Tales of
Sinnoh

That ain't cool - za mei 08, 2021 2:29 pm

Elijah wist soms niet of dat de problemen hem opzochten of dat hijzelf de problemen opzocht, maar in dit geval leek het toch een gevalletje van beiden te zijn. Hij was net bij een boom aan gekomen waar allemaal Kakuna’s aan hingen en had een blocnote gepakt zodat hij wat aantekeningen kon maken toen ze opeens allemaal open begonnen te barsten. In eerste instantie vond Elijah dat heel gaaf en was hij Armor aan het aanstoten om het eens goed te bekijken allemaal, maar het werd wat minder gaaf toen de net geëvolueerde Beedrill zijnde hem in de gaten kregen. Elijah zette grote ogen op toen ze met hun angels op hem af kwamen. ”Ren voor je leven!” echode zijn stem niet veel later door het bos. ”Of in jou geval zweven,” vervolgde hij op een droge toon. Zijn Beldum zweefde al voor hem uit, maar dat ging niet bepaald in een snel tempo en Elijah klemde de Steel en Psychic type onder zijn ene arm terwijl hij hard verder rende. Hij hoorde het harde gezoem achter hem en speurde met zijn ogen de struiken af naar een plaats waar hij zich kon verstoppen. Tot zo ver leek het enkel open bos te zijn en the Old Chateau – en daarmee ook de uitgang van het bos – was nog vrij ver hier vandaan. En dat wilde dus zeggen dat hij een probleem had. Wat ook niet hielp, was het nietsvermoedende meisje dat een eindje verderop stond. ”Ren voor je leven!” riep hij hard naar haar, wild zwaaiend met zijn hand om haar aandacht te trekken. De horde Beedrill achter hem zou wel moeten verklaren waarom hij dat zei, dacht hij zo.

@Blake Miller

Re: That ain't cool - za mei 08, 2021 5:42 pm

Waar ging je heen als je niemand lastig wilde vallen met je terror pokémon? Een bos. Natuurlijk zou de Buneary nog steeds niet naar haar luisteren en van haar weg proberen te lopen. Het verschil was alleen dat ze nu niemand lastig kon vallen terwijl ze dat deed. De hele tijd dat ze los was veroorzaakte ze een grote chaos. Om dat te voorkomen liet Blake haar pokémon in het bos rond lopen. Terwijl Mist in de schaduw een dutje deed en Cloud haar stoten tegen een boom aan het oefenen was, hupte de Buneary vrolijk in het rond. Blijkbaar was ze een heel stuk meer op haar gemak in het bos. Misschien was ze wel zo onhandelbaar omdat ze plotseling uit haar natuurlijke habitat was gehaald. Zo lang ze zich niet met de pokémon bemoeide leek alles wel redelijk te gaan. Hier en daar plukte ze een bes en gaf die aan de Alolan Vulpix. Vervolgens oefende ze een paar stoten met haar oren als sparringpartner voor haar Mienfoo. Zodra Blake echter iets probeerde te doen ging het weer helemaal mis en liep de Buneary van haar weg. Fun. Zo liep ze nu ook achter de pokémon aan om deze niet volledig kwijt te raken. ”Ren voor je leven!” Huh? Blake keek in de richting van het geschreeuw om een man te zien die met zijn armen zwaaide. Gevolgd door een groep Beedrill. Ze had niet veel keuze anders dan rennen, zelfs Sun was het daar mee eens. "What the Muk?!" riep ze terwijl ze het op een lopen zette. Nu rende ze samen met haar pokémon en een of andere vreemde man met en Beldum weg van een groep Beedrill. "Dus hoe komen we uit deze situtatie?!" riep ze over haar schouder richting de man. Ze had zich deze keer niet zelf in de nesten gewerkt maar was er toch in beland. Hoezo pech?

