorme grijns verscheen op het gezicht van de ronde bal. Soms was het alsof hij niet eens hoefde te praten met Kage, de Pokemon kon sowieso zijn gedachten lezen dacht hij soms. De tong van de Gastly ging over de Alcremie heen terwijl hij zijn Lick move deed. Met een beetje geluk dan... maar helaas, niet verlamd. Dat maakte niet veel uit, hij kon ook nog wel-

Maar de taart kwam weer uit zijn verwarring en kon weer helder denken. Meteen kwam Alcremie terug met Attract in de hoop dat Kage afgeleid zou worden. En het leek ook alsof het lukte, het beest leek in de zevende hemel te verkeren. "Kage, gebruik nog een keer Lick." Nog een hapje taart voor zijn Gastly.. en dat leek te werken. Dat niet alleen, de Lick leek dit keer ook de Alcermie te verlammen zoals hij gehoopt had. "Hex!" schreeuwde hij hard om door te dringen tot Kage, zodat hij niet afgeleid zou raken door de Attract die eerder gebruikt was op hem. Maar Kage zweefde afwezig rondjes en leek niet veel te horen van wat hij hem vertelde. Nee shit, hij kon dit niet laten schieten nu. "Kage, gebruik Hex!" riep Alaric nog een keertje naar zijn Pokemon en zowaar, er leek iets te gebeuren. Een paarse gloed vulde de ruimte, slierten schoten vanaf de Gastly richting de Alcremie en met een enorme kracht leek er een soort ontploffing plaats te vinden. Alaric sloeg een arm voor zijn gezicht om zich te beschermen van alle lucht die ineens verplaatst werd op grote kracht. Al snel keek hij over zijn arm heen om te zien wat de schade was. Had Kage het geflikt?

De taart was uitgesmeerd, totaal. Aan de grond geslagen door de kracht van Kage. Yes. De Gastly zweefde door zijn hoofd heen in een soort overwinningsdansje, wat heel raar voelde. "Lekker bezig Kage, jij evolueert nu in no-time. Ik voel het!" grijnsde hij naar de Gastly. Maar toen kwam Gustaf met zijn nieuwe Pokemon op het toneel. De man leek duidelijk geïrriteerd dat hij dit verloren had. Alaric moest ook eerlijk toegeven dat hij niet gedacht had dat hij de Alcremie zou overleven.

Polteageist? Nog een Pokemon die hij nooit gezien had. Het ding leek op een theepot en dat kwam wel redelijk overeen met het thema dat Gustaf doorvoerde in zijn Pokemon team. Grappig. Qua status en type kwamen de twee Pokemon overeen met elkaar. Dat kon een voordeel of een nadeel zijn. Alaric fronste kort terwijl hij Kage weer terug stuurde naar het veld, overwinningsdansje was voorbij nu. Polteageist viel meteen aan met Astonish, die kwam uit onverwachte hoek en zorgde ervoor dat Kage flinchte en niet meer kon bewegen. Meteen daarna een Withdraw om zijn eigen defenses op te bouwen. Slim. Gustaf speelde het nu dus safer dan hij eerst deed. Kage kon dat spelletje niet meespelen, die was explosief en wou snel handelen. Kage viel ook meteen zonder enige bevelvoering van Alaric aan met een Lick. Het zorgde er niet voor dat de theekop verlamde, maar deed wel aanzienlijke schade net zoals de Astonish gedaan had. De twee waren aan elkaar gewaagd en het zou het gevecht van brute kracht of slimme defenses worden.

Alaric wachtte af op wat de vervolg zet zou zijn, hij kende deze Pokemon niet dus wist ook niet goed wat te verwachten. Hij zou vast niet nog een keertje voor een defense move gaan toch? En hij had gelijk. "Ontwijk die move Kage!" de theekop wou nog een keer Astonish doen, Kage kon niet op tijd wegduiken om te ontwijken en werd weer geraakt. Nu werd het wel lastiger. Snel denken, snel handelen. "Payback!" De kracht van de move was verdubbeld doordat de Polteageist de eerste move gezet had en daarna nog  een keer super effectief. Kleine overwinning. Klein omdat Alaric zag hoe moeilijk Kage het al had. Maar de Polteageist had ook een paar flinke klappen voor zijn kiezen gehad. Hij had eigenlijk gedacht dat Gustaf er meteen weer een aanval tegenaan gooide, maar hij leek damage control te willen doen. Strength Sap zorgde er voor dat Polteageist weer wat van zijn energie kon herstellen en dat Kage zijn attack stats verlaagd werden. Er zat nog maar een ding op. "Kage, denk je dat je nog een move kan?" vroeg Alaric zijn Pokemon, die even kort achterom keek naar hem. Hij knikte. De Gastly wist welke move hij zou gaan gebruiken. Die zou van pas komen als hij zijn volgende Pokemon er uit moest halen om nog tegen Polteageist te vechten want deze move zou nog enkele tijd een nasleep hebben. "Gebruik dan Curse op Polteageist." sprak hij toen toonloos. Het voelde vreselijk om zijn eigen Pokemon op deze manier te moeten opofferen, maar het was het enige wat hem nog zou kunnen redden.

Kage vervloekte de Polteageist met een paarse gloed voordat hij zelf naar de grond toe zakte. Voordat hij die kon raken had Alaric zijn Pokeball al uit zijn zak en liet zijn Pokemon terug komen. Hij had goed gevochten. Stiekem hoopte hij dat het genoeg was om de Polteageist ook uit te schakelen en ze samen ten onder konden gaan. Maar hij wist niet goed hoe sterk de theepot van Gustaf was.

