Tales of

Sinnoh

Haar handen waren gebald tot vuisten terwijl ze achter de pokémon aan liep. De Buneary hupte steevast van haar weg en weigerde terug te keren in haar pokéball. Als ze ging rennen, deed de pokémon dat ook. Dan zou ze zich helemaal voor gek zetten dus het werd lopen. Achter haar liepen Mist -die duidelijk niets met de situatie te maken wilde hebben- en Cloud die doodleuk achter haar aan liep alsof er niet aan de hand was. Soms vroeg ze zich af wat er rond ging in de kop van de Mienfoo maar dat was voor nu niet belangrijk. Het probleem was dat ze nu Sun te pakken moest krijgen en de Buneary van plan was om dat juist te vermeiden. Ze had er nu al spijt van dat ze de pokémon had gevangen maar was te koppig om haar vervolgens weg te doen. Omdat de hele situatie blijkbaar niet erg genoeg was, besloot Sun ook nog eens andere mensen lastig te vallen. De pokémon sprong via een Budew op het hoofd van een trainer en vervolgens op die manier over de bank heen. Dit kon ze waarschijnlijk niet negeren. "Aaaah sorry! M'n Buneary is echt een bitch", verzuchtte ze. Dit was waarschijnlijk de meest waarheidsgetrouwe manier om de pokémon te beschrijven. Ze zou maar liever moeten zijn en beter moeten luisteren wilde ze een andere beschrijving van haar krijgen.

Om de hele situatie nog een beetje erger te maken was de Budew op haar gezicht gevallen door de afzet van Sun. Ze kon er niet veel meer aan doen behalve haar verontschuldiging aanbieden. En twijfelen of ze de pokémon ooit een beetje zou kunnen opvoeden. ”Dat is een speciale manier om je Pokémon te omschrijven,” reageerde de man met een knikje. Eh. Ja. Het was moeilijk om haar als iets anders te omschrijven op het moment. Meer schuldgevoel bekroop haar bij het zien van de traantjes in de ogen van de pokémon die hij oppakte. ”Trek het je niet te veel aan,” zei hij over de situatie. ”Ze is nog erg jong en ze raakt snel van slag.” Natuurlijk. Sun had het ook nog eens geflikt bij een baby. Die verdomde Buneary had ook totaal geen aandacht voor anderen. ”Ik kan hierbij aannemen dat je die Buneary nog niet lang hebt?” Blake schudde haar hoofd ten teken van dat ze haar inderdaad nog niet lang had. "Ze is compleet onhandelbaar sinds ik d'r heb en heb geen idee hoe ik dat aan moet pakken. Deze twee zijn nooit zo geweest." Ze gaf een knikje richting de Alolan Vulpix en Mienfoo die inmiddels braafjes naast haar waren komen te staan. Ze hadden beide hun eigenaardigheden maar zorgde niet opzettelijk voor problemen en luisterde gewoon naar wat hun verteld werd. Sun was het tegenovergestelde van Mist en Cloud wat dat betrof.

De Budew leek gelukkig een beetje te kalmeren door de knuffel met haar eigenaar. Het scheelde gelukkig, ze had hier niet naast een huilende baby pokémon willen staan. ”Heb je haar in het wild gevangen of heb je haar ergens anders vandaan?” vroeg de man haar met een frons. Oh. Waarom had ze het idee dat het niet uitmaakte wat ze zou zeggen? Ze had het idee dat hij toch wel een oordeel over haar zou hebben. "Ik heb haar uit het wild", begon ze waarna ze even twijfelde. Wat ze wilde zeggen kon goed verkeerd opgevat worden. Daarom wilde ze zeker weten dat ze het op een goede manier zou zeggen. "Soms denk ik alleen het idee dat ze daar liever was gebleven. Het is moeilijk om te hopen op het beste soms", vulde ze aan met een zwakke glimlach. Ze hoopte oprecht dat de Buneary haar gedrag zou veranderen. Dat ze meer werd zoals Mist en Cloud waren. Tot nu toe leek Sun daar echter alles behalve behoefte aan te hebben. Wat moest ze er mee als ze altijd zo zou blijven?

