Tales of

Sinnoh

Chase sloot zijn ogen genietend toen het zonnetje begon te schijnen en de stralen zijn gezicht bereikten. Het was een zonnige, aangename dag en de temperaturen waren aangenaam, waardoor hij zijn vest uit had gelaten en enkel een shirt over zijn bovenlijf had zitten. Het was de eerste keer sinds dat hij op reis was gegaan dat hij anderen een kijkje liet nemen van zijn gespierde armen en zijn verschillende tatoeages die over zijn armen liepen. Natuurlijk had hij de meest prominent aanwezige tatoeage op zijn gezicht die hij niet kon verhullen, maar op die van zijn hand na waren de andere tatoeages wel vrij goed verborgen als hij een shirt met lange mouwen of een vest droeg. Het maakte hem niet zo heel erg veel uit of ze het zagen of niet. Zijn tatoeages waren een onderdeel van hem en als mensen daardoor niet op hem af durfden te stappen, dan was dat niet zijn probleem. Hij had een sigaret opgestoken en blies de rook kalmpjes uit terwijl hij zijn blik naar Flora, Hydro en Zuko liet glijden. Flora had zich naar een grasveldje begeven, waar ze aan elke bloem aan het ruiken was dat ze kon vinden en Zuko hield haar scherp in de gaten. Chase grinnikte. Het leek hem wel duidelijk dat Zuko affectie voelde voor de Budew, al leek de Growlithe dat zelf nog niet door te hebben. Maar ja, daar zou hij één van deze dagen wel achter komen. En anders in de toekomst wel, wist hij veel.

De rust werd niet veel later verstoord door een Bulbasaur die hard in hun richting kwam rennen. Flora werd nog net niet omgekegeld en Chase fronste toen Zuko hard begon te blaffen naar de Bulbasaur. Er brandde vuur in zijn bek en gealarmeerd kwam Chase wat overeind. Hij wist hoe temperamentvol zijn Growlithe kon zijn en nu het duidelijk begon te worden dat hij affectie voelde voor Flora moest Chase ervoor zorgen dat zijn temperament geen ongelukken zouden veroorzaken. ”Zuko, genoeg,” sprak hij op een koele, strenge toon. Zijn Growlithe stopte met blaffen en het vuur verdween, maar zijn ogen schoten nog altijd vuur terwijl hij zijn blik strak op de Bulbasaur richtte. Hydro trok zich dan weer wat minder aan van het rumoer en hield netjes afstand. Chase zuchtte en kwam overeind, waarna hij nog een trekje nam van zijn sigaret, dit uitblies en zijn sigaret uitstampte. Zijn blik gleed naar het meisje dat haar Bulbasaur had geroepen en hij besloot om naar haar toe te gaan zodat hij kennis met haar kon maken. ”Sorry voor dat,” sprak hij koeltjes en hij knikte naar Zuko. ”Mijn Pokémon kan nogal beschermend zijn als het aankomt op mijn Budew. Neem het hem maar niet kwalijk.” Flora rende snel naar Chase toe en drukte zich als een bang kind tegen zijn been aan, haar blik naar het meisje voor hun glijdend.

Chase onderdrukte een zachte zucht toen hij druk voelde tegen zijn been en boog zich voorover zodat hij Flora op kon pakken. Zodra haar kopje impact maakte met zijn borst werd ze al meteen wat rustiger en als een stille baby keek ze in de richting van het meisje, maar hield ze voor de rest haar blik afgewend. Chase richtte zijn blik weer naar het meisje toen deze begon te spreken en hij gaf een knikje. ”Is er een reden waarom ze niet zo goed luistert?” vroeg hij met een frons aan haar. Hij wist dat veel Pokémon verschillende persoonlijkheden hadden en dat je daar als trainer zijnde niet altijd veel aan kon doen, maar hij had altijd gedacht dat Bulbasaur juist wat timider waren. Zuko was nog steeds nijdig naar de Bulbasaur aan het kijken en zelfs Hydro keek lichtelijk verveeld naar hoe de Bulbasaur steeds rondjes rende. Hij wendde zijn blik echter snel weer ongeïnteresseerd af. Zo lang de Bulbasaur haar afstand van hem zou houden, zou hij zich er waarschijnlijk ook niet veel om gaan bekommeren, als Chase hem zo kon inschatten.