En ook de theepot was aan diggelen. Hell yes. Als Kage toch kon zien dat zijn offer niet voor niks was. Hij zou het hem later wel vertellen. Een uitgestreken grijns stond over Alaric's gezicht toen hem werd gevraagd om zijn volgende Pokemon te kiezen. Hij had nog maar een paar opties over. Salem was geen optie nu, haar moveset was niet divers genoeg om dit aan te kunnen. Ook die van zijn Jangmo-o liet nog wat te wensen over.. Vortex daarentegen was wel sterk op het moment. Er kon een hoop fout gaan nog maar hij vertrouwde de kleine heethoofd wel. Dus grabbelde hij de betreffende Pokeball uit zijn zak en liet die open gaat. Daar stond hij dan. Armpjes in zijn zij, klaar voor zijn gevecht. Het was Vortex zijn tijd om te shinen.

Het moment dat hij zag dat Gustaf voor Cherubi koos, wist hij dat het heel fout kon gaan. Zijn gevecht kon nog wel is compleet naar de filestijnen geholpen worden in de laatste ronden. Het gras type van Cherubi was maar liefst vier keer effectiever tegen die van Vortex. Ze gingen het heel zwaar krijgen.

Gelukkig mocht hij openen. "Doe je Scary Face," zei Alaric tegen Vortex. Die liet op zijn beurt zijn engste gezicht zien aan Cherubi waardoor deze langzamer zou gaan verplaatsen. Het zou een gevecht worden van goed ontwijken en aanvallen waar de openingen zaten. Gustaf riep dat Cherubi Magical Leaf uit moest voeren en die move kon niet anders dan raken. Tenzij- "Stuif zand omhoog naar Cherubi zodat hij niet kan mikken!" Vortex leek te begrijpen waar op gedoeld werd en schoof met zijn voetjes zand richting de kers. Die sloeg op zijn beurt de blaadjes van zijn kroon voor zijn ogen en mikte de move zonder te kijken. Hij raakte, maar het leken minder blaadjes te zijn dan anders. "Zodra het stof gaat liggen gebruik je Rock Slide!" en toen hij net de tegenstander weer kon zien wist Vortex dat hij de stenene naar de Cherubi moest gooien. Door de eerder opgebouwde snelheid was er geen kans voor de Cherubi om te ontsnappen. Een steen op het blad van de Pokemon zorgde er voor dat hij bleef liggen en er opening was voor nog een aanval. "Pak je kans, Ancient Power er achter aan!" Alaric raakte fanatiek, had hij dan alsnog een kans? Hij had gedacht dat dit gevecht al zo goed als gestreden had, maar nu voelde het alsof alles nog kon. Zijn hart voelde hij kloppen in zijn keel toen hij zag dat ook de Ancient Power raakte.

Maar Gustaf had ook een plannetje gemaakt en die sloeg terug met Leech Seed. Deze move zorgde er voor dat er energie onttrokken werd bij Vortex en toegevoegd werd bij Cherubi. Dat was niet goed. Hij zag dat Vortex het nu lastig kreeg. Maar Alaric merkte ook iets anders toen hij zag dat het beestje heel even achterom keek om oogcontact met hem te maken. Vortex wist wat hij aan het doen was en Alaric vertrouwde hem er in. Met een knikje gaf hij de Pokemon de kans om zelf een plek te trekken voor deze move. Hij zou kijken. De Larvitar pakte een steentje op en wierp die op de Cherubi. Die kreeg hem vol tegen zijn hoofd aan wat zorgde voor een korte verbazing. In die tijd trok Vortex een sprint om dichtbij te komen. Met een lomp gedreun kwam de Larvitar dichterbij waarna hij een Bite aanval deed. Zijn boorde zijn tanden niet in het lichaam van de Cherubi, maar in de kleine kers die achter hem hing. Oh Arceus. Cherubi leek niet in staat meteen te bewegen en Vortex probeerde met zijn korte armpjes grip te krijgen op het lichaam van Cherubi. De klauwtjes krasten tegen het lichaam aan en hij hoorde hoe beide Pokemon vochten. De een om los te komen, de ander om vast te houden. Vortex gebruikte nog een keertje Bite in de opening die hij had.

Cherubi kreeg van Gustaf opdracht om Leafage uit te voeren. Van zo dichtbij wou de aanval niet helemaal tot zijn recht komen, maar Vortex liet los toen hij van dichtbij de aanval moest incasseren. De Larvitar zakte door zijn benen en Alaric beet op zijn wang omdat hij dacht dat het voorbij was nu. "Kom op Vortex, sta op!" De Cherubi stond op afstand, wachtend of Vortex zou blijven liggen of op zou staan. De scheidrechter telde al af en Alaric hield zijn adem in. Maar Vortex duwde zich weer overeind. De Pokemon zag er gehavend uit, maar hij was nog klaar voor een zet. De aller laatste. "Cherubi, schakel hem uit met Take Down." hoorde hij de stem van Gustaf opdragen. "Pak hem met Payback!" riep Alaric snel naar Vortex, die duidelijk pissig en hijgend zijn kleine vuistjes balde. De twee Pokemon vlogen op elkaar af, ieder met hun eigen aanval.

En toen stoof er overal zand. Vortex was niet meer te zien. Alaric kon geen hand voor ogen meer zien en ook Gustaf en Cherubi waren in een keer verdwenen. Wie stond er nog overeind? Zou het Vortex dan toch gelukt zijn?