Ze had vandaag een aantal van haar pokemon uitgekozen om eens voor te bereiden op een eventuele volgende show. Tenslotte was het wel belangrijk dat de vachten van haar pokemon er goed uit zouden blijven zien voor wanneer ze weer mee zou doen aan een show, maar ook hun gedrag kon ze gaan oefenen. Toch zou het eerst belangrijk zijn om hun uiterlijk op orde te krijgen. Hierom had ze dan ook de pokemon die echt een vacht of wol hadden genomen om ze te verzorgen. Ze had een parkje uitgekozen waar ze de ruimte zou hebben en had alle zes de pokemon die ze bij zich had eruit gelaten. Saber, Bolt, Mint, Cloud, Cerberus en Fenrir het was een mondvol, maar ze wilde ze allemaal een eigen naam geven. Nu moest ze alleen hopen dat ze zich allemaal zouden gedragen, terwijl ze ze een voor een af zou gaan. Dit zou nog eens heel wat werk worden, maar het zou het waard zijn.
Eens kijken of er in het parkje nog iets of iemand te vinden wie de hulp van een Ranger kon gebruiken. Zijn mond viel open. Wat voor pokémon was dat?! IJzig blauw en negen staarten! Ook Barry stond er even van te kijken. Eerst was Adam ervan uit gegaan dat deze pokémon allemaal bij verschillende mensen hoorden, maar nu zag hij pas dat er maar één iemand anders hier aanwezig was. Een jong meisje, of een erg kleine vrouw. Adam besloot ernaar toe te lopen. Hij wilde graag een compliment geven. Hij zwaaide. "Hey hallo! Wat heb jij gave pokémon zeg!" Ook complimentjes, naar zijn mening, was een vorm van helpen. Dus als Ranger ging hij die kans niet missen. Barry was gewoon heel blij met de kans op het maken van nieuwe vriendjes. Adam sprong met zijn parkour skills makkelijk over het hekje, en Barry perste zich tussen de paatjes door.
Waarschijnlijk was het het handigste als ze eerst de wat actievere een tijdje rond zou laten rennen. Dan zouden ze hopelijk wat afgematter zijn wanneer het hun beurt was. Ze knikte dan ook toen Saber en Bolt haar smekend aan leken te gaan en al snel genoeg gingen de twee er vandoor gevolgd door Fenrir. De Rockruff was duidelijk net zo actief als de andere twee. Plots hoorde ze een stem en ze draaide zich om om te zien wie er gesproken had. "Dankje," Sprak ze. "Ze kunnen soms alleen best druk zijn," Vooral wanneer ze ze er allemaal uit had, maar soms was het nodig. Mint zat ondertussen een eindje bij haar vandaan samen met Cerberus. Moeder en dochter leken toch het meest op hun gemak te zijn bij elkaar. Cloud keek ondertussen nieuwsgierig naar de Zigzagoon die bij de jongen leek te horen. De Wooloo had mogelijk nog niet eerder een Zigzagoon gezien.
Hij werd vriendelijk bedankt. "Oh nou leuk. Dan is het vast nooit saai bij hen in de buurt." Zei Adam met een glimlach. Hij vervolgde zijn weg naar het meisje toe. "Ik ben Adam trouwens, leuk je te ontmoeten." Barry zag een hele fluffy pokémon hem aankijken. Nieuw vriendje? Barry begon hopjes te maken naar de Wooloo toe. Dit was nou precies wat Adam eerder had bedacht. Hij moest zijn team uitbreiden. Het meisje hier had vast heel veel mogelijkheden om problemen op te lossen met haar team. Ergens in zijn achterhoofd hoopte hij stiekem dat hij ooit die mooie blauwe pokémon zou tegenkomen, zodat hij er een kon vangen. "Ik vind die pokémon van jou met die negen staarten daar zo mooi," Hij knikte die richting in. "Wat voor soort is dat?" Hoe meer je weet, hoe meer je kunt. Hoe meer je kunt, hoe meer je voor elkaar krijgt.