Re: That ain't cool - ma mei 10, 2021 1:40 pm

What the Muk was inderdaad wel een goede beschrijving van de situatie en Elijah zou ook zeker gelachen hebben als één van de Beedrill niet net op dat moment naar hem uithaalde. Hij sprong opzij en wist nog maar net te voorkomen dat hij gespietst werd aan de angel van het beest. Hij versnelde zijn tempo wat zodat hij op een gelijke tred rende met het meisje en keek over zijn schouder. ”Ik zat te denken om ons te verschuilen in the Old Chateau, maar dat is hier een flink eind vandaan,” zei hij hijgend tegen haar terug. Hij had het idee dat roepen nog meer ongewenste aandacht zou trekken. Hij had Armor nog steeds onder zijn arm geklemd en ergens hoopte hij dat de Beldum op magische wijze toch een psychic attack zou uitvoeren, maar die kans was echt nihil. ”Misschien kunnen we ergens achter een stel struiken springen en daar dan zo snel mogelijk onder kruipen?” stelde hij voor. Dat klonk als een belachelijk idee, maar hij wist ook even snel niet hoe dat ze hier zo uit moesten geraken. Het hielp ook niet dat hij steken in zijn zij begon te voelen en dat hij een beetje buiten adem begon te geraken door het praten en het harde rennen tegelijkertijd. Maar ze moesten wel een manier vinden om uit de situatie te geraken en hopelijk zo snel mogelijk, want hij ging dit niet lang volhouden.

Re: That ain't cool - wo mei 19, 2021 6:32 pm

Over haar schouder zag ze hoe de man amper de angel van een Beedrill wist te ontwijken. Nope. Alles behalve kebab worden. Haar enige geluk hier was dat ze conditie had door alle idol trainingen die ze had moeten doorstaan. Het leek misschien niet zo maar om te zingen en dansen voor zo ongeveer een uur had je behoorlijk wat conditie nodig. Behalve blijven rennen had ze eigenlijk geen idee hoe ze weg kwamen van deze pokémon. Ze vroeg het aan hem. ”Ik zat te denken om ons te verschuilen in the Old Chateau, maar dat is hier een flink eind vandaan,” begon hij. In een gebouw verstoppen was waarschijnlijk wel het beste. De pokémon zouden niet zomaar naar binnen gaan en als ze de deur dicht kregen waren ze veilig. ”Misschien kunnen we ergens achter een stel struiken springen en daar dan zo snel mogelijk onder kruipen?” Een frons verscheen op haar gezicht. Dat klonk als een dom idee. De pokémon zouden makkelijk door een struik heen kunnen prikken en dan konden ze geen kant op ook. "Liever de Chateau. Die is uhh," begon ze terwijl ze een snelle berekening maakte "nog zo'n 3 kilometer van hier." Ze was er langs gekomen onderweg. De gemiddelde loopsnelheid en tijd mee gerekend zou het op ongeveer drie kilometer uitkomen. Kon iets meer zijn maar was waarschijnlijk iets minder.

Re: That ain't cool - do mei 20, 2021 12:11 pm

Vlak nadat hij het zei, besefte hij zich dat het geen slim idee was. De Beedrill zouden hun waarschijnlijk zo vinden en dan waren ze er écht geweest. De man knikte dan ook toen de vrouw aangaf dat ze beter naar het Chateau zouden kunnen gaan. Hij verwonderde zich erover hoe dat ze wist dat het 3 kilometer van hier was, maar hij besloot om er geen vragen over te stellen. Hij had sowieso zijn adem nodig om het tot daar te redden, want hij was best wel gespierd, maar dat kwam in elk geval niet door te hardlopen. En zeker niet door de rennen. Net toen hij dacht dat de verzuring in zijn benen hem af zouden remmen en hij voer zou worden voor de Beedrill zag hij de villa opdoemen in de verte. ”Oh, Armor, we gaan nog niet dood,” zei hij opgelucht tegen de Beldum en ondanks de situatie kon zijn Pokémon het toch niet laten om even zijn ogen te rollen, al kon Elijah dat natuurlijk niet zien door de positie waarin ze waren. Elijah sprong behendig over wat struiken heen en rende via het open pad naar de villa, waar hij op de vrouw wachtte. ”Oké, duwen,” zei hij tegen haar en terwijl hij de ene deur pakte, hoopte hij dat zij dat bij de andere deur ook deed. Hij begon hard tegen de deur te duwen en het begon uiteindelijk mee te geven. Hij zette er heel zijn gewicht tegen en net toen hij dacht dat hij het ging redden, kwam er een angel van een Beedrill vol door de deur heen, recht tegen zijn onderarm aan en dwars door de huid heen.

Re: That ain't cool - za mei 22, 2021 9:07 pm

De rest van de route volgde in stilte. Beide hadden ze hun energie nodig om te blijven rennen. Ze konden immers niet even een pauze houden om op adem te komen. Dat zou zeker niet goed komen met een zwerm Beedrill achter hen aan. Ze wist niet wat haar voornaamste spijt was. Dat ze niet was weggedoken in de hoop dat de pokémon enkel achter hem aan gingen of dat ze geen platte schoenen aan had gedaan vandaag. De hakken waren gelukkig dicht waardoor ze er een redelijk ren tempo mee kon aanhouden maar het was alles behalve handig. Gelukkig kwam de chateau al snel in zicht. ”Oh, Armor, we gaan nog niet dood,” zei de blonde man tegen zijn pokémon. De Beldum rolde met zijn ogen voor de man een stukje voor haar over een hegje sprong. Oh, dit moest ze kunnen. Waar ze alleen geen rekening mee hield waren de hakken. Terwijl ze aan de andere kant van het haagje landde, wist ze zichzelf maar amper op haar voeten te houden. Door zich met haar handen op de grond af te zetten, kwam ze weer omhoog en wist ze de door de deuren te rennen. ”Oké, duwen,” zei de blonde man, doelend op de deur. Sun was haar al lang voor geweest en trok verder het gebouw in terwijl Blake een van de twee deuren dicht begon te duwen. Cloud nam haar verantwoordelijkheid als fighting type en hielp haar met duwen. Zo heel sterk was ze immers niet in haar eentje. Ze voelde de Beedrill hun angels door de twee duren steken, probleem. "Mist, Powder Snow alsjeblieft" zei ze op een lichtelijk paniekerige toon. De Vulpix begreep haar opdracht gelukkig prima en vuurde haar aanval door de laatste spleet van de deur af. Er verschenen stukken ijs aan de verschillende pokémon waardoor ze afstand namen van de deur en deze dicht viel. In het slot. Ach, dat was een probleem voor later. Blake liet zichzelf achterover vallen op de marmeren vloer. Een diepe zucht rolde over haar lippen. "Safe..."

Re: That ain't cool - zo mei 23, 2021 1:20 pm

Elijah voelde hoe een schrijnende pijn door zijn arm ging. Hij moest Armor wel loslaten, maar de Pokémon wist zichzelf makkelijk te redden door in de lucht te blijven zweven en had zijn blik zorgelijk op zijn trainer gericht. Elijah was niet heel erg veel hulp terwijl het meisje de deur barricadeerde en de Pokémon wegjoeg met haar Pokémon. De Beedrill welke hem had gestoken, had zijn angel weer teruggetrokken en dat had voor een flinke wond op zijn onderarm gezorgd, waar paars gif zich vermengde met zijn bloed. Elijah zakte zwakjes tegen de deur naar beneden en hield zijn kloppende arm tegen zich aan terwijl hij zijn ogen sloot. ”Niet helemaal,” mompelde hij tegen het meisje toen ze zei dat ze safe waren. Hij liet zijn blik naar zijn arm glijden en vroeg zich af hoe giftig dit voor een mens kon zijn. En hoe snel hij hulp nodig zou hebben als hij zou willen dat dit geen effect op hem zou hebben. Hij voelde zich wat licht in zijn hoofd, maar dat was het dan ook. ”Enig idee of een Antidote ook op een mens werkt?” vroeg hij aan het meisje en hij liet zijn arm aan haar zien. Het leek wel alsof zij en haar Pokémon er twee keer stonden en hij moest met zijn ogen knipperen om het beeld weer terug op de juiste focus te krijgen. En dan was er nog een probleem, besefte hij zich. Hij had helemaal geen Antidote bij zich. Hij had een EHBO-kit met wat pijnstillers, verband, pleisters, ontsmettingsmiddel en brandwondenzalf, maar wat ging dat doen tegen het gif van een Beedrill? Vrij weinig, leek hem.

