Tales of

Sinnoh

De eerste paar felle zonnestralen schenen door een spleetje van een wit lang gordijn, dat een klein stukje was open geschoven door de wind en mee wapperde. Het raam stond op een kiertje omdat de jongen die in deze kamer sliep deze open had gezet. Een paar tjirpende vogel Pokémon klonken vrolijk in de vroege ochtend. Lucas lag zelf nog in diepe slaap zich nog niet bewust zijnde van wat er komen ging. De jongen had twee avonden ervoor een lang gesprek gehad met zijn vader over wat hij wilde gaan doen nu ze weer terug waren in Sinnoh en gesetteld zijn in Sandgem Town. Hij kreeg de optie of terug naar school te gaan of om met zijn Pokémon iets te gaan doen. De jongen draaide zich om op zijn zij terwijl hij een diepe zucht slaakte en de dekens wat omhoog trok. Op het randje van het hoofdkussen van de jongen tuimelde een klein geel wezentje op het matras waar ze tegen de rug van de jongen aan rolde. Het beestje tilde slaperig haar hoofdje op en tuurde naar het raam vanaf haar positie. De Pichu kwam overeind waar ze met een boogje om het slapende gestalte van haar trainer trippelde en haar voorpootjes tegen het gezicht van Lucas legde. "..pichu, pi.." piepte ze zachtjes in zijn oor waardoor de jongen zachtjes kreunde in zijn slaap en met zijn hand naar de kleine Pokémon gebaarde dat ze hem met rust moest laten. "Nog... eventjes.. Celia.." murmelde hij in zijn slaap en trok de deken over zijn hoofd heen. Celia wierp de knul een beledigde blik toe waarop ze haar wangen bol blies nadat ze een stuk van het bed gerold was door de kracht van het trekken aan de lakens.

De kleine Pokémon wilde net aanstalten maken om een nieuwe poging te doen hem wakker te maken  totdat de jongen ineens zelf zijn ogen opende. Lucas keek naar het nachtkastje dat naast zijn bed stond waarop de digitale cijfers aan gaven dat het al bijna tegen negenen liep. Hij wreef de slaap uit zijn ogen en rekte zich vervolgens uitgebreid uit. “Pichu!” piepte Celia vrolijk en sprong soepeltjes vanaf het bed tegen zijn rug op waar ze haar roze wangetje tegen zijn gezicht duwde nadat ze in zijn nek was gekropen. “Goedemorgen,” zei hij met een brede glimlach rond zijn lippen en kriebelde de Pichu onder haar kin, waar ze haar oogjes tevreden sloot en genoot van de aandacht die ze kreeg. De jongen kroop uit zijn bed om naar het kleine bureautje te kopen waar zijn outfit voor vandaag al klaar lag en een rugzak vol met spullen. “Hey Celia? weet je wat voor dag het vandaag is?” vroeg Lucas toen ineens vanuit het niets. De Pichu hield haar kopje vragend schuin niet wetend wat haar trainer precies bedoelde. Vervolgens haalde ze haar korte schouders op. Lucas kreeg een brede grijns rond zijn lippen en pakte van het blad een pamflet dat verstopt lag onder zijn shirt. Het Coronation Festival, stond groot op het blad geschreven met wat activiteiten die je er kon doen. De jongen wilde niet per se meedoen aan het toernooi maar een kijkje nemen kon geen kwaad plus hij had het geld er niet voor om mee te doen aan de andere activiteiten. “Ik dacht misschien is dit wel een leuk uitstapje voor ons,” voegde hij aan zijn eerdere woorden toe. Celia kon dan wel niet lezen maar de Pichu liet een vrolijk geluidje horen want tijd doorbrengen met haar trainer vond ze altijd wel leuk.

