Tales of

Sinnoh

Hoewel hij zich eerst in het westen had bevonden van Sinnoh en de taxiritten van het ene naar het andere in Sinnoh niet bepaald goedkoop waren, had Elijah toch maar een taxirit besteld naar het oosten van Sinnoh toen hij hoorde dat daar een festival aan de gang was. De jongen wilde graag veel bijleren over Pokémon, maar hij wilde ook lol maken en dus had hij Armor uit zijn bal gelaten zodra ze op het festival aan kwamen. Hij zag dat het er al druk was, maar Elijah hield van drukte en van mensen en dus vond hij dat niet zo heel erg. Zijn blik gleed langs de verschillende kraampjes die er waren en de verschillende activiteiten die dat je kon doen. Hij had ook gehoord dat er één of ander toernooi gaande was waar verschillende classes aan mee mochten doen, maar hij was te laat in Sinnoh gearriveerd om daar nu nog deel van uit te maken. Dat wilde niet zeggen dat hij geen kijkje kon gaan nemen, al waren er wel meerdere dingen hier die zijn aandacht trokken. Armor zweefde dichtbij zijn trainer. De Pokémon leek iets minder gesteld te zijn op heel die drukte. ”Nou, van hier blijven staan worden we ook alleen maar lam,” lachte Elijah. ”Laten we gaan.” Blijkbaar vonden een paar festivalgangers het net op dat moment een leuk idee om met bier te gaan gooien en Elijah, die wel wat koppen groter was dan de meesten hier, kon moeiteloos de bui zien hangen toen één van die plastic bekertjes gevuld met bier naar een meisje vloog. Hij griste het bekertje vakkundig uit de lucht en liet het droppen op de grond, waarna hij zijn blik met een zorgelijke frons naar het meisje richtte. ”Alles oké?” vroeg hij aan haar. Wat een eikels, zeg.

Elijah wierp nog een blik in de richting van de man die met het bier had staan gooien en dus ook de verantwoordelijke was voor het bijna veroorzaken van een bierdouche op de dame, maar de kerel keek niet eens meer om en Elijah vond het niet nodig om achter de man aan te gaan. Zijn blik werd dan ook weer gericht naar de dame toen ze tegen hem sprak en een kleine glimlach kwam om zijn lippen. ”Nee joh,” zei hij tegen haar en hij maakte een wegwerpgebaar. ”Je moet echt geen geld aan me spenderen omdat ik je daarmee geholpen heb. Dat was vanzelfsprekend.” Zijn blik gleed naar de twee Pokémon die ze bij zich had en een glimlach kwam om zijn lippen. ”Hé, leuke Pokémon die je daar hebt,” sprak hij met een glimlach en hij ging door zijn hurken om zijn hand naar hun uit te steken. Hij zou wel zien of ze zouden reageren of niet. Armor trok zich vrij weinig aan van zowel de vrouw als haar Pokémon en had zijn blik, zoals gewoonlijk, weer helemaal ergens anders naar gericht. ”Ben je soms ook een researcher?” vroeg hij aan haar. Misschien was ze wel gewoon een festivalganger die speciaal naar Sinnoh was gekomen om hier een kijkje te komen nemen, wie weet.

Elijah trok zijn wenkbrauwen wat verwonderd op toen ze aangaf dat ze een breeder was. Dat was natuurlijk niet zo vreemd om tegen te komen, maar hij had eerlijk gezegd een ander beroep bij haar verwacht. Ze gaf een teken naar haar Pokémon, welke dichterbij kwamen en Elijah nam de gelegenheid aan om ze allebei een aai over hun bol te geven. ”Je hebt geluk met zulke alerte Pokémon,” zei hij met een glimlach. Hij was er immers vrij zeker van dat als hij niet in had gegrepen, haar Pokémon dat wel gedaan zouden hebben. Armor had zijn blik lichtelijk verveeld afgewend van het viertal en Elijah knikte, waarna hij zijn hand begeleidend op de schouder van de vrouw legde zodat hij haar makkelijk uit de stroom van mensen kon leiden, meer aan de kant waar het rustiger was. En waar ze niet meer overvallen zouden worden door bierdouches. ”Anyway, ik ben Elijah en dat stuk koud staal daar is Armor,” zei hij met een grijns, knikkend naar zijn Beldum, welke geruisloos tot bij hun was gezweefd en Elijah nu een doodse blik toewerp met zijn ene oog. ”Ik ben wel een researcher.” Hij knikte naar haar. ”Maar goed, breeder dus. Heb je een speciale groep waar je je zinnen op hebt gezet om te fokken?” vroeg hij geïnteresseerd aan haar.