Re: That ain't cool - zo mei 23, 2021 10:25 pm

”Niet helemaal,” reageerde de blonde man. Verward ging Blake overeind zitten. Waarom waren ze nog niet helemaal veilig? Al snel zag ze het bloedende gat in de arm van de man. Yikes. Dat zag er niet goed uit. Ze hoefde geen Nurse Joy te zijn om dat te kunnen vertellen. Op handen en knieën kwam ze wat dichterbij om het beter te kunnen bekijken. Nope. Dat zag er echt niet goed uit en door het zicht voelde ze zich lichtelijk misselijk. Ze kon er niet over klagen aangezien hij een heel gat in zijn arm had. ”Enig idee of een Antidote ook op een mens werkt?” vroeg hij terwijl hij zijn arm beter liet zien. "Geen idee maar eh. Zit stil, please.." zei ze twijfelachtig voor ze dichterbij kroop. Door met haar nagels de stof van haar losse shirt te doorboren wist ze een stuk van de onderkant af te scheuren. Dit bond ze een stukje boven de wond, zo vast als ze kon. Een huivering trok duidelijk door haar hele lichaam voor ze zijn arm wat omhoog bracht. Dat gif moest er uit maar oh man dit wilde ze absoluut niet doen. Voorzichtig bracht ze haar mond naar zijn arm om het gif er uit te zuigen. Snel tufte ze het spul uit. Gadver. Zo'n vies gezicht als nu had ze nog nooit eerder getrokken. Dit was de eerste en laatste keer dat ze dit zou doen. Dat was zeker. Nog steeds huiverend bracht ze haar mond opnieuw naar zijn arm.

! Please note: Dit is super dom om te doen, don't try at home. Maar dit is wel wat veel mensen denken dat moet I'm afraid.

Re: That ain't cool - za mei 29, 2021 2:59 pm

Als Elijah niet half bewusteloos tegen de deur van the Old Chateau zat, had hij het beeld voor zich best kunnen appreciëren hoe ze op handen en knieën naar hem toe kwam kruipen. Hij had zo al wel gezien dat het een aantrekkelijke jongedame was en hij dacht niet dat hij de enige was als hij zei dat hij dit beeld wel leuk vond om te zien. Helaas was zijn aandacht meer op de pijn en de schrik gericht dat hij voelde dan op haar en hij registreerde maar half hoe ze zijn arm naar haar mond bracht. Zijn wenkbrauwen schoten licht de lucht in en hij keek toe hoe ze aan zijn wond begon te zuigen, waarschijnlijk een poging doende om het gif eruit te zuigen. Het zuigen was allesbehalve aangenaam en Elijah kreunde licht toen zijn huid samentrok onder haar lippen. Hij registreerde hoe ze het spul uitspuugde en een frons tussen zijn wenkbrauwen toen hij haar lippen opnieuw naar zijn arm zag komen. Voorzichtig trok hij zijn arm uit haar grip. ”Stop maar,” zei hij zachtjes. ”Dat hoef je niet voor me te doen. Ik denk dat het gif sowieso al in mijn bloedbaan opgenomen is en dat we gewoon moeten zorgen dat ik zo snel mogelijk naar een Pokémon Center kan. Maar toch bedankt.” Hij keek haar met een dankbare blik in zijn ogen aan. En toen kwam er iets anders in hem op. ”Mijn rugzak,” bracht hij weer zwakjes uit en hij leunde wat naar voren. ”Daar zitten verzorgingsspullen in.” Hij voelde zich nog te draaierig om nu al terug naar het bos te gaan en waarschijnlijk waren de Beedrill daar nog steeds, dus het zou van belang zijn om de wond zou snel mogelijk te verzorgen zodat het in elk geval niet kon infecteren.