Nadat Lucas zich had omgekleed, ontbeten had en zijn vader had gevraagd of hij hem een lift wilde geven naar de City of Dreams, stond hij met Celia op zijn schouder en Sirius aan zijn zijde in de grote stad. De Riolu had een ongeïnteresseerde houding aangenomen en slenterde wat achter de jongen aan. Het was duidelijk dat Sirius geen zin had in een uitstapje vandaag. Lucas slaakte een zucht terwijl hij richting het park liep, hij had onderweg opgevangen dat  je er Buizels kon vangen, hij ging niet speciaal er naar toe voor een speciale. Maar ergens hoopte de jongen dat met een nieuw teamlid de Riolu een maatje zou kunnen vinden waarmee hij kon sparren. Celia was namelijk niet echt dol op vechten en ging deze liever uit de weg dan dat ze het gevecht aan zou gaan. De jongen wilde haar niet pushen en gaf haar de ruimte en tijd om hierin te groeien maar wist ook dat hij aan haar angsten moest werken. Sirius kon niet altijd alles voor haar opknappen. Lucas merkte dat hij een beetje gespannen was toen hij een kaartje had gekregen om het park binnen te komen en keek even om zich heen. Hij wist nu al dat Sirius niet echt naar hem ging luisteren. De Riolu had nog steeds zijn poten over elkaar heen geslagen en keek de jongen met een chagrijnige blik aan. “Oh Sirius..” mompelde Lucas en sloot met een zucht zijn ogen. Vervolgens wierp hij een blik over het park en wachtte rustig af tot er iets op zijn pad zou komen. Celia spitste alert haar oren om haar trainer te helpen.

Lucas die nog steeds om zich heen aan te kijken was, zag in zijn ooghoeken iets tussen het struikgewas weg schieten. Hij had niet gezien wat er weg was weg geschoten maar een fractie van een seconde later kwam er ineens een kleine oranje kopje tevoorschijn. Lucas slaakte een zacht kreetje en kreeg een brede glimlach rond zijn lippen. Een Buizel! Lucas bleef stokstijf staan om de Pokémon niet af schrikken toen hij met een nieuwsgierige blik uit de bosjes stapte, hierbij hield hij zijn kopje schuin. Sirius keek van een afstandje mee naar wat er gebeurde terwijl Celia popelde om de Buizel gedag te zeggen. Omdat hij haar spieren aan voelde spannen en enthousiast met haar staart zwiepte ook al was ze erg licht. "Hey daar," begon hij voorzichtig en stak zijn hand uit naar de Buizel nadat hij rustig door zijn knieën was gezakt. Hij wilde laten zien dat niet iedere trainer een intentie had om de Pokémon pijn te doen. Tot zijn verbazing bleef de oranje otter op zijn plek staan en boog net als de jongen naar voren om aan zijn hand te ruiken. Lucas aaide de Pokémon over zijn wang heen die zijn ogen sloot, zijn andere hand legde hij tegen de achterkant van het hoofdje om hem daarover te aaien. "Bui, bui," murmelde het wezentje tevreden en wreef met een van zijn poten wat verlegen onder zijn neus.  De jongen glimlachte tevreden.


Celia besloot niet meer te wachten op goedkeuring van de jongen en sprong toen soepeltjes van haar plek af. Ze stak een van haar korte pootjes uit om kennis te maken met de Buizel, deze wilde net haar kleine poot aannemen toen Sirius de Buizel aan de kant beukte. “Riuuuh,” gromde hij en hief uitdagend zijn poten naar voren. De oranje otter viel naar achteren op de grond en keek even gedesoriënteerd om zich heen. “Hey Sirius! Stop!” riep Lucas geschrokken en deels met een afkeurende toon in zijn stem. Maar dit was uiteraard tevergeefs omdat de Riolu de woorden van de jongen expres negeerde en zich focuste op de Buizel die inmiddels overeind was gekrabbeld en Sirius een vuile blik toewierp. Uiteindelijk reageerde de otter door hetzelfde terug te doen en tackelde Sirius maar deze was een stuk minder krachtig dan die van de Riolu was geweest. De blauwe Pokémon schoof een stukje naar achteren. Celia dook angstig ineen waar ze voor een moment verstijft bleef staan toen de Riolu probeerde uit te halen met zijn gebalde vuist, “Hey stop daarmee! Sirius!” riep Lucas nogmaals en rende dit keer naar de twee vechtende Pokémon toe om ze uit elkaar te halen. Sirius negeerde zijn trainer voor een derde deze dag terwijl Buizel zijn staart gebruikte om de Riolu te slaan. Lucas raapte de trillende Pichu van de grond waar hij haar naar zijn schouder toe begeleidde zodat ze zich daar kon verstoppen. Het zag er ook best stom uit…