Dat kon ze inderdaad niet ontkennen dat het nooit saai was. Tenslotte kon ze ze nu al rond zien rennen en hadden Bolt, Saber en Fenrir duidelijk nog niet door dat er iemand bij was gekomen met een extra pokemon. Cloud had het daarentegen wel door en zat vrolijk te blaten naar de zigzagoon. Vooral toen de Zigzagoon ook nog hopjes begon te maken. Hij had zichzelf ondertussen voorgesteld als Adam. "Paige, ik ben een breeder," Voegde ze er maar meteen aan toe. Tenslotte werd er vaak genoeg uiteindelijk toch wel naar gevraagd. Mint kreeg al snel door dat de aandacht op haar gefocust was en kwam naar voren lopen samen met Cerberus. "Dit is een Alolan Ninetales. Een Ice en Fairy type." Iets dat ze nog steeds bijzonder vond. Hoe verschillend twee pokemon van dezelfde soort toch konden zijn. "Ik ben ook stiekem wel benieuwd wat er zou gebeuren wanneer je een Alolan Ninetales met een gewone Ninetales breed." Want ze had geen idee wat daaruit zou komen. Zou de pokemon altijd Alolan zijn of was er een bepaalde kans dat het doorgegeven zou worden?
Barry begon door het gras te rollen toen hij bij de fluffy Pokémon aankwam. Hij maakte wat vrolijke geluidjes. Okay, wat voor spelletje gaan we doen? Oh hey nog een breeder. Hopelijk een wat verstandigere breeder dan hij eerder had ontmoet. Maar waarschijnlijk was onwijsheid geen eigenschap die noodzakelijk bij breeders hoorde. Hij glimlachte naar haar, en liet zijn blik naar de Alolan Ninetales glijden toen hem werd verteld dat deze zo heette. Van dichtbij was ze nog mooier. “Wauw..” Zei hij zachtjes. Huh? Wacht. Wat. Hij keek verbaasd terug naar Paige. “Er bestaan ook gewone Ninetales?” Die zou hij eigenlijk ook wel een keertje graag willen zien. Het was hem niet onbekend dat het milieu waarin een pokémon leeft invloed kan hebben op hoe deze zich heeft ontwikkeld, maar hij was toch wel erg benieuwd naar de verschillen tussen deze Alolan versie en de gewone. Adam hurkte. “Hallo ik ben Adam. Wat heb jij een mooie kleur vacht zeg.”
Blijkbaar wist Adam ook niet wat een gewone Ninetales was en ze was voor een moment lichtelijk verbaasd. Meestal kenden ze de normale vorm wel van een pokemon, alleen waren de regionale onbekender. Mint wierp haar kort een blik toen de jongen tegen haar begon te praten en ze knikte bemoedigend naar de Ninetales. "Als je wilt, kan je helpen haar te wassen?" Als ze hier zou blijven praten, dan zou ze dat vandaag niet gedaan krijgen en dan zou hij ook de mogelijkheid hebben om de vacht van Mint een keer te voelen. Ze was er ook wel van overtuigd dat de Ninetales de makkelijkste was van haar pokemon om aan een ander over te laten en dan zou ze zich zelf op haar andere kunnen focussen. Ook al leek Cerberus toch wat onzeker te kijken naar de jongen. Vooral nu zijn aandacht naar haar moeder ging. Cloud daarentegen leek plezier te hebben met de Zigzagoon. Ze blaatte weer en begon toen een stukje weg te rennen, achterom kijkende of de Zigzagoon zou volgen. Fenrir was ondertussen naar haar toegekomen en ze pakte de Rockruff op in haar armen. Ze kon zien dat Saber en Bolt niet doorhadden dat Fenrir weg was gegaan en ze waren nog steeds aan het rondrennen. Hopelijk zouden ze snel genoeg uitgeput zijn.
Oh ja absoluut! Barry rende zeker achter de Wooloo aan! Vrolijk keffend. "Uh." Zei Adam. "Dat is heel lief aangeboden. Maar ik ben eigenlijk aan het werk. Dus tenzij er nu ineens iets gebeurd waarbij de hulp van een Ranger nodig is kan ik niet zo lang blijven." Hij had de blik van de Houndour een stukje verderop nog niet gezien. Maar de Rockruff die opgetild werd zag hij wel. Zijn ogen werden groot. "Heb jij nou steentjes bij je kraag? Wat cool!" Hij was heel even weer vergeten dat hij aan het werk was. Nieuwe pokémon leren kennen was ook zo enerverend. Hij stak zij handen in zijn zakken, en glimlachte naar de Rockruff. Zo probeerde hij zichzelf ervan de weerhouden om zomaar als vreemde aan iemand anders pokémon te komen. Toch niet helemaal netjes om te doen, hoe goedbedoeld het ook is.