Re: That ain't cool - ma mei 31, 2021 8:23 pm

Hij trok zijn arm voorzichtig weg uit haar handen. ”Stop maar,” zei hij zacht. Oh, was het niet goed wat ze deed? Ze had er nooit een cursus voor gevolgd maar er werd toch altijd gezegd dat je gif uit een wond moest zuigen? Anders werd het toch erger. ”Dat hoef je niet voor me te doen. Ik denk dat het gif sowieso al in mijn bloedbaan opgenomen is en dat we gewoon moeten zorgen dat ik zo snel mogelijk naar een Pokémon Center kan. Maar toch bedankt.” Blake gaf een begrijpend knikje voor ze op haar knieën naar een raam naast de deur schuifelde. Voorzichtig keek ze door de gordijnen heen voor ze met haar hoofd schudde. "De Beedrill zijn nog in de buurt, tenzij er meer uitgangen zijn kunnen we hier niet weg." De blonde man leek echter iets anders van plan te zijn. ”Mijn rugzak,” bracht hij zwakjes uit terwijl hij wat naar voor leunde. Blake schuifelde op haar knieën weer zijn kant op. Voorzichtig haalde ze de rugzak van zijn rug en opende ze deze. Al snel vielen haar ogen op de verzorgingsspullen die hij bedoelde. "Dus... weet jij wat ik dan wel moet doen?" vroeg ze wat twijfelend.

Re: That ain't cool - za jun 05, 2021 9:04 pm

Elijah keek toe hoe ze de situatie buiten controleerde. Een zacht zuchtje verliet zijn lippen toen ze aangaf dat de Beedrill nog steeds in de buurt waren. Hij nam aan dat dat ook wel een tijdje zo zou blijven. Dan moesten ze maar een andere manier vinden om zijn wond te verzorgen. ”Er zit daar als het goed is een bruin flesje met ontsmettingsmiddel in,” zei hij zwakjes tegen haar. ”Dat zou in elk geval al een potentiële infectie tegen kunnen gaan. En als je een beetje handig bent met een verband aanleggen, dan heb ik die daar ook in zitten.” Hij zou geen aangename ervaring voor hem zijn, maar het was beter dan dat zijn wond én geïnfecteerd raakte én dat er gif in zijn lichaam zou zitten. Hij wist niet of het het gif was of het bloedverlies dat hem zo duizelig maakte, maar hij hoopte dat het verzorgen in elk geval al iets van de pijn zou wegnemen. ”En er zit daar ook een flesje water in, als je het niet erg vindt om me dat aan te geven,” sprak Elijah op een licht verontschuldigende toon. Het was niet bepaald macho hoe dat hij hier zat, maar het zou nog minder macho zijn als hij knock-out zou gaan door koppig gedrag. Of nog erger.

Re: That ain't cool - di jun 08, 2021 8:22 pm

”Er zit daar als het goed is een bruin flesje met ontsmettingsmiddel in,” zei hij zacht. Blake begon meteen tussen de spullen te zoeken en had al snel het flesje te pakken. ”Dat zou in elk geval al een potentiële infectie tegen kunnen gaan. En als je een beetje handig bent met een verband aanleggen, dan heb ik die daar ook in zitten.” Het verband had ze al eerder gezien dus had ze binnen no time vast. Het probleem was alleen dat ze er niet handig mee was. Maar iets was beter dan niets toch? Een onvrijwillige huivering trok nogmaals door haar lijf door de vieze smaak die ze nog in haar mond had. ”En er zit daar ook een flesje water in, als je het niet erg vindt om me dat aan te geven,” vroeg hij. Blake gaf een knikje, voor ze in zijn tas graaide naar het flesje water. Zodra ze alles te pakken had, schuifelde ze op haar knieën naar zijn andere kant. Ze reikte hem het flesje water aan voor ze het ontsmettingsmiddel pakte. "Moet ik dat er gewoon overheen gooien? Of?"

