Tales of
Sinnoh

[Route 210] This is what it's like - wo mei 05, 2021 6:17 pm

Tegenwoordig ging tijd ietsje te snel; dat was hoe het was gegaan sinds ze in Sinnoh was aangekomen. Het was hier gewoon zo leuk en vermakelijk dat ze steeds de tijd uit het oog verloor en dat had ze vroeger echt niet vaak vergeleken met nu.

Bruintje was uit zijn pokéball op het moment. De Eevee huppelde enthousiast naast haar, zijn oogjes schitterend van pret. Ze had hem in allertijden nooit zo vrolijk gezien en haar kristalblauwe ogen waren op de Eevee gericht voordat ze even in haar tasje roffelde en stapte naar een boom om er even tegen te gaan zitten. “Bruintje, kom hier”, riep ze hem plezierig. De Eevee kwam nieuwsgierig afgehuppeld toen ze iets haalde uit haar tasje. Ze opende het zakje waaruit wat snoepjes kwamen. “Kijk, snoepje!”. Ze bewoog haar hand met het snoepje heen en weer voor de neus van Bruintje voordat ze het uiteindelijk netjes uitreikte en hem het snoepje liet betasten voor deze het volledig op at. Wat een schatje van een patatje toch.

+Rox & Blake

Re: [Route 210] This is what it's like - do mei 06, 2021 5:07 pm

Met haar koptelefoon op en d'r ogen dicht, danste ze bijna door de straten heen. Aza, de Dreepy, zweefde rustig achter haar aan en tikte haar trainer af en toe aan als deze te lui begon te zingen. Niet dat Rox er echt veel problemen mee had en als de bijstanders er problemen mee hadden, kregen ze alleen maar een vuile blik op zich gericht. Ze draaide in het rond, waarbij ze de hakken van haar sneakers stevig in de grond zetten en glimlachte naar Aza, die haar een beetje angstig aankeek. Snel draaide Rox zich weer om, precies op het moment dat ze bijna tegen een lantaarnpaal aan wandelde, waar ze snel omheen bewoog. "Kom op, Aza. Je weet dat ik niet zo dom ben," zei de jonge vrouw met een grijns op haar gezicht. Ze voelde zich vrij, nu eindelijk. Ze kon doen wat ze wilde, zonder dat er of iemand bij haar mee keek, of er regels waren waar ze zich aan moest houden. Natuurlijk waren er nog steeds regels, maar minder dan waar ze mee was opgegroeid. Rox keek om zich heen, ze zetten haar muziek uit en bleef eventjes staan. "Blake?" vroeg ze zichzelf af toen ze de vrouw in de verte zag. "Blake!?" riep ze daarna, terwijl ze haar arm de lucht in stak om te zwaaien.

Re: [Route 210] This is what it's like - do mei 06, 2021 8:27 pm

[Route 210] This is what it's like Sprite12

Stel je voor, zo erg verdwaald raken dat je in een hele andere windrichting van de regio beland. Dan ook nog eens een pokémon hebben die door de manier van vangen jou niet echt mag. Ze was te koppig om de pokémon op te geven. Nee, ze zou de Buneary houden tot deze haar mocht. Ze zou haar altijd later nog weg kunnen doen maar die reden zou niet zijn dat ze haar niet mocht. Echt niet. Toch vergde het erg veel moeite om met een pokémon om te gaan die niets van je wilde hebben. Mist keek haar vragend aan. De Alolan Vulpix zat naast haar op het bankje in Celestic Town. Ze had het idee dat de weg vragen niet zou helpen. Ze raakte immers elke keer dat ze dat deed alsnog verdwaald. Waarschijnlijk was de beste keus om gewoon een richting op te lopen en te zien waar ze dan zou belanden. Mogelijk niet terug bij Eterna City maar ze zou vast wel ergens komen.

"Blake!?" Verward keek ze op bij het horen van haar naam. Haar blik ging van links naar rechts tot die op een bekend zwaaiend figuur belandde. "Rox?" sprak ze zacht terwijl ze naar de vrouw in de afstand keek. Ze geloofde haar ogen amper maar sprong toch op van het bankje en begon richting de ander te rennen. Wie zou anders haar naam zo roepen en naar haar zwaaien. Geen random persoon dat haar toevallig uit haar idol tijd kende. Waar ze echter geen rekening mee hield was dat er meer mensen waren. Blake struikelde over de benen van iemand die tegen een boom zat. Ze wist met een mooie koprol weer rechtovereind te komen staan maar eh auw. Lang leven deze vaardigheid waardoor ze niet plat op haar gezicht was gevallen. "Sorry!" zei ze tegen de jonge vrouw over wiens benen ze was gestruikeld. "Rox?!" riep ze vervolgens de andere kant op. Het was inmiddels al een paar jaar geleden sinds ze de ander in levende lijven had gezien.

Re: [Route 210] This is what it's like - za mei 15, 2021 9:02 pm

O wat was het toch een schattig beeld dat ze hier had. Bruintje at het snoepje vrolijk op, blij dat hij er eentje mocht krijgen. Ze had er nog, maar die zou ze voor later besparen, dus stak ze ze terug in haar tasje. Echter struikelde er opeens een vrouw over haar benen en Bruintje keek op naar de onbekende die over zijn trainer’s benen durfde te struikelen. ‘Sorry!’, verontschuldigde deze zich na rechtgekomen te zijn van een fancy koprol, waarop Ivy gewoon een knikje gaf. Vergeven en vergeten, want dat gebeurde alledaags wel – misschien het koprol gedeelte niet, maar het struikelen wel.

Hoe dan ook vond Bruintje de vreemdeling niet zo prettig. Toen deze met haar hand in de lucht zwaaide en naar de andere persoon verderop aan het roepen was, begon deze woeste geluidjes te maken en te springen, proberend deze weg te jagen. “Bruintje, wees braaf”, sprak ze hem aan, maar hij leek er niet echt naar te luisteren. Blijkbaar vond hij het gewoon niet acceptabel dat mensen konden struikelen.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh