Jett keek met ingehouden adem in hoe de pokéball schudde. Eén keer, twee en dan drie. Pof. Het schudden stopte en de pokéball bleef dicht. Ze had zojuist haar tweede vangst ooit gedaan. Hopelijk zou de Toxel een goede toevoeging zijn aan haar team. Tussen de drie pokémon die ze nu had ging het altijd goed. Iedereen accepteerde zijn of haar positie en hoewel ze niet allemaal de beste vrienden waren, tolereerde ze elkaar prima. Het zou mooi zijn als het zo zou blijven na deze toevoeging. Bovendien was het misschien ook wel handig om een pokémon te hebben in haar electric type team die niet volledig electric type was. Dan zou ze tenminste nog iets kunnen doen tegen pokémon die immuun waren voor electric type aanvallen. Aangezien haar toekomstige repertoire daar vooral veel uit zou bestaan. Voorzichtig bewoog ze tussen de schroeiende plassen zuur door richting de pokéball. Zodra ze de bal had opgehaald en haar pokémon bij zich had gehaald, liet ze de Toxel uit de pokéball komen. De pokémon keek verward in het rond voor hij zijn ogen haar kant op richtte. "Hallo daar", begon ze met een glimlach. "Welkom in het team. Ik ben Jett en dit zijn Zola, Zivar en Zoro", stelde ze haar pokémon voor. Zoro kon amper zijn ogen open houden aangezien hij door het gevecht al helemaal uitgeput was. Het zelfde gold voor de Toxel zelf. Toch kwam er een zwak knikje van de paarse pokémon. "Wat denk je van Zeik als naam?" vroeg ze aan de pokémon. Nogmaals kwam er een zwak knikje. Zoro krulde zich inmiddels tegen haar aan op, om te slapen. Zivar bleef schuin achter haar staan, hij was duidelijk nog op zijn hoede in de buurt van Zeik. Zola was iets socialer ingesteld dan de andere twee en gaf de pokémon een vriendelijk kopje. Zeik begon langzaam maar zeker ook in slaap te vallen. Met twee slapende pokémon zou ze niet ver komen. Het was weer tijd om verder te gaan, eerst naar het pokémon center en daarna weer naar de volgende plek voor haar werk.