Uiteindelijk ging het toch over in een echt gevecht waarbij Sirius zijn krachtige Metal Claw gebruikte om de Buizel schade toe te brengen. Buizel liet zich niet zomaar verslaan en sloeg terug met een Sonic Boom. Alsof hij aan de grond genageld stond de jongen gewoon toe te  kijken hoe zijn eigen Pokémon de Buizel te lijf ging terwijl dit eigenlijk niet eens de bedoeling was. Sirius incasseerde de Sonic Boom waarbij hij een stukje naar achteren schoof en zich vervolgens krachtig afzetten tegen de grond. Quick Attack. Want de witte streep was niet te missen. Lucas slaakte een zucht terwijl hij zijn rugzak naast zich op de grond neer gooide maar waar hij de Pichu bovenop zetten. Ondertussen zocht hij naar de Pokéball van Sirius zodat hij hem kon laten terugkeren. Beide Pokémon hielden elkaar in een worstelgreep vast door zich vast te klampen aan elkaars poten. Alsof ze elkaar naar achteren probeerde te duwen. Uiteindelijk durfde Lucas toch tussen beide te komen en trok Sirius aan zijn arm bij de Buizel weg. “En zo is het genoeg!” sprak de jongen dit keer een stuk feller als eerst en gaf een ruk aan de poot van de Riolu die noodgedwongen op de grond moest gaan zitten. Hij kreeg een boze blik toegeworpen van de Riolu maar op dit moment kon het de jongen even niets schelen. “Ben je nu helemaal gek geworden ofzo?” voegde Lucas er streng aan toe waarbij Sirius nijdig zijn hoofd van de jonge trainer weg draaide.


Lucas slaakte een diepe zucht terwijl hij zich omdraaide en even een bezorgde blik wierp op de Buizel. Deze kon amper op zijn achterpoten blijven staan waarop de jongen door zijn knieën boog om de oranje Pokémon te helpen ondersteunen. “Ben je oké, Buizel?” vroeg Lucas ongerust aan de Pokémon. Deze knikte met een kleine glimlach rond zijn snoet en veegde wat vuil onder zijn neus vandaan. Vervolgens liep hij strompelend richting Sirius waar hij zijn poot naar uitstak tot Lucas zijn grote verbazing. Alsof hij wilde zeggen dat hij een trainingspartner had gevonden. Maar gek genoeg stak Sirius zijn poot uit en legde deze tegen die van de Buizel aan. Grijnzend van oor tot oor. Lucas grinnikte maar hield hier gauw mee op toen Buizel plots in elkaar zakte.. was het gevecht te veel geweest? De jongen sjokte richting het ingezakte hoopje otter en probeerde na te denken over een oplossing. Hij kon de Pokémon niet aan zijn lot overlaten.. maar toen kreeg hij ineens een idee. De reden dat hij hier was, was omdat hij een trainingsmaatje voor Sirius was komen zoeken. Lucas zou een lege Pokéball kunnen gebruiken om een poging te doen hem te vangen? Snel zocht de jongen naar een lege Pokéball waarvan hij op de knop drukte zodat deze groter werd, na deze gevonden te hebben. Heel zorgvuldig drukte hij met de knop van de bal tegen het voorhoofdje van de Buizel, waar hij door de rode straal werd opgezogen in het ronde voorwerp. Gespannen wachtte Lucas af totdat het lampje zou doven en de bal zou stoppen met bewegen op zijn handpalm. Sirius en Celia keken ook gespannen toe.