Tales of

Sinnoh

Ethan had misschien tot dusver niet echt veel slimme beslissingen gemaakt – hij gaf eerlijk toe dat met een beginnende Lillipup vechten tegen een Charmeleon niet één van zijn meest heldere momenten was – maar hij vond dat hij het deze keer wel goed had gedaan: hij had een ticket gekocht zodat hij naar the Resort Area kon reizen en zich daar een Rookidee kon vangen. Hij wist dat dat later heel sterke Pokémon konden worden en dat was wel iets wat hij wilde gebruiken voor zijn team. De bootreis naar het eiland duurde niet zo heel erg lang en Ethan stelde zich voor hoe het zou zijn als die gozer van in de Friend Safari bij hem op de boot had gezeten. Een smalende grijns verscheen om zijn lippen en hij duwde de gedachten weg toen dat het land in zicht kwam. Ethan sprong nonchalant van het trapje af en liet Caspar en Rage meteen uit hun ball. Hij stak zijn handen nonchalant in zijn zakken en liep vervolgens door het exotische gebied heen. Het duurde niet heel erg lang voor hem om een Rookidee te spotten en hij richtte zijn blik naar Rage. Deze begreep de blik van zijn trainer en begon agressief te blaffen. De Rookidee keek verstoord over zijn schouder en vloog vervolgens naar beneden, recht op Rage af. ”Rage, ontwijk en gebruik Work Up!” riep hij naar zijn Pokémon. Rage rolde over de grond en wist daarbij de Rookidee ternauwernood te ontwijken, waarna hij zich concentreerde voor zijn Work Up. Hierdoor was hij echter niet meer op tijd om de Peck die in zijn richting kwam te ontwijken en hij kneep zijn oogjes even kort samen. ”Pak hem terug met je Bite!” riep Ethan. De Bite was raak en Ethan zag dat de flinch intrad bij Rookidee. ”Gebruik nogmaals Bite!”

De Rookidee flinchte deze keer niet en ging voor een Power Trip. Rage gromde zachtjes en week wat naar achteren terwijl hij zijn blik woedend op de Rookidee richtte. ”Verzwak zijn defense met Leer en ga daarna opnieuw voor Bite!” riep Ethan. De Rookidee vloog echter weg voordat de Bite kon raken en kwam weer terug, waarna hij opnieuw een Peck uitvoerde. ”Grijp hem bij zijn poten vast met je Bite en laat niet los!” riep Ethan nadat zijn Lillipup geraakt was door de Peck. De Work Up zou er in elk geval voor moeten zorgen dat het flink pijn deed. Ethan kon een grijns nauwelijks onderdrukken toen hij zijn Lillipup het volgende moment van de ene kant van het zandpad naar het andere gesleurd zag worden door Rookidee die weg probeerde te vliegen. De Pokémon liet zich opeens zakken en haalde weer uit met zijn snavel, waarop Rage losliet. ”Val aan met Tackle!” riep Ethan. Hij zag dat de Rookidee moe begon te worden van het gevecht, maar dat kon ook gezegd worden van Rage. Hoewel Ethan hem goed getraind had de afgelopen tijd – of toch in elk geval goed genoeg om naar het resort te komen en niet na één aanval af te gaan – was het nog steeds maar een jong dingetje. Maar dat was de Rookidee ook. ”Oké, Rage, we gaan dit afronden. Val hem nog eens aan met een Bite en als je hem weet te flinchen, maak dan af met Tackle!” De Bite was geen flinch, maar de Rookidee verzwakte even door op de grond te gaan staan en Rage maakte daar meteen gebruik van door een Tackle uit te voeren. Ethan had zijn Poké Ball al in de hand tegen de tijd dat Rookidee zich wist te recupereren en hij vergrootte de bal, waarna hij het naar de Pokémon gooide. Hij keek toe hoe de Pokémon naar binnen werd gezogen en wachtte rustig af.

De Poké Ball rolde heel even heen en weer, maar bleef daarna liggen. Ethan grijnsde arrogant. Dat was in elk geval sneller dan toen hij Rage probeerde te vangen. Hij liep naar de Poké Ball toe, raapte hem op en vergrootte hem, waarna hij deze in de lucht gooide. Zijn gehavende Rookidee kwam eruit en Ethan stak zijn arm uit zodat de Pokémon uit kon rusten. ”Ik denk dat ik je Nox ga noemen,” zei hij met een frons, waarop de Pokémon vrolijk tjilpte. Hij leek het helemaal niet erg te vinden om te zijn gevangen en Ethan schonk de Pokémon een grijns. ”Welkom bij het geweldigste team uit heel Sinnoh.” De Pokémon fladderde zwakjes met zijn vleugels om zijn enthousiasme aan te tonen en Ethan knikte goedkeurend. Hij keerde Rage terug in zijn bal en liep vervolgens terug naar de boot, waar hij de bootreis terug zou maken het vaste land. Hij had waar hij voor gekomen was, dus er was geen reden voor hem om nog langer hier te blijven.