Waar ze geluk had gehad met Mist en Cloud had ze enorme pech met Sun. Ze zou er op het moment zo veel voor geven als de Buneary naar haar zou willen luisteren. De zwartharige man gaf een knikje op haar antwoord. ”Je kunt nooit van te voren voorspellen hoe een Pokémon op je gaat reageren,” zei hij schouderophalend. Blake haalde ook haar schouders op, gepaard met een slap glimlachje. Toch was het naar als je pokémon anderen lastig viel en niet naar je luisterde. ”Ik denk dat het beste wat je kunt doen haar gewoon uit haar bal laten is en haar vertrouwen in gevechten. Misschien wordt de band op die manier wel hechter tussen jullie en zal ze zich uiteindelijk wel aanpassen.” Oh, ze kreeg advies. Dat was waarschijnlijk iets wat ze goed kon gebruiken. Haar ervaring met pokémon was immers niet zo groot. ”Het zal in elk geval niet aan jou liggen. Als dat wel zo was, hadden je andere twee Pokémon heel anders op je gereageerd,” vulde hij aan. De zwakke glimlach was wat verwarrend voor haar. Het liet het haast lijken of hij zich forceerde om dit te zeggen. Toch geloofde ze hem wel, Mist en Cloud deden het prima. Het was enkel Sun die zich niet gedroeg. "Vechten zal wat lastig worden aangezien ik nog nooit een echt gevecht heb gehad", zei ze met een onhandig gegrinnik. Ze had geen idee hoe dat allemaal werkte dus dat zou ze eerst moeten leren. Misschien handiger als ze daar eerst Mist of Cloud voor gebruikte. ”Mijn naam is trouwens Chase,” stelde de zwartharige man zich voor. ”Dit is Flora en dat zijn Zuko en Hydro,” vulde hij aan, terwijl hij naar zijn andere twee pokémon knikte. "Ik ben Blake, dit zijn Mist," zei ze terwijl ze haar hand uitstak, "Cloud," vervolgde ze terwijl ze haar hand naar de Mienfoo wees, "en de Buneary is Sun... en niet meer in zicht. Muk." Natuurlijk had de pokémon haar kans gegrepen om er weer vandoor te gaan terwijl ze in gesprek was. Dit had ze moeten zien aankomen.

Zijn reactie op haar uitleg had ze niet helemaal aan zien komen. ”Ik kan je daar anders wel mee helpen?” stelde hij voor. Dan zou ze wel een hele tutorial nodig hebben. ”Het is nu niet dat ik zo veel ervaring op mijn teller heb staan, maar ik ben best goed in strategisch denken en ik kan je denk ik wel wat goede tips geven.” Dat zou wel enorm helpen waarschijnlijk. Al die strategische dingen snapte ze niet. Ze had er nooit veel interesse in gehad en daardoor ook nooit onderzoek naar gedaan of uitleg over gevolgd. Het was het deel van trainer zijn waar ze absoluut geen ervaring mee had. Instinctief zette ze een stapje achteruit toen Chase overeind kwam. ”Zuko, kun jij helpen met zoeken?” vroeg hij aan zijn Growlithe. De pokémon had waarschijnlijk wel een neus die goed kon helpen bij het vinden van haar pokémon. ”Laten we eerst je Pokémon maar eens zoeken voordat we ons gesprek voortzetten,” zei Chase, waarna hij achter zijn pokémon aan begon te lopen. Blake gaf een knikje voor ze zich tot haar Mienfoo richtte. "Cloud je mag helpen zoeken zo lang je beloofd overal vanaf te blijven", zei ze. De pokémon knikte en ging er in de zelfde richting als de Growlithe vandoor. Mist bleef braafjes achter haar aan lopen terwijl ze de Growlithe volgde. Het leek er op dat ze steeds verder van het dorpje weg geraakte. Niet verassend aangezien de pokémon geen fan was van de druktes.

Cloud trok zich niets aan van de andere pokémon. Ze liep van links naar rechts over het pad en snuffelde aan een hoop dingen die ze tegen kwam voor ze weer een heel andere richting op schoot. Gelukkig leken de twee pokémon hun wel in de zelfde richting te leiden. De stad uit, het bos in. Dat was geen verassing gezien het ook was waar de Buneary vandaan was gekomen. ”Ik hoop niet dat ze haar soortgenoten vindt en zich daartussen gaat verstoppen,” begon Chase met een frons. ”Anders wordt het een stuk lastiger om haar te vinden.” Er verscheen nu ook een frons op haar gezicht maar die klaarde al snel weer op. "Tenzij ze ineens wel goed zou zijn met andere pokémon betwijfel ik dat, gelukkig." Na haar woorden verscheen er een Buneary op hun pad. Aan Mist en Cloud te zien was dit echter niet Sun maar een wilde pokémon. ”Al zullen we alsnog moeten oppassen voor gevaarlijke Pokémon zoals een zwerm Beedrill.” Met een frons keek Blake de man aan. "Hoe groot is die kans nou?" vroeg ze. Ze had nog nooit een Beedrill gezien hier in het bos. Ze was er misschien ook niet veel geweest maar als er veel waren had ze die toch vast wel gezien.