Re: That ain't cool - wo jun 16, 2021 1:48 pm

Elijah keek toe hoe ze tussen zijn spullen begon te zoeken naar het ontsmettingsmiddel en hoewel dit de meest belachelijke gedachte was dat hij nu kon hebben aangezien zijn leven op het spel stond, was hij blij dat hij zijn boxershorts in een apart vakje had zitten. Het was niet bepaald sexy om zijn boxershorts met verschillende motiefjes aan te treffen op een moment zoals deze. Het zou heel de situatie nóg minder macho maken dan dat het nu al was, al wist hij niet zo goed waarom hij zich daarmee bezighield. Het moest vast de duizeligheid zijn dat naar zijn bol begon te stijgen. Hij knikte toen ze de spullen tevoorschijn pakte en pakte met zijn goede hand het flesje water aan. Hij draaide de dop van het flesje en begon gulzig te drinken, waarna hij het flesje, waar voor de helft nog in zat, bij haar neerzette. ”Spoel je mond daar maar mee uit,” zei hij met een zwakke glimlach tegen haar. Dat gif moest vast niet lekker zijn in haar mond, al zou het meeste er nu wel uit moeten zijn. Hij schudde zijn hoofd op haar vraag. ”Normaal gezien zouden er ook wat watten in het kistje moeten liggen. Je moet slechts enkele druppels op één van die watten doen en dan het ontsmettingsmiddel over de wond verdelen, zachtjes erover wrijven,” legde hij uit terwijl hij zijn arm naar haar uitstak. Naar de wond kijken, deed hem niet veel goed en dus bleef hij stellig langs de wond naar haar kijken. Dat was een tien keer beter zicht dan zijn arm, ook als er geen wond had gezeten.

Re: That ain't cool - wo jun 23, 2021 6:49 pm

De man pakte met zijn nog intacte arm het flesje van haar aan. Zelf zocht ze verder naar de verdere benodigde items. Ze keek op van haar taken zodra ze merkte dat het flesje vlak bij haar werd weggezet. ”Spoel je mond daar maar mee uit,” zei de man met een nog wat pijnlijke glimlach. Blake glimlachte dankbaar terug maar besloot zich voor nu eerst op haar taken te richten. Tegen de tijd dat ze het medicijnkistje had gevonden, vroeg ze hem wat ze er mee moest doen. ”Normaal gezien zouden er ook wat watten in het kistje moeten liggen. Je moet slechts enkele druppels op één van die watten doen en dan het ontsmettingsmiddel over de wond verdelen, zachtjes erover wrijven,” vertelde hij. Ze maakte een 'oh' gebaar met haar mond voor ze verder in het kistje keek. Al snel kwam ze de watten tegen. Voorzichtig liet ze twee druppels van het spul op een van de watten vallen. Zodra ze van de wat opkeek naar zijn arm ging er opnieuw een huivering door haar heen. Dat zag er echt niet goed uit. Voorzichtig bewoog ze de wat richting zijn arm. Dit soort spul, was dat van dat spul dat pijn deed?

