Tales of

Sinnoh

Amélie keek met een glimlach toe hoe de Buizel en Sobble samen speelden op het pad. Ze was origineel niet van plan om zich op deze route te begeven, maar in haar zoektocht naar iets… speciaals, iets wat haar zou kunnen helpen in haar onderzoek, had ze toch besloten het erop te wagen. Dan mocht ze morgen de hele dag nietsen in het Resort. Wel zo eerlijk, toch?

Met Indi op haar schouder en een oog gericht op de twee jonge Water-Pokémon, liep ze rustig door. Hopelijk zou vandaag iets interessanter zijn dan de rit vol met exact dezelfde, compleet doorsnee vogels die ze eerder was tegengekomen.

Amélie had het kunnen laten liggen, maar natuurlijk werden haar ogen getrokken door de roze knuffel. Bij het zien van de verschoven aandacht van zijn trainer, keek de Buizel op en rende deze op de knuffel af, om deze op te pakken en dicht tegen zijn fluffy borst te duwen. Enthousiaste geluidjes kwamen uit de Pokémon, voor deze de knuffel liet zien aan Barry. Natuurlijk kon Amélie het dan niet meer over haar hart verkrijgen om de knuffel van de Pokémon af te pakken. Wie zou dat nou doen?

Ze gaf de kleine Buizel een aai over zijn kop en lachte even kort. “Vooruit dan, houd het maar,” sprak ze, waarop de Buizel enthousiast ermee knuffelde. Barry keek geïnteresseerd toe, maar leek al snel weer verder te willen lopen.

Mercury, of Mercy zoals ze hem vooral noemde, liep tevreden door met de knuffel in zijn armpjes. Ze kon hem zien gloeien van geluk en ze kon het niet laten kort te lachen. Indi keek nieuwsgierig vanaf haar schouder, maar besteedde niet te veel aandacht aan wat er verder allemaal gebeurde. En Barry? Die was verrassend stil nu Mercy er ook was. Elke keer als hij bijna begon te huilen, knuffelde de Buizel hem en was het over. Het was perfect.

Dus, rustig liep Amélie door, alvast dromend over de nacht die ze in het resort zou spenderen, met een cocktail, een zwembad en alles wat ze zich maar kon wensen.

Een Sandile siste naar haar en voor Amélie doorhad wat er gebeurde, sprongen zowel de Sobble als de Buizel op en gebruikten ze allebei een Ice Shard, waardoor de Sandile zich znel uit de voeten maakte.

“Bedankt, jongens,” lachte Amélie, voor ze even naar Indi keek. Het leek erop dat Indi niet al te blij was met het feit dat ze niet zoveel kende als de andere twee, dat ze steeds minder vaak gebruikt werd in situaties. Amélie gaf haar een korte kriebel onder de kin, om haar te verzekeren dat er nog steeds aan haar gedacht werd. Voor nu was het zo, maar ooit - in de toekomst - zou Indi uitgroeien tot een Dragapult en dan zou niemand haar ooit nog onderschatten.

Beldum. Amélie hief een wenkbrauw toen ze de Pokémon zag. Zeker een interessante Pokémon, zelfs al was het niet iets wat ze op dit moment perse in haar team wilde hebben. Toch was het iets wat haar in de toekomst misschien kon helpen, dus besloot ze de Pokémon te vangen. En wie kon ze daar beter voor gebruiken dan Fran?

“Fran!” riep ze uit, de Pokéball in de lucht gooiend. De Buizel en Sobble keken geïnteresseerd op toen de Marowak in de wolk van hartjes verscheen. De Dreepy liet een aanmoedigend geluid horen en Amélie grijnsde naar de Beldum. Een Beldum kon enkel één aanval: Tackle. Daarbij was het zwak tegen Fire, Ground en Ghost. De drie types waar Fran over beschikte. Dit werd een eitje.

“Flame Wheel!” begon Amélie. De Marowak wreef haar bot kort tegen haar voorhoofd, waarna deze begon te branden. Hierna begon ze te rennen en sprong ze in de lucht, om rollend op de Beldum af te schieten. De super effectieve aanval raakte direct en de Beldum schoof naar achteren.

“Nu! Fire Spin!” ging Amélie door. De Marowak kwam tot stilstand en liet een spiraal aan vlammen van haar bot naar de Beldum toe schieten, waar de Beldum in gevangen kwam te zitten. “Bone Rush!” was het volgende commando. Het bot verloor zijn vlammen en begon blauw te gloeien, om ook nog eens langer te worden. Vervolgens schoot de Marowak op de gevangen Beldum af en raakte deze de Pokémon met een Bone Rush, waarna de Beldum tegen de grond aan knalde. Natuurlijk wilde de Beldum wel wat terug doen, maar… hij kon niets.

Amélie pakte haar Pokéball en gooide deze op de Beldum af. Niet omdat deze al was uitgeschakeld, maar omdat de Pokémon geen enkele kans had om iets terug te doen - het was sneu om verder te gaan in een gevecht dat de Pokémon bij voorbaat al verloren had. Zou deze ontsnappen, dan stond Fran echter al klaar om een volgende Flame Wheel uit te voeren…