Misschien had ze het niet moeten voorstellen, want hij sloeg het eigenlijk meteen af, zeggende dat hij aan het werk was. Toch trok dat haar aandacht wel wat. Wat voor werk deed hij eigenlijk allemaal? "Wat voor werk doe je eigenlijk?" Zijn aandacht was ondertussen naar de Rockruff in haar armen gegaan, welke enthousiast blafte toen de jongen het over de steentjes had. "Ze gloeien ook bij sommige moves," Ook al had die van haar nog geen move waar dat bij gebeurde, maar ze had het al wel eens zien gebeuren bij een andere. Cloud was ondertussen begonnen met wegrennen en keek af en toe achterom of de Zigzagoon nog volgde.
Oh, die vraag had hij niet verwacht. Maar het was ook eigenlijk wel logisch dat ze ernaar vroeg. "Leuk dat je het vraagt." Dat vond hij oprecht fijn, en glimlachte. Meestal was hij degene die luisterde. Het kwam niet vaak voor dat de interesse naar hem teruggekaatst werd. "Nou ik ben dus een Ranger. En de algemene taak is dat we mensen en pokémon ondersteunen, zodat Sinnoh een fijne plaats is voor iedereen. Op het moment loop ik patrouille om te zien of er iemand is die nodig hulp nodig heeft. Dit werk doe ik samen met mijn makker Barry, maar die had je geloof ik al wel gezien." Zijn blik gleedt even naar Barry die daar aan het spelen was. Adam kon het niet laten om vrolijk naar zijn vriendje te kijken. Eigenlijk was hij de perfecte eerste pokémon partner voor hem geweest. En daar was hij dankbaar voor. "Ik heb ooit iemand geholpen door haar Skitty terug te vinden. Die was van huis weggelopen." Voorbeelden zijn altijd goed. Maar hij hield het feit dat hij uiteindelijk in een Snubbel Onesey eindigde om deze Quest tot een goed einde te volbrengen achterwegen.
De kleine bruine pokémon werd helemaal blij toen er over zijn steentjes gesproken werd. Adam's ogen begonnen te stralen. Net zoals de steentjes schijnbaar doen bij sommige moves. Wauw, dat is wel cool. Zou Barry dat ook kunnen als hij in de toekomst nog wat sterker is? Hopelijk wel. "Nou dan heb je hier een ware badass in je armen Paige." Complimentjes krijgen is leuk. Voorzichtig liet Adam zijn hand naar de Rockruff gaan, zodat hij eraan kon snuffelen. Barry was de Wooloo nog altijd aan het achtervolgen. Soms maakte hij een beetje een klungelig kopje waardoor hij op zijn zij viel. Maar het was erg leuk, dus dat maakte hem niks uit.
Een ranger? Ze had al wel eens een paar zien rondlopen, maar nooit echt de kans gehad om nou precies te vragen wat ze deden qua werk. Misschien ook dat ze het daarom had gevraagd deze keer, ook al had ze niet echt geweten dat hij ook een van hun was. Het was goed om te weten dat er personen waren die anderen hielpen wanneer ze het nodig hadden. "Was het lastig om de Skitty te vinden?" Besloot ze uiteindelijk te vragen. Ze was er wel een klein beetje nieuwsgierig naar, maar ze zou het ook begrijpen wanneer hij de details niet kwijt wilde. Ondertussen had Fenrir de opmerking over haar zeker gehoord en begon te kwispelen en haar kop tegen de hand van Adam te drukken toen die haar probeerde te aaien. "Ze houdt duidelijk ook wel van wat aandacht," Dat was waarschijnlijk al duidelijk uit haar gedrag, maar ze was in ieder geval zelf zeer tevreden met de Rockruff.
Ze vroeg door. Nee dat maakte hij niet zo vaak mee. Het was.. fijn. Hij keek opzij en haakte zijn armen over elkaar. "Oh ach je weet hoe het gaat. Gewoon je best doen en dan komt het goed." Hij bloosde. Hij wilde zichzelf eigenlijk geen compliment geven, maar hij was toch eigenlijk wel trots. "Ahem," Hij keek weer terug naar Paige. "Ik heb veel aan Barry gehad. Die had haar geur opgepikt van een van haar speeltjes." Hij vond het makkelijker om anderen complimentjes te geven. "Dus jij bent een Breeder? Dan heb je vast al veel prijzen gewonnen." Hij gebaarde naar haar collectie aan pokémon. "Getuigt van talent, geloof ik."