Chase wuifde haar verontschuldiging weg. ”Ze is nog vrij jong en ze weet niet altijd goed hoe ze met haar emoties om moet gaan. Het waait wel weer over,” verzekerde hij de jongedame met een bemoedigende glimlach. Als hij iemand ergens niet schuldig om ging laten voelen, dan was het wel de gevolgen van het wispelturige gedrag van hun Pokémon. Hij kon het niet laten om lichtelijk te grinniken toen het meisje het gedrag van haar Bulbasaur verklaarde. ”Met de juiste begeleiding en met veel geduld, denk ik wel dat je haar kunt aanleren dat ze je gerust kan delen met een andere Pokémon zonder dat ze daar jaloers op hoeft te zijn. Ik denk dat ze gewoon bang is dat je niet meer naar haar zal omkijken. Ze lijkt me nog vrij jong, is het niet?” Zijn blik gleed naar de Bulbasaur die voor hem kwam zitten en die hem met onschuldige ogen aankeek. Flora keek nieuwsgierig naar beneden en Chase negeerde het gegrom van Zuko toen hij zich wat naar voren boog om het kleintje een aai over haar bol te geven. Hydro snoof minachtend onder zijn adem door en keek weg van het tafereel. ”Ze zal zich toch wel aan moeten passen als je nog meer teamgenoten krijgt. Je kunt moeilijk heel je leven lang met één Pokémon in je team zitten omdat ze anders jaloers is.” Gelukkig had hij dat probleem met zijn Pokémon niet, al was hij er vrij zeker van dat hij het ook niet zou tolereren als het zich voor zou hebben gedaan. Op dat vlak was hij wel vrij streng. Misschien soms wel iets te.

Chase glimlachte geruststellend naar het meisje toen ze op een redelijk hoopvolle toon aan hem vroeg of hij dat echt dacht. ”Ik denk dat iedere persoon wel goed voor zijn of haar Pokémon kan zorgen als ze er de juiste mindset voor hebben,” verzekerde hij haar koeltjes. ”Het is gewoon een kwestie van doorzetten en niet opgeven als het even tegenzit. Niemand heeft ooit beweerd dat het gemakkelijk is om Pokémon op te voeden.” Hij had zelf in het begin met Flora ook het nodige geduld uit moeten oefenen als ze weer eens voor niks huilde, maar dat was de laatste tijd ook een stuk minder en dat kwam omdat ze ouder werd en hij haar genoeg ervaringen op liet doen dat ze haar emoties beter onder controle kon houden. ”Dat soort twijfels moet je juist proberen te onderdrukken,” zei hij koeltjes tegen haar. ”Pokémon voelen aan wat je denkt, weet je. Als jij aan jezelf gaat twijfelen en je Bulbasaur vangt dan op, dan zal ze alleen maar vaker dit gedrag blijven vertonen.” Hij observeerde kort hoe dat haar Bulbasaur reageerde toen ze aangaf dat ze verschillende Pokémon wilde vangen en fronste kort zijn wenkbrauwen. ”Dat is geen reden om dat doel niet voort te zetten. Vergeet niet dat jij de trainer bent en dat jij de controle over je Bulbasaur moet hebben en niet andersom. Natuurlijk mag je wel rekening met haar houden, maar het moet wel een beetje doenbaar zijn.” Hij haalde zijn schouders op. ”Ik denk eerlijk gezegd dat er geen enkele gids bestaat voor het opvoeden van Pokémon en dat er nooit echt een fout of een juist antwoord zal zijn. Het zal met vallen en opstaan zijn en hoe jonger ze zijn, hoe makkelijker je ze een bepaald gedragspatroon aan kan leren. Ze is nog jong, dus ze kan nog veel leren voordat ze ouder wordt.” Dat had hij met Flora, Zuko en Hydro immers ook gehad. En zo ging dat met alle Pokémon.

Een lichte glimlach speelde om zijn lippen toen hij in de gaten had dat het meisje aandachtig luisterde naar wat hij zei. Het had hem weinig uitgemaakt als ze het volledig langs zich heen had laten gaan, maar het was fijner als iemand oprecht aandacht had voor hetgeen wat je zei. Hij wilde haar immers alleen maar helpen en dat ging het beste als ze daarvoor open stond. Hij liet zijn blik naar haar glijden toen ze haar woorden sprak en hij gaf haar een goedkeurend knikje. ”Precies,” sprak hij op een tevreden toon. Het meisje stelde zichzelf voor als Yasmin en zijn wenkbrauwen gingen geïnteresseerd omhoog toen ze de namen van haar Pokémon gaf. ”Leuke namen,” complimenteerde hij haar koeltjes. ”Mijn naam is Chase en dat zijn Zuko, Flora en Hydro,” zei hij, eerst knikkend naar zijn Growlithe, gevolgd door een knikje naar zijn Budew en als laatste naar zijn Poliwag. ”Ben je van plan om de league uit te dagen of heb je een ander pad gekozen om te bewandelen?” vroeg hij geïnteresseerd aan haar. Ze had gevarieerde Pokémon, dus het kon goed zijn dat ze een trainer was.