Re: That ain't cool - za jun 26, 2021 10:10 pm

Elijah kon merken aan de vrij houterige bewegingen van het meisje dat ze dit absoluut niet gewend was. En hoe kon ze ook? Het was niet elke dag dat je iemand aantrok met een gat in zijn arm. En dan had hij de situatie eigenlijk zelf ook nog uitgelokt, met zijn studie naar de Bug types. Hij had beter een andere evolutie kunnen uitzoeken om te aanschouwen. Hij zou zich bij deze dan ook nooit meer in de buurt van een Kakuna begeven, zelfs niet van een Weedle. Elijah keek toe hoe ze twee druppeltjes ontsmettingsmiddel op het watje deed en knikte haar bemoedigend toe, waarna hij zwakjes zijn arm naar haar uitstak. Het watje maakte contact met zijn huid en Elijah siste van de pijn dat door hem heen ging. Het feit dat het pijn deed, was eigenlijk wel een goed ding; dat wilde zeggen dat het gif in zijn bloedbaan in elk geval nog niks verlamd had. Misschien was de angel ook helemaal niet giftig geweest en hadden ze geluk gehad, maar hij kon natuurlijk geen risico’s nemen. ”Ik denk dat dit goed is voor nu,” sprak hij zwakjes, waarna hij zijn arm weer liet zakken. Zijn hoofd tolde en hij voelde zich duizelig, maar hij dwong zijn ogen wel om open te blijven. ”Sorry dat ik je in deze ellende betrokken heb,” zei hij op een zwakke, schuldbewuste toon tegen haar. Als hij die Kakuna niet had onderzocht, hadden ze hier nu niet zo gezeten. In elk geval was hij diegene met het gat in zijn arm en niet zij. Dat was al iets.

Re: That ain't cool - zo jul 11, 2021 8:13 pm

De man maakte een sissend geluid bij het contact tussen het watje en zijn huid. Het liet haar ook even terugdeinzen, voor ze zich wist te herpakken en verder met het watje op zijn arm depte. Trillend maar gefocust ging ze te werk, ze moest overal komen toch? ”Ik denk dat dit goed is voor nu,” zei hij na een paar keer deppen. Blake gaf een knikje, voor ze het watje opzij legde. ”Sorry dat ik je in deze ellende betrokken heb,” verontschuldigde de man zich. Met een zucht ging ze achterover zitten. "Ik geloof niet dat je expres in die situatie beland bent dus het is een ongeluk bij een ongeluk, I guess." Ze kon het hem niet kwalijk nemen maar verder was er ook niet echt iets over te zeggen. Vanuit haar ooghoeken zag ze Mist en Cloud voorzichtig door de ramen kijken. Zodra de Mienfoo haar opmerkte, schudde ze met haar kop. Waarschijnlijk bevonden de Beedrill zich nog steeds voor de deur. Ze zat hier nog wel een tijdje opgesloten met... met wie was ze eigenlijk? "Oh, ik ben Blake trouwens", stelde ze zichzelf voor met een ietwat ongemakkelijke glimlach.

Re: That ain't cool - di jul 20, 2021 4:32 pm

Elijah grinnikte, ondanks de situatie, een beetje toen hij haar woorden hoorde. ”Nee, dit was zeker niet mijn bedoeling,” grinnikte hij. Hij sloot zijn ogen kort even toen de duizeligheid hem weer over leek te nemen en hij vroeg zich af hoe lang het zou duren eer dat hij daadwerkelijk knock-out zou gaan. En hoe lang ze hier nog zouden zitten. Hij had niet in de gaten dat het nog altijd rood licht was om te vertrekken omdat hij wat voor zich uit aan het staren was. Armor zweefde beschermend wat meer in zijn richting en had zijn ene oog strak naar de deur gericht. Elijah hoopte dat de Beedrill niet zouden proberen om met hun angels door de deur heen te boren; ze wisten dat Elijah en het meisje hier zaten, dus de kans was wel aanwezig. Elijah probeerde zijn aandacht van dat idee af te leiden, wat al een stuk beter ging toen het meisje zichzelf voorstelde. ”Mijn naam is Elijah,” zei hij op een begroetende toon tegen haar, al klonk het een stuk minder opgewekt dan het onder normale omstandigheden zou hebben gedaan. Hij hoopte dat ze hem dat kon vergeven. ”Wat doe je voor een beroep, Blake?” vroeg hij door, deels uit interesse en deels om zichzelf af te leiden van de hachelijke situatie waar ze zich in bevonden. Door hem. Nee, daar mocht hij niet meer aan denken. Niet meer.

