Tales of

Sinnoh

Een kille blik was in zijn ogen te vinden terwijl hij van Razor naar Blade keek, zijn twee meest recente aanwinsten. En beiden met een behoorlijk sterk karakter. Razor gedroeg zich agressief naar Blade en Blade liet dit natuurlijk niet over zijn kant gaan, dus dat de twee ooit in een gevecht zouden raken, was een vrij grote kans. Ace had aan Blade uitgelegd wat Razor overkomen was en waarschijnlijk was dat de enige reden dat Blade Razor nog niet was aangevlogen. De twee waren woedend na elkaar aan het kijken nadat Razor een Ember had afgevuurd op Blade. Ace hoopte dat het gedragsprobleem zich snel genoeg zou oplossen en dat Razor zijn teamgenoten zou leren vertrouwen. Er was echter ook wel vooruitgang geboekt: hij gedroeg zich niet meer agressief naar Ace en ook niet naar Inpulsa, Avian en Igneel. Het was alleen met nieuwe Pokémon dat hij de boel wantrouwde en Blade hielp niet echt met zijn woedende blik. Toen Razor weer een vlam op liet wellen, kwam Blade woedend vooruit en haalde arm naar achteren. Ace ging snel voor Razor staan en hief zijn arm op naar Blade. Hij duwde zijn arm tegen die van Blade aan en voelde hoe het messcherpe gedeelte moeiteloos door zijn mouw sneed, maar hij bleef oogcontact met de Scyther houden met een nijdige blik in zijn ogen. ”We gebruiken géén geweld in dit team, hoor je mij?” siste hij naar Blade toe. Kleine druppeltjes bloed begonnen langs zijn arm naar beneden te druppen toen Ace waarschuwend kracht zette en de warme vloeistof was wat ervoor zorgde dat Blade losliet. Zijn blik gleed kort naar de gewonde arm van Ace, maar daarna wendde hij snuivend zijn blik af en kruiste zijn armen. ”En jij, ophouden met provoceren of je gaat terug in je bal,” siste Ace naar Razor, welke ook zijn armen kruiste en kwaad weg keek. Ace rolde verveeld met zijn ogen. Dit kon nog wel even duren.

Bij ieder ander zou Ace het irritant hebben gevonden dat diegene zich bemoeide met zijn zaken, maar bij Finn was dat niet het geval. Zijn blik gleed naar zijn kamergenoot toen deze vroeg aan hem of alles oké was. Ace wuifde de snee op zijn arm weg met een achteloos gebaar en keek vervolgens toe hoe Rockruff gromde naar Blade, zijn lippen een beetje teruggetrokken hebbende. ”Het is Razor’s eigen schuld,” sprak hij op een kille toon tegen Finn.
”Hij was Blade aan het provoceren, dus het is logisch dat de Scyther zo reageert.” Zijn blik gleed weer kort waarschuwend naar de Bagon, maar deze wendde zijn blik af en deed net alsof hij niks zag. ”Oh ja, dat is trouwens mijn nieuwe teamgenoot,” sprak Ace en hij gaf een knikje naar de Scyther. ”Zijn naam is Blade en hij is al even koppig als Razor.” Ace had Finn al over Razor verteld: dat de Bagon zo agressief deed omdat hij mogelijk mishandeld was geweest door zijn vorige trainer. Daarom vond hij het juist zo belangrijk dat er geen geweld werd gebruikt in zijn team. Hij wilde Razor niet het idee geven dat hij op elk moment weer opnieuw door die hel kon gaan. Zijn blik gleed vervolgens naar het ei dat Finn in zijn armen hield en zijn mondhoeken drukten zich kort omhoog. ”Nieuwe aanwinst voor je team?” vroeg hij om de aandacht van Blade en Razor af te leiden, welke elkaar nog steeds zo half en half de oorlog verklaarden vanaf een afstandje.