”Ik denk in een bosgebied zoals deze vrij groot,” reageerde Chase. Ze haalde enkel haar schouders op. Ze had er nog geen gezien dus zo'n groot probleem zou het waarschijnlijk niet zijn. ”In Viridian Forest komen ze in elk geval toch veel voor.” Als ze eerlijk moest zijn had ze geen idee waar dat bos was. Ze had het gevoel dat het niet eens in Sinnoh lag. Wat er in een andere regio gebeurde bepaalde niet wat hier gebeurde. Blake schudde het van zich af en ging verder met het zoeken naar haar pokémon. Het geluid van Cloud samen met het geblaf van de Growlithe liet weten dat er iets gaande was. Nog net zag ze een Buneary langs hun schieten. De manier waarop de pokémon over haar schouder keek maakte meer dan duidelijk dat het om Sun ging. Damnit. Zelfs Mist maakte inmiddels een geïrriteerd geluidje. ”Je moet je Pokémon wel nageven dat ze je in elk geval in beweging houdt,” merkte Chase op. "Hah", reageerde ze terwijl ze met haar ogen rolde. Haar geluk was dat ze vandaag sneakers aan had en dus redelijk bij kon houden met het rennen. Blake haalde diep adem voor ze haar mond opende. "Sun, get your sorry ass over here!" riep ze vanuit het diepste van haar longen. Vlak hierna kwamen ze een open veld op tussen de bomen. Sun zat precies in het midden van het veldje. Een diepe zucht rolde over haar lippen. "Toevallig nog goede ideeën om haar daadwerkelijk te pakken krijgen?"

”In elk geval niet naar haar roepen,” reageerde hij. Ze kon niet anders dan met haar ogen rollen. Dat was A. niet wat ze had gevraagd b. iets wat ze al had geprobeerd en c. gewoonweg een nare opmerking. ”Als je enkel met haar communiceert door tegen haar te roepen, zal ze het juist nog meer als een spelletje beschouwen en vaker dit soort dingen doen.” Opnieuw rolde ze met haar ogen. Als hij zo door zou gaan hoefde hij niet meer te helpen ook. Ze had een groot genoeg deel van haar leven met pokémon gewerkt om te weten wat wel en niet bij haar pokémon werkte. De Buneary deed dit niet als spelletje. Dan was het voor de pokémon leuk geweest en dat was het in dit geval niet. Dat had ze in het begin ook gedacht maar het resultaat was al snel duidelijk geworden. ”Blake…” begon hij met een zucht zodra ze tot stilstand kwamen. ”Vat dit niet verkeerd op, maar is het de frustraties en de moeite echt waard als je Buneary niet naar je wilt luisteren en terugkeert naar het wild?” Ze trok haar wenkbrauwen op. ”Begrijp me niet verkeerd, maar je kunt een ongelukkige Pokémon moeilijk dwingen om gelukkig te zijn in je team.” Ze draaide zich naar hem om, de irritatie duidelijk afleesbaar van haar gezicht. "That's it. Je kunt gaan", zei ze voor ze zich terug omdraaide en van hem weg begon te lopen. Wat had hij nou weer voor ervaring met dit soort situaties. In haar werk was ze zat van dit type pokémon tegen gekomen en ze wist heel goed hoe ze er mee om moest gaan. Het begin was alleen altijd lastig maar dat betekende niet dat ze zomaar zou opgeven.

Voor ze het wist kwam de Budew haar voorbij gelopen en benaderde de pokémon Sun voorzichtig. Okay dan? De pokémon leek de aandacht van haar Buneary vast te houden, wat haar eigenlijk wel goed uitkwam. Zo voorzichtig mogelijk vorderde ze richting de pokémon. Tot haar hand plotseling werd vastgepakt en licht aan getrokken werd. Uit een combinatie van schrik en irritatie trok ze haar hand snel los en draaide ze zich richting Chase. ”Sorry,” sprak hij. Het woord liet haar woede even iets kalmeren, al had ze hem alles behalve vergeven. Ze zou in ieder geval nu niet tegen hem gaan schreeuwen. ”Dat ging misschien wel te ver.” Blake rolde met haar ogen. No shit. Die misschien was nogal een understatement. ”Hoe denk jij dat je dit het beste op kunt lossen?” vroeg hij. Blake sloeg haar armen over elkaar en keek hem kort aan, voor ze antwoordde. "Heel. Veel. Geduld." Net zoals ze op het moment met hem had. Uiteindelijk was geduld de voornaamste zaak in het opbouwen van een band met je pokémon.