Re: That ain't cool - za jul 31, 2021 9:31 pm

”Nee, dit was zeker niet mijn bedoeling,” grinnikte de blonde man. Het zou een beetje gek zijn geweest als het wel zijn bedoeling was geweest. Bovendien bijzonder als hij het gedrag van wilde pokémon tot zo'n precisie had kunnen bepalen. Ze besloot zich maar voor te stellen om van onderwerp te veranderen. ”Mijn naam is Elijah,” reageerde de blonde man. Als ze eerlijk moest zijn vond ze het nog best vrolijk klinken, gezien de situatie waar ze zich in bevonden. ”Wat doe je voor een beroep, Blake?” vroeg Elijah. Ze wilde eigenlijk haar oude beroep niet vertellen dus moest ze in een fractie van een seconden een manier bedenken om daar omheen te kunnen praten. "Ik zat in de entertainment wereld maar ben nu een coördinator sinds een paar weken", vertelde ze met een glimlach. "Wat voor beroep doe jij dan?" kaatste ze de vraag zo snel mogelijk terug.

Re: That ain't cool - zo aug 01, 2021 11:49 am

Blake vertelde dat ze een coördinator was, maar voordat hij daar iets over kon vragen, werd de ergens wel verwachte wedervraag al snel terug aan hem gesteld. ”Ik ben een researcher,” zei hij tegen haar. ”Mijn originele vakgebied bestaat uit het onderzoeken van fossielen, maar aangezien die vrij zeldzaam zijn en het moeilijk is om me enkel tot dat te beperken, wil ik ook wel graag onderzoek doen naar Dragon types en Pokémon die op een speciale manier evolueren, zoals door Happiness.” Als hij met die drie categorieën later iets kon doen in een lab, dan zou hij daar heel blij mee zijn. ”Dus je bent van plan om in Sinnoh veel lintjes te winnen en een rijzende superstar te worden?” vroeg hij met een lichte grijns aan haar, al verflauwde deze al even snel als dat hij gekomen was toen hij ging verzitten. Hij siste zachtjes onder zijn tanden door en deed zijn best om niet naar beneden te kijken, naar zijn arm. Hopelijk konden ze zo snel mogelijk weg hier zodat hij zich kon laten verzorgen in een Pokémon Center. Niet dat hij het niet gezellig met haar vond, maar hij had dit soort gesprekken toch echt wel liever in andere omstandigheden.

Re: That ain't cool - di aug 10, 2021 5:51 pm

Ze had geluk. Hij gaf antwoord op haar vraag in plaats van door te vragen over haar. ”Ik ben een researcher,” begon hij. ”Mijn originele vakgebied bestaat uit het onderzoeken van fossielen, maar aangezien die vrij zeldzaam zijn en het moeilijk is om me enkel tot dat te beperken, wil ik ook wel graag onderzoek doen naar Dragon types en Pokémon die op een speciale manier evolueren, zoals door Happiness.” Blake knikte begrijpend. Ze had nog nooit een fossiel pokémon gezien in het echt. De kans om daar veel onderzoek naar te doen leek haar dan ook niet zo groot. Dragon types waren dan wat makkelijker te vinden en als je het over happiness had, had ze er zelf een. Al was dat waarschijnlijk nog een hele weg. Sun was immers zomaar weg gelopen zonder iets te laten weten. Ze had geen idee waar de Buneary uithing. Mist en Cloud waren braafjes bij haar gebleven. Van Sun kon ze natuurlijk niet het zelfde zeggen. ”Dus je bent van plan om in Sinnoh veel lintjes te winnen en een rijzende superstar te worden?” vroeg hij met een grijns. Ze rolde met haar ogen maar stopte al snel toen hij een sissend geluid maakte omdat hij ging verzetten. "Hey, wees voorzichtig hè." Ze keek over haar schouder naar Cloud, om te zien hoe het er buiten aan toe was. Vanuit haar punt bij het raam schudde ze met haar hoofd. De pokémon waren nog steeds buiten. Hell, hoe lang zou het nog duren voor ze hier weg konden?

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh