Tales of

Sinnoh

Het was allemaal op z'n plek gevallen. Nadat ze Basil had opgehaald uit het lab van Professor Hazel, had ze eerst een hele tijd in het Pokémon Center gespendeerd aan het kroelen met haar nieuwe aanwinst. De Pokémon leek vriendelijk van temperament te zijn en zat voornamelijk op haar rugzak als ze liep. Samen waren ze zo naar Jubilife City getrokken, wat gelukkig een korte wandeling was vanaf Sandgem. Het viel allemaal wel mee, zo'n reis.

Na een overnachting in het Jubilife Pokémon Center, was ze klaar om te beginnen aan een eerste avontuur. Voor het eerst zou ze de wildernis intrekken om te kijken wat ze kon vinden. Was het een nieuwe metgezel? Of iets anders nuttigs? Ze wist in ieder geval zeker, ze kon niet wachten. Basil zat rustig op haar rugzak, zijn eigen ogen goed de kost gevend, waarna hij af en toe aan het strikje begon te trekken wat ze in haar haren had gevlochten. "Hey, doe eens niet," zei ze met een glimlach, waarna ze de Pokémon wat wegduwde. Rustig liepen ze samen verder, tot er wellicht wat op hun pad zou komen.

Nog geen paar stappen in de wildernis of er kwam een klein meisje hard huilend haar kant op. Snotterend en snikkend vertelde het kind aan Rosy dat haar liefste schatje, haar Lillipup, was kwijtgeraakt. Rosy haar hart brak voor het jonge kind, maar ook een beetje voor zichzelf. Want dit was helemaal niet hoe ze haar dag had ingebeeld. Ze wilde eindelijk aan haar avontuur beginnen, niet de hele dag met een paniekerig kind op sjouw gaan."Oh nee wat naar.." stamelde de blondine, eigenlijk besluitend dat ze het kind niet zomaar in de steek kon laten, hoe ze zich ook voelde, toen de moeder van het kind verscheen en beloofde om haar te helpen zoeken. "Heel veel succes," zei Rosy met een opgeluchte glimlach, waarna ze door liep. "Dat ging net goed Basl.." murmelde ze met een opgeluchte glimlach.

[Rosy loopt door]

Ze bleef in haar hoofd malen over het meisje, ondanks dat ze was doorgelopen. Maar zeg nou zelf, wat had een klein kind nou aan haar? Kon ze beter haar moeder hebben. In ieder geval liep ze niet weg van haar eigen kinderen zoals sommige mensen. Niet dat ze kinderen had, maar goed. Haar moeder had haar altijd gezegd, mannen met Fedora's, niet te vertrouwen. En dat nam ze dus tot haar hart. Haar blik viel op een klein potje wat naast een bankje stond. Ze fronste eventjes lichtjes ernaar. Basil hopte van haar rugzak af en fladderde erheen en begon er kopjes tegenaan te geven. Blijkbaar vond hij dat echt top ruiken. Desondanks besloot Rosy het niet mee te nemen. "Kom Basil, straks wordt je hartstikke high," merkte ze op, waarna ze het uiltje van de grond tilde. Ze zou later eens opzoeken wat het was, maar Basil deed er behoorlijk raar door. Dus ze vertrouwde het voor nu niet.

[En Rosy liep dus door, ik neem m'n kansen]

En soms moest je gewoon ook je kansen nemen. Een zacht gegrom kwam uit de struiken en Rosy bevroor, idem haar Rowlet die op haar rugzak zat. Langzaam, heel langzaam, draaide ze zich om, haar Pokédex in haar hand. Ze zag enkel een pootje door de struiken heen, een goudkleurig pootje. Ze richtte haar Pokédex en scande een Growlithe.

It has a brave and trustworthy nature. It fearlessly stands up to bigger and stronger foes.

Fire Type. Wist haar Pokédex ook al te vertellen. Een diepe frons verscheen op Rosy's gelaat. Een Fire type was nou juist wat ze niet nodig had. Of nou ja, het kon mooi de weakness van Basil coveren. Maar Basil moest er eerst tegenop weten te boxen. Eigenlijk had ze besloten om al door te lopen, om de Growlithe met rust te laten, toen er nog een keer registreerde dat de poot van de Growlithe goudkleurig was. Growlithe's hoorden niet goudkleurig te zijn. Die.. hoorden oranje te zijn. Haar hart bonkte meteen in haar keel. Was de eerste Pokémon die ze ooit zou tegenkomen meteen een Shiny Pokémon? Kon het? Dan.. Dan moest ze een poging wagen, ook al was Basil duidelijk minder gecharmeerd van het idee. Het uiltje zat als een ingezakte pudding, met zijn veren overeind, op haar rugzak, alles behalve de intentie hebbend om de Pokémon aan te vallen. Maar ze was een trainer, en ze zouden dit doen.

