Tales of

Sinnoh

Ze waren weer eens op pad voor hun gebruikelijke hiketrip. Wolf aan zijn zijde, Ark hoog in de lucht, Pebble vrolijk voor hen uit rennend en jonge Cynder, de nieuwste editie van het team, in zijn armen. De kleine Cyndaquil was nog ietwat onder de indruk van al het groots dat de wereld te bieden had, maar zo veilig in zijn armen leek ze het wel te kunnen trotseren en kraaide ze af en toe opgetogen. Finn trok zijn mondhoeken op. Ze had zijn hart nu al gestolen.

Wolf stopte plots en tuurde toen met gespitste oren door de bomen. Finn volgde zijn blik en fronste toen hij een aantal fel gekleurde Pokémon zag zweven. Waren dat.. ballonnen? Hij besloot een kijkje te gaan nemen.

Eenmaal bij de kampeerplaats aangekomen, zag hij wie degene was die de ballonnen had opgehangen en op zijn gezicht verscheen een herkenbare glimlach. "Yasmin!" groette hij vrolijk, terwijl hij dichterbij kwam en zijn hand vriendelijk opstak. Wat leuk dat hij de jonge blondine weer eens tegenkwam. Zijn oog viel op het rampenpannetje dat ze in haar handen had en hij haalde even zijn neus op toen hij de scherpe geur van verbranding herkende. Hij lachte kort. "Heb je daar wat hulp bij nodig?"

Met een grijns op zijn gezicht luisterde hij naar Yasmin die uitlegde dat ze probeerde een taart te maken. En dat ze wel een kok kon gebruiken, want het was wel duidelijk hoe het haar afging. Hij knikte. "Ik zal eens kijken wat ik voor je kan doen," merkte hij op, terwijl hij Cynder voorzichtig op de grond legde zodat die rond kon scharrelen. Hij liep naar het vuur om te kunnen zien wat ze al had klaar gelegd. "Wie is er jarig?" vroeg hij toen, met een korte blik op de vrolijk gekleurde ballonnen. Hij gokte dat ze het waarschijnlijk zelf was, wat zou betekenen dat haar tweelingzus ook jarig was. Of misschien was het feestje voor één van haar Pokémon.

Hij keek even naar Cynder toen Yasmin opmerkte dat hij een nieuwe Pokémon had, en knikte opnieuw. "Ja dat is Cynder, ze is een paar dagen terug uit haar ei gekomen," reageerde hij met warmte in zijn stem. De Cyndaquil was nog niet helemaal zeker van haar passen op de grond, maar wist toch op de Togepi af te lopen om even nieuwsgierig aan haar te kunnen snuffelen. Finn trok zijn mondhoek op en tilde zijn blik toen naar het bos om te zoeken naar zijn Buizel. Die kwam net vanachter de bomen aanrennen, zijn kiezelsteen in zijn bek en met een vrolijk zwiepende staart. "En je hebt Pebble geloof ik ook nog niet gezien? Dat is de Buizel daar."

Zijn vermoeden werd bevestigd toen Yasmin glunderend vertelde dat het de verjaardag was van Nora en haar. "Zozo, 16 alweer," zei hij alsof hij onder de indruk was, maar hij moest zijn best doen niet te lachen om Yasmin’s trotse hoofd. Ze wees vervolgens naar haar Seel en vertelde blij dat ze zelf ook een nieuwe Pokémon had, Rexy. Finn keek even op naar de witte zeehond en glimlachte. "Leuk, een Seel! Waar heb je hem gevangen?" zei hij toen. Zijn moeder was gek op zeehonden, en dat was enigszins overgeslagen op haar kinderen, dus Finn was oprecht nieuwsgierig.

Nadat hij een blik had geworpen op wat Yasmin al had klaargelegd voor de taart, floot hij even kort om Ark, Pebble en Wolf bij zich te roepen. Hij pakte één van de bosbessen en hield die toen voor zijn Pokémon. Ark wilde het meteen van zijn vinger pikken, maar hij trok die snel weg en maakte duidelijk dat dat niet de bedoeling was. "We hebben nog wat meer van deze nodig, kunnen jullie die gaan zoeken?" Het zou het goede seizoen moeten zijn. Hij liet zijn Buizel en Rockruff even aan de bes snuffelen en toen die het bos in gerend waren, gaf hij de bes snel aan Ark. Die werkte hem binnen een seconde naar binnen en steeg toen vrolijk op om Wolf en Pebble te volgen.

