Tales of

Sinnoh

Ace trok een gezicht naar Finn toen de dames voor hun neus stonden en Finn hun voorstelde. Seriously. Kon de jongen de hint niet begrijpen en de dames gewoon wegjagen? Hij vond het prima om een dame vanaf een afstand te beoordelen, maar hij hoefde er echt geen interactie mee te hebben. Hij knikte de roodharige, die groene ogen had kon hij zien nu ze dichterbij stond en echt niet lelijk was, toe en ze glimlachte naar hem. Er werd hun gevraagd wat voor een soort beroep ze deden en Ace liet met een simpele beweging het insigne dat aan zijn kraag hing zien. De roodharige boog voorover om het water beter te bekijken en de jurk die ze droeg viel wat meer open waardoor Ace’s wangen opnieuw rood werden en hij zijn blik snel naar ergens anders richtte. Was dit één of andere domme versiertruc? Hij zag dat Wolf inmiddels ook in het nauw gedreven was en met een snelle beweging kwam hij naar voren en graaide de pup van de grond af, waarna hij deze tegen zijn borst hield en over zijn kopje aaide. ”Ik help jou als jij mij helpt, want aan Finn hebben we niks,” siste hij tegen de pup, waarna hij zijn blik met afgunst naar Finn richtte. Ah, maar die gaf hij wel even een koekje van eigen deeg. ”Deze jongen heeft zijn insigne wel verdiend,” sprak hij op een overdreven toon, waarbij hij één hand van Wolf losmaakte om Finn een te harde klap tussen zijn schouderbladen te geven. ”Hij heeft daarstraks nog een breeder geholpen met haar Pokémon. Ze was hem zo dankbaar dat hij dat ei heeft gekregen.” En hij knikte naar het ei dat Finn bij zich had. Zoals verwacht ging de aandacht van de dames gelijk naar Finn en de blondine boog wat dichter naar hem toe, waarna ze bewonderend haar hand tegen zijn schouder legde. Ha. Take that. 1-0 voor Ace.