En ja hoor, het was gelukt. Adam krabbelde de Rockruff eens achter haar oor. "Wat een lieverd." Daar kon hij nou echt intens van genieten. Dat eenvoudige van pokémon. Gewoon goed gezelschap en een goede sfeer. Wat heb je meer nodig om gelukkig te zijn? Ook Barry liet dat vandaag goed zien. Adam was een beetje aan het vergeten dat hij terug aan het werk moest. "Mag ik haar even pakken?" Vroeg hij aan Paige.
Een pokemon als partner hebben bij een missie moest inderdaad handig zijn. Er waren er genoeg die op hun eigen manier zouden kunnen helpen. "Dan moet Barry een goede speurneus zijn." Complimenteerde ze de Zigzagoon. Natuulijk kwam de volgende vraag over haarzelf. Dat had ze misschien ook wel kunnen verwachten na dingen over hem gevraagd te hebben. Adam gaf aan dat ze vast al veel prijzen gewonnen moest hebben, waarop ze haar kop schudde. "Twee medailles pas." Er waren vast breeders die meer dan dat hadden. "Maar dat is wel danzij een aantal pokemon hier inderdaad." Zonder hun had ze die medailles niet gekregen, daar was ze zeker van. Een aantal hadden daardoor nu ook een prestige punt gekregen, maar dat zou Adam vast niet begrijpen als ze daarover zou beginnen. Ze merkte op dat Fenrir haar ogen gesloten had toen Adam over haar kop krabbelde en leunde tegen zijn hand aan. Ze was licht verbaasd toen hij vroeg of hij haar vast mocht pakken, maar toch knikte ze en hield ze de Rockruff naar hem uit. Aan zijn acties tot nu toe wist ze dat hij wel voorzichtig zou zijn.
Hij knikte. "Ja dat is hij zeker." Het mocht gezegd worden. Maar hij trok toch even een wenkbrauw op. "Twee is toch al heel goed?" Zei hij terwijl hij de Rockruff overnam. Even voorzichtig blijven, lichaampje goed ondersteunen. Aaah ze was warm. Net een knuffelbeertje, vond hij. "Ik zei misschien wat haastig dat ik denk dat je veel prijzen hebt gewonnen," Hij keek naar de Rockruff en glimlachte. "Als ik er echt over nadenk gaat het erom dat je iets doet dat je mooi vindt. En dan je best doet. In vergelijking daarmee zijn de prijzen niet zo belangrijk." Hij kreeg altijd zo'n bijzonder gevoel als hij pokémon voelde ademen. Een zucht van leven die door deze wezens stroomt. Het bracht bij hem iedere keer, ja zelfs bij Barry, weer diepe gevoelens naar boven. Het was teder, doch krachtig. Dat vond hij mooi.
Het was waar dat prijzen niet alles zeiden, vooral niet omdat ze het juist voor de pokemon ook deed. "Het voelde nog niet als veel, er zullen vast breeders met meer zijn." Sprak ze wel eerlijk tegen hem. "Maar je hebt gelijk, het belangrijkste is dat de pokemon blij zijn," Anders zou ze dit ook nooit gedaan hebben als de pokemon het er zelf niet mee eens waren. Ook al moest ze eerlijk toegeven dat ze ondertussen wel aan een eigen plekje moest gaan denken met de hoeveelheid pokemon die ze had. "Ik wil uiteindelijk een ranch waar ik ze allemaal vrij kan laten rondlopen." Dat was het ideale beeld dat ze voor haar had en dan zou ze ook een veilige plek hebben voor ze waar ze zouden kunnen breeden. Nu moest ze dat nog bij de daycare doen, omdat ze niet haar eigen plek had.
"Mhm." Zei Adam als reactie. Als de pokémon waar blij waren. Helemaal mee eens. Hij was ondertussen zelf helemaal betoverd door de Rockruff in zijn armen. Hij zou er bijna aan denken om ook een breeder te worden. Dan zou hij alleen maar Rockruffs hebben. En hij zou de hele dag met ze spelen. Dat was het moment dat Paige begon te spreken over haar toekomstplannen. Een ranch. Zijn blik gleed naar de hare. "Dat zou mooi zijn." Hij glimlachte. "Zal voor hun ook fijn zijn. Een vast plekje." Ineens begon Barry hard te keffen. Adam fronste en keek die kant op. Huh? "Sorry, ik ga even kijken." Hij rende erop af. Toen hij aankwam drukte Barry zijn neusje tegen iets dat hij op de grond gevonden had tussen het gras. Voorzichtig zette Adam de Rockruff op de grond en ging op zijn knieën zitten om te kijken. Een portemonnee. "Oh die zal ik moeten terugbrengen naar de eigenaar."
