Dat klonk logisch moest ze eerlijk toegeven. Tenslotte als er geen geld in zat was de kans zeker aanwezig dat iemand beroofd was en dat de portemonnee weggegooid was nadat het geld eruit gehaald was. Dan wist de politie er mogelijk al vanaf of was het persoon misschien zelfs nog daar. "Dan zal diegene in ieder geval blij zijn om zijn legitimatie terug te krijgen." Of dat hoopte ze tenminste. Fenrir blafte ondertussen toen ze gevraagd werd of ze ook mee kwam en begon een stukje te rennen, richting de Zigzagoon. De Rockruff had er duidelijk ook zin in om een stukje te gaan lopen en te helpen iemand te zoeken. "Hopelijk vinden we de geur inderdaad later terug." En anders was het hopen dat ze het persoon tegen het lijf zouden lopen als er niks bekend was bij de politie.
“Ja dat denk ik ook wel,” zei Adam. “anders is het zo’n geode weer een nieuwe aan te vragen.” Hierna verifieerde Paige de positieve instelling dat Barry straks vast weer in actie zou kunnen komen. Hun eigen Speurlock Holmes. Die nu onder het hekje door stoof. Adam maakte het hekje open, en maakte een theatrale beweging dat hij Paige voor wilde laten gaan. Vond ‘ie leuk, deed ‘ie graag. Het hoefde niet alleen maar serieus te zijn de hele dag.
Het moest inderdaad vast niet makkelijk zijn om een nieuwe identificatie aan te vragen en dat zou mogelijk ook nog eens geld kosten. Iets waar niet iedereen altijd op te wachten stond en zeker niet als je net beroofd bent. Fenrir volgde de Zigzagoon onder het hekje door, waarna Adam deze opende en gebaarde dat ze voor mocht gaan. Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken en liep door de opening heen. "Dankje," Het maakte haar niet uit waarom hij het gedaan had, ze wilde hem er op zijn minst wel voor bedanken.
Zo, nu waren ze allemaal op pad richting het politiebureau. Die was gelukkig niet heel ver weg. Eenmaal aangekomen schoof de automatische deur open. Adam pakte Barry even op. Hij was over het algemeen braaf, maar mocht hij ineens nieuwsgierige spatjes krijgen dan was het politiebureau toch wel een van de laatste plekken waar je ongevraagd rond moest gaan neuzen. Hij keek even om, om te zien of Paige en Fenrir wel volgde. Daarna stapte hij af op de persoon achter de informatiebalie. "Hallo, goedemiddag. Ik ben Adam Pine en ik hoor bij de Crescent Moon. Ik ben hier om een portemonnee af te geven die behoort tot meneer Benedict Oracion." Barry begon Adam's hand te likken. "Oh kijk eens aan, die staat in ons systeem. We zullen hem laten weten dat hij zijn portemonnee kan komen ophalen. Als je even hier blijft kan hij je persoonlijk bedanken." "Klinkt goed." Hij keek vrolijk naar Paige en ging op één van de bankjes bij het raam zitten. Naast een man met lang donker haar, en een lange zwarte jas. Hij zag er moe uit.
Ze moest eerlijk toegeven dat ze nog nooit op een politiebureau was geweest voor iets en ze voelde dan ook wel iets van spanning toen ze door de automatische deuren naar binnen stapten. Het was niet alsof ze iets verkeerd hadden gedaan, maar de sfeer zorgde er misschien ook wel een beetje voor. Fenrir leek het door te hebben en kwam dichter bij haar lopen. Ze boog naar beneden en nam de pokemon in haar armen en aaide haar kort over haar kop heen. Gelukkig deed Adam het woord en ze wachtte geduldig tot hij klaar was. Ze had natuurlijk wel gehoord dat ze zouden moeten wachten tot de man kwam om hun persoonlijk te bedanken. Ook al had ze zelf niet veel gedaan ervoor. Ze volgde Adam naar een bankje toe en ging naast hem zitten. "Kom je vaak op een politiebureau om anderen te helpen?" Ze had geen idee wat een ranger precies allemaal deed en of ze vaak te maken hadden met de politie. Iets waar ze zelf eigenlijk nog nooit mee te maken had gehad.
“Nog niet zo vaak.” Zei hij. “Soms wel om iets mede te delen, maar het is niet per se standaard.” De man in de donkere jas leunde in de richting van Adam. “Dit zaakje krijgt nog een staartje.” Adam draaide zijn hoofd langzaam naar de man, en nam toch een klein beetje afstand. “Ik ben inspecteur Lameur.” Adam wachtte even een paar seconden en besloot op een: “Aangenaam. Adam.” De man ging weer recht zitten. Adam draaide even zijn hoofd naar Paige. Dit was toch wel een beetje vreemd. Weet jij wat je hiermee aan moet? “Ik kan het voelen aan mijn water.” De man stond op, en liep naar achter de balie verder het gebouw in. Adam keek weer terug naar Paige. “Maar dat.. is me dus nog nooit overkomen.” Adam fronste. “Hij liep ook achter de balie. Werkt ‘ie hier dan echt?” Hij had deze man hier in ieder geval nog niet eerder gezien.
Het leek erop dat het niet standaard was om hier te komen als een ranger, ook al hoorde het er wel bij en dat kon ze ook wel begrijpen. Wat ze alleen ook niet begreep was de reactie van de man die aan de andere kant van Adam zat. Was hij echt wat hij zei dat hij was? Ze haalde haar schouders dan ook op, toen Adam haar een blik wierp en wachtte tot de man weg was voor ze wat zei. "Het lijkt me niet dat hij anders zomaar achter de balie kan komen?" Als iedereen dat zomaar zou kunnen, dan zou er vast vaak genoeg iets mis gaan hier.
“Ja je zult wel gelijk hebben.” Gaf Adam toe. Schijnbaar had de persoon achter de balie hen gehoord. “Hij is een beetje apart, maar hij is erg goed. Overgevlogen van Kalos.” “Oh ik begrijp het.” Zei Adam. Hij wilde er eigenlijk niet over door praten. Het was wel even genoeg zo, de bijzonderheden. Barry had moeite met op de het bankje springen, dus Adam pakte hem even op. “Zo, dat is beter hè. Speurlock.” Misschien zouden anderen het terugbrengen van een portemonnee zonder geld maar een kleinigheidje vinden. Maar Adam vind dat iedere hulpdaad belangrijk is. Dus Barry mocht zeker horen dat hij het goed had gedaan.
Ze had niet veel ervaring wanneer het aankwam op dit soort plekken en had dan ook geen idee hoe alles hier in zijn werking ging, maar toch was ze er vrij zeker van dat dat persoon niet iemand was die hier niet thuis hoorde. Maar ze merkte aan Adam dat hij niet veel zin leek te hebben om erover door te gaan. Iets dat ze wel kon begrijpen als ze heel eerlijk was. Het was goed om te zien dat hij zo'n goede band met zijn pokemon had. Zelf probeerde ze dat ook met haar eigen pokemon te hebben, maar het was nog niet altijd even makkelijk moest ze toegeven. "Jullie hebben een goede band," Merkte ze dan ook op en liet een kleine glimlach zien.