Yasmin stuurde haar Bulbasaur achter het groepje aan om ook te helpen met het zoeken naar bosbessen. Ondertussen kwam ze gezellig bij hem zitten en begon ze te vertellen hoe ze haar Seel had gevangen. Finn luisterde geïnteresseerd en begon aan het deeg voor de bodem en onderkant van de taart.

"Goed van je hoor. Zo heb ik Cynder ook gekregen. Van een breeder bedoel ik," vertelde hij toen Yasmin was uitgesproken. Hij trok zijn mondhoeken op in een glimlach. "Ze had niet gezegd wat het was, dus ik was heel blij toen ik er achter kwam dat het om een Cyndaquil ging." Waarschijnlijk was hij met elke fire Pokémon wel blij geweest, maar een starter was toch wel iets bijzonderder. Met zijn hand kneedde hij het deeg tot een bal en legde hij er vervolgens een theedoek overheen zodat het kon rusten. Terwijl hij zijn handen afveegde, liet hij zijn blik even naar het woud gaan. "Ik hoop dat ze niet te ver afdwalen.." mompelde hij toen met een frons.

Finn trok een glimlach over zijn gezicht terwijl hij wat afwezig naar Yasmin knikte. Zijn blik was gericht op Cynder die nog altijd nieuwsgierig over de grond scharrelde en bij alles wat nieuw voor haar was even stil hield om het te bestuderen. Ja, lief was het zeker. Maar, ook een hand vol. "Ik snap nu waarom mijn ouders altijd zo klaagden," merkte hij op. "Het lijkt soms wel alsof ik ogen in mijn achterhoofd moet hebben om ze allemaal in de gaten te kunnen houden." Hij liep naar de Cyndaquil toe en pakte haar op voordat ze met haar neus vol in het kampvuur liep. Waarschijnlijk was ze wel fireproof, maar hij wilde dat vandaag niet gaan testen.

Terwijl hij de jonge Cyndaquil weer voorzichtig op de grond zette naast Yasmin, hoorde hij een bekende blaf, en toen hij zich omdraaide zag hij Wolf met een kwispelende staart op hem af komen rennen. Pebble volgde al snel, en Ark kwam iets later, zijn snavel vol met blauwe smurrie. Dat vertelde hem genoeg. "Volgens mij hebben ze de bessen gevonden," zei Finn lachend, waarna hij zijn blik op Yasmin richtte. "Zullen we eens kijken of Ark nog wat heeft overgelaten voor ons?"

Yasmin begon ook hardop te lachen toen ze de snavel van Ark zag. Dit leek de Taillow alleen maar aan te moedigen en terwijl die op Finn's schouder landde, begon hij vrolijk mee te schateren. Finn rolde met zijn ogen en keek toe hoe Lieve een paar bessen aan Yasmin wist te geven door de knop op haar rug. Droogjes wierp hij een blik op zijn vogel. "Kijk zo kan het ook Ark," zei hij geamuseerd. Lieve werkte tenminste een beetje mee.

Hij pakte Cynder weer van de grond en samen begonnen ze hun Pokémon te volgen. Wolf rende enthousiast vooruit, gevolgd door Pebble die maar wat graag mee rende maar minder snel was. De Cyndaquil in zijn armen begon ook onrustig met haar pootjes te trappelen, maar Finn wist dat ze dat nog niet kon bijhouden. Hij suste haar een beetje en draaide zijn ogen toen weer naar Yasmin. "Waar is Nora eigenlijk?" vroeg hij toen nieuwsgierig. Hij had haar tweelingzus nog niet eerder ontmoet.

Ze wist niet waar haar tweelingzus uithing. Uit de toon van haar stem kon Finn opmaken dat dit vrij normaal was. Het klonk alsof Nora vaak met haar neus in de boeken zat. Hij voelde wat medelijden opkomen voor Yasmin die zo haar best leek te doen om er een leuk verjaardagsfeestje van te maken. Hij hoopte maar dat haar zus snel zou verschijnen. "Misschien komt ze straks wel als ze de taart ruikt," grapte hij in een poging haar iets op te beuren. En zo niet.. Dan was hij blij dat hij de ballonnen had gezien. Dan hoefde ze in ieder geval haar verjaardag niet alleen door te brengen. "Ah, ik zie de bessen al." De struik was niet ver van het kamp en Ark landde alweer gretig neer op de grond om zich tegoed te doen aan nog een paar van de vruchten. Finn zag meteen dat dit geen probleem was, de struik had meer dan genoeg. Met een glimlach zakte hij door zijn knieën om er een aantal te plukken, die hij vervolgens in een stoffen zak deed die hij altijd bij zich droeg in zijn rugtas. Het was niet de eerste keer dat hij door het bos aan het foerageren was naar ingrediënten. Cynder had hij weer op de grond gelegd en na hem even geobserveerd te hebben, begon ze hem te helpen. Pebble deed ook mee en Wolf, die niet zoveel kon met zijn poten, wachtte kwispelend tot zijn trainer hem een paar van de heerlijke bessen zou overhandigen.