Het was misschien een toekomstbeeld die nog ver weg was, maar het was wel iets waar ze op hoopte dat uiteindelijk mogelijk zou zijn. Vooral om al haar pokemon er vrij te kunnen laten en ze hun gang te laten gaan. "Inderdaad, ik hoop er snel een te kunnen kopen." Ook al wist ze dat ze daarvoor mogelijk hulp van haar ouders nodig ging hebben, tot ze zichzelf kon redden in ieder geval. De Zigzagoon leek om aandacht te vragen en ook Cloud leek naar iets aan het kijken te zijn. De twee hadden mogelijk iets gevonden en Adam ging er al naartoe. Ze volgde hem naar de plek en zag dat er een portemonnee lag. Fenrir kwam weer naar haar toe, maar ze pakte de Rockruff voor nu niet op. "Iemand mist hem vast inderdaad." Hoe gezellig het praten ook was, ze kon hem moeilijk vragen er nog even mee te wachten wist ze. Iemand zou de portemonnee missen. "Hoe ga je de eigenaar vinden?" Mogelijk zat er wat in, maar dan wist je nog niet waar het persoon was, als er wel een legitimatie was.
"Ik denk dat ik eerst eens naar het legitimatiebewijs ga kijken." Hij trok het kaartje uit de portemonnee. "En dat ik Barry eens laat ruiken. Die is daar goed in." Hij hield de portemonnee omlaag zodat de Zigzagoon erbij kon komen met zijn snuitje. "Ene Benedict Oracion. Hmm." Las Adam voor. Het zien van de foto zal het zelfs nog makkelijker maken om deze persoon te vinden. Zo'n geurspoor is leuk, maar het is toch fijn als hij en Barry samen konden zoeken. "Wacht. Er zit geen geld meer in." Adam fronste. Ja dan zal deze arme man wel beroofd zijn toch? Hij keek naar Paige. "Help je mee zoeken?" Hij zag daar niet zo'n probleem mee. En als het moest hielp hij mee met haar pokémon. Wat gerichtte fysieke activiteit kon ook nooit kwaad. Barry was voorzichtig zijn snuitje in de lucht aan het houden, en kleine stapjes aan het zetten, om het geurspoor op te pikken. Bijna.
Dat was een logische eerste stap, dat moest ze eerlijk toegeven. Ze was ook zeker benieuwd hoe goed de Zigzagoon daadwerkelijk was met het zoeken. Zelf had ze ook een aantal honden die misschien een spoor zouden kunnen volgen, maar daar waren ze niet in getraind, dus dan ging het vast niet zo goed. Ze had niet verwacht dat hij zou vragen of ze mee zou willen zoeken en voor een moment dacht ze na. Ze zou wel even de tijd kunnen nemen om dat te doen, dan zou ze daarna altijd nog verder kunnen gaan met de voorbereidingen voor de show. "Oke," Antwoordde ze en floot kort. Ze ging haar pokemon hier tenslotte niet rond laten lopen. Een voor een kwamen ze allemaal aanlopen en een voor een liet ze ze allemaal terug in hun pokeballs gaan tot alleen Fenrir nog over bleef. Adam leek tenslotte de Rockruff het leukst te vinden, dus waarom zou ze haar dan niet erbij laten?
Ze zei oké. Hij merkte nu pas dat hij dat veel leuker vond dan hij eerst dacht dat hij dat zou vinden. “Het is ook verstandig om alvast bij de politie langs te gaan. Als er geen geld meer in zit, is het logisch dat deze meneer misschien beroofd is en misschien al aangifte heeft gedaan.” Hij keek omlaag naar Barry. Die drukte zijn neusje tegen de grond, en wreef met zijn pootje over zijn neus. “Tja in grote steden zijn inderdaad wel veel geuren. Dat klopt. Lijkt erop dat we via andere wegen deze man moeten zoeken. En wie weet pikt Barry later die geur makkelijker op.” Adam draaide zich naar het poortje, waarna hij zijn hoofd achterom draaide en naar de Rockruff keek. “Kom je ook?” Hij begon te lopen.