Ace gaf een knikje toen Finn zijn opmerking maakte. ”Ik had natuurlijk die Lapras kunnen houden, maar ik heb het idee dat dit wat meer… bij me past,” zei hij uiteindelijk, een frons verschijnend tussen zijn wenkbrauwen. Crystal had hem wel een sterke Pokémon geleken, maar hij had zichzelf gewoon simpelweg niet met een Lapras gezien. Hij moest nog steeds kijken voor een Water type voor zijn team, maar dat wilde hij er wel eentje hebben die hij meteen goed zou keuren. Anders ging het ding meteen de Wonder Trade weer in. Hij was blij wat hij in de plaats van zijn Lapras had gekregen, ook al was het dan een Pokémon met een attitudeprobleempje. Ace gaf een knikje toen Finn aangaf dat hij het van een breeder had gekregen en kwam wat dichterbij om het ei te bestuderen. ”Aan de kleur te zien zou ik denken een Fire type,” sprak Ace met een frons. ”Voelt het ei erg warm aan?” Hij meende iets gelezen te hebben over eieren die van nature al warm aanvoelden als er een Fire type in zat. Of misschien verzon hij dat ter plekke. Ace maakte een wegwerpgebaar toen Finn zijn zorgen uitte over zijn wond. ”Dat geneest vanzelf wel,” zei hij op een koppige toon. ”En als het dat niet doet en de wond infecteert, heb ik in elk geval nog een arm in het slechtste geval.” Hij keek Finn met een droge blik aan. Nee, dit soort dingen nam hij niet serieus. Hij had al in genoeg straatgevechten gezeten en had thuis al genoeg meegemaakt om zich geen zorgen te maken om een klein sneetje in zijn arm. Hij had al wel ergere dingen meegemaakt dan dat. Veel ergere dingen.

Ace kreeg een lichte grijns om zijn lippen bij het idee dat Blade heel de kamer op zou vullen. Dan zouden Finn en Ace wel op moeten letten als de Scyther besloot om zijn armen heen en weer te bewegen. Ace kon zich al voorstellen hoe meerdere meubels zouden sneuvelen als Blade zich probeerde te manoeuvreren. Nah, het leek hem beter als hij Blade gewoon in zijn bal hield en in open ruimtes en gebieden zoals deze vrij zou laten. Finn leek het ermee eens te zijn dat het een Fire type moest zijn en Ace stak zijn hand uit naar het ei om het te voelen. Zelfs met zijn handschoenen aan – waarvan de vingertoppen waren afgeknipt – kon hij voelen dat het ei vrij warm was. ”Het voelt erg warm aan. Misschien is het dichtbij het uitkomen?” vroeg Ace met een frons. Hij liet zijn hand weer zakken en wierp een blik naar zijn shirt toen Finn daar een opmerking over maakte. ”Het was dat of zo’n diepe wond dat we nu naar de spoed moesten,” zei Ace op een vrij droge toon aan zijn kamergenoot, laten wetend dat van alle dingen die er op de wereld waren hem het nog het minste interesseerde hoe dat de staat van zijn shirt was. ”Maar niks houdt je tegen om een nieuwe voor me te kopen hoor, als je dan toch zo bezorgd bent,” sprak hij met een treiterige blik naar zijn vriend, een lichte grijns om zijn lippen spelend. Blade en Razor waren inmiddels weer kwaad naar elkaar aan het kijken en pas toen Ace ze een waarschuwende blik toewierp, lieten ze elkaar met rust. Ace onderdrukte een diepe zucht. Arceus, het ging nog lang duren eer dat die twee met elkaar zouden opschieten. Nog héél lang.

”Ligt eraan in welk perspectief je het bekijkt,” sprak Ace en er kroop een kleine grijns om zijn lippen. ”Als je een dief wilt lokken, dan is zo’n ei natuurlijk wel handig.” Ace wist niet heel veel van de zwarte markt af, maar hij kon zich voorstellen dat een gestolen Pokémon ei, zeker een Fire type, best een aardig prijsje op zou brengen. Vaak werden dat soort Pokémon schaamteloos doorverkocht na slecht behandeld te zijn of gebruikt om nog een betere prijs te krijgen. De persoon die dat soort dingen deed, kon Ace maar beter niet tegenkomen, dat was één ding dat zeker was. Zijn blik gleed naar Finn en een droge blik verscheen in zijn ogen toen de jongen het over een roze T-shirt had. ”En maak het dan ook een beetje leuk af met een goede tekst… all you need is love, bijvoorbeeld,” zei hij sarcastisch en hij rolde met zijn ogen. Als je hem ergens niet mee rond ging zien lopen, dan was het of met een roze T-shirt of met een shirt waar één of andere domme quote op stond. Dat was niet aan hem besteed. Ace ging naast Finn op de bank zitten nadat ze naar de binnenplaats gelopen waren en hij richtte zijn blik kort naar zijn Scyther. ”Blade heb ik in het wild gevangen,” sprak hij op zijn gebruikelijke kille toon. ”Het is Razor die ik voor Crystal heb geruild.” Hij trommelde met zijn vingers op de tafel voor hun terwijl hij bedenkelijk richting Blade en Razor keek. ”Een Lapras was helemaal geen slechte aanwinst voor mijn team geweest, maar ze voelde niet als onderdeel van mijn team aan.” Dat klonk misschien heel crue, maar in Ace’s team was er eigenlijk niet echt ruimte voor een zachtaardig karakter. Al had hij voor Inpulsa een uitzondering gemaakt, dat dan weer wel. ”Het was wel nogal een gok geweest om haar in de Wonder Trade te gooien. Voor hetzelfde geld had ik er iets doms voor in de plaats gekregen.”

Ace’s mondhoeken krulden kort omhoog toen Finn aangaf dat ze zijn ei niet als lokmiddel zouden gebruiken. Hm, nee. Dat zou hij sowieso niet over zijn hart verkrijgen, niet bij een vriend in elk geval. Hij had moeite met het te tonen, maar hij gaf echt wel om Finn en zijn Pokémon. Hij was nu ook weer niet zo zoetsappig dat hij vond dat Finn’s Pokémon de zijne waren, maar hij zou ze wel beschermen zoals hij dat deed met zijn eigen Pokémon. De opmerking over het shirt deed hem dan weer fronsen en een kille blik verscheen in Ace’s ogen terwijl hij naar Finn keek. ”Veel succes met het verspillen van je geld in dat geval, want ik draag hem niet,” zei hij op een norse toon, al kropen zijn mondhoeken wel weer omhoog. Finn had iets om zich heen hangen waardoor je niet anders kon dan lachen met zijn opmerkingen en zelfs híj kon er niet altijd stoïcijns onder blijven. En hij merkte ook steeds vaker op dat hij dat niet langer wílde, wat al heel wat was. ”Dan ging dat ding gewoon later opnieuw de Wonder Trade in,” sprak hij op een rustige toon. Hij had altijd nog een plan B voor dat soort dingen. Of hij had het ding weggegeven of iets dergelijks. Maar goed, dat horrorscenario was niet gebeurd en hij had nu een vrij stabiel, sterk team. Met de nodige mankementen, maar Ace zelf was ook niet perfect, dat dat combineerde wel goed. ”Ik denk dat ik het voorlopig ook maar op deze vijf houd,” sprak hij met een lichte frons. ”Ik zou niet weten wie ik als zesde teammember zou willen hebben. Misschien als ik mijn handen op één van de Water starter Pokémon zou krijgen. Een Squirtle, Mudkip of Oshawott bijvoorbeeld.” Dat zou hij nog wel zien zitten. Op dat moment kwam Inpulsa naar hem toe rennen en bleef bij Finn’s benen staan, waarna ze haar armpjes met een pruillipje naar hem uitstrekte. Ze wilde duidelijk opgepakt worden en Ace rolde verveeld met zijn ogen, iets mompelend onder zijn adem door wat verdacht veel op ”aandachtshoer,” leek. Hij trok een wenkbrauw op naar Finn en knikte naar Inpulsa. ”Ik denk dat je toekomstige geliefde het nog aardig moeilijk gaat krijgen wat deze hier betreft.” Hij zou Inpulsa er wel voor aanzien om de toekomstige vriendin van Finn een paar schokjes te geven als ze haar niet beviel. Wat romantisch weer.

