Tales of

Sinnoh

En daar was het dan: het strandfeest. Chase had speciaal voor de gelegenheid een zwembroek gekocht. En dan niet zo’n irritant modelletje waarbij de omvang van bepaalde lichaamsdelen niet moeilijk te raden waren, maar gewoon een normale die bijna tot zijn knieën eindigde. Hij had zijn shirt uitgetrokken en liep dus met bloot bovenlichaam over het strand met Flora, Zuko en Hydro voor zich uit lopend. Door het werk in de mijnen waren de spieren in zijn borstkas, schouders en armen prominent aanwezig en zijn tatoeages die over zijn borst en schouders liepen, eerst verborgen onder zijn kleding, waren nu vrij aanwezig. Het voelde voor Chase ergens wel vreemd aan om zo rond te lopen omdat hij gewend was om het merendeel van zijn lichaam onder zwarte kleding te verbergen, maar hij had geen lichaam om zich voor te schamen en dat deed hij dan ook niet. Hij had via de Holo Caster een tijdje geleden met Chloe afgesproken dat ze samen naar het strandfeest zouden gaan en dat was dan ook de reden dat hij redelijk aan de zijkant van het strand op haar wachtte, want hij wist dat het met haar rolstoel niet gemakkelijk ging zijn om over het zand te geraken. Misschien konden ze haar rolstoel gewoon even aan de kant zetten en zou hij haar wel richting het water dragen, hij zou wel zien. Hydro was naar het water gerend en was daar in gesprongen terwijl Flora en Zuko meer in de buurt van Chase bleven en de jongen stak zijn handen in zijn zakken terwijl hij kalmpjes wachtte tot hij Chloe zou zijn, een kleine glimlach om zijn lippen hebbend bij het vooruitzicht. Hun eerste ontmoeting was immers vrij spontaan verlopen en hij verwachtte met de tweede geen problemen.

Een kleine glimlach gleed om zijn lippen toen hij Chloe zag. De drang om haar te helpen was vrij groot, maar hij hield zich in, zeker toen hij zag dat ze zich losmaakte en zichzelf een soort van vooruit liet trekken door haar Pokémon. In het zand zeker geen gemakkelijke opgave, maar Chase had zo het idee dat ze het hem niet in dank ging afnemen als hij zich ermee ging bemoeien. En dus deed hij dat dan ook niet. ”Hey,” sprak hij koeltjes en hij gaf haar een knikje. Flora kwam meteen dichterbij rennen en hupte zonder problemen in de schoot van Chloe. Chase fronste kort, hopend dat het extra gewicht de kans dat ze onderuit zou gaan niet toe zou nemen. Hydro en Zuko kwamen ook dichterbij, maar hielden hun afstand wat meer en gaven Chloe enkel een knikje. ”Goed om je weer te zien,” zei hij tegen haar, merkend dat hij dat ook echt meende. ”Heb je zin in een hamburger of een milkshake?” Het leek hem wel een beter idee als ze ergens eerst rustig gingen zitten voordat ze meteen naar elkaars vorderingen vroegen, al was hij wel benieuwd wat ze op de tijd dat ze elkaar niet hadden gezien voor elkaar had gekregen. Hij had al in de gaten gehad dat ze, net zoals hem, een strever was, dus hij was er vrij zeker van dat ze al wel wat doelen gerealiseerd had op korte tijd. Net als hemzelf, trouwens.

