Hij was een Bidoof rijker en had daarbij ook een sterker lid in zijn team; zijn starter Eze. De Nidorino zag er zoveel zelfzekeerder uit nu, het extra gewicht die hij eerder had gedragen sierde hem nu. Hij had daarom meteen na hun gevecht een winkel binnnen gestapt. Daar had de lange jongen een moon stone gekocht. Njidi had met grote ogen zitten toekijken naar hoe de man de steen naar buiten bracht, waar de shiny rustig aan het wachten was op diens trainer. De ogen van de Nidorinbo werden groot toen hij de evolutiesteen zag en Chinma glimlachte kalm waarna hij wat afstand nam van de deur van de winkel om verderop zijn hurken te gaan zitten. Hij legde de steen kalm voor zich neer, waarop Eze meteen opkeek naar hem. "Het is jouw keuze. Wanneer jij er klaar voor bent, ok?" de blauwe Pokémon glimlachte zachtjes en knikte naar de albino jongen. Hij twijfelde dan ook voor geen seconden en duwde zijn snuit zachtjes tegen de maan steen aan. Zowel hij als de steen begonnen fel te gloeien, waarop de ranger kalm overeind kwam. Eze begon te vervormen en groeien, een te worden met de steen. Hij werd langer, breder, erg groot voor zijn soort eindelijk. Het licht vervaagde dan ook langzaam en met een diep gegrom werd de Nidoking zichtbaar. Chinma glimlachte opgetogen naar zijn partner en vloog hem meteen om de nek om hem een knuffel te geven. Het leek nog maar gisteren dat ze samen hun reis waren gestart en nu was zijn kleine Eze zo groot... Wat ging de tijd toch snel.
Ah, net zijn geluk. Een pokemon die ging evolueren door middel van een steen en een shiny ook nog eens als hij het goed had. Helaas was het alleen totaal niet een pokemon die hem interesseerde, dus hij keek dan ook met een wat verveelde blik toe. De pokemon was groter geworden, maar daar was ook alles mee gezegd er was niks speciaals aan. Zelfs de shiny kleur zorgde ervoor dat het meer op zijn vrouwelijke wederhelft leek dan op een man. "Niet veel bijzonders ofwel?" Nee, hij liet er geen woorden omheen draaien. "Een pokemon die niet eens kan mega evolven." Nee, hij begreep niet wat anderen met deze pokemon moesten.
A few days ago he discovered that Mina was planning to evolve his Nidorino. It was something he did not want to miss, but he nearly did. The fact that he was here now, witnessing the evolution was mere luck. He was going somewhere else when he noticed the boy and his glowing pokémon. He immediately approached them, a wide smile on his lips. Ansley’s smile dropped at the comment made by the stranger. Out of the corners of his eyes, he looked at the stranger. “But a pile of rocks is because- it can mega evolve?” he asked as he crossed his arms. Steelix was definitely a pokémon who was not very impressive. He shook his head, not wanting to waste time on someone as close-minded as the stranger.
He turned his gaze back to Mina’s pokémon and brought his hand to his chin, clearly thinking about something. “He doesn't fit on the kitchen table anymore,” he muttered to himself. Now that the pokémon had evolved, he had to do more research on it but now it was too big.
