Tales of

Sinnoh

Een brede grijns kwam om zijn lippen terwijl hij de straten van Eterna City bewonderde. Zijn eerste stappen in Sinnoh. Nou ja, technisch gezien was hij er al sinds gisteren, maar oké. Armor, zijn Beldum, zweefde naast hem en Elijah stak zijn hand uit om de Beldum een klopje te geven. ”Zijn we er klaar voor, jongen?” vroeg hij. Zijn blik gleed naar opzij. ”Meisje.” Hij haalde zijn schouders op. ”De Pokédex zegt genderless, wat kan ik eraan doen?” Zijn Beldum klonk alsof hij aan het zuchten was en draaide zich om, waarna hij weg zweefde van zijn trainer. Elijah kwam al snel achter zijn Beldum aan gelopen en haalde zijn Pokédex tevoorschijn, waarna hij door de lange lijst van Pokémon begon te scrollen. ”Ik wilde voorstellen om een Ghost type toe te voegen aan ons team, maar dat gaat met jouw moveset niet gemakkelijk worden,” grinnikte hij tegen Armor. Met enkel Tackle als enige aanval en geen TM’s om te leren, ging dat geen simpele worden. ”Ik kan er natuurlijk een Poké Ball naar gooien, maar ik denk niet dat dat werkt.” Hij was meer op zijn Pokédex aan het kijken dan naar zijn omgeving en botste dan ook niet al te zacht tegen een dame op. Hij stak zijn handen uit en pakte haar snel vast bij haar armen, waarna hij haar in een reflex naar zich toetrok. Misschien niet de beste move om te doen bij iemand die hij niet eens kende, maar wel effectief als ze niet om wilde vallen!

Het was effectief gelukt om te voorkomen dat ze zou vallen, alleen had zijn actie er nu wel voor gezorgd dat ze veel te dichtbij elkaar waren. Elijah voelde hoe ze haar handen tegen zijn borst zette om zich van hem af te duwen en zelf liet hij haar ook snel los. Omdat hij zo nu en dan wel eens flirtte met iemand vond hij het ook weer niet zo erg en schaamde hij zich er niet echt voor, maar de dame tegenover hem leek de situatie een stuk ongemakkelijker te vinden. ”Als je nu gaat blozen, zou het goed bij je haren passen,” grapte hij tegen haar, gevolgd door een plagerig knipoogje. Armor zweefde weg bij zijn trainer, geen interesse hebbend in dit soort onderwerpen. ”Sorry dat ik je bijna omver kegelde. Ik was met mijn gedachten ergens anders,” verschuldigde hij zich daarna tegen haar. ”Ik heb je toch geen pijn gedaan?” Hij had voor voldoende ruimte tussen hun gezorgd door een grote stap naar achteren te doen, maar eigenlijk had dat voor hem zelfs niet eens gehoeven. Ze was een aantrekkelijke jongedame, al leek ze wel wat jonger dan hem. Het was nu echter ook niet de bedoeling dat hij als een creep over zou komen en daarom bleef hij netjes staan waar hij stond, zijn armen naast zich hangend voor een open houding te hebben.

Het ontging Elijah niet dat ze niet op zijn woorden reageerde, wat hem deed vermoeden dat ze het waarschijnlijk niet zo op prijs zou stellen als hij zijn gedachten zou verwoorden. Hij kon soms vrij simpel zijn met zijn gedachten, maar dat soort dingen ontgingen hem dan weer niet. En dus besloot hij om er verder ook geen opmerkingen over te maken. Sommigen konden het immers appreciëren, anderen niet. Hij meende iets te horen wat verdacht leek op grinniken en wat uit Armor’s richting kwam, maar besteedde er geen aandacht aan en gaf een knikje toen ze aangaf dat ze geen pijn had. ”Mooi zo,” sprak hij met een brede grijns, waarna hij weer een stapje naar haar toe deed. Zijn grote stap was vrij overdreven geweest en hij wilde niet dat ze dacht dat hij niks van haar moest hebben of zo. In tegendeel zelfs. ”Mijn naam is Elijah,” zei hij en hij stak zijn hand naar haar uit. ”En dat stuk koud staal daar is Armor.” Als Armor al gelachen had daarnet, dan was die lach nu wel weg terwijl hij zijn blik naar zijn trainer richtte en zijn ene oog kort samen kneep. ”Ben je toevallig ook een researcher?” Het zou wel grappig zijn als hij het nu juist had, al had hij waarschijnlijk meer kans dat hij fout zat. Met dit soort dingen gokken was hij nooit erg goed.

Elijah had niet echt in de gaten dat hij in de gaten werd gehouden, maar Armor deed dat wel en hij kwam beschermend een stukje dichterbij. Hij mocht zijn trainer soms dan wel een ontzettende kluns vinden, maar dat wilde niet zeggen dat hij Elijah niet zou beschermen als dat nodig moest zijn. Zijn ene oog was dan ook strak naar de Pokémon van de dame gericht terwijl Elijah zich meer focuste op wat ze zei. ”Je hebt een mooie naam,” complimenteerde hij haar met een glimlach, al zat er geen intentie van flirten achter. Hij meende wat hij zei. Hij grinnikte toen ze bevestigde dat ze een researcher was. ”Het was maar een gok,” zei hij lachend tegen haar. ”Ik stel die vraag bijna aan iedereen die ik tegenkom en dit is de eerst keer dat er effectief bevestigend geantwoord is.” Hij grinnikte, zijn ogen twinkelend. ”Waar specialiseer je je dan in, als ik vragen mag?” vroeg hij geïnteresseerd aan haar. Nu dat hij een kans had om een mede researcher beter te leren kennen, zou hij die ook maar wat graag aangrijpen.

Elijah schudde zijn hoofd. ”Als je bekijkt naar hoe veel beroepen er zijn, dan niet nee,” zei hij met een glimlach tegen haar. Er was immers 1 op de 5 kans dat hij het goed kon hebben. Of er moesten nog andere dingen zijn waar je je in kon specialiseren dan de beroepen die hij in zijn hoofd had zitten. Ach, het maakte eigenlijk ook niet veel uit. Hij had juist gegokt en dus stond er een mede researcher tegenover hem. Hij luisterde aandachtig naar waar ze zich in wilde specialiseren. Het was er eentje die hij nog niet eerder had gehoord en onder de indruk zijnde gaf hij een knikje aan haar. ”Daar kun je later ook veel mee doen als je een lab gaat openen,” zei hij tegen haar. ”Ikzelf wil me specialiseren in Fossil, Dragon en Pokémon die door Happiness evolueren,” zei hij tegen haar. ”Al blijft mijn hoofdreden wel Fossil Pokémon, maar die zijn vrij moeilijk te verkrijgen, dus zal ik er ook een andere categorie bij moeten nemen als ik later een lab wil openen en wil onderhouden.” Doordat Fossil Pokémon juist zo zeldzaam waren, kon hij zich niet enkel daar in specialiseren. En dan was het nog maar de vraag of hij ze later mócht uitdelen in een lab. Want dat was ook nog niet gezegd of dat zo was.