Chase gaf een dankbaar knikje toen ze aangaf dat de namen die hij had gekozen voor zijn Pokémon mooi waren en bij hun pasten. Chase gaf meestal de eerste naam dat in hem opkwam. Meestal besloot hij tijdens het gevecht al wel wat hij wilde hebben, al was die voor Flora spontaan in hem opgekomen. Zijn blik gleed naar Yasmin toen ze zei dat ze coördinator was. Ze gebruikte de movesets van haar Pokémon dus op een manier dat ze met elkaar te combineren vielen en dat ze tegelijkertijd voor een show zorgden. Interessant. Hij gaf een knikje op haar vraag. ”De eerste badge is al binnen, dus nu ben ik aan het kijken voor teamuitbreiding en natuurlijk aan het trainen voor mijn tweede badge,” sprak hij koeltjes tegen haar. Daarna knikte hij naar haar Pokémon. ”Zou je het misschien leuk vinden om een demonstratie te geven van hoe het is om je Pokémon voor coördinator doeleinden te gebruiken? Ik vind het een vrij interessant concept dat je een show kunt maken van de movesets van je Pokémon.” Hopelijk kwam hij nu niet over als een nerd, maar het interesseerde hem echt wat ze deed.

Een kleine glimlach speelde om Chase’s lippen toen Yasmin aangaf dat ze wel een demonstratie wilde geven. Hij deed een paar stappen naar achteren zodat hij haar genoeg ruimte zou geven om te oefenen en liet zijn blik kalmpjes naar haar glijden toen ze eerst haar Bulbasaur en daarna haar Togepi gebruikte om een soort van interessante combinatie te creëren. Chase schudde een tikkeltje verbaasd met zijn hoofd, waarna hij goedkeurend begon te klappen en weer terug dichterbij kwam. ”Ik had nooit verwacht dat je de movesets van je Pokémon op die manier met elkaar kon combineren,” zei hij op een bewonderende toon. ”Ik gebruik ze alleen in een strategie waarbij ik weet hoe het zo veel mogelijk schade kan doen aan de tegenpartij, dus dit is wel een interessante manier om uit te vinden hoe je ze nog kunt gebruiken.” Hij knikte naar haar Pokémon. ”Ook wel heel interessant als ze groter en sterker worden. Hoe uitgebreider hun movesets worden, hoe meer combinaties je kunt verzinnen en gebruiken.”

Chase grinnikte lichtjes toen Yasmin aangaf dat haar Pokémon klein en schattig ook heel leuk waren. ”Ik snap wel wat je bedoelt,” zei hij, kort een blik werpend op Flora. ”Maar met klein en schattig win ik geen sterkere battles later, dus ik heb geen andere keuze dan ze te evolueren.” Natuurlijk kon een kleine, schattige Pokémon ook wel sterker zijn, maar hij zag Flora als Budew zijnde het nu niet meteen opnemen tegen een Empoleon. Daar moest ze echt wel een Roselia of een Roserade voor zijn voordat hij haar dat liet doen. Zijn blik gleed weer naar Yasmin toen ze een nieuwe demonstratie gaf en een kleine glimlach speelde om zijn lippen toen de schitteringen in de lucht, gecreëerd door de Togepi, langzaamaan op begonnen te lossen in de wind. ”Het ziet er anders uit alsof je het al aardig onder de knie hebt,” complimenteerde hij haar kalmpjes. ”Wat zou je er dan nog aan willen verbeteren?”

Chase fronste zijn wenkbrauwen toen ze aangaf dat ze wilde dat alles soepel in elkaar overliep en dat zowel zij als haar Pokémon er dan niet meer te veel over na hoefden te denken. ”Daar komt heel veel training en geduld bij kijken, maar wie weet. Ik denk van wat ik hier zie dat het zeker niet onmogelijk is,” zei hij kalmpjes tegen haar, gevolgd door een lichte glimlach om zijn lippen. ”Nu kan het nog zijn dat factoren zoals zenuwen of faalangst ervoor kunnen zorgen dat al je training tenietgedaan wordt als het dreigt ze over te nemen, maar dat zijn toch dingen die je van te voren nooit kunt inschatten.” Hij glimlachte bemoedigend naar haar. ”Ik denk dat je er eerlijk gezegd niet te veel over na moet denken en gewoon hard moet verder werken zoals je nu doet. Dan heb je in elk geval niks om jezelf te verwijten als het dan toch mislukt.” Zo was toch hoe hij er naar keek, maar misschien was dat net iets te simpel voor de dame tegenover hem.