Flora maakte een vrolijk geluidje toen Chloe tegen haar sprak en nestelde zich als antwoord tegen de buik van Chloe aan. Chase kon het niet laten om even een wenkbrauw op te trekken, maar besloot om erover te zwijgen als Chloe het oké vond. Hij ging Flora immers niet zomaar uit haar schoot plukken als Chloe het toch niet erg vond dat zij daar in zat. Zijn blik gleed naar Chloe en hij gaf haar een knikje toen ze aangaf dat ze wel zin had in een aardbeienmilkshake. Hij had zelf ook wel zin in een milkshake en een hamburger, dus dat was dan geregeld. ”Ik trakteer deze,” sprak hij koeltjes tegen haar, waarna hij begon met volgen. Zijn blik gleed gealarmeerd naar opzij toen ze naar voren schoot en hij stak zijn hand al uit om haar tegen te houden, maar ze wist zichzelf te corrigeren en Chase stak zijn hand weer terug in zijn zak, al hield hij haar nu wel wat beter in de gaten. ”Als het zand vervelend wordt voor je Pokémon vind ik het ook niet erg om je te dragen, hoor,” sprak hij zo nonchalant mogelijk. Hij had immers geen idee hoe het over zou komen en hij hoopte ergens niet dat ze nu dacht dat hij vond dat ze het niet alleen af kon. ”Niet dat ik denk dat je niks alleen kunt,” voegde hij er dan ook snel en ietwat onhandig aan toe. ”Maar ik zou niet willen dat je dadelijk op je gezicht gaat terwijl ik dat net zo goed had kunnen voorkomen.” Klonk dat een beetje oké zo? Arceus, waarom was hij daar zelfs zo veel mee bezig? Zuko en Hydro keken hem wat vreemd aan, maar Chase schraapte zijn keel en besloot om over iets anders te beginnen. ”Hoe gaat het met het breeden?” vroeg hij aan haar, zijn rode ogen naar haar gericht.

Chloe nam zijn aanbod om te trakteren aan, maar dat had hij ook niet anders verwacht. En als ze geprotesteerd zou hebben, dan zou hij alsnog voet bij stuk gehouden hebben. Het was niet zozeer omdat hij de gentleman uit wilde hangen, maar gewoon omdat hij aardig wilde doen. Omdat dat goed aanvoelde. Zijn blik gleed naar haar toen ze aangaf dat haar Pokémon het prima alleen af konden, maar dat ze het aanbod wel in gedachten zouden houden. Chase gaf er enkel een knikje op en zei er voor de rest niks meer van, bang zijnde dat hij dadelijk weer zou gaan bazelen en Hydro en Zuko zich echt zorgen om hem zouden gaan maken. Flora zat rustig in de schoot van Chloe en leek zich nergens iets van bewust te zijn. Het ging nogal een uitdaging worden om haar straks afscheid te laten nemen van de roodharige, maar dat nam hij dan maar voor lief. Hij glimlachte toen ze zei wat ze allemaal al gedaan had in de tussentijd dat ze elkaar niet meer hadden gezien en gesproken. ”Het ziet er naar uit dat je hard aan het werken bent aan je droom,” sprak hij op een goedkeurende toon tegen haar. Toen zij de wedervraag stelde, haalde hij zijn rugzak, die hij al die tijd op zijn rug had hangen, naar voren en haalde zijn badge case tevoorschijn, waarna hij deze open klikte en de inhoud aan haar liet zien. Zijn eerste badge, de Baby Badge, pronkte daar trots. ”Het is prima gegaan,” zei hij tegen haar. ”Ik dacht dat ik Flora niet ging gebruiken, maar uiteindelijk was zij na Hydro toch de tweede Pokémon die ik had ingezet.” Hij knikte naar haar. ”Zodra ik de tweede gym ga uitdagen, geef ik ruim van te voren een seintje zodat je mijn gevecht kunt bijwonen,” zei hij tegen haar. Dat had hij haar immers beloofd. ”Voor de rest ga ik binnenkort een Water Stone en Fire Stone kopen om Hydro en Zuko te evolueren en zit ik te denken aan teamuitbreiding. Een Electric type zou prima moeten zijn.” Het voelde goed om vastgelegde doelen in zijn leven te hebben, om ergens naar te streven. Dat maakte het voor hem des te makkelijker om die doelen allemaal tegemoet te gaan.