Elijah gaf een goedkeurend knikje toen de dame sprak dat haar Pokémon heel beschermend naar haar waren. ”Klinkt alsof je prima op ze kunt rekenen,” zei hij met een glimlach tegen haar. Armor en hij bikkelden wel eens heel veel tegen elkaar, maar Elijah wist dat als er zich een probleem zou aankondigen en hij kon het zelf niet oplossen, Armor er altijd voor hem zou zijn om hem te helpen. Dat was nu eenmaal de band die ze hadden. Elijah luisterde geïnteresseerd naar haar uitleg over welke Pokémon ze nu in haar team had om te breeden en wat ze later nog van plan was. ”Dat klinkt niet als een makkelijk doel,” zei hij vol bewondering tegen haar. ”Hoe ben je van plan om aan zo’n regionale vorm te komen? Het is denk ik niet alsof je die zomaar even in Sinnoh tegenkomt.” Een kleine grijns speelde om zijn lippen toen ze aan hem vroeg wat voor specialisatie hij had in zijn research. ”Ik wil me vooral richten op Fossil Pokémon, maar ik zit ook aan uitbreiding te denken naar Dragon types en Pokémon die evolueren door happiness,” legde hij aan haar uit. ”Fossil Pokémon zijn namelijk best lastig om te vinden en ik heb het idee dat als ik me op meerdere types tegelijkertijd focus, ik ook meer kans heb om succes te maken omdat een laboratorium dat verschillende types aanbiedt natuurlijk wel interessanter klinkt dan een lab dat zich maar op één ding focust.” Het zou geen gemakkelijk doel worden, maar wat was de lol aan een gemakkelijk leven hebben, right?

Het leek erop dat ze wel al een solide plan had om aan haar toekomst te werken. Elijah luisterde aandachtig – en een beetje onder de indruk zijnde – naar haar uitleg over hoe ze aan Alolan Pokémon ging geraken. Het leek erop dat ze met een duidelijk doel naar Sinnoh was gekomen en dat ze niet zomaar naar de regio was gekomen in de hoop dat alles wel goed zou komen, zoals sommige andere personen die hij kende. Gheghe. Oh well. Hij had nu bijna genoeg geld voor een Explorer Kit, dus alles zou uiteindelijk wel op zijn pootjes terechtkomen. Hoopte hij dan toch. ”Hmm,” zei hij, tikkend met zijn wijsvinger tegen zijn onderlip. ”Misschien kun je voor een andere Pokémon via de PC ruilen in het Pokémon Center met die mensen van Alola? Misschien willen ze zelf wel graag een Pokémon hebben die ze niet in Alola kunnen vinden, maar wel in Sinnoh en dat je dan een soort van deal kunt maken?” Hij was ook maar een beetje aan het speculeren; ze moest de beslissing aan het einde van de rit natuurlijk helemaal zelf maken, maar helpen deed hij in elk geval wel graag. Hij gaf een knikje toen ze bevestigde dat als hij zich op meerdere dingen tegelijkertijd zou focussen, hij ook meer mensen aan zou trekken. Dat was uiteindelijk wel de bedoeling, ja. ”Ik heb voor nu nog net te weinig geld, maar binnenkort kan ik me een Explorer Kit kopen en dan kan ik wel de Underground in,” zei hij met een glimlach tegen haar. ”Het is ook niet zo dat ik alles heel snel afgewerkt wil hebben. Ik neem er echt wel mijn tijd voor.” Soms misschien iets te veel, maar oh well. Als de resultaten aan het einde van de rit hetzelfde waren, maakte het niet veel uit hoe lang hij er over deed, toch?