Yasmin begon ook met het plukken. Ze vroeg of hij die zak altijd bij zich had, waarop hij even glimlachend knikte terwijl hij Wolf een paar bessen overhandigde. Die slobberde ze kwispelend uit zijn hand. "Ja, ik vind het beter om ingrediënten te gebruiken die hier groeien in het woud, dan dat ik van tevoren een tas vol eten moet inpakken," gaf hij toe, waarna hij even fronste naar zijn Taillow die naast Wolf landde en zachtjes in zijn vingers begon te knabbelen, alsof hij nog niet genoeg had gehad. Hij lachte even. "En zoals je ziet eet deze hier voor twee, dus dan is het altijd goed om wat extra te verzamelen." Hij blikte neer op de zak en zag dat die aardig vol begon te raken nu er zoveel handen en pootjes mee hielpen. "Dit moet genoeg zijn," besloot hij toen. Meer dan genoeg, maar zoals hij al zei ging Ark waarschijnlijk zo wel weer bedelen om meer. Hij pakte Cynder weer in zijn arm, stond op met de zak in zijn hand en draaide zich toen weer richting het kamp. Eens zien hoe het met dat deeg ging.

Yasmin merkte op dat ze bang was dat ze dan verkeerde dingen zou plukken. Daar kon Finn haar geen ongelijk in geven, er waren heel veel dingen in het woud die je beter niet kunt eten. "Ik houd het daarom altijd bij dingen die ik ken, geen gekke paddenstoelen ofzo," zei hij met een grijnsje. Wie weet wat voor effect die op je konden hebben. "Maar dingen zoals bosbessen, bramen, walnoten en zevenblad kun je makkelijk herkennen en gebruiken in je eten." Ze kwamen weer overeind met een volle zak bessen en liepen weer terug richting het kamp. Hij hoorde de jarige job naast haar zeggen dat ze hoopte dat Lieve goed heeft opgelet. "Vast wel," reageerde hij. De grass starter van Yasmin leek hem een hele betrouwbare Pokémon.

Eenmaal weer terug in het kamp zette hij Cynder weer op de grond en liep hij zelf weer naar de tafel waar hij bezig was geweest met het deeg. Hij stopte een zooitje bosbessen in een pannetje, deed er wat water bij en zette het naast het vuur om het zachtjes aan op te warmen. Vervolgens begon hij het deeg uit te rollen om de bodem te maken. "Het is een tijd geleden dat ik een taart heb gemaakt en nog nooit op een kampvuur, maar het moet lukken," zei hij met een grijns. Laatste keer was dat hij nog in een restaurant werkte in Kalos. Maar, hij zag het als een leuke uitdaging. En anders konden ze altijd nog de bosbessen opeten.

Ze vroeg wat zevenblad was. Finn dacht even na hoe hij dat moest omschrijven. "Mensen zien het eigenlijk als een soort onkruid, maar het is super gezond voor je en lekker om bijvoorbeeld te gebruiken in een pesto," zei hij toen. Hij keek even vlug om zich heen om te zien of hij het kon vinden, het groeide wat dat betreft haast overal, maar toen hij niks zag besloot hij het maar te omschrijven. "Het zijn simpele groene blaadjes met een geribd randje en ze hebben witte bloemen." Daar kon ze waarschijnlijk nog niet veel mee, misschien dat hij bij het kamp wat kon vinden.

Yasmin ging nieuwsgierig bij hem zitten terwijl hij de taart bereidde. Finn was blij dat ze zich zo leek te vermaken op haar verjaardag. Hij pakte een pan die hij als taartvorm zou gebruiken en legde het deeg dat hij voor de bodem had gebruikt hier overheen. Voorzichtig drukte hij het naar beneden zodat het een mooie rand kreeg en liep hij daarna weer naar het vuur om te zien hoe het met de bessen ging. Die begonnen al aardig goed op te warmen, dus vulde hij het mengsel aan met wat citroen en kaneel. Ook deed hij er wat bloem bij zodat het goed zou indikken.