Ace vroeg zich eerlijk gezegd af of Finn het over zijn hart zou verkrijgen om een Pokémon zomaar terug in de Wonder Trade te gooien. Hij dacht van niet. Finn was op dat vlak veel milder dan Ace en had waarschijnlijk ook niet zo’n hoge eisen, al viel dat niet te zien aan het team dat hij had. Het zou niet het team zijn waar Ace voor was gegaan, maar dat wilde niet zeggen dat het daarom slecht was. Hij dacht dat hij sowieso minder snel iets van zijn vriend zou afkeuren dan dat hij dat bij iemand anders zou doen. En dan was het natuurlijk nog de vraag wat de Fire type zou worden, maar een Fire type kon nooit slecht zijn. Tenzij het zoiets zieligs was als een Salandit, natuurlijk. Ace liet zijn blik niet bepaald onder de indruk zijnde naar Inpulsa gegaan, die een vrolijk kreetje liet horen toen ze opgepakt werd door Finn. Het was duidelijk dat Finn een grote fan van Inpulsa was, wat ook niet moeilijk was met het karakter dat ze had. Zijn ogen schoten echter weer naar boven toen Finn zijn opmerking maakte en zijn wenkbrauw ging nog net geen meter de lucht in. ”Alsof ik dat gezeur aan mijn kop wil hebben,” sprak hij bot. ”Vrouwen zijn irritant en enkel een behoorlijke afleiding.” En toen probeerde hij zo’n nonchalant mogelijk gezicht te trekken. ”En ik heb voor de één of andere reden toch alleen maar ruzie met ze. Laatst had ik één of andere chick gered van een creep die duidelijk niet veel goede plannen met haar had en ze werd boos op me omdat ik die kerel knock-out sloeg. Vervolgens word ik door zo’n roodharige furie beschuldigd van het mishandelen van mijn Pokémon omdat Inpulsa aan het berispen was. En nog eentje vond dat ik te bruut was tijdens het handelen van mijn patrouilles.” Dus nee, zijn interactie met vrouwen in het algemeen was niet geweldig. ”En jij dan?” vroeg hij met een schuin oog naar zijn vriend. Hij wist dat hij op een soort van date was gegaan met een chick, maar had eigenlijk niet meer gehoord hoe dat was geëindigd. Hij was wel van één ding zeker: Finn zou een stuk minder problemen met ze hebben gehad dan hij had gedaan. Zijn blik gleed naar Inpulsa toen Finn er een opmerking over maakte en hij zou het later ontkend hebben, maar er ging toch wel een zwaar gevoel door hem heen bij het idee dat hij afscheid moest nemen van de Elekid, ook al zou hij er een sterkere Pokémon voor in de plaats krijgen. ”Ik houd mijn hart alvast voor de bevolking van Sinnoh,” zei hij kil, waarop Inpulsa hem onschuldig aankeek. Ze was inmiddels vrolijk met haar beentjes aan het trappelen omdat Finn met haar armpjes aan het spelen was en van vrolijkheid begon haar stekkerhoofdje op te lichten. En hoewel Ace zijn best deed om het te onderdrukken, kon hij de grijns die op zijn gelaat kwam niet verhullen bij het aanzicht van zijn beste vriend samen met één van zijn trouwste partners. Want toegegeven... het was best schattig om te zien.