"Basil, Leafage!" riep ze, de Rowlet naar voren duwend. Een aanval die niet heel erg effectief was, maar het zou de Growlithe de struik uit kunnen jagen. Ze ging niet haar Rowlet een struik met een vuur Pokémon insturen. Het was afdoende, de Puppy Pokémon spurtte de struik uit, een ember terugsturend. Rosy's hart maakte een sprongetje. Het was inderdaad een shiny. Net op tijd wist Basil nog opzij te fladderen met een geschrokken kreetje. Een laatste sintel wist zijn vleugel te schampen. "Gebruik Tackle!" riep ze haar Rowlet toe, wie een duikvlucht maakte naar de Growlithe toe. Met een flinke kopstoot, wist hij de Growlithe een stuk over de grond te doen glijden. Een flinke grom ontsnapte uit de mond van de Growlithe, waardoor Basil wat naar achteren deinsde, opnieuw twijfelend voor een moment. Toen Rosy de bek van de Growlithe echter weer zag opgloeien met hete sintels, klaar om uitgespuwd te worden, kwam ze echter vlug in actie. Basil was veel te dichtbij. "Leafage, Basil!" riep ze gehaast, waarna de Rowlet zijn bladeren in de richting van de Growlithe wierp. De meeste bladeren ontmoetten de ember aanval, waardoor ze verkoold op de grond vielen, maar het zorgde er in ieder geval voor dat het leeuwendeel van de ember aanval haar Pokémon niet bereikte.

Desondanks was de afgezwakte Ember alsnog een flinke aanslag op de health van haar starter. Ze zag Basil zijn oog kort wat dichtknijpen. Ze moest opschieten. "Leafage, Basil en volg op met Tackle!" riep ze de Pokémon toe. Basil stuurde de messcherpe bladeren weer in de richting van de Growlithe, waarna hij met zijn vleugels fladderde en de lucht in ging. Terwijl de Growlithe bezig was met de Leafage aanval, dook Basil weer vanuit de lucht op de Pokémon af, deze met een critical hit rakende omdat hij niet oplette door de Leafage. De Growlithe zakte kort in elkaar, waarna Basil weer op de grond landde. De Rowlet was duidelijk gehavend. Wat Rosy betrof.. was het nu of nooit. Beter het zekere voor het onzekere. Ze pakte een Pokéball uit haar zak en gooide deze naar de Growlithe. Vervolgens bleef ze in spanning afwachten of het haar gelukt was.

Vol spanning wachtte ze af. De Pokéball had zijn doel bereikt en was met een plof neer gekomen op de grond, de Growlithe meezuigend. Het leek wel eindeloos te zijn, hoe vaak dat ronde ding heen en weer bewoog op de grond. Ze wilde zo graag deze Pokémon hebben, haar eerste eigen gevangen Pokémon. Liet haar alsjeblieft deze Pokémon vangen... Haar hart bonkte in haar keel terwijl ze afwachtte, maar de Growlithe bleek nog niet klaar te zijn met het gevecht. De Pokémon kwam weer uit de Pokéball gesprongen, met zijn pootjes op het gras terecht komend. Het blafte nog één keer en gromde naar haar en Basil. Duidelijk was het nog niet klaar met vechten.. Maar in ieder geval ging het nog niet ervandoor.

De Growlithe ging de tweede ronde meteen fel van start. Een levendige hoeveelheid ember werden de kant van Basil opgeschoten. De Rowlet wist nog net op tijd aan de kant te schieten. Het gras achter hem schroeide weg, maar in ieder geval was het niet Basil zelf. Rosy beet gespannen op haar lip. "Tackle!" Waarom moest ze nou net een Fire Type vinden met haar gras Pokémon. Ze was super blij met de shiny, daar het niet van, maar oh Arceus. Nadelig, nadelig. Basil maakte weer een duikvlucht, de Growlithe opnieuw van zijn poten slaande. De Pokémon was in ieder geval te uitgeput om echt een goede poging te doen met ontwijken.  De Growlithe rolde over de grond heen en bleef kort liggen, waarna Rosy een nieuw commando gaf. "Leafage!" Een nieuwe barrage aan blad ging de kant op van de Growlithe, welke nog net op zij kon springen. De vlijmscherpe blaadjes bleven in de grond steken. De Growlithe voerde opnieuw een Growl uit, waarop Basil eventjes leek te rillen in zijn veertjes. Arceus verdomme. "Basil gebruik Tackle!" Dit ging hij niet meer lang volhouden zo. De Rowlet ging recht op de Growlithe af, bonkte zijn hoofd tegen die van de Growlithe en viel vervolgens zelf ook naar achteren. Het duizelde de Pokémon duidelijk, maar de Growlithe zakte weer door de poten heen. Opnieuw gooide Rosy een Pokéball. Kom op.. Kom op..