Het gaf Chase toch wel een zekere voldoening toen Chloe haar waardering voor zijn badge uitte. Ze gaf Flora ook een compliment, welke dat duidelijk leuk vond en haar kopje iets dichter tegen de buik van Chloe nestelde. Zuko en Hydro hadden nog altijd een neutrale blik in hun ogen en reageerden niet echt op hun omgeving. Chase haalde zijn schouders op toen Chloe aanhaalde dat hij grote plannen had. ”Ik werk gewoon doel na doel af en de rest zie ik wel,” sprak hij met een lichte glimlach om zijn lippen. Zijn blik gleed naar haar en hij luisterde aandachtig naar wat ze zei. ”Pak de twee Pokémon die je het meeste onder de aandacht wilt brengen,” sprak hij kalmpjes. Hij nam toch tenminste aan dat ze die shows deed om haar Pokémon onder de aandacht te brengen en er op termijn iets mee te verdienen. Dat ze eventueel kaartjes zou verkopen en dat mensen dan naar de shows kwamen kijken. Hij wist niet precies hoe ze dat allemaal in gedachten had. Inmiddels waren ze bij het kraampje aangekomen en toevallig stond er net geen volk, dus Chloe moest weinig moeite doen om de aandacht van de verkoper te trekken, want die stak zijn hoofd al naar buiten en keek hun vragend aan. Chase gaf zijn eigen bestelling door en die van Chloe, gaf het geld en nam vervolgens zijn hamburger, zijn milkshake en die van haar in ontvangst, waarna hij de aardbeienmilkshake aan Chloe gaf en ging vervolgens op één van de stoeltjes zitten die zich vlakbij het kraampje bevonden. ”En ondertussen nog leuke mensen ontmoet?” vroeg hij aan haar, zijn roodkleurige blik naar haar gericht.

Het leek erop dat ze dezelfde instelling hadden wat het werken naar hun doelen betrof, maar dat had Chase eigenlijk ook wel verwacht. Chloe had een keuze gemaakt voor welke Pokémon ze zou gaan en Chase gaf een goedkeurend knikje toen ze hoorde wie dat het waren. ”Ik denk dat dat zeker geen slechte keuze is,” maakte hij dan ook aan haar duidelijk. De opmerking of hij haar milkshake vast wilde houden, kwam net te laat binnen en de beker glipte dan ook uit zijn hand. Het gevolg was dat het met een zacht plofje op het zand landde, maar blijkbaar net hard genoeg om open te gaan en de inhoud ervan alle richtingen op te laten spatten. ”Muk,” schold Chase onder zijn adem door, waarna hij net op tijd opkeek om te zien dat Chloe in zijn richting keek. ”Sorry,” zei hij koeltjes tegen haar en hoewel hij probeerde zijn koelheid te bewaren, school het niet veel of zijn wangen werden net zo rood als die milkshake. Zo’n domme fout had hij nog nooit begaan in zijn leven. Hij was altijd erg aandachtig voor zijn omgeving, maar dit was hem compleet ontgaan. ”Ik bestel wel even een nieuwe.” Hij stond haastig op en wandelde naar het kraampje, waarna hij de situatie uitlegde. De man achter het kraampje moest lachen, zei dat hij zich geen zorgen moest maken en dat hij de aardbeienmilkshake gratis kreeg, waarna hij wat servetten in zijn handen geduwd kreeg zodat hij de rotzooi op kon ruimen. Chase liep weer terug naar Chloe en wachtte eerst totdat ze de aardbeienmilkshake terug had aangenomen, waarna hij de rotzooi op begon te ruimen en het kapotte bekertje weggooide in de daarvoor voorziene vuilnisbakken. Hij merkte op dat Hydro en Zuko hem met een verwarde blik aan aan het kijken waren en probeerde hun zo goed mogelijk te negeren terwijl hij weer zo nonchalant mogelijk ging zitten, al waren zijn wangen nog altijd rood van de flater die hij bij haar had geslagen. Waarom trok hij zichzelf dat zelfs zo aan? Hij snapte het zelf ook niet. ”Dus, mensen ontmoeten,” probeerde hij het gesprek weer koeltjes naar zijn eerdere vraag te brengen, voordat hij de kluns uit had gehangen. ”Geen problemen met niemand gehad?” Dat was initieel niet wat hij had willen vragen, maar whatever. Het was prima zo.

