Tales of

Sinnoh

Chase liet zijn blik kort naar opzij glijden toen ze haar woorden sprak en gaf een knikje. Ja, het was zeker een poging waard. En als het niet zou lukken, dan was het voor de rest gewoon haar probleem en niet het zijne. Zij had haar Pokémon niet onder controle, niet hij. Hij merkte nog altijd aan haar defensieve houding dat ze niet blij was met de woorden die hij eerder had gesproken, maar hij ging in die frustratie niet mee. En als ze binnen dit en enkele minuten zich er niet overheen kon zetten en Flora zou geen hulp zijn, dan zou hij gewoon weggaan. Het leek hem duidelijk dat hij niet haar meest favoriete persoon was op dit moment en als hij ergens niet schuldig aan was, dan was het wel energie verspillen aan mensen die zijn aanwezigheid niet konden appreciëren. Ook al was dat dan door een opmerking dat hij had gemaakt, maar goed, daar had hij zich al voor verontschuldigd. Voor hem was dat gepasseerd. Vrouwen waren daar gewoon… iets moeilijker in? Wist hij veel. ”Flora, ga maar naar haar toe,” zei hij koeltjes tegen zijn Budew, welke naar hem knikte en geen tijd verspilde om enthousiast naar de Buneary te rennen, waarna ze in haar eigen taaltje een heel verhaal af leek te steken en vervolgens haar kopje scheef hield. Chase trok zijn wenkbrauwen op en bleef wat onhandig naast Blake staan. Ging dit echt werken?

Chase tikte ongeduldig met zijn vingertoppen tegen zijn arm aan terwijl hij toekeek hoe Flora een heel monoloog af leek te steken tegen de Buneary. Het leek voor hem een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk kwam Buneary naar haar trainer toe sjokken en met duidelijke tegenzin stak ze haar pootje uit. Chase keek al net zo verward naar Blake toen deze hem een verwarde blik toewierp. ”Ik denk dat ze zich wil verontschuldigen omdat ze weg is gerend?” gokte hij uiteindelijk, na een korte stilte. Flora kwam weer naar de Buneary toe en begon weer in haar eigen taaltje te brabbelen, waarbij ze af en toe naar Blake knikte. Vervolgens liep ze naar Chase toe en drukte vol affectie haar kopje tegen zijn been aan, waarna ze weer iets in haar eigen taaltje brabbelde en naar Blake knikte. Chase vermoedde dat Flora aan het uitleggen was dat de Buneary moest proberen om haar trainer te leren vertrouwen en dat er dan uiteindelijk vanzelf wel een band zou ontstaan, maar zeker weten deed hij dat niet. ”Ik denk dat Flora een goed woordje voor je aan het doen is,” zei hij uiteindelijk met een frons tegen Blake, hopend voor haar dat hij gelijk had. En dat het zou werken als het effectief ook zo was.

Chase keek met een licht ongemakkelijk gevoel naar de discussie die voor hem plaats leek te vinden. Natuurlijk had hij Blake wel willen helpen met haar probleem, maar het was nu niet echt zijn bedoeling geweest om opgeslokt te worden in deze Pokémon drama. Hij stak zijn handen dan ook wat ongemakkelijk in zijn zakken, niet zeker zijnde wat hij hiermee moest. De discussie leek gedaan te zijn en Blake vroeg of Flora een snoepje mocht, waar hij een knikje op gaf. ”Ga maar,” zei hij zacht tegen zijn Budew, welke wat onzeker naar hem keek, maar daarna voorzichtig Blake naderde. Hij was ergens wel verrast dat de zwartharige zijn Pokémon wilde belonen, maar hij moest wel zeggen dat hij het aardig van haar vond dat ze het deed. Hij trok aan de band van zijn rugzak en liep wat dichterbij. ”Well, ik denk dat ik maar eens moet gaan,” zei hij tegen haar, zijn blik richtend naar de lucht. Het begon al na de middag te worden en hij wilde nog wat training met zijn Pokémon doen voordat hij zich een restaurant uit zou zoeken en zou gaan slapen. ”Je hebt je Buneary weer terug en het probleem lijkt voor nu opgelost te zijn.” Voor nu. ”Ik denk dat je best een band met haar op kunt bouwen, maar dat het gewoon zijn tijd nodig heeft.” Hij haalde zijn schouders op. Was dat niet met alle Pokémon zo? Het zou vast wel goedkomen. Ook met haar.

Flora deed een vrij onhandige poging om het snoepje te pakken te krijgen. Ze moest letterlijk in de lucht springen en het weghappen met haar bekje om het te eten, maar het lukte en ze kwam al snel weer terug naar Chase waggelen. Chase gaf een knikje toen de coördinator hem bedankte, waarna hij zijn hand in een droge groet over zijn schouder naar haar opstak nadat hij haar de rug toe had gekeerd. ”Succes nog verder,” sprak hij kalmpjes tegen haar, waarna hij aan zijn terugtocht naar Eterna City begon. Nu dat hij dit achter de rug had, werd het tijd om zijn Pokémon weer wat te trainen zodat ze binnenkort de eerste gym konden gaan uitdagen. Maar goed, net als de chick achter hem zou hij ook wel bij zijn einddoel komen. Alles op zijn tijd, maar niet té rustig. Het kwam wel goed.