Ace kneep zijn ogen berekenend samen toen Finn zijn woorden sprak. Oefening gebruiken? Voordat hij kon weigeren, keek Finn al op zijn horloge en had hij het over naar de kroeg gaan. Het was heel even stil terwijl Ace probeerde te verwerken wat Finn tegen hem zei. Daarna haalde hij geluidloos de Poké Ball’s van zijn Pokémon naar boven en keerde hij ze allemaal terug, zelfs Inpulsa. Hij kon hier geen pottenkijkers bij gebruiken en ook al vond hij het jammer dat hij Igneel en Inpulsa terug moest keren, toch konden ze hiervoor beter alleen zijn. ”Als je maar niet denkt dat ik meega in je domme plan,” sprak hij nors tegen zijn beste vriend, waarna hij zich van het bankje af liet glijden en overeind kwam. Hij klopte nonchalant zijn kleren af en stak vervolgens zijn handen in zijn zakken, waarna hij zijn roodkleurige ogen op Finn richtte. ”Alsof jij zelf geen oefening kunt gebruiken,” mopperde hij onder zijn adem door terwijl hij langs de jongen doorliep. ”Ik durf te wedden dat je niet eens gezoend hebt op je date.” Hij kon het niet laten om daarbij schuin naar Finn te kijken. Hij wist natuurlijk ergens wel dat het zo helemaal niet had gelegen toen dat Finn met dat meisje uit was gegaan, maar toch kon hij het niet laten om zijn beste vriend ermee te treiteren.

”Waarom vertrouw ik jou niet?” vroeg Ace en hij vernauwde zijn ogen. De onschuldige blik die zijn beste vriend hem toewierp, zei in elk geval niet veel goeds. Ace wist hoe onhandig hij kon zijn als een mooie meid hem benaderde en hij wilde liever niet dat Finn dat zag, maar aan de andere kant, als hij dan toch één persoon moest kiezen in Sinnoh van wie hij het wel kon hebben als diegene dat zou zien, dan zou dat Finn zijn. Ja, allemaal heel tegenstrijdig. Zijn blik gleed kort naar opzij en deze keer gleed er een geamuseerde glimlach om zijn lippen toen Finn aangaf dat het niet zo’n date was geweest. ”Voor jou misschien niet nee,” zei hij op een nonchalante manier, besluitend dat hij zijn beste vriend er wel een beetje mee kon treiteren. ”Maar wie weet dacht zij daar wel anders over en is ze nu wel heel teleurgesteld.” Arceus, nee. Met zo’n meid zou hij dan achteraf niet meer omgegaan zijn. Hij kreeg de kriebels van meiden die veel te snel vooruit wilden gaan en na de eerste date al besloten dat een kerel relatiemateriaal was. Hem niet gezien. De stad was vrij dichtbij en dus waren ze er ook binnen no time. Ace besloot om gewoon de eerste kroeg binnen te wandelen die hij zag; Finn moest maar volgen. Hij ging aan de bar zitten en bestelde twee pintjes, waarna hij zijn blik weer naar Finn richtte. ”Dus wat is het volgende plan, casanova?” vroeg hij op een droge toon, waarna hij zijn ogen licht samenkneep. Nee, hij vertrouwde de man nog altijd niet.

Geen idee, reageerde de beste man dan ook nog. Ace wierp hem een blik toe dat zei dat hij hier geen zin in had en wilde net het biertje snel achterover slaan toen ze hier weg konden toen dat ook hij zijn blik door de ruimte liet glijden en een best wel mooie verschijning met rood haar en groene ogen aan een tafeltje zag zitten. Ze keek net over haar schouder in zijn richting en gaf hem een knipoog. Hij draaide met zijn ogen en richtte zijn blik weer naar Finn, maar voelde zijn wangen wel warm worden. ”Die met dat rood haar is wel oké, I guess,” zei hij vervolgens zo nonchalant mogelijk. ”En ze blijft ook oké als ze daar blijft zit…” Toen hij zijn blik weer naar voren richtte, hoorde hij een stoel naar achteren schuiven en zag hij de roodharige waar hij nog zo zijn best voor had gedaan om te negeren richting hun wandelen. ”Finn,” gromde hij onder zijn adem door, hopend dat zijn beste vriend dit wel voor hem op zou lossen. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat ze iemand meegesleept had en dat die dame naar Finn aan het kijken was. Oh, great. Ace bleef stoïcijns naar opzij kijken. Finn had hem naar hier gebracht, dus Finn mocht het oplossen.