Terwijl hij zijn fiasco met de milkshake aan het oplossen was, had zij zich inmiddels van haar rolstoel naar een bankje geheven. En hij had ook zeker geholpen als hij dat had gezien, maar hij was te druk bezig geweest. Hm. Ach, misschien had ze zijn hulp helemaal niet aan willen nemen. Ze leek het ook prima zelf te kunnen. Hij vond dat hij hier veel te hard over nadacht en kapte het onderwerp dan ook af in zijn gedachten. In plaats daarvan richtte hij zijn aandacht meteen naar haar toen ze zei dat ze wat kleine dingetjes mee had gemaakt, waarna ze er naar zijn zin net iets te nonchalant over deed. Kleine dingetjes? Zoals wat? En waarom wilde hij dat zo graag weten? ”Well, je kunt me altijd bellen of sms’en als die kleine dingetjes niet meer zo klein blijken,” probeerde hij het nonchalant af te doen, maar zijn nieuwsgierigheid naar wat ze dan had meegemaakt, was te groot en voordat hij zichzelf in kon houden, had hij het al gevraagd. ”Wat voor dingetjes heb je dan zoal voorgehad, als ik vragen mag?” Wat was zelfs het nu om het te weten te komen? Het was gepasseerd en het was niet alsof hij er nog iets aan kon doen. Maar toch… Hij had een irritante drang om er het fijne van te weten en dat dat abnormaal voor hem was, bleek wel uit de blikken die Zuko en Hydro met elkaar uitwisselden.

Chase wierp Chloe een vrije droge blik toe toen ze enthousiast aangaf dat haar milkshake goed smaakte. ”Fijn om te horen. Ik weet zeker dat de eigenaar van het kraampje het ook niet erg vindt dat je indirect wat reclame voor hem hebt gemaakt,” merkte Chase fijntjes op, een geamuseerde glimlach om zijn lippen. En inderdaad, de eigenaar stak zijn duim naar hun op, want Chloe’s opmerking was vrij luid geweest en Chase zag dat verschillende hoofden naar hun werden gedraaid. Hun blikken gleden algauw naar het kraampje achter hun en verschillende vriendinnen stootten hun vriendje met hun ellebogen al aan. Chase was daar echter niet meer mee bezig toen Chloe begon te vertellen en hoewel hij iemand was die zich niet liet meeslepen door de drama van anderen merkte hij toch dat zijn lichaam wat gespannen aanvoelde nadat ze haar woorden sprak. Zijn kaken klemden zich onbewust op elkaar en een zeldzame, boze blik verscheen in zijn ogen. ”Dat moeten ze dan maar eens doen als ik erbij ben,” merkte hij koeltjes op. ”Dan houden ze hun mond wel.” Nu keken Hydro en Zuko stomverbaasd naar hun trainer en ook Chase begon zich serieus af te vragen of er iets mis met hem was. Hij was geen gewelddadig persoon en ging een conflict eerder uit de weg dan dat hij iemand zomaar zou slaan, maar hij merkte dat de gedachte dat iemand Chloe pestte gevoelens bij hem naar boven bracht die hij anders heel makkelijk wist te onderdrukken. Hij schraapte zijn keel kort en keek haar toen aan. ”Ach, het is niks,” deed hij het zo nonchalant mogelijk af. ”Dat is wat vrienden voor elkaar doen, toch?” Ja, dat was het. Ze begon een goede vriend van hem te worden. Meer was dat niet.

Chase rolde ongemerkt met zijn schouders om de stijfheid die op kwam zetten door alle emoties en twijfels een beetje eruit te werken. Ze reageerde er gelukkig niet echt op, wat het voor hem ook makkelijker maakte om het aan te kant te schuiven. Hij merkte echter wel dat hij meende wat hij zei: hij zou geen blad voor de mond nemen als ze dat in zijn buurt zouden doen. Hij snapte dan ook niet waarom sommige mensen hun klep niet gewoon konden houden als ze zo’n onnozele mening hadden. Chase merkte dat hij er echt kwaad door werd en hij ontspande dan ook wat toen ze haar woorden sprak, waar hij op knikte. De vraag over wat hij nog op het strand wilde doen, beantwoordde hij met een schouderophaal. ”Ik ben niet echt een type dat vaak op het strand komt, dus eigenlijk had ik gehoopt dat je zelf al een plannetje had,” zei hij grinnikend tegen haar. ”Wil je het water in gaan?” Hij twijfelde even kort, maar zei toen toch: ”Ik kan je wel vasthouden als je naar een iets dieper gedeelte wilt gaan. Je hoeft niet bang te zijn dat je opeens kopje onder gaat of zo.” Hij hoopte dat het voorstel niet beledigend over zou komen. Hij wist ook niet hoe lang ze ongeveer kracht kon zetten in haar benen, of dat dat juist totaal niet ging en hij wist ook niet of hij ernaar kon vragen. Ze kenden elkaar immers nog maar net en hij wilde haar niet verdrietig maken.

Chase liet zijn blik kort naar haar glijden toen ze aangaf dat ze het wel een leuk idee vond en gaf een knikje, waarna ook hij overeind kwam en zijn milkshake leegdronk, de beker in de prullenbak mikkend. Omdat hij vrij lang was en gelukkig ook goed kon mikken, viel de beker er met succes in. Anders zou dat wel een beetje afgang tegenover Chloe geweest zijn. Chase liep op een kort afstandje van Chloe om in te grijpen als ze onderuit zou gaan met haar rolstoel, maar ze bereikte de golven zonder problemen en liet zich in het zand vallen. Bij haar woorden draaide hij kort met zijn hoofd naar haar, waarna hij een impulsieve beslissing maakte. Kalm liep hij naar haar toe en hurkte bij haar neer, waarna hij zijn ene arm onder haar knieholten liet glijden en één van haar armen om zijn nek begeleidde. Hij leunde wat naar achteren zodat hij kon wennen aan haar gewicht en legde zijn andere arm om haar rug heen, waarna hij haar in één simpele beweging optilde. Ze was niet heel erg zwaar en hij had mijnwerk gedaan, dus hij was al wel wat gewicht gewend. Dit was niks in vergelijking met de rotsblokken die hij soms weg moest slepen. Hij liep, met haar in zijn armen, kalm op de zee af en ging in het water staan, steeds verder door wandelend en er goed op lettend dat hij zijn voeten goed zette. Het water kwam tot aan zijn navel en hij liet Chloe iets lager zakken zodat een deel van haar bovenlichaam bedekt werd door water. ”Misschien kun je het niet aan je tenen voelen, maar focus je dan op waar je het wel kunt voelen,” zei hij op een zachte toon tegen haar, zijn roodkleurige ogen naar haar richtend. Een beweging vanuit zijn ooghoeken liet hem naar rechts kijken en een glimlach gleed om zijn lippen toen hij de Pokémon zag. ”Kijk daar,” zei hij zachtjes tegen haar en omdat hij vrij moeilijk kon wijzen, knikte hij in de richting van de blauwe Pokémon die in kleine groepjes voorbij kwamen zwemmen. Remoraid, als hij het zich goed herinnerde. Hij zag verderop ook een Tentacool en Wingull zweefden krijsend boven hun in de lucht, wat een vrij sereen scenario